Θετικά σχόλια αποτυπώθηκαν στο άρθρο του Γερ.Ασιμου στη στήλη «Ανθρωπομετρία» του Έθνους της Πέμπτης 14/2 για τον βουλευτή Ηλείας Κώστα Τζαβάρα και την στάση του στην συζήτηση για την συνταγματική αναθεώρηση. Μάλιστα ο τίτλος του άρθρου ήταν «ο βουλευτής που… το φχαριστήθηκε» αναλύοντας στη συνέχεια τι εννοούσε ο αρθρογράφος.
Κι ενώ χθες στη Βουλή ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία έβγαζαν ο ένας το μάτι του άλλου για την επερχόμενη προεδρική εκλογή, υπήρχε ένα μονίμως χαμογελαστό πρόσωπο: Ο Κώστας Τζαβάρας. Τον λόγο τον εξήγησε (όπως και μερικά πράγματα ακόμη) στην ομιλία του. Ήταν ο βουλευτής που δήλωσε ευθέως ότι τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης τη... φχαριστήθηκε! Σαν ένα ωραιότατο γεύμα. Κάπως έτσι.
Και τι δεν είπε: Ήταν ένας «γόνιμος ποιοτικός διάλογος υψηλού επιπέδου» που «άγγιξε στιγμές κοινοβουλευτισμού παλιάς εποχής». Αναφέρθηκε ονομαστικά σε πολιτικούς αντιπάλους μιλώντας για «πολύ θετική παρουσία του κ. Δουζίνα, της κυρίας Σ. Αναγνωστοπούλου, του κ. Μπαλτά» αλλά και για «την πληθωρική παρουσία του Ευ. Βενιζέλου» (αυτός προφανώς δεν είναι αντίπαλος).
Τα έβαλε και με τους συριζαίους. Υποστήριξε πως ήθελαν να κάνουν συνταγματικές διατάξεις τις ιδεολογικές εμμονές τους. Όμως επειδή - από επαγγελματικό βίτσιο - έχω παρακολουθήσει τη συζήτηση της συνταγματικής αναθεώρησης, πιστεύω ότι αυτές οι στιγμές ιδεολογικής κόντρας άρεσαν στον Κώστα Τζαβάρα περισσότερο από τις υπόλοιπες. Έτσι έδειχνε.
Δεν βρίσκεις άλλωστε συχνά ευκαιρία να ασκήσεις κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι θέλει επαναφορά του καθεστώτος της Παρισινής Κομμούνας σε συνταγματική μορφή. Όπως δηλαδή έκανε ο βουλευτής της ΝΔ. Σίγουρα τέτοιες συζητήσεις δεν γίνονται στα τηλεπαράθυρα ή στην αίθουσα της Βουλής όταν αξιοποιείται ως τηλε-εργαλείο.
Ο Κώστας Τζαβάρας όμως περιέγραψε παράλληλα τη διαδικασία της αναθεώρησης ως «έντιμες ανταλλαγές απόψεων καταδικασμένες να μείνουν χωρίς αντίκρισμα». Είπε πως πρέπει «να πάψουμε να σκεφτόμαστε με μια κοινοβουλευτική πονηρία» και ότι δεν θέλει έναν κοινοβουλευτισμό «καταδικασμένο να βλέπει διαλόγους να αναπτύσσονται, που όμως όλοι πρέπει να φροντίσουμε να είναι δημιουργικοί». Πρόσθεσε μάλιστα πως «θα πρέπει, αν προτάσεις του αντιπάλου αξίζουν, να τις υποστηρίξουμε».
Αυτά μου λένε πως μάλλον πίσω από το χαμόγελο του Κώστα Τζαβάρα για τη διαδικασία υπάρχει μια απογοήτευση για την κατάληξή της. Δεν είμαι μάλιστα καθόλου, μα καθόλου βέβαιος ότι αυτά που είπε δεν αφορούν και τη Νέα Δημοκρατία. Για να μην πω πρώτιστα τη Νέα Δημοκρατία.
Όπως και να έχει, είναι δεδομένο ότι καμία κοινοβουλευτική διαδικασία δεν είναι εύκολη σε προεκλογική περίοδο. Πόσο μάλλον μια τέτοια υπόθεση. Που απαιτεί προσεγγίσεις μακριά από τα τρέχοντα προβλήματα. Κι αυτό ένας έμπειρος κοινοβουλευτικός όπως ο Κ. Τζαβάρας το γνωρίζει. Χωρίς να σημαίνει ότι του αρέσει.
