Γράφει ο Θέμης Μαντάς
Ήττα ντροπής με 0-4 για τον Πανηλειακό από τον Αστέρα Βλαχιώτη. Η χειρότερη ήττα από το 2000 και μετά, μέσα στον Πύργο. Ήττα που ήρθε γιατί οι ποδοσφαιριστές του Πανηλειακού παραιτήθηκαν των προσπαθειών τους, μετά το 0-1, έκαναν το χειρότερο μέχρι σήμερα παιχνίδι της περιόδου , αδίκησαν κατάφωρα τα προσόντα τους και έκαναν την ομάδα που δεν έδειξε κάτι ιδιαίτερο ή δεν χρειάστηκε, να σημειώσει ένα θρίαμβο χωρίς να πολεμήσει.
Βαριά ήττα
Μπορεί κάποτε ο Πανηλειακός να δεχόταν στον Πύργο 3 και 4 γκολ από την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό στην Α’ Εθνική και ακριβώς 8/12/2014 από την Παναχαϊκή το πικρό 2-4, αργότερα το δηλητηριώδες 0-5 από την Καλλιθέα στην Α’ Εθνική, το ταπεινωτικό 2-6 από τον Αχαρναϊκό το 2007 στη Β΄Εθνική αλλά αυτή η «τεσσάρα» από Βλαχιώτη είναι πάρα πολύ βαρύ σκορ για τη σχέση της ιστορία των σωματείων. Είναι βέβαιο ότι αυτή η νίκη για τους Λάκωνες είναι το μεγαλύτερο παράσημο στην 62χρονη ιστορία τους αλλά και μία μαύρη μέρα για τους ερυθρόλευκους που ούτως ή άλλως ήταν μαύρη από το χαμό του Σάκη Μπουλούμπαση (8/12 1988).
Η κοινωνία
Οι ποδοσφαιριστές του Αστέρα Βλαχιώτη, της πόλης των 2.373 κατοίκων - θα αναρωτηθεί ο φίλαθλος που διαβάζει το κείμενο, τι σημασία έχει ο πληθυσμός με το ποδόσφαιρο και όμως έχει - που οι περισσότεροι απ’ αυτή την «ερασιτεχνική» ομάδα δεν έχουν σχέση με την κωμόπολη, όπως και ο προπονητής Κούτσης, τη διαφημίζουν έστω και στο μικρό ποδοσφαιρικό ανθρώπινο κύκλο της μικρής αυτής ερασιτεχνικής κατηγορίας.
Αντίθετα ο Πανηλειακός χωρίς τη βοήθεια των αρχών, των κατοίκων, των επιχειρηματιών, των ανθρώπων που όταν βλέπουν «διαφημιστικό φως» μπαίνουν στα σπλάχνα του , παρά μόνο «τη βοηθεία» των 3-4 βιοπαλαιστών, που την κρατούν με αγάπη στην αγκαλιά τους και δεν την αφήνουν να διαλυθεί, και 200-300 φιλάθλων που πηγαίνουν στο γήπεδο για την υποστηρίξουν, διατηρείται, ναι διατηρείται αλλά χωρίς στήριξη από την κοινωνία αδυνατεί. Μπορεί το πνεύμα και η ψυχή να επιθυμεί αλλά η τσέπη αδυνατεί. Ώρα, όσοι πιστεύουν ότι ο Πανηλειακός δεν είναι απλά ένα απλό σωματείο, να βοηθήσουν και όπως μπορεί ο καθένας. Αυτός ο Πανηλειακός μπορεί να διατηρηθεί με λίγα χρήματα αλλά πολύ αγάπη. Αυτό χρειάζεται, όπως και κάθε τι χρήσιμο σε αυτή την αιχμαλωτισμένη από εγωπάθεια Πυργιώτικη κοινωνία, που δεν αντιδρά ούτε με την ποδοσφαιρική της παρουσία. Μία παρουσία που στοιχίζει έναν καφέ…
Αγωνιστικά
Κατατρομαγμένοι οι ποδοσφαιριστές του Πανηλειακού, χωρίς καν τη δύναμη που τους χαρακτηρίζει, χωρίς την αυταπάρνηση, αντιμετώπισαν από την αρχή την ομάδα του Βλαχιώτη που μόνο φόβητρο δεν ήταν. Από ένα τραγικό λάθος της άμυνας στο 14ο λεπτό έγινε το 0-1. Εκτελέστηκε ένα φάουλ 35 μ. μακριά από την εστία, η μπάλα από τα πόδια του Αναστασόπουλου έκανε αρκετά δέκατα του δευτερολέπτου να φτάσει στα γκολ-ποστ του Καρακίτσου. Αρκετός χρόνος για να οργανωθεί μαζική άμυνα αλλά δεν έγινε τίποτα. Η απειρία, η ολιγωρία, οι λανθασμένες τοποθετήσεις των αμυντικών έδωσαν στον επιθετικό Μπριλάκη την χρυσή ευκαιρία με μια προπονητική κεφαλιά να σκοράρει. Ήταν ένα γκολ που έκανε εύκολη τη συνέχεια για τους φιλοξενούμενους. Το ίδιο έγινε και στο 39ο λεπτό. Η ομάδα του Βλαχιώτη με τον Παλιάτσιο που ήταν μόνος του - και με μια άμυνα που δεν υπήρχε- πλάσαρε εύστοχα πάνω στην κίνηση, κάνοντας το σκορ 2-0.
Ο Πανηλειακός στο πρώτο ημίχρονο δεν αντέδρασε καθόλου και δεν παρουσίασε καμία επιθετική προσπάθεια. Ήταν το χειρότερο ημίχρονο που έκανε από την έναρξη του πρωταθλήματος, εντός και εκτός έδρας. Οι λόγοι ήταν απλοί: α) Υπερεκτίμησε-φοβήθηκε τους αντιπάλους του, και β) έχασε το παιχνίδι πριν μπει στον αγωνιστικό χώρο, όχι γιατί οι αντίπαλοι ήταν το super σύνολο αλλά γιατί η αυτοεκτίμηση των γηπεδούχων είχε γίνει ρετάλι πριν πατήσουν πόδι στον αγωνιστικό. Ούτε καν τη φυσική κατάσταση που είναι το όπλο του, έδειξε. Σμπαραλιάστηκε η ψυχολογία των παικτών από το 0-1 (λόγω απειρίας) και… αντίδραση μηδέν.
Εκείνο που κάνει τη διαφορά στην κατηγορία είναι η ψυχολογία, η πίστη για τη νίκη, το τρέξιμο και η ενίσχυση από τους φιλάθλους. Και τα τέσσερα στοιχεία απουσίαζαν χτες από τον Πανηλειακό του πρώτου μέρους. Στο δεύτερο ημίχρονο στο 68ο λεπτό με πέναλτι έγινε το 0-3 από τον Δωματά και στο 90ο λεπτό ο Παπουλης έκανε το 0-4. Λίγη σημασία έχουν οι 2-3 καλές αποκρούσεις του Καρακίτσου.
Η απόδοση των παικτών ήταν η χειρότερη. Μπορεί να μην έχουν βοήθειες από πουθενά αλλά μπορούν να υπερηφανεύονται για τον σημερινό Πανηλειακό που υπηρετούν. Μπορούν με την απόδοση που είχαν στο παρελθόν, στα παιχνίδια του πρώτου γύρου, να κάνουν τις 5-6 νίκες που χρειάζονται για να μείνουν στην κατηγορία και αυτό μπορεί να γίνει, αρκεί να το πιστέψουν. Αυτοί θα νιώσουν υπερήφανοι για το κατόρθωμά τους, οι 3-4 παράγοντες που παλεύουν με νύχια και δόντια και οι 300 πιστοί φίλαθλοι που λάτρεψαν τον Πανηλειακό που πρόσφερε και προσφέρει στην πόλη κάτι περισσότερο …από ποδόσφαιρο. Που προσφέρει τη συγκέντρωση ανθρώπων κάθε δεύτερη Κυριακή με κοινό σημείο αναφοράς. Καμία άλλη πολιτική –πολιτιστική δράση 63 χρόνια στον Πύργο δεν κάνει αυτό που προσφέρει ο Πανηλειακός, κάθε 15 μέρες και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι συνθέσεις
Πανηλειακός (K. Λούσκος): Καρακίτσος, Κωστόπουλος, Μπάλλας (72' Αντύπας), Μπουρνέλης (65' Λίλα), Δ. Τσίγκρηλας, Κύτταρης, Λούσκος, Σταματελάτος, Π.Τσίγκρηλας, Πρέντι (82' Χριστόπουλος), Κουζής (85' Ρουμελιώτης)
Αστέρας Βλαχ. (Γ. Κούτσης): Διαμαντής, Κουρτέσης, Διαμαντάκης (76' Χρήστου), Τσούπρος, Μπριλάκης, Αρώνης, Αναστασόπουλος, Πούτσης (85' Τριανταφύλλου), Παπούλης (90' Ζαΐμι), Δωματάς (79' λ.τρ. Σιαλμάς), Παλιάτσιος
