Σχετικά Άρθρα

• Δυσοίωνη έκθεση του ΟΗΕ: Διπλάσια από το αναμενόμενο η υπερθέρμανση του πλανήτη - Καταστροφική αύξηση θερμοκρασίας
  σε Περιβάλλον
  

  Η υπερθέρμανση του πλανήτη θα είναι διπλάσια από ό,τι είχε προβλεφθεί: Ο ΟΗΕ προειδοποιεί για «καταστροφική» αύξηση της θερμοκρασίας αυτόν τον αιώνα.

  Ο πλανήτης βρίσκεται σε τροχιά για μια «καταστροφική» υπερθέρμανση 3,1°C μέχρι το τέλος του αιώνα, προειδοποίησε ο ΟΗΕ.

  Στην ετήσια έκθεσή του σχετικά με τις περικοπές των εκπομπών που απαιτούνται για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη σε 1,5°C, το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (UNEP) δήλωσε ότι ο στόχος δεν θα επιτευχθεί χωρίς μια παγκόσμια κινητοποίηση σε κλίμακα και ρυθμό που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ.

  Προειδοποίησε ότι ο κόσμος βρίσκεται επί του παρόντος σε τροχιά αύξησης της θερμοκρασίας κατά 2,6°C έως 3,1°C, ανάλογα με τον βαθμό στον οποίον θα υλοποιηθεί η προγραμματισμένη δράση για το κλίμα.

  Η προειδοποίηση έρχεται πριν από τις φετινές συνομιλίες Cop29 του ΟΗΕ στο Μπακού, στο πλούσιο σε ορυκτά καύσιμα Αζερμπαϊτζάν.

  Εκεί, τα έθνη θα αντιμετωπίσουν εκκλήσεις να συμφωνήσουν σε πιο τολμηρή δράση για την αύξηση της χρηματοδότησης των αναπτυσσόμενων χωρών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την κάλυψη του χάσματος των εκπομπών.

  Σε τεντωμένο σχοινί ακροβατεί ο πλανήτης, λέει ο Γκουτέρες για την υπερθέρμανση

  Απαντώντας στην έκθεση, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, δήλωσε ότι ο κόσμος «ακροβατεί σε ένα πλανητικό τεντωμένο σχοινί».

  «Είτε οι ηγέτες θα γεφυρώσουν το χάσμα των εκπομπών, είτε θα βυθιστούμε με τα μούτρα στην κλιματική καταστροφή - με τους φτωχότερους και πιο ευάλωτους να υποφέρουν περισσότερο», δήλωσε.

  Στις συνομιλίες του Παρισιού για το κλίμα το 2015, οι χώρες συμφώνησαν να περιορίσουν την άνοδο της θερμοκρασίας «πολύ κάτω» από τους 2°C και να συνεχίσουν τις προσπάθειες για τον περιορισμό της στον 1,5°C πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα.

  Οι επιστήμονες έχουν προειδοποιήσει ότι δεν υπάρχει ασφαλές επίπεδο που αφορά την κλιματική αλλαγή.

  Ωστόσο, ο 1,5°C έχει γίνει αντιληπτός ως ένα όριο πέρα από το οποίο θα γίνουν αισθητές οι χειρότερες επιπτώσεις του καύσωνα, της ξηρασίας, των πλημμυρών, της κατάρρευσης των φυσικών συστημάτων και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής.

  Τα κράτη έχουν καταρτίσει σχέδια δράσης σε επίπεδο χώρας, για την επίτευξη των στόχων του Παρισιού, μέσω της μείωσης των εκπομπών από δραστηριότητες όπως η καύση ορυκτών καυσίμων και της δημιουργίας ή αποκατάστασης οικοτόπων όπως τα δάση για τη δέσμευση άνθρακα, έως το 2030.

  Όμως, καθώς οι χώρες ετοιμάζονται να υποβάλουν την επόμενη σειρά σχεδίων δράσης έως το 2035 τους επόμενους μήνες, το UNEP προειδοποιεί ότι ο στόχος της αποτροπής της επικίνδυνης υπερθέρμανσης απομακρύνεται από την επίτευξη.

  Η έκθεση αναφέρει ότι τα παγκόσμια αέρια του θερμοκηπίου εξακολουθούν να αυξάνονται και ότι το 2023 ήταν αυξημένα κατά 1,3% σε σχέση με τα επίπεδα του 2022 - μια ταχύτερη αύξηση από τον μέσο όρο της τελευταίας δεκαετίας - με την ομάδα των κορυφαίων οικονομιών της G20 να αντιπροσωπεύει περισσότερα από τα τρία τέταρτα (77%) των εκπομπών.

  «Οι σημερινές πολιτικές μας οδηγούν σε μια καταστροφική αύξηση της θερμοκρασίας κατά 3,1°C μέχρι το τέλος του αιώνα»

  Ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με μακροπρόθεσμη υπερθέρμανση του πλανήτη κατά 3,1°C με τις τρέχουσες πολιτικές, και ακόμη και αν οι χώρες υλοποιήσουν τα κλιματικά τους σχέδια έως το 2030, αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2,6°C-2,8°C, αναφέρει η έκθεση.

  Αλλά οι χώρες βρίσκονται εκτός πορείας, ακόμη και για τα σχέδια αυτά.

  Ο κ. Γκουτέρες δήλωσε ότι ήδη οι άνθρωποι υποφέρουν από τεράστιους τυφώνες, βιβλικές πλημμύρες και ζέστη ρεκόρ που μετατρέπει τα δάση σε προσάναμμα και τις πόλεις σε σάουνες.

  Προειδοποίησε ότι «οι σημερινές πολιτικές μας οδηγούν σε μια καταστροφική αύξηση της θερμοκρασίας κατά 3,1°C μέχρι το τέλος του αιώνα».

  Είπε ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να μειώσουν όλες τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, απεξαρτώντας τον κόσμο από τα ορυκτά καύσιμα, επιταχύνοντας την εξάπλωση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και σταματώντας και αντιστρέφοντας την αποψίλωση των δασών, και να συμφωνήσουν έναν νέο χρηματοδοτικό στόχο στο Cop29 για να ξεκλειδώσουν τα τεράστια χρηματικά ποσά που χρειάζονται οι αναπτυσσόμενες χώρες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

  Η Ίνγκερ Άντερσεν, εκτελεστική διευθύντρια του UNEP, δήλωσε: «Η ώρα της κλιματικής κρίσης είναι εδώ.

