Από την πλευρά τους, οι παραγωγοί επισημαίνουν ότι αν το κόστος παραγωγής πέσει κάτω από την τιμή στην οποία πωλείται σήμερα στη Ζάκυνθο, δηλαδή περίπου 4,00 ευρώ με 4,50 ευρώ, η αποκομιδή της ελιάς θα γίνει ασύμφορη και θα περιοριστεί στο να καλύπτει ανάγκες προσωπικής χρήσης.
Από την άλλη, οι καταναλωτές που θα αναζητήσουν ελαιόλαδο θα το βρουν να κυμαίνεται σε τιμές που ξεκινούν από 5,23 ευρώ μέχρι 7,22 ευρώ το κιλό, ανάλογα με την ποιότητα. Σημειώνεται ότι το ελαιόλαδο διαπραγματεύεται ως «έξτρα παρθένο», «παρθένο» και «λαμπάντε», ανάλογα με τον βαθμό οξύτητας.
«Η τιμή του παραγωγού εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες. Ξέρουμε ότι έχουν αυξηθεί πάρα πολύ τα κόστη στην παραγωγή του λαδιού και επομένως, για να πούμε ότι ο παραγωγός παίρνει πολλά χρήματα, πρέπει να το συνδυάσουμε με το κόστος παραγωγής. Εγώ δεν ισχυρίζομαι ότι η τιμή του παραγωγού είναι τα 8 ευρώ, αλλά δεν είναι ούτε τα 3 ευρώ!», δηλώνει στην «ΗΜΕΡΑ» ο Διευθυντής της Ένωσης, Πέτρος Βισβάρδης.
Εξηγώντας την τιμή του παραγωγού, ο ίδιος συνεχίζει: «Η τιμή γύρω στα 5-6 ευρώ είναι μια λογική τιμή. Ωστόσο, σήμερα η τιμή είναι γύρω στα 4,5 ευρώ. Αν σκεφτούμε πού έχουν φτάσει οι συντελεστές παραγωγής, που είναι τα εργασιακά, τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα και ό,τι χρειάζεται για να παράγει κάποιος, αντιλαμβανόμαστε ότι αντίστοιχα θα πρέπει να υπάρχει και μια τιμή που να αφήνει και κάτι στον παραγωγό».
Σύμφωνα με τον κ. Βισβάρδη, αυτή τη στιγμή όλοι οι συντελεστές παραγωγής είναι αυξημένοι, με αποτέλεσμα η τιμή στην οποία μπορεί ο παραγωγός να διαθέσει το ελαιόλαδο να είναι περιορισμένη.
Ταυτόχρονα, όμως, στη Ζάκυνθο η τιμή του παραγωγού στο ελαιόλαδο συνεχίζει να παραμένει ελάχιστα χαμηλότερη από τις περιοχές της γειτονικής Ηλίας, και αυτό οφείλεται στην λανθασμένη πρακτική πώλησης.
Ο ίδιος συνεχίζει: «Πάντα υπάρχει μια απόκλιση, όπως και σήμερα. Ο τρόπος που γίνεται η πώληση στη Ζάκυνθο πάντα θα συμπιέζει τις τιμές προς τα κάτω. Όταν πουλιέται το λάδι με το βαρέλι, δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσουμε τις τιμές που έχουν σε άλλες περιοχές, όπου το λάδι πουλιέται σε μεγάλες ποσότητες μέσω δημοπρασιών».
Από εκεί και πέρα, μετράει και το τι λάδι είναι, γιατί μπορεί να ακούσουμε ξαφνικά ότι πουλήθηκε ένα βυτίο λάδι με 7,00 ευρώ, αλλά αν κάποιος θέλει να πάρει ένα λάδι που είναι 0,2 με συγκεκριμένα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, έχοντας κάνει αναλύσεις, μπορεί να το πληρώσει και πιο ακριβά. Τώρα μιλάμε για τη μέση τιμή».
«Αυτή τη στιγμή η τιμή του παραγωγού βρίσκεται σχεδόν στα ίδια επίπεδα με τις αντίστοιχες περσινές τιμές. Έχει πέσει περίπου 40%, ενώ δεν έχει αντίστοιχη μείωση η τιμή στο ράφι… Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτόματα με την μείωση του παραγωγού πρέπει να έρθει και η μείωση στις τιμές του καταναλωτή, γιατί πρέπει να περάσει ένα διάστημα για να προσαρμοστεί, αλλά αυτό το διάστημα η αναπροσαρμογή δεν φαίνεται».
Ο ρόλος των πολυεθνικών στην τιμή του λαδιού
Σύμφωνα με τον κ. Βισβάρδη, ένα πολύ μεγάλο μέρος της διαχείρισης των τιμών, αν όχι το μεγαλύτερο, το καθορίζουν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Αναλυτικότερα, όπως ο ίδιος λέει: «Βρισκόμαστε σε ένα ειδικό καθεστώς και το λέω αυτό επειδή είμαστε σίγουροι ότι αυτή η κατακόρυφη πτώση των τιμών έγινε γιατί οι 2-3 μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες κάνουν κουμάντο στο λάδι, αποφάσισαν να ρίξουν τις τιμές. Με ποιον τρόπο; Με την μη αγορά. Δεν αγόραζαν αυτό το διάστημα και έγινε ένας πανικός στην αγορά. Γι’ αυτό εγώ θα συμβούλευα τους παραγωγούς να μην πουλήσουν όταν οι τιμές είναι πολύ χαμηλές. Βεβαίως, να μην περιμένουν να πάει και το λάδι 8 ευρώ, πρέπει να υπάρχει μια νορμάλ ροή στην αγορά, αλλά να μην γίνονται και αντικείμενο εκβιασμού. Ας προσπαθήσουν όσο αντέχουν, γιατί ξέρουμε ότι και οι παραγωγοί έχουν τις ανάγκες τους και ότι σε περίοδο που μαζεύουν τις ελιές, δημιουργούνται μεγαλύτερες ανάγκες, γιατί έχουν να πληρώσουν μεροκάματα μαζί με τις άλλες υποχρεώσεις, και αναγκάζονται να δώσουν το λάδι σε χαμηλές τιμές(και οι εταιρείες το ξέρουν). Αυτό έγινε και έπεσε τόσο χαμηλά η τιμή του λαδιού».
Δεν θα αντέξουν άλλη πτώση οι ελαιοτριβείς
Οικονομικά ασύμφορη φοβούνται ότι θα καταλήξει η παραγωγή του ελαιόλαδου οι ελαιοτριβείς, σύμφωνα με τα όσα λέει ο Πρόεδρος του Συλλόγου των Ελαιοτριβέων Ζακύνθου, Κωνσταντίνος Μπέτσης: «Είμαστε στα όρια για να κρατήσουμε τα έξοδα της παραγωγής και της καλλιέργειας της ελιάς. Εάν πέσει και άλλο, δεν θα μπορέσουμε να συγκομίσουμε και να καλλιεργήσουμε».
Και συνεχίζει: «Το λάδι, που είναι ένα προϊόν που θεωρείται εθνικό, είναι κρίμα να το καταποντίζουμε. Λάδι κάποια στιγμή δεν θα μπορέσουμε να συγκομίσουμε, με αποτέλεσμα να μαζεύουμε ίσα για να τρώμε και μετά τέλος. Δεν υπάρχουν εργάτες γης για να μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε τις ελιές μας. Αν πέσει κάτω από 4 ευρώ η παραγωγή του λαδιού, δεν θα μπορέσουμε να συγκομίσουμε, γιατί είμαστε στα όρια της καλλιέργειας».
Πηγή: ImeraZante.gr
