Παγκόσμια ημέρα αυτισμού σήμερα 2 Απριλίου, καθιερωμένη από τον ΟΗΕ από το 2008, όχι και τόσο μακρινό όσο θα πίστευε κανείς. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το μακρινό 1908 από τον Bleuer για να περιγράψει την κοινωνική απόσυρση. Αξίζει να αναφερθεί ότι η ετυμολογία προέρχεται από το ελληνικό αυτός, δηλαδή ‘εαυτός’ δηλώνοντας την κατάσταση των ατόμων αυτών που έχουν επίκεντρο τον εαυτό τους. Οι πρώτες παρατηρήσεις έγιναν το 1943 από τον Leo Kanner και το 1944 από τον Hans Asperger. Οι δυο ερευνητές δεν είχαν γνώση των παράλληλων ερευνών τους οι οποίες συνέκλιναν σε πολλές βασικές παρατηρήσεις, έχοντας όμως και μερικές διαφορές.
Κοινή συνισταμένη λοιπόν στο πλαίσιο αναγνώρισης του αυτισμού από τα πρώτα κιόλας χρόνια ήταν η υπερβολική μοναχικότητα, η αγχωτική επιθυμία για την διατήρηση της ομοιότητας του περιβάλλοντος, η εξέχουσα μνήμη, η ηχολαλία, η υπερευαισθησία σε ερεθίσματα και ο περιορισμός στη διαφορετικότητα αυθόρμητης δραστηριότητας. Οι διαφοροποιήσεις του Asperger σε σχέση με τον Kanner καταλήγουν σε διαφορές στις γλωσσικές, στις κινητικές και τις μαθησιακές ικανότητες των ατόμων. Αρκετά χρόνια αργότερα από τις πρώτες παρατηρήσεις κατηγοριοποιήθηκαν τρία θεμελιώδη ελλείμματα (Τριάδα της Wing, Rutter & Schopler, 1987) τα οποία είναι το ποιοτικό έλλειμμα στην αμοιβαία κοινωνική αλληλεπίδραση, το ποιοτικό έλλειμμα στην λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία και στη δραστηριότητα που απορρέει από την δημιουργική φαντασία και το σαφώς περιορισμένο ρεπερτόριο δραστηριοτήτων και ενδιαφερόντων.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) είναι νευροαναπτυξιακής προέλευσης χωρίς να γνωρίζουμε όμως ακόμα τα ακριβή αίτια. Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα άτομα με ΔΑΦ χρήζουν φροντίδας από ψυχολόγους, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές κλπ., με σκοπό την αύξηση της λειτουργικότητας τους και την ικανότητα τους να καταφέρουν να ανταπεξέρχονται στις καθημερινές ανάγκες της ζωής, να κατακτήσουν δηλαδή την αυτονομία τους.
Εν κατακλείδι, ο αυτισμός είναι μια διαταραχή που εντυπωσιάζει. Το μόνο που μπορεί ο καθένας από εμάς να κάνει από τη δική του πλευρά, είναι να προστατεύσουμε αυτά τα παιδιά, να τους δώσουμε απλόχερα την αγάπη και την υπομονή μας ώστε να τους εξασφαλίσουμε ένα μέλλον καλύτερο και πιο λειτουργικό για αυτούς και τις οικογένειές τους.
Σταματόπουλος Ανδρέας, Ψυχολόγος ΚΔΑΠ μεΑ ‘ΗΛΙΑΝΘΟΣ’
Φωτογραφία από Oberholster Venita από το Pixabay
(Δελτίο Τύπου)