  «Χρειαζόμαστε παγκόσμια κινητοποίηση σε κλίμακα και ρυθμό που δεν έχουμε ξαναδεί - ξεκινώντας από τώρα, πριν από τον επόμενο γύρο δεσμεύσεων για το κλίμα - αλλιώς ο στόχος του 1,5°C θα είναι σύντομα νεκρός και ο στόχος των 2°C θα πάρει τη θέση του στην εντατική».

  Κάλεσε τα έθνη που συναντώνται για το Cop29 να αυξήσουν τη δράση τους τώρα, να προετοιμάσουν το έδαφος για ισχυρότερα εθνικά σχέδια και στη συνέχεια «να τα δώσουν όλα για να μπουν σε τροχιά 1,5°C».

  Και είπε: «Ακόμη και αν ο κόσμος ξεπεράσει τον 1,5°C - και οι πιθανότητες να συμβεί αυτό αυξάνονται καθημερινά - πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε για έναν καθαρό μηδενικό, βιώσιμο και ευημερούντα κόσμο.

  Πηγή: Ιefimerida.gr

• Τι γίνεται με τα χιλιάδες χαμένα εμπορικά εμπορευματοκιβωτία στον ανοιχτό ωκεανό
  σε Περιβάλλον
  

  Κράνη ποδηλάτων με φτερά, πλαστικά δολώματα, πολύχρωμα νεροπίστολα και Crocs, πολλά αταίριαστα Crocs.

  Τι συμβαίνει όταν ανοίγουν τα χαμένα εμπορευματοκιβώτια φορτηγών πλοίων… Το περιεχόμενό τους που ξεβράστηκε στις ακτές, δηλητηρίασε την πανίδα των περιοχών και μετέβαλε όλο το οικοσύστημα. Σοκαριστικοί οι αριθμοί.

  Τα μηνύματα από το περιβάλλον δεν είναι καθόλου μα καθόλου αισιόδοξα. Μετά την αλόγιστη και μαζική καταστροφή των δασών, την υπερπληθώρα σκουπιδιών που παράγουμε και δεν είμαστε σε θέση να ανακυκλώσουμε, την ρύπανση από τα ορυκτά καύσιμα, το λιώσιμο των πάγων ένα πρόσθετο πρόβλημα έρχεται να επιβαρύνει την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση. Τα χιλιάδες εμπορευματοκιβώτια που έχουν χαθεί στη θάλασσα.

  Περίπου 250 εκατομμύρια εμπορευματοκιβώτια διασχίζουν τους ωκεανούς κάθε χρόνο αλλά δεν φτάνουν όλα στον προορισμό τους όπως έχει προγραμματιστεί.

  250 εκατομμύρια εμπορευματοκιβώτια διασχίζουν τους ωκεανούς κάθε χρόνο και περισσότερα από 20.000 έχουν καταλήξει στη θάλασσα τα τελευταία 15 χρόνια

  Σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ναυτιλίας (WSC), κάθε χρόνο χάνονται έως και 1.382 εμπορευματοκιβώτια, ενώ όπως αναφέρει το Associated Press περισσότερα από 20.000 έχουν καταλήξει στον ωκεανό τα τελευταία 15 χρόνια. Κάποιοι ωστόσο ισχυρίζονται ότι ο αριθμός είναι ακόμα μεγαλύτερος.

  Περιβαλλοντική καταστροφή

  Το περιεχόμενό τους, πολλές φορές, ξεβράζεται σε ακτές, επιδρά αρνητικά στους βιότοπους και τα ενδιαιτήματα ζωικών ειδών και έρχεται να προστεθεί στο μεγάλο σκουπιδότοπο των ωκεανών.

  Ο Russ Lewis, εθελοντής καθαριστής παραλιών, έχει μαζέψει μερικά παράξενα πράγματα κατά μήκος της ακτής της χερσονήσου Long Beach στην πολιτεία της Ουάσινγκτον όλα αυτά τα χρόνια: Hot Wheels κράνη ποδηλάτων με φτερά, πλαστικά δολώματα, πολύχρωμα νεροπίστολα. Και Crocs, πολλά αταίριαστα Crocs.

  Οι περισσότερες από τις πρώτες ύλες και τα καθημερινά αγαθά που διακινούνται σε μεγάλες αποστάσεις – από μπλουζάκια μέχρι τηλεοράσεις, από κινητά τηλέφωνα μέχρι νοσοκομειακά κρεβάτια – συσκευάζονται σε μεγάλα μεταλλικά κιβώτια στο μέγεθος ρυμουλκούμενων τρακτέρ και στοιβάζονται σε πλοία.

  Κάποια από τα εκατομμύρια κοντέινερ που διασχίζουν τους ωκεανούς δε φτάνουν στον προορισμό τους, αλλά βυθίζονται άθικτα στον πυθμένα της θάλασσας και δεν είναι δυνατό να εντοπιστούν ούτε να ανακτηθούν, ενώ άλλα διαλύονται και απελευθερώνουν το φορτίο τους.

  Το αποτέλεσμα είναι τρομακτικό και η περιβαλλοντική καταστροφή που συντελείται τεράστια.

  Πολλές χιλιάδες πλαστικά σφαιρίδια

  Πολλά σκουπίδια των ωκεανών που ξεβράστηκαν στην παραλία του Lewis αντιστοιχούσαν σε αντικείμενα που χάθηκαν από το γιγαντιαίο φορτηγό πλοίο ONE Apus τον Νοέμβριο του 2020. Όταν το πλοίο προσέκρουσε σε ισχυρά κύματα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του από την Κίνα στην Καλιφόρνια, σχεδόν 2.000 εμπορευματοκιβώτια έκαναν την εμφάνισή τους στον Ειρηνικό.

  Δικαστικά έγγραφα και εκθέσεις της βιομηχανίας δείχνουν ότι το πλοίο μετέφερε κράνη ποδηλάτων αξίας άνω των 100.000 δολαρίων και χιλιάδες χαρτοκιβώτια με Crocs, καθώς και ηλεκτρονικά είδη και άλλα πιο επικίνδυνα εμπορεύματα: μπαταρίες, αιθανόλη και 54 δοχεία με πυροτεχνήματα.

