Χάρκοβο, Ζαπορίζια, Μικολάιβ, Ντνίπρο και άλλες πόλεις στο στόχαστρο σφοδρών βομβαρδισμών - Βάζει η Μόσχα τη «γραμμή διχοτόμησης» της Ουκρανίας πολύ δυτικότερα του Ντονμπάς, ή απλά θέλει να αποκόψει τις δυνάμεις αντίστασης από τις ενισχύσεις της Δύσης;
Το Χάρκοβο είναι μία από τις περιοχές, που δέχεται το ρωσικό σφυροκόπημα εξ αρχής της εισβολής. Η Μόσχα θα ήθελε να το ελέγξει, όμως η σθεναρή ουκρανική αντίσταση έχει αποθαρρύνει μία τέτοια επιδίωξη.
Αλλά το ενδιαφέρον στρέφεται τώρα στο τι στόχους έχει η Ρωσία στην κεντρική και νότια Ουκρανία.
Η Ζαπορίζια που φτάνει στο παραλιακό μέτωπο και βρίσκεται ανάμεσα στο Ντονμπάς και την Κριμαία, έχοντας εδάφη στον άξονα που συνδέει αυτές τις περιοχές, έχει επίσης γίνει στόχος σφοδρών επιθέσεων τις τελευταίες ημέρες. Δημιουργία «ασφαλούς διαδρόμου» από τη Ρωσία και το Ντονμπάς (την περιφέρεια Ντονέτσκ και τη Μαριούπολη ακόμα πιο συγκεκριμένα) έως την Κριμαία και τη Χερσώνα, χωρίς τον έλεγχο τουλάχιστον της νότιας Ζαπορίζιας δεν μπορεί να γίνει. Άρα, η Ζαπορίζια είναι επίσης ένας κρίσιμος κρίκος στην αλυσίδα των στρατιωτικών επιδιώξεων της Ρωσίας.
Είναι ενδεικτικό των διαθέσεων της Μόσχας ότι στις νυχτερινές του δηλώσεις ο Λαβρόφ δεν αναφέρθηκε, μόνο στο Ντονμπάς και τις δύο περιοχές του, το Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ, «τις οποίες η Ρωσία αναγνώρισε ως ανεξάρτητα κράτη», μα και σε «άλλα εδάφη» και «περιοχές», όπου «ο λαός θα πρέπει να αποφασίσει μόνος του το μέλλον του».
Όπως είναι γνωστό, το Κρεμλίνο έχει ήδη ανακοινώσει ότι σχεδιάζει τη διενέργεια δημοψηφίσματος στη Χερσώνα, όπου το φιλορωσικό στοιχείο θεωρείται ισχυρό, ώστε να οδηγήσει στην αποσκίρτηση της περιοχής από την Ουκρανία και στην ένωσή της ουσιαστικά με την Κριμαία, στα βόρεια σύνορα της οποίας είναι.
Τα τελευταία 24ωρα όμως οι ρωσικές δυνάμεις εξαπολύουν και επιθέσεις στο Μικολάιβ, μία μεγάλη πόλη δυτικά της Χερσώνας, στον δρόμο προς την Οδησσό και κρίσιμο ενδιάμεσο σημείο για τον πλήρη έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας. Και παράλληλα βομβαρδίζουν πόλεις στα κεντρικά της Ουκρανίας, όπως είναι το Ντνίπρο, πάνω στον ομώνυμο ποταμό, μόλις 450 χιλιόμετρα νότια του Κιέβου, ή το Κρύβιι Ρι, ακόμα δυτικότερα στην ίδια περιφέρεια.
Είναι άραγε ένδειξη αυτές οι επιχειρήσεις ότι οι Ρώσοι βάζουν τη «γραμμή διχοτόμησης» της Ουκρανίας πολύ δυτικότερα του Ντονμπάς, ή απλά χτυπούν στόχους για να αποκόψουν τις δυνάμεις αντίστασης από τον ανεφοδιασμό και τις ενισχύσεις, που στέλνει η Δύση στο ανατολικό μέτωπο;
Ακόμα και τώρα, μετά από τόσες αναδιπλώσεις και ακόμα περισσότερες απώλειες των ρωσικών δυνάμεων, ουδείς μπορεί να είναι απολύτως βέβαιος για τις πραγματικές επιδιώξεις του Βλαντιμίρ Πούτιν σε αυτή την ασύλληπτης ωμότητας στρατιωτική επιχείρηση.
Πάντως το Κίεβο εμφανίζεται απολύτως επιφυλακτικό και σταθερά αρνητικό στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα, παρά τις επαφές που κάνουν δυτικοί ηγέτες (Μακρόν, Σολτς κ.α.) με τον Ρώσο πρόεδρο και τις δεσμεύσεις του τελευταίου ότι θα ξεμπλοκάρει τις εξαγωγές ουκρανικών σιτηρών που βρίσκονται επί εβδομάδες στα αποκλεισμένα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας.
Ο σύμβουλος του Ζελένσκι, επικεφαλής των ουκρανών διαπραγματευτών, Μιχαΐλο Ποντόλιακ δήλωσε εμφατικά ότι «το να επιτραπεί στη Ρωσία να κερδίσει θα άνοιγε το κουτί της Πανδώρας και θα ωθούσε την ανθρωπότητα σε σκοτεινές εποχές. Οποιοσδήποτε αυταρχικός ηγέτης θα μπορούσε να προκαλέσει εδαφικές συγκρούσεις, να καταλάβει χώρες και να εξοντώσει έθνη. Το να σταματήσουμε τη Ρωσική Ομοσπονδία είναι αποστολή όλων των πολιτισμένων χωρών. Υπάρχει χρόνος, αλλά θα πρέπει να επισπεύσουμε».