Για νομικό κενό που επέτρεψε να αφερθεί ελεύθερος ο 28χρονος κάνει λογο ο δικήγορος του - Ο σημαιοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού είπε ότι είχε καταναλώσει μπύρες και υποστήριξε ότι το δυστύχημα οφείλεται στην ολισθηρότητα και τις κακοτεχνίες του οδοστρώματος
Όμως τόνισε, δεν κατάλαβε ότι είχε παρασύρει τη γιαγιά με το εγγονάκι της και όταν του το είπαν, ήταν σε κατάσταση σοκ και δεν ήξερε τι έκανε.
Μάλιστα στο απολογητικό υπόμνημα που κατέθεσε με τους δικηγόρους του Αλέξη Κούγια και Ιωάννη Σαμέλη στο Ναυτοδικείο Πειραιά, αμφισβητεί την έκθεση πραγματογνωμοσύνης που αναφέρει ότι κινούνταν με ταχύτητα 133 χιλιόμετρα την ώρα λέγοντας ότι δεν είχε υπερβεί την μέγιστη Ασφαλή ταχύτητα διέλευσης και τελικά για όλα φταίει η ολισθηρότητα του οδοστρώματος.
Από την πλευρά του ο κ. Κούγιας κάνει λόγο για νομικό κενό επισημαίνοντας σε ανακοίνωση που εξέδωσε ότι «Εις βάρος του εντολέως μας ασκήθηκε ποινική δίωξη με τις διατάξεις του νέου Ποινικού Κώδικα για το κακούργημα της επικίνδυνης οδήγησης (άρθρο 290Α παρ.1 Π.Κ.), στο οποίο απειλείται κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών, όταν επέρχεται θάνατος, καθώς επίσης για τα πλημμελήματα της εγκαταλείψεως του χώρου του ατυχήματος (άρθρο 43 παρ. 2α-β ΚΟΚ) και της οδηγήσεως υπό την επήρεια αλκοόλ (ά. 42 παρ.7γ ΚΟΚ). Το κύριο επιχείρημα προς αντίκρουση της κύριας κακουργηματικής κατηγορίας είναι ότι στο άρθρο 290Α Π.Κ. με το οποίο κατηγορήθηκε ο εντολέας μας και για το οποίο προβλέπεται προσωρινή κράτηση, υπάρχει σοβαρό νομοθετικό κενό, το οποίο μάλιστα η νέα ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης προσπαθεί να καλύψει φέρνοντας νέα συμπληρωματική νομοθετική ρύθμιση, την οποία έχει ήδη θέσει προς διαβούλευση, όπως έχει ήδη αναρτηθεί επισήμως».
Ξεκινώντας την απολογία του ο 28χρονος αναφέρεται στο συμβάν «Το μεσημέρι της 25ης Αυγούστου μετέβην με τη φίλη μου για φαγητό στο κατάστημα Azur με το αυτοκίνητο ιδιοκτησίας μου. Εκεί, εκτός από το φαγητό κατανάλωσα και αλκοόλ και συγκεκριμένα μπύρα. Λίγο πριν τις 7 το απόγευμα αποχώρησα μαζί με τη φίλη μου οδηγώντας το ως άνω αυτοκίνητο. Η ταχύτητα του οχήματος μου ήταν περίπου 80-85 χιλιόμετρα την ώρα και ήταν η συνήθης ταχύτητα με την οποία κινούνται τα οχήματα στη παλιά εθνική οδό Κορίνθου – Πατρών. Διευκρινίζεται ότι η τελευταία ρυθμιστική της ταχύτητας πινακίδα πριν το σημείο του ατυχήματος είναι 90 χιλιόμετρα την ώρα, ενώ η αναφερόμενη στο σχεδιάγραμμα της Τροχαίας ρυθμιστική πινακίδα των 50χιλιομέτρων την ώρα, βρίσκεται μετά την ολοκλήρωση της στροφής και σχεδόν στο ίδιο ύψος με το σημείο του ατυχήματος, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι δυσδιάκριτη λόγω κάλυψης της με σπρέι, ως βεβαιώνει και η έκθεση αυτοψίας και συνεπώς δεν μπορεί να μου καταλογιστεί ότι δεν συμμορφώθηκα σε αυτήν. Άλλωστε η υποχρέωση συμμόρφωσης αρχίζει ουσιαστικά μετά το σημείο του ατυχήματος.
Λίγα λεπτά μετά την εκκίνηση μας και καθώς κινούμαστε επί της ως άνω οδού με κατεύθυνση από Πάτρα προς Αίγιο, εισήλθα στην επίμαχη αριστερή στροφή, η οποία βρίσκεται στις Καμάρες Αιγιαλείας. Εντελώς ξαφνικά, το αυτοκίνητο μου εξετράπη της πορείας του και γλίστρησε προς τα αριστερά, καθώς η άσφαλτος στο συγκεκριμένο τμήμα δρόμου είναι πολύ παλιά, λεία, ιδιαίτερα καταπονημένη από κυκλοφορία με χαμηλό συντελεστή τριβής, χωρίς να έχει συντηρηθεί επί πολλά έτη και χωρίς να έχει μειωτές ταχύτητας (σαμαράκια). Αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις πέρυσι τον Δεκέμβριο δημοπρατήθηκε από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος το έργο ανακατασκευής της παλαιάς Εθνικής Οδού Κορίνθου – Πατρών στο τμήμα Πάτρα – Αίγιο με συνολικό προϋπολογισμό 12.5 εκατομμύρια ευρώ, γεγονός που αποδεικνύει πόσο αναγκαία ήταν η συντήρηση του οδοστρώματος του εν λόγω δρόμου που έχει υποδεχθεί τεράστιο φόρτο κατά την κατασκευή της Ολυμπίας Οδού. Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι σύμφωνα με την επιτόπια μέτρηση του τεχνικού μου συμβούλου στο σημείο της εκτροπής, με τη βοήθεια αναλογικού και ψηφιακού μηχανήματος ο συντελεστής τριβής βρέθηκε ίσος με 0,55 που δείχνει λειανθείσα και ταλαιπωρημένη άσφαλτο και όχι 0,65 όπως αναφέρουν εσφαλμένα οι πραγματογνώμονες χωρίς μάλιστα να προσδιορίζουν με ποια μέθοδο την υπολόγισαν.
