Με το ελαστικό 8ωρο (ετήσια διευθέτηση του χρόνου εργασίες με ατομική σύμβαση), ουσιαστικά καταστρέφεται η διαδικασία δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
Σε πλήρη ανατροπή του προστατευτικού-κανονιστικού πλαισίου για την εργασία και τα δικαιώματα του μισθωτού οδηγεί το νέο εργασιακό. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 12 βασικά δικαιώματα (η ίδια η εργασία, προστασία από απόλυση, η τακτική και αδιάλειπτη καταβολή του μισθού, ο ημερήσιος χρόνος εργασίας κ.α.), μόνο το μισό από αυτά τα δικαιώματα μπορεί να διαμορφώσει ο μισθωτός. Και αυτό είναι η ετήσια άδειά του την οποία μπορεί να την πάρει (και) το καλοκαίρι αλλά, μόνο τις δύο από τις τέσσερις εβδομάδες που δικαιούται…
Από τα πιο κραυγαλέα ζητήματα που καθορίζουν οι άλλοι (εργοδότης, κράτος κ.λπ.) είναι οι ώρες εργασίας, που καθορίζονται από το ισχυρό μέρος (επιχείρηση), η αμοιβή, όπου οι εταιρείες έχουν και την συνδρομή του, ταξικού εν προκειμένου, κράτους. Που αναλαμβάνει με «αγορανομική» διάταξη να ορίσει το ύψος της αμοιβής. Ή, και να ορίσει την μείωση αυτής όπως έκανε το 2012 ή να αποφασίσει το «πάγωμα» του βασικού μισθού όπως ισχύει εδώ και ενάμιση χρόνο.
Και εκεί που το κράτος έχει ευθύνεται, με βάσει το Σύνταγμα, δηλαδή στην εξασφάλιση ευκαιριών απασχόλησης, μάλλον δεν υπάρχει καμία πρωτοβουλία. Αντιθέτως, με το ελαστικό 8ωρο (ετήσια διευθέτηση του χρόνου εργασίες με ατομική σύμβαση), ουσιαστικά καταστρέφεται η διαδικασία δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Οι επιχειρήσεις, στην περιπτώσει που έχουν πρόσθετες παραγωγικές ανάγκες, τις καλύπτουν με το υφιστάμενο προσωπικό. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη προσφέρει αντικίνητρα στην απασχόληση, εντείνοντας την ανεργία και την φυγή των νέων στο εξωτερικό.
Ακολουθεί ο πίνακας με τα 12 βασικά εργασιακά δικαιώματα και πως αυτά διαμορφώνονται:
