Λένε πως όταν φτάνεις στην κορυφή τα έχεις πετύχει όλα και δεν έχεις λόγο να διεκδικήσεις κάτι παραπάνω. Η διάρκεια είναι, όμως, αυτή που μετράει και μόνο μέσω αυτής έρχεται η καθολική αναγνώριση και η καθιέρωση στα μάτια του κόσμου.
Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος προέρχεται από μια υποανάπτυκτη μπασκετικά περιοχή, που λίγοι γνώριζαν πως έχει μπάσκετ πριν εμφανιστεί ο Ηλείος φόργουορντ και στη συνέχεια ξεπεταχτεί ο Κόροιβος. Κάποτε, όταν αγωνιζόταν στον Ηρακλή Πύργου έπαιζε αντίπαλος στην Α1 ΕΣΚΑΗ με τους “κυανόλευκους” και σίγουρα δεν φανταζόταν πως το 2015 οι δρόμοι τους θα συναντιόνταν στο τοπ επίπεδο.
Πριν από περίπου 15 χρόνια ο Βασιλόπουλος ξέφυγε από τη μετριότητα του τοπικού, ηλειακού μπάσκετ και πήρε μεταγραφή στον ΠΑΟΚ. Ακολούθησαν μεγάλες επιτυχίες με τις μικρές εθνικές ομάδες, χρυσό στο Ευρωμπάσκετ και ασημένιο στο Μουντομπάσκετ με την Εθνική Ανδρών και φυσικά μεταγραφή και άμεση καθιέρωση στον Ολυμπιακό. Ο διεθνής άσος πήρε ένα μεγάλο συμβόλαιο από τους Πειραιώτες έγινε ένας εκ των αρχηγών, κάνοντας φοβερές εμφανίσεις και κερδίζοντας τους πάντες με το πάθος και την ψυχή του.
Κάποια στιγμή είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του. Ήταν ένας από τους κορυφαίους Έλληνες παίκτες και η ζωή του γύρισε ξαφνικά την πλάτη και προσπάθησε να του “κλέψει” όλα όσα είχε κερδίσει με τόσο κόπο και αμέτρητες προσωπικές “θυσίες”. Κάποια στιγμή η ατυχία έδειχνε να τον γονατίζει. Όποτε προσπαθούσε να επιστρέψει το σώμα του τον… πρόδιδε. Όμως, λογάριαζε χωρίς τον… ξενοδόχο, που είναι η “ατσάλινή” του θέληση.
Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος πέρασε τα 30 του και κάποιοι τον θεώρησαν “καμένο χαρτί”. Ο ίδιος σαν γνήσιος basketball addicted δεν τα παράτησε ποτέ. Δεν λύγισε και επέστρεψε. Πέρυσι, δούλεψε πάρα πολύ σκληρά με τον γυμναστή του Παναγιώτη Ζέρβα και τον φυσικοθεραπευτή του, Αντώνη Καραντώνη και βρήκε ρόλο στην Κηφισιά του Ηλία Παπαθεοδώρου. Με το μέταλλο και το μπασκετικό του θάρρος και θράσος δεν φοβήθηκε τίποτε και βρήκε τον τρόπο να ξαναπαίξει σε υψηλό επίπεδο.
Φέτος, έκανε το βήμα παραπάνω όσον αφορά το ρόλο του. Μετακόμισε στον Κόροιβο για να παίξει για πρώτη φορά επαγγελματικό μπάσκετ στον τόπο του και η ομάδα της Ηλείας τον “αγκάλιασε” με αγάπη και πίστη στις δυνατότητές του. Ο Χάρης Μαρκόπουλος τον έχρισε αρχηγό και επένδυσε στην ηγετική του φυσιογνωμία και στο “εγκεφαλικό” του παιχνίδι. Ο Παναγιώτης, πλέον, δεν πονάει. Αρχίζει και βρίσκει ξανά τον εαυτό του.
Η χρονιά του έχει κάποια up & down. Κυρίως up. Σε κάποια ματς τα βάζει όλα, σε κάποια άλλα τα… σπάει. Κάποιες φορές δημιουργεί φοβερές φάσεις, κάποιες άλλες κάνει λάθη. Όμως, ΚΑΘΕ φορά κάνει κατάθεση ψυχής πάνω στο παρκέ. Με το πού μπαίνει μέσα αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους συμπαίκτες του και τους δείχνει ότι στη ζωή τίποτα δεν κερδίζεται τυχαία. Η διαδρομή του προς την κορυφή δεν ήταν στον αυτόματο πιλότο. Θυσίασε πολλά. Πάλεψε, μόχθησε, δεν λύγισε πουθενά. Πλέον, στα 32 του δίνει σε όλους μαθήματα ζωής. Μας διδάσκει πώς να μην παρατάμε τίποτα. Αποδεικνύει πως όταν γκρεμίζονται όλα, δεν πρέπει να παραιτείσαι, αλλά να έχεις την υπομονή και τη δύναμη να το “χτίζεις” ξανά από τα θεμέλια.
Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος ξεχώριζε σαν τη μύγα μες το γάλα στο ματς του Κόροιβου με τον Ολυμπιακό. Σημείωσε 12 πόντους με 3 θαρραλέα τρίποντα. Μάζεψε 7 ριμπάουντ, μοίρασε 4 ασίστ και έκανε μια φοβερή τάπα στον Κώστα Παπανικολάου. Το σημαντικό είναι πως θύμισε τον παίκτη που φορούσε τη φανέλα της Εθνικής ομάδας. Έβαζε το κορμί του στη φωτιά και έκανε τους μεγάλους αστέρες του Ολυμπιακού να… κουτουλάνε. Ήξερε πως ο Κόροιβος δεν μπορούσε να κερδίσει τον γαλαξία αστέρων του Γιάννη Σφαιρόπουλου, όμως σαν πραγματικός ηγέτης δεν εγκατέλειψε ποτέ τη μάχη και έκανε την αξιόλογη ομάδα του Χάρη Μαρκόπουλου να πιστεύει στο θαύμα. Αυτό δεν ήρθε στο τέλος, όμως το χειροκρότημα του κόσμου όταν βρήκε στο τέλος ήταν η τρανή αναγνώριση της μεγαλειώδους εμφάνισής του.
ΥΓ: Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο 32χρονος διεθνής φόργουορντ έκανε ρεκόρ σκοραρίσματος φέτος με τη φανέλα του Κόροιβο, σημειώνοντας 19 πόντους με αντίπαλο την ΑΕΚ. Λίγοι το κατάλαβαν τότε. Φαίνεται περίεργο, όμως είναι αλήθεια.