Επανερχόμενος στην περιγραφή του συμβάντος προσπάθησα να επαναφέρω το αυτοκίνητο στην κανονική του πορεία αλλά αυτό κατέστη αδύνατο με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο εκτός ελέγχου να εισέλθει στο αντίθετο ρεύμα, να χτυπήσει στο αριστερό πεζοδρόμιο με το μπροστινό αριστερό μέρος, να αλλάξει και πάλι πορεία προς τα δεξιά και να ανέβει στο δεξί πεζοδρόμιο, από όπου κατάφερα τελικά να το επαναφέρω στο οδόστρωμα και να το ακινητοποιήσω σε αρκετά μέτρα απόσταση στη μέση του δρόμου. Όπως πληροφορήθηκα εντελώς πρόσφατα στο σημείο της πρώτης επαφής το οποίο επισημαίνεται στο σχεδιάγραμμα της Τροχαίας το άκρο του πεζοδρομίου είχε επισκευαστεί πρόχειρα και παρουσίαζε έλλειμμα με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί εσοχή, η οποία εγκλώβισε και έσπασε τη ζάντα του μπροστινού αριστερού τροχού, ξυρίζοντας παράλληλα το ελαστικό ενώ διαφορετικά αν δεν υπήρχε η εσοχή το όχημα θα είχε συγκρατηθεί στο οδόστρωμα, αφού η σύγκρουση του οχήματος με το πεζοδρόμιο έγινε υπό πολύ μικρή γωνία, δηλαδή το όχημα ήταν σχεδόν παράλληλα με το πεζοδρόμιο όπως φαίνεται και από τα ίχνη του ελαστικού και της ζάντας επί του πεζοδρομίου. Δεν είχα αντιληφθεί ακόμη είχα παρασύρει δύο πεζούς και τούτο οφείλεται στο ότι το όχημα μετά την αρχική σύγκρουση περιεστράφη ωρολογιακά περί τον κατακόρυφο άξονα του και το οπίσθιο αριστερό τμήμα του αμαξώματος βρέθηκε επί του πεζοδρομίου με αποτέλεσμα την παράσυρση των θυμάτων τα οποία επομένως επλήγησαν από το πίσω αριστερό μέρος του οχήματος στο οποίο έχουν αποτυπωθεί σημάδια της σύγκρουσης.
Μετά την ακινητοποίηση του οχήματος μου ένας κύριος μου είπε ότι είχα παρασύρει δύο ανθρώπους και μου υπέδειξε το σημείο όπου αντίκρισα τους θανόντες στο έδαφος αναίσθητους. Τότε συνειδητοποίησα για πρώτη φορά τι είχε συμβεί και αντιλήφθηκα ότι οι άνθρωποι ήταν νεκροί και ότι δεν μπορούσα να προσφέρω καμία βοήθεια. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, βρισκόμουν σε κατάσταση σοκ και οι ενέργειες μου δεν ήταν πράξεις λογικής ούτε απόρροια πρόθεσης αποφυγής της δικαιοσύνης αλλά εκδήλωση παραληρήματος και πρόθεσης για αυτοκαταστροφή και αυτοτιμωρία καθόσον ήταν αδύνατον να διαχειριστώ το συμβάν. [...]. Μετά την αποχώρηση από το σημείο του ατυχήματος, οδήγησα το αυτοκίνητο στο εξοχικό της οικογένειας μου στο Λόγγο, το οποίο βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από τον τόπο του συμβάντος και ακολούθως κατέβηκα στην παραλία και ανέβηκα σε μια τυχαία βάρκα παλεύοντας με τον εαυτό μου για το αν θα πέσω στη θάλασσα να πνιγώ. Στο μεταξύ και χωρίς να το γνωρίζω έσπευσαν στον τόπο του ατυχήματος η μητέρα και η φίλη μου, δεν αντιλήφθηκα την ύπαρξη αστυνομικών και λιμενικών λόγω της ψυχικής μου κατάστασης. Αντιλήφθηκα μόνο τον αδερφό μου ο οποίος πλησίασε τη βάρκα κολυμπώντας και με έπεσε να τον ακολουθήσω στην παραλία οπότε για πρώτη φορά αντιλήφθηκα τους αστυνομικούς που με συνέλαβαν».
Στη συνέχεια ο 28χρονος αναφέρεται σε παρατηρήσεις από τις εκθέσεις των πραγματογνωμόνων υποστηρίζοντας πως «Αν το όχημα εκινείτο με ταχύτητα 133 χιλιομέτρων την ώρα όπως αναφέρει η έκθεση πραγματογνωμοσύνης θα έπρεπε οπωσδήποτε να είχα εκτραπεί προς τα δεξιά χωρίς τη δυνατότητα διόρθωσης, οπότε θα ήταν απολύτως αδύνατη η πλήξη των θανόντων, αφού κινούνταν στο αριστερό πεζοδρόμιο. Άρα, είναι εκ του αποτελέσματος βέβαιο ότι δεν υπερέβην τη μέγιστη ασφαλή ταχύτητα διέλευσης της στροφής».