Οι ωκεανοί του πλανήτη αντιμετωπίζουν μια «τριπλή απειλή» από την υπερθέρμανση, την απώλεια οξυγόνου και την οξίνιση, με τις ακραίες συνθήκες να γίνονται πολύ πιο έντονες τις τελευταίες δεκαετίες και να ασκούν τεράστια πίεση στη θαλάσσια ζωή, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Περίπου το ένα πέμπτο της παγκόσμιας επιφάνειας των ωκεανών είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στις τρεις απειλές που τους πλήττουν ταυτόχρονα, οι οποίες ενθαρρύνονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως η καύση ορυκτών καυσίμων και η αποψίλωση των δασών, σύμφωνα με τον Guardian. Στα ανώτερα 300 μέτρα του επηρεαζόμενου ωκεανού, αυτά τα σύνθετα γεγονότα διαρκούν τώρα τρεις φορές περισσότερο και είναι έξι φορές πιο έντονα από ό,τι ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1960, αναφέρει η σχετική μελέτη.
Ο επικεφαλής συγγραφέας της, Joel Wong, ερευνητής στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης, προειδοποιεί ότι οι ωκεανοί του κόσμου έχουν ήδη οδηγηθεί σε μια νέα ακραία κατάσταση λόγω της κλιματικής κρίσης. «Οι επιπτώσεις έχουν ήδη γίνει ορατές και αισθητές», επισημαίνει, αναφέροντας το γνωστό παράδειγμα της θερμικής «κηλίδας» που προκάλεσε τον αφανισμό της θαλάσσιας ζωής στον Ειρηνικό Ωκεανό. «Έντονα ακραία φαινόμενα όπως αυτά είναι πιθανό να επαναληφθούν στο μέλλον και θα διαταράξουν τα θαλάσσια οικοσυστήματα και την αλιεία σε όλο τον κόσμο», προσθέτει.
Το τίμημα της απορρόφησης άνθρακα
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο AGU Advances, ανέλυσε τα περιστατικά ακραίας θερμότητας, αποξυγόνωσης και οξίνισης και διαπίστωσε ότι τέτοια ακραία γεγονότα μπορούν να διαρκέσουν έως και 30 ημέρες, με τους τροπικούς και τον βόρειο Ειρηνικό να πλήττονται ιδιαίτερα από τις επιπρόσθετες απειλές.
Οι επιστήμονες του κλίματος έχουν θορυβηθεί από την αδυσώπητη περαιτέρω αύξηση της θερμότητας στον ωκεανό, η οποία έχει φθάσει σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα τους τελευταίους μήνες. Αλλά πέρα από τη ζέστη, η οποία αναγκάζει τα ψάρια και άλλα είδη να μετακινηθούν, αν μπορούν, σε πιο κατάλληλα κλίματα, οι ωκεανοί πληρώνουν επίσης ένα άλλο βαρύ τίμημα για την απορρόφηση τεράστιων ποσοτήτων θερμότητας και διοξειδίου του άνθρακα από τις εκπομπές ορυκτών καυσίμων, που διαφορετικά θα θέρμαιναν περαιτέρω την ατμόσφαιρα για τους ανθρώπους στη στεριά. Το επιπλέον διοξείδιο του άνθρακα καθιστά το θαλασσινό νερό πιο όξινο, διαλύει τα κελύφη των θαλάσσιων πλασμάτων και στερεί από τον ωκεανό οξυγόνο.
To «Μεγάλο Θανατικό»
Ο συνδυασμός της πτώσης των επιπέδων οξυγόνου, της αυξανόμενης οξίνισης και της ραγδαίας αύξησης της θερμότητας των ωκεανών παρατηρήθηκε επίσης στο τέλος της Πέρμιας περιόδου πριν από περίπου 252 εκατ. χρόνια, όταν η Γη βίωσε το μεγαλύτερο γνωστό γεγονός εξαφάνισης στην ιστορία της, γνωστό ως «Μεγάλο Θανατικό».
«Αν κοιτάξετε το αρχείο των απολιθωμάτων, μπορείτε να δείτε ότι υπήρχε το ίδιο μοτίβο στο τέλος της Πέρμιας περιόδου, όπου τα δύο τρίτα των θαλάσσιων γενών εξαφανίστηκαν», αναφέρει η η Andrea Dutton, γεωλόγος και κλιματολόγος στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison, η οποία δεν συμμετείχε στη νέα έρευνα. «Δεν έχουμε πανομοιότυπες συνθήκες με αυτές τώρα, αλλά αξίζει να επισημάνουμε ότι οι περιβαλλοντικές αλλαγές που συμβαίνουν είναι παρόμοιες».
«Οι ωκεανοί δεν είναι απλώς ένα ωραίο σκηνικό για τις selfies σας το καλοκαίρι, αλλά βασιζόμαστε σε αυτούς για τη ζωή μας, είναι πολύ σημαντικό να το αναγνωρίσουμε αυτό», καταλήγει η Dutton.
Πηγή: Cnn.gr
