Σε μια περίοδο που το ελαιόλαδο είναι πανάκριβο και με γνώση από τις κλοπές του παρελθόντος, οι πολίτες που φροντίζουν τους τάφους των συγγενικών τους προσώπων, δεν αφήνουν πλέον ούτε εκείνο το μικρό μπουκαλάκι με λάδι που συνήθιζαν δίπλα στον τάφο.
Οι εποχές αλλάζουν και μαζί αλλάζουν οι συνήθειες... Άνθρωποι που καθημερινά βρίσκονται στο Α' Κοιμητήριο Πύργου, βλέπουν πως πλέον οι συγγενείς δεν αφήνουν το μπουκαλάκι με το λάδι πίσω...
Στους περισσότερους τάφους, υπάρχει ένας μικρός χώρος για να αφήσει κάποιος μέχρι την επόμενη φορά, ένα μπουκαλάκι ελαιόλαδο για το καντήλι, καρβουνάκια με λιβάνι και σπίρτα.
Πλέον εκεί που έχει φτάσει το ελαιόλαδο, το μπουκαλάκι αυτό το παίρνουν μαζί τους.
Γιατί γνωρίζουν καλά πως στην επόμενη επίσκεψη τους στο νεκροταφείο δεν θα το βρουν εκεί.
Κάποιοι θα το έχουν κλέψει μας και η τιμή του ελαιολάδου φέτος το έχει μετατρέψει ως είδος σε "πράσινο χρυσό"...
Άλλοι καιροί... άλλα ήθη... ακόμα και για αυτά, τα απλά, τα καθημερινά, τα ανθρώπινα.