  Ένα ακόμα σοκαριστικό περιστατικό καταγράφηκε φέτος το καλοκαίρι όταν οι άνεμοι ξέβρασαν χιλιάδες πλαστικά σφαιρίδια στην ακτή κοντά στο Κολόμπο της Σρι Λάνκα, τρία χρόνια μετά την μαζική πυρκαγιά στο πλοίο X-Press Pearl που έκαιγε για μέρες και βύθισε το σκάφος.

  Η καταστροφή οδήγησε σε περισσότερα από 1.400 κατεστραμμένα εμπορευματοκιβώτια στη θάλασσα – απελευθερώνοντας δισεκατομμύρια πλαστικά σφαιρίδια, γνωστά ως nurdles, καθώς και χιλιάδες τόνους νιτρικού οξέος, μολύβδου, μεθανόλης και υδροξειδίου του νατρίου, όλα τοξικά για τη θαλάσσια ζωή.

  Σύντομα οι εθελοντές συνέλεξαν χιλιάδες νεκρά ψάρια, τα βράγχια των οποίων ήταν γεμάτα με πλαστικό και σχεδόν 400 νεκρές θαλάσσιες χελώνες που απειλούνται με εξαφάνιση, περισσότερα από 40 δελφίνια και έξι φάλαινες. «Ήταν σαν εμπόλεμη ζώνη» είπε στο Associated Press η Hemantha Withanage, κάτοικος της περιοχής και αυτόπτης μάρτυρας της καταστροφής.

  Ο κίνδυνος για τον βυθό

  Ο ειδικός του Ερευνητικού Ινστιτούτου Monterey Bay στην Καλιφόρνια σε συνεργασία με ομάδα επιστημόνων εντόπισε το κοντέινερ το 2004 σε βάθος 1.280 μέτρων κατά τη διάρκεια έρευνας σχετικά με κοράλλια. Όπως είπε, όταν τόσο βαριά φορτία καταλήγουν στο βυθό συνθλίβουν τα πάντα και με την πάροδο του χρόνου, την αλλαγή ροής του νερού και των ιζημάτων, να μεταβάλλουν όλο το οικοσύστημα στο σημείο επηρεάζοντας τα ζωικά και φυτικά είδη.

  Οι εικόνες δείχνουν ότι το εμπορευματοκιβώτιο προερχόταν από το Med Taipei, το οποίο είχε χάσει δωδεκάδες κιβώτια σε φουρτουνιασμένη θάλασσα σε ένα ταξίδι μεταξύ Σαν Φρανσίσκο και Λος Άντζελες. Το 2006, οι πλοιοκτήτες και οι διαχειριστές του πλοίου κατέληξαν σε διακανονισμό με το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ να καταβάλουν 3,25 εκατομμύρια δολάρια για εκτιμώμενες ζημιές στο θαλάσσιο περιβάλλον.

  Η αμερικανική ακτοφυλακή δεν έχει τη δικαιοδοσία να υποχρεώσει τους πλοιοκτήτες να ανακτήσουν εμπορευματοκιβώτια, εκτός εάν απειλούν ένα θαλάσσιο καταφύγιο ή περιέχουν πετρέλαιο ή χαρακτηρισμένα επικίνδυνα υλικά.

  Συγκρούσεις με κοντέινερ

  Δεν είναι μόνο οι περιβαλλοντολόγοι που ανησυχούν. Ορισμένα χαμένα εμπορευματοκιβώτια επιπλέουν για μέρες πριν βυθιστούν – θέτοντας σε κίνδυνο σκάφη όλων των μεγεθών, από εμπορικά σκάφη μέχρι ιστιοφόρα αναψυχής.

  Ο αθλητικός οργανισμός World Sailing έχει αναφέρει τουλάχιστον οκτώ περιπτώσεις στις οποίες τα πληρώματα αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σκάφη λόγω συγκρούσεων με κοντέινερ. Το 2016, ο ιστιοπλόος Thomas Ruyant βρισκόταν 42 ημέρες σε έναν αγώνα όταν το κύτος του ιστιοπλοϊκού του σκάφους έσπασε από μια ξαφνική σύγκρουση με κάτι που φαινόταν να είναι ένα πλωτό εμπορευματοκιβώτιο.

  «Ανατριχιάζω και μόνο που το σκέφτομαι», είπε σε ένα βίντεο που έστειλε από το κατεστραμμένο σκάφος του καθώς κατευθυνόταν προς την ακτή.

  Στη Σρι Λάνκα, οι συνέπειες του ατυχήματος του X-Press Pearl παραμένουν, τρία χρόνια μετά τη βύθιση του πλοίου. Οι αλιείς είδαν τα αποθέματα βασικών ειδών να συρρικνώνονται και οι πληθυσμοί μακρόβιων, αργά αναπαραγόμενων ζώων, όπως οι θαλάσσιες χελώνες, μπορεί να χρειαστούν αρκετές γενιές για να ανακάμψουν.

  Πηγή: In.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Freepik
• H στεγαστική κρίση των καρχαριών λόγω παγκόσμιας θέρμανσης
  σε Περιβάλλον
  

  Η ζέστη αναγκάζει τους καρχαρίες να εγκαταλείπουν τους κοραλλιογενείς υφάλους.

  Οι καρχαρίες που ζουν σε κοραλλιογενείς υφάλους αναγκάζονται να ξεσπιτωθούν καθώς η θερμοκρασία του νερού ανεβαίνει, μια δυσοίωνη εξέλιξη για τα πλουσιότερα και πιο παραγωγικά οικοσυστήματα των ωκεανών.

  Θηρευτές που καταλαμβάνουν την κορυφή του τροφικού πλέγματος, οι καρχαρίες περιορίζουν τους πληθυσμούς ψαριών που τρέφονται με φύκια ή πολύποδες κοραλλιών και διατηρούν έτσι τους υφάλους σε οικολογική ισορροπία.

  Δεδομένου ότι σχεδόν το σύνολο των κοραλλιογενών υφάλων κινδυνεύει να εξαφανιστεί τις επόμενες δεκαετίες, η μείωση των καρχαριών που τους προστατεύουν απειλεί να επιταχύνει την παρακμή.

  Μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Communications Biology εξετάζει τους τεφρούς υφαλοκαρχαρίες (Carcharhinus amblyrhynchos) του αρχιπελάγους Τσάγκος στον κεντρικό Ινδικό Ωκεανό.

  Οι τεφροί υφαλοκαρχαρίες, οι οποίοι κατατάσσονται στα απειλούμενα είδη κανονικά περνούν την ημέρα στους υφάλους και τη νύχτα βγαίνουν για κυνήγι. Όταν επιστρέφουν το ξημέρωμα, τα κόπρανά τους λιπαίνουν τα φύκη των υφάλων.

  Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν πομπούς για να παρακολουθήσουν συνολικά 120 καρχαρίες το διάστημα 2013-2020. Οι 700.000 μετρήσεις που συγκεντρώθηκαν συνδυάστηκαν με δορυφορικά δεδομένα για την επιφανειακή θερμοκρασία του νερού, τα ρεύματα, τους ανέμους και άλλους παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν στρες στα κοράλλια.

  Η ανάλυση αποκάλυψε ότι σε περιόδους ασυνήθιστα υψηλών θερμοκρασιών οι καρχαρίες περνούν σημαντικά λιγότερο χρόνο στους υφάλους, μια συμπεριφορική αλλαγή που μπορεί να διαρκέσει έως και 16 μήνες μετά το επεισόδιο θερμικού στρες.

  Δεδομένου ότι οι καρχαρίες είναι ποικιλόθερμα ζώα, ο μεταβολισμός τους εξαρτάται άμεσα από τη θερμοκρασία του νερού. «Αν κάνει πολύ ζέστη θα αναγκαστούν να κινηθούν» είπε στον Guardian ο δρ Ντέιβιντ Τζέικομπι του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ, τελευταίος συγγραφέας της μελέτης.

  «Πιστεύουμε ότι πολλοί επιλέγουν να μετακινηθούν σε βαθύτερα, ψυχρότερα νερά, κάτι που μας προκαλεί ανησυχία. Κάποιοι καρχαρίες εξαφανίζονταν εντελώς από τον ύφαλο για μεγάλα χρονικά διαστήματα» ανέφερε ο ερευνητής.

  Προειδοποίησε δε ότι «οι υφαλοκαρχαρίες ήδη απουσιάζουν από σχεδόν το 20% των κοραλλιογενών υφάλων παγκοσμίως, κυρίως λόγω της υπεραλίευσης.

  Φέτος τον Μάιο, η αμερικανική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) ανακοίνωσε ότι, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, τα δύο τρίτα των κοραλλιογενών υφάλων σε όλο τον κόσμο βρίσκονταν σε κατάσταση θερμικού στρες και κινδύνευαν με απονέκρωση.

  Οι πολύποδες που παράγουν τον λευκό ασβεστολιθικό σκελετό των κοραλλιών συμβιώνουν με μονοκύτταρα φύκη που ονομάζονται ζωοξανθέλες. Σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας, τα πολύχρωμα φύκη εγκαταλείπουν την αποικία, η οποία έτσι αποχρωματίζεται και μένει άσπρη σαν φάντασμα. Αν οι ζωοξανθέλες δεν επιστρέψουν σύντομα, τα κοράλλια πεθαίνουν.

  Σε κρίσιμη κατάσταση βρέθηκε φέτος και ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος έξω από την Αυστραλία, όπου η μέση θερμοκρασία του νερού την τελευταία δεκαετία είναι η υψηλότερη εδώ και 400 χρόνια.

  Πηγή: In.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Freepik
• Κλιματική κρίση: Πόσο απέχει ο πλανήτης από το σημείο τήξης
  σε Περιβάλλον
  

  Η κλιματική κρίση προκαλεί την σταδιακή υπερθέρμανση του πλανήτη - Ποια είναι η απόσταση μέχρι την ανατροπή της ισορροπίας

  Η κλιματική κρίση επηρεάζει όλο και περισσότερο την θερμοκρασία προκαλώντας το φαινόμενο της σταδιακής υπερθέρμανσης του πλανήτη. Τα είκοσι τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες έχουν κρούσει πολλάκις τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με την αύξηση της θερμοκρασίας, η οποία προκαλείται από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και μπορεί να ωθήσει γρηγορότερα προς την κατάρρευση.

  Παρόλα αυτά, σύμφωνα με ανάλυση των New York Times, τα συστήματα αυτά είναι τόσο τεράστια που μπορούν να παραμείνουν κάπως σε ισορροπία ακόμη και όταν οι θερμοκρασίες αυξάνονται. Αλλά μόνο μέχρι ενός σημείου. Όταν θερμανθεί ο πλανήτης πέρα από ορισμένα επίπεδα, αυτή η ισορροπία μπορεί να χαθεί. Σε περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο, οι επιπτώσεις θα είναι σαρωτικές και δύσκολα αναστρέψιμες. Παρακάτω θα δείτε μερικές από τις επιπτώσεις:

  Μαζικός θάνατος των κοραλλιογενών υφάλων

  Η λεύκανση των κοραλλιών δεν είναι απαραίτητα κακή. Η υπερβολική θερμότητα στο νερό αναγκάζει τα κοράλλια να αποβάλλουν τη συμβιωτική άλγη που ζει μέσα στους ιστούς τους. Εάν οι συνθήκες βελτιωθούν, μπορούν να επιβιώσουν από αυτή τη λεύκανση.

  Με τον καιρό, οι ύφαλοι αυτοί μπορούν να ανακάμψουν. Καθώς ο κόσμος θερμαίνεται, όμως, η περιστασιακή λεύκανση μετατρέπεται σε τακτική λεύκανση. Η ήπια λεύκανση γίνεται σοβαρή λεύκανση.

  Οι τελευταίες προβλέψεις των επιστημόνων είναι δυσοίωνες. Ακόμη και αν η ανθρωπότητα κινηθεί γρήγορα για να περιορίσει την υπερθέρμανση του πλανήτη, το 70-90% των σημερινών κοραλλιών που χτίζουν υφάλους θα μπορούσε να πεθάνει τις επόμενες δεκαετίες.Ένας ύφαλος μπορεί να φαίνεται υγιής μέχρι τα κοράλλια του να αρχίσουν να λευκαίνουν και να πεθαίνουν.

  Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τα κοράλλια που δημιουργούν υφάλους θα εξαφανιστούν. Τα πιο ανθεκτικά μπορεί να επιβιώσουν σε θύλακες. Αλλά τα ζωντανά οικοσυστήματα που υποστηρίζουν αυτά τα πλάσματα θα είναι αγνώριστα. Δεν υπάρχει ανάκαμψη σύντομα, ούτε στα μέρη όπου ζουν σήμερα τα κοράλλια, ούτε σε οποιαδήποτε κλίμακα.

  Πότε μπορεί να συμβεί: Θα μπορούσε να έχει ήδη ξεκινήσει.

  Απότομη απόψυξη του μόνιμου πάγου

  Στο έδαφος κάτω από τα ψυχρά μέρη του πλανήτη, τα συσσωρευμένα υπολείμματα φυτών και ζώων που έχουν πεθάνει εδώ και καιρό περιέχουν πολύ άνθρακα, περίπου διπλάσια ποσότητα από αυτή που υπάρχει σήμερα στην ατμόσφαιρα. Καθώς η θερμότητα, οι πυρκαγιές και οι βροχές ξεπαγώνουν και αποσταθεροποιούν το παγωμένο έδαφος, τα μικρόβια πιάνουν δουλειά, μετατρέποντας αυτόν τον άνθρακα σε διοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο. Αυτά τα αέρια του θερμοκηπίου επιδεινώνουν τη ζέστη, τη φωτιά και τη βροχή, γεγονός που εντείνει την απόψυξη.

  Όπως πολλές από αυτές τις τεράστιες, αυτοτροφοδοτούμενες αλλαγές στο κλίμα μας, η απόψυξη του μόνιμου πάγου είναι περίπλοκο να προβλεφθεί. Μεγάλες εκτάσεις έχουν ήδη ξεπαγώσει, στον Δυτικό Καναδά, στην Αλάσκα, στη Σιβηρία. Αλλά πόσο γρήγορα μπορεί να ξεπαγώσει η υπόλοιπη περιοχή, πόσο αυτό θα προσθέσει στην υπερθέρμανση του πλανήτη, πόσος από τον άνθρακα μπορεί να παραμείνει παγιδευμένος εκεί κάτω, επειδή η απόψυξη προκαλεί την ανάπτυξη νέας βλάστησης πάνω του – όλα αυτά είναι δύσκολο να προσδιοριστούν.

  «Επειδή αυτά τα πράγματα είναι πολύ αβέβαια, υπάρχει μια προκατάληψη προς την κατεύθυνση να μη μιλάμε γι’ αυτό ή να απορρίπτουμε την πιθανότητα, ακόμη και», δήλωσε ο Tapio Schneider, κλιματολόγος στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας. «Αυτό, νομίζω, είναι λάθος», είπε. «Εξακολουθεί να είναι σημαντικό να διερευνούμε τους κινδύνους, ακόμη και αν η πιθανότητα εμφάνισης στο εγγύς μέλλον είναι σχετικά μικρή».

  Πότε μπορεί να συμβεί: Η χρονική στιγμή θα διαφέρει από τόπο σε τόπο. Οι επιπτώσεις στην υπερθέρμανση του πλανήτη θα μπορούσαν να συσσωρευτούν σε διάστημα ενός αιώνα ή και περισσότερο.

  Κατάρρευση των πάγων της Γροιλανδίας

  Τα κολοσσιαία στρώματα πάγου που καλύπτουν τους πόλους της Γης δεν λιώνουν με τον τρόπο που λιώνει ένα παγάκι. Λόγω του μεγέθους και της γεωμετρικής πολυπλοκότητάς τους, μια σειρά παραγόντων διαμορφώνουν το πόσο γρήγορα οι πάγοι χάνουν τον όγκο τους και προσθέτουν στην άνοδο της στάθμης των ωκεανών.

  Μεταξύ αυτών των παραγόντων, οι επιστήμονες ανησυχούν ιδιαίτερα για εκείνους που θα μπορούσαν να αρχίσουν να τρέφονται από μόνοι τους, προκαλώντας την επιτάχυνση του λιωσίματος με τρόπο που θα ήταν πολύ δύσκολο να σταματήσει.

  Στη Γροιλανδία, το θέμα είναι το υψόμετρο. Καθώς η επιφάνεια του πάγου χάνει ύψος, όλο και μεγαλύτερο μέρος του βρίσκεται σε μεγαλύτερο υψόμετρο, εκτεθειμένο στον θερμότερο αέρα. Αυτό τον κάνει να λιώνει ακόμη πιο γρήγορα.

  Οι επιστήμονες γνωρίζουν, από γεωλογικά στοιχεία, ότι μεγάλα τμήματα της Γροιλανδίας δεν είχαν πάγο στο παρελθόν. Γνωρίζουν επίσης ότι οι συνέπειες ενός άλλου μεγάλου λιωσίματος θα μπορούσαν να αντηχήσουν παγκοσμίως, επηρεάζοντας τα ωκεάνια ρεύματα και τις βροχοπτώσεις μέχρι τις τροπικές περιοχές και πέρα από αυτές.

  Πότε μπορεί να συμβεί: Το μη αναστρέψιμο λιώσιμο θα μπορούσε να ξεκινήσει αυτόν τον αιώνα και να εξελιχθεί σε εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες χρόνια.

  Διάσπαση των πάγων της Δυτικής Ανταρκτικής

  Στην άλλη άκρη του κόσμου από τη Γροιλανδία, οι πάγοι της δυτικής Ανταρκτικής απειλούνται λιγότερο από τον θερμό αέρα παρά από το θερμό νερό.

