Του Μάικ Αμπου Χάντμπα
Το τοπικό ποδόσφαιρο (και το Περιφερειακό μπάσκετ φυσικά) αποτελούν ένα σημαντικό κοινωνικό και αθλητικό γεγονός ειδικά στην επαρχία. Υγιής αθλητισμός, πολλές ομάδες, γειτονιές, χωριά και μικρές πόλεις συμμετέχουν.
Κάθε Νομός έχει την τοπική του λίγκα που δίνει στον κόσμο χαρά, ενδιαφέρον. Κάθε περιοχή ζει το δικό της παραμύθι, ενώ προσελκύει μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων. Άλλοι γιατί αγωνίζονται, άλλοι γιατί αθλούνται, άλλοι γιατί αγαπάνε το ποδόσφαιρο, άλλοι γιατί περνάνε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο και άλλοι για να δουν το παιδί τους, τον φίλο τους να παίζει. Μικρά παιδιά, ακαδημίες σε κάθε γήπεδο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Το έζησα 7 χρόνια σε καθημερινή βάση!
Όμως, κακά τα ψέμματα, τα πανηγύρια και οι κοινωνικές εκδηλώσεις με την κοπή πίτας ήταν το βασικό έσοδο για τις διοικήσεις - αφού το κράτος δεν επιχορηγεί πια τον ερασιτεχνικό αθλητισμό- , όπου κάλυπταν ένα μεγάλο μέρος των εξόδων τους (διαιτησίες, έξοδα μετακίνησης, αθλητικού υλικού κλπ). Αυτά όμως στη εποχή του κορονοϊού απαγορεύονται.
Πως θα επιβιώσουν πλέον; Μήπως η πολιτεία να συνδράμει; Μήπως να ενισχύσει τα σωματεία καλύπτοντας έστω τις διαιτησίες και τα έξοδα γιατρού για ολόκληρη την χρονιά;
Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι απαραίτητο να υπάρχει σε κάθε χωριό σε κάθε γειτονιά. Και θα είναι εγκληματικό να μην συνεχίσει να υπάρχει.
Δεν είναι μια μπάλα που κλωτσάνε ή σουτάρουν. Είναι ένα πανηγύρι χαράς και εκτόνωσης κάθε Σαββατοκύριακο σε ολα σχεδόν τα χωριά και τις πόλεις της Ελλάδας για χιλιάδες ανθρώπους.
Βοηθήστε τον ώστε να συνεχίσει να υπάρχει.