  Πολλοί παγετώνες της Δυτικής Ανταρκτικής εκβάλλουν στη θάλασσα, πράγμα που σημαίνει ότι η κάτω πλευρά τους είναι εκτεθειμένη σε συνεχή κολύμβηση από τα ωκεάνια ρεύματα. Καθώς τα νερά θερμαίνονται, αυτές οι πλωτές παγοκρηπίδες λιώνουν και αποδυναμώνονται από κάτω, ιδίως εκεί όπου βρίσκονται στον πυθμένα της θάλασσας. Όπως ένας χορευτής που κρατάει μια δύσκολη πόζα, η παγοκρηπίδα αρχίζει να χάνει τα πατήματά της. Με λιγότερους πλωτούς πάγους να την συγκρατούν, περισσότερος πάγος από το εσωτερικό της ηπείρου θα γλιστρούσε στον ωκεανό. Τελικά, ο πάγος στην άκρη του νερού μπορεί να μην μπορεί να υποστηρίξει το βάρος του και να σπάσει σε κομμάτια.

  Το στρώμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής έχει πιθανότατα καταρρεύσει και στο παρελθόν, στο βαθύ παρελθόν της Γης. Το πόσο κοντά βρίσκεται ο σημερινός πάγος στο να υποστεί την ίδια μοίρα είναι κάτι που οι επιστήμονες προσπαθούν ακόμη να καταλάβουν.

  «Αν σκεφτείτε το μέλλον των ακτογραμμών του κόσμου, το 50% της ιστορίας θα είναι το λιώσιμο της Ανταρκτικής», δήλωσε ο David Holland, επιστήμονας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης που μελετά τις πολικές περιοχές. Και όμως, είπε, όσον αφορά την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι πάγοι της ηπείρου μπορεί να διαλυθούν, «βρισκόμαστε στη μέρα μηδέν».

  Πότε μπορεί να συμβεί: Όπως και στη Γροιλανδία, το στρώμα πάγου θα μπορούσε να αρχίσει να υποχωρεί ανεπιστρεπτί σε αυτόν τον αιώνα.

  Ξαφνική μετατόπιση των μουσώνων της Δυτικής Αφρικής

  Πριν από περίπου 15.000 χρόνια, η Σαχάρα άρχισε να πρασινίζει. Ξεκίνησε όταν μικρές μετατοπίσεις στην τροχιά της Γης προκάλεσαν στη Βόρεια Αφρική να είναι πιο ηλιόλουστη κάθε καλοκαίρι. Αυτό ζέστανε τη γη, προκαλώντας την αλλαγή των ανέμων και την προσέλκυση περισσότερου υγρού αέρα από τον Ατλαντικό. Η υγρασία έπεσε ως βροχή των μουσώνων, η οποία τροφοδότησε τα χόρτα και γέμισε λίμνες, μερικές τόσο μεγάλες όσο η Κασπία Θάλασσα.

  Οι επιστήμονες άρχισαν να αντιλαμβάνονται, ότι η Σαχάρα άλλαξε αρκετές φορές με την πάροδο των αιώνων μεταξύ ξηρής και υγρής, μεταξύ άγονης και εύκρατης. Είναι λιγότερο σίγουροι για το πώς, και αν, οι μουσώνες της Δυτικής Αφρικής μπορεί να μετατοπιστούν ή να ενταθούν ως απάντηση στη σημερινή αύξηση της θερμοκρασίας. (Παρά το όνομά του, ο μουσώνας της περιοχής εξαπολύει βροχή και σε τμήματα της Ανατολικής Αφρικής). Ό,τι κι αν συμβεί θα έχει τεράστια σημασία για μια περιοχή του κόσμου όπου η διατροφή και τα μέσα διαβίωσης πολλών ανθρώπων εξαρτώνται από τον ουρανό.

  Πότε μπορεί να συμβεί: Δύσκολο να προβλεφθεί.

  Απώλεια των τροπικών δασών του Αμαζονίου

  Εκτός του ότι φιλοξενεί εκατοντάδες κοινότητες ιθαγενών, εκατομμύρια είδη ζώων και φυτών και 400 δισεκατομμύρια δέντρα- εκτός του ότι περιέχει αμέτρητους αριθμούς άλλων έμβιων όντων που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί, ονομαστεί και περιγραφεί- και εκτός του ότι αποθηκεύει άφθονο άνθρακα που διαφορετικά θα μπορούσε να θερμαίνει τον πλανήτη, το τροπικό δάσος του Αμαζονίου παίζει και έναν άλλο μεγάλο ρόλο.

  Είναι μια ζωντανή, αναδευόμενη, αναπνέουσα μηχανή του καιρού. Οι συνδυασμένες εκπνοές όλων αυτών των δέντρων δημιουργούν σύννεφα γεμάτα υγρασία. Όταν αυτή η υγρασία πέφτει, βοηθά να διατηρηθεί η περιοχή πλούσια και δασώδης.

  Τώρα, όμως, οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες αποψιλώνουν τα δέντρα και η υπερθέρμανση του πλανήτη επιδεινώνει τις πυρκαγιές και τις ξηρασίες. Οι επιστήμονες ανησυχούν ότι μόλις εξαφανιστεί πολύ περισσότερο από το δάσος, αυτή η μηχανή της βροχής θα μπορούσε να καταρρεύσει, προκαλώντας το υπόλοιπο δάσος να μαραθεί και να υποβαθμιστεί σε χορταριασμένη σαβάνα.

  Μέχρι το 2050, το ήμισυ του σημερινού δάσους του Αμαζονίου θα μπορούσε να κινδυνεύει να υποστεί αυτού του είδους την υποβάθμιση, εκτιμούν πρόσφατα οι ερευνητές.

  Πότε μπορεί να συμβεί: Θα εξαρτηθεί από το πόσο γρήγορα θα καθαριστεί και προστατευτεί το εναπομείναν δάσος.

  Διακοπή των ατλαντικών ρευμάτων

  Σαρώνοντας τον Ατλαντικό Ωκεανό, από τις δυτικές ακτές της Αφρικής, γύρω από την Καραϊβική και προς την Ευρώπη πριν κατευθυνθεί ξανά προς τα κάτω, ένας κολοσσιαίος βρόχος θαλασσινού νερού καθορίζει τις θερμοκρασίες και τις βροχοπτώσεις για ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη. Το αλμυρότερο, πυκνότερο νερό βυθίζεται στα βάθη του ωκεανού, ενώ το πιο φρέσκο, ελαφρύτερο νερό ανεβαίνει, διατηρώντας αυτόν τον ιμάντα μεταφοράς σε κίνηση.

  Τώρα, όμως, το λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας διαταράσσει αυτή την ισορροπία, διοχετεύοντας στον Βόρειο Ατλαντικό νέες τεράστιες ροές γλυκού νερού. Οι επιστήμονες φοβούνται ότι αν ο κινητήρας επιβραδυνθεί πολύ, θα μπορούσε να σταματήσει, ανατρέποντας τα καιρικά φαινόμενα για δισεκατομμύρια ανθρώπους στην Ευρώπη και τους τροπικούς.

  Οι επιστήμονες έχουν ήδη δει σημάδια επιβράδυνσης αυτών των ρευμάτων, τα οποία έχουν ένα δυσκίνητο όνομα: Μεσημβρινή Ανατρεπτική Κυκλοφορία του Ατλαντικού ή AMOC. Το δύσκολο είναι να προβλέψουμε πότε η επιβράδυνση μπορεί να μετατραπεί σε διακοπή.«Προς το παρόν, τα δεδομένα και τα αρχεία μας είναι πολύ περιορισμένα», δήλωσε ο Niklas Boers, κλιματολόγος στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου και στο Ινστιτούτο Potsdam για την έρευνα των κλιματικών επιπτώσεων.

  «Ήδη, όμως, γνωρίζουμε αρκετά ώστε να είμαστε σίγουροι για ένα πράγμα», δήλωσε ο Δρ Boers. «Με κάθε γραμμάριο πρόσθετου CO2 στην ατμόσφαιρα, αυξάνουμε την πιθανότητα εκδήλωσης γεγονότων ανατροπής», είπε. «Όσο περισσότερο περιμένουμε» για να μειώσουμε τις εκπομπές, είπε, “τόσο πιο μακριά πάμε σε επικίνδυνο έδαφος”.

  Πότε μπορεί να συμβεί: Πολύ δύσκολο να προβλεφθεί.

  Πηγή: In.gr
• H υπερθέρμανση των θαλασσών αλλάζει τη «συμπεριφορά» των ψαριών
  σε Περιβάλλον
  

  Πολλά είδη ψαριών να μετακινούνται από τις τροπικές περιοχές προς τους πόλους - Διεθνές συμπόσιο στο ΑΠΘ

  Η κλιματική κρίση και η υπερθέρμανση των θαλασσών αναγκάζει πολλά είδη ψαριών να μετακινούνται από τις τροπικές περιοχές προς τους πόλους, γεγονός που αλλάζει τη σύνθεση των αλιευμάτων στις υποτροπικές, εύκρατες και υποπολικές περιοχές. Τη διαπίστωση αυτή κάνει, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο διευθυντής του Εργαστηρίου Ιχθυολογίας ΑΠΘ, καθηγητής Τμήματος Βιολογίας, Αθανάσιος Τσίκληρας, με αφορμή το 22ο Ετήσιο Συμπόσιο της FishBase, με τίτλο «Fishes in changing ecosystems», το οποίο διοργανώνεται από το Εργαστήριο Ιχθυολογίας και ξεκινάει σήμερα στο Κέντρο Διάδοσης Ερευνητικών Αποτελεσμάτων του ΑΠΘ.

  Σύμφωνα με τον κ. Τσίκληρα, κλασικό παράδειγμα της μετακίνησης των ψαριών, λόγω της υπερθέρμανσης, είναι τα είδη που έρχονται από τη Λεβαντίνη, όπως ο λαγοκέφαλος, το λεοντόψαρο και ο γερμανός, τα οποία αυξάνονται και εξαπλώνονται με την άνοδο της θερμοκρασίας. Στο νότιο Αιγαίο και τα Δωδεκάνησα έχουν ήδη συνηθίσει να βλέπουν αυτά τα είδη -σύμφωνα με τον καθηγητή- κάτι που ίσως θα μπορούσε να είχε αποτραπεί, αν είχαμε διασφαλίσει υψηλότερη βιομάζα των ενδημικών ψαριών, οπότε η είσοδος των ξενικών ειδών θα ήταν δυσκολότερη.

  «Αν είχαμε διασφαλίσει πιο υγιές οικοσύστημα στο Αιγαίο, καταπολεμώντας την υπεραλίευση, θα είχαμε λιγότερα ξενικά είδη και λιγότερα προβλήματα που σχετίζονται με ανισορροπία του οικοσυστήματος», λέει ο κ. Τσίκληρας. «Σκεφτείτε επίσης», συνεχίζει, «ότι πριν από 10 χρόνια, ο γαύρος έφτασε ξανά στη βόρεια θάλασσα και στη Βαλτική, όπου είχαν να τον δουν 50 χρόνια, γιατί οι κλιματικές συνθήκες ευνόησαν την εξάπλωσή του σε εκείνα τα μέρη».

  Η εναρκτήρια ομιλία του Συμποσίου θα δοθεί από τον καθηγητή στο University of British Columbia του Καναδά και επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Βιολογίας ΑΠΘ, Daniel Pauly. Ο Daniel Pauly έχει συγγράψει περισσότερες από 1000 επιστημονικές δημοσιεύσεις και περίπου 20 βιβλία που πραγματεύονται τη βιολογία των θαλάσσιων οργανισμών και τη διαχείριση των πληθυσμών τους, ενώ ήταν από τους πρώτους επιστήμονες που έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις οικοσυστημικές επιπτώσεις της υπεραλίευσης σε παγκόσμιο επίπεδο.

  Πηγή: Protothema.gr
• Κλιματική κρίση: Δυο φωτογραφίες με διαφορά 15 ετών δείχνουν πόσο γρήγορα ζεσταίνεται ο πλανήτης
  σε Περιβάλλον
  

  Την ταχύτητα με την οποία λιώνουν οι παγετώνες λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη θέλησε να δείξει ένας χρήστης των κοινωνικών μέσων δικτύωσης δημοσιεύοντας δυο φωτογραφίες του ίδιου και της συζύγου του από το ίδιο σημείο των ελβετικών Άλπεων με διαφορά 15χρόνων.

  Ο Duncan Porter, προγραμματιστής από το Μπρίστολ, δημοσίευσε φωτογραφίες από τον παγετώνα του Ροδανού τον Αύγουστο του 2009 και τον Αύγουστο του 2024. Ο πάγος και το χιόνι που γέμιζε το φόντο έχει συρρικνωθεί τόσο που πια το βουνό είναι γυμνό ενώ τη θέση του παγετώνα έχει πάρει μια λίμνη.

  «Δεν θα πω ψέματα, με έκανε να κλάψω», έγραψε ο Porter σε μια viral ανάρτηση στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X το βράδυ της Κυριακής.

  Fifteen years minus one day between these photos. Taken at the Rhone glacier in Switzerland today.
  
  Not gonna lie, it made me cry. pic.twitter.com/Inz6uO1kum

  — Duncan Porter (@misterduncan) August 4, 2024

  Porter και η σύζυγός του είχαν τραβήξει την αρχική φωτογραφία από το μπαλκονάκι ενός ξενοδοχείου. Δεκαπέντε χρόνια μετά ανυπομονώντας να επιστρέψουν στα βουνά και να δουν μαζί με τις έφηβες κόρες τους Maisie και Emily τον παγετώνα, έκαναν ένα ταξίδι με τροχόσπιτο στην Ευρώπη.

  «Αλλά προφανώς οι συνθήκες αυτής της φωτογραφίας ήταν τελείως διαφορετικές» δήλωσε σύμφωνα με τον Guardian ο Porter.

  Θερμότερος κατά 1,3 Κελσίου ο πλανήτης

  Η ρύπανση του άνθρακα που απελευθερώνεται από την καύση ορυκτών καυσίμων και την καταστροφή της φύσης έχει θερμάνει τον πλανήτη κατά 1,3C από την προβιομηχανική εποχή. Στην Ευρώπη, η οποία έχει θερμανθεί δύο φορές πιο γρήγορα από τον παγκόσμιο μέσο όρο, τα θερμότερα καλοκαίρια ανάγκασαν τους ανθρώπους στις ορεινές περιοχές να δουν τους παγετώνες που κινούνται αργά να λιώνουν μπροστά στα μάτια τους.

  Η Ελβετία έχει χάσει το ένα τρίτο του όγκου των παγετώνων της από το 2000, σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, και το 10% έχει εξαφανιστεί μόνο τα τελευταία δύο χρόνια.

  «Πολλοί άνθρωποι, όταν βλέπουν κάτι τέτοιο, αισθάνονται αρκετά αβοήθητοι», δήλωσε ο Porter, ο οποίος είναι μέλος της επιτροπής μιας τοπικής ομάδας δράσης για το κλίμα στη νοτιοδυτική Αγγλία. «Αλλά από την εμπειρία μου, υπάρχουν τεράστια πράγματα που μπορούν να κάνουν».

  «Ήταν ένας πολύ εντυπωσιακός παγετώνας»

  Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) διαπίστωσε ότι – στο χειρότερο σενάριο για την παγκόσμια θέρμανση – «σχεδόν όλη η μάζα των παγετώνων» θα εξαφανιστεί τους επόμενους αιώνες στα χαμηλά γεωγραφικά πλάτη, την κεντρική Ευρώπη, τον Καύκασο, τον δυτικό Καναδά και τις ΗΠΑ, τη βόρεια Ασία, τη Σκανδιναβία και τη Νέα Ζηλανδία.

  Ο παγετώνας του Ροδανού τα πήγε καλύτερα από ορισμένους άλλους στην Ελβετία, αλλά έχει συρρικνωθεί κατά περίπου ένα τέταρτο στη μιάμιση δεκαετία που μεσολάβησε μεταξύ των δύο φωτογραφιών του Porter.

  «Ήταν ένας πολύ εντυπωσιακός παγετώνας», δήλωσε η Sonia Seneviratne, Ελβετή κλιματολόγος η οποία επισκέφθηκε τον παγετώνα ως έφηβη. «Είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις αυτές τις φωτογραφίες, επειδή βλέπεις πόσο μεγάλες ήταν οι αλλαγές».

  Οι χρήστες του X αντέδρασαν με θυμό και λύπη στην ανάρτηση του Porter, η οποία έχει προβληθεί 3 εκατομμύρια φορές, απηχώντας την αγωνία του ζευγαριού.

  Πηγή: Ethnos.gr
• Καταψύχοντας ξανά τη γη – Το σχέδιο των ειδικών για τη διάσωση της Αρκτικής
  σε Περιβάλλον
  

  Από υποβρύχια μη επανδρωμένα αεροσκάφη, μέχρι μικροσκοπικές γυάλινες χάντρες που έχουν σχεδιαστεί για να αντανακλούν το ηλιακό φως μακριά από τους πάγους, ο αγώνας είναι σε εξέλιξη για να επιβραδυνθεί το λιώσιμο και με τη σειρά της, η υπερθέρμανση του πλανήτη

  Βαθιά μέσα στην Αρκτική, ένα φιλόδοξο και ριζοσπαστικό σχέδιο βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι επιστήμονες, αντιμέτωποι με την τρομερή πρόκληση της κλιματικής αλλαγής, διερευνούν καινοτόμες τεχνικές για να επαναπαγώσουν τους πάγους της πολικής περιοχής, που λιώνουν όλο και με ταχύτερους ρυθμούς. Αυτή η τολμηρή πρωτοβουλία, που συχνά αναφέρεται ως "επανακατάψυξη της Αρκτικής", αποσκοπεί στην αντιμετώπιση των επιζήμιων επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη, με την αποκατάσταση του στρώματος πάγου που διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση του κλίματος της Γης. Οι επιστήμονες στρέφονται προς γεωμηχανικές εφευρέσεις, στην προσπάθειά τους αυτή, με απώτερο σκοπό τους να σώσουν το σπίτι μας.

  Η παρούσα κρίση

  Η Αρκτική θερμαίνεται με ανησυχητικό ρυθμό, σχεδόν τρεις φορές ταχύτερα από τον υπόλοιπο πλανήτη. Αυτή η ταχεία αύξηση της θερμοκρασίας έχει οδηγήσει σε πρωτοφανή επίπεδα τήξης των θαλάσσιων πάγων. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Αρκτική έχει χάσει περίπου το 75% του όγκου των θαλάσσιων πάγων της. Η απώλεια αυτή δεν απειλεί μόνο το μοναδικό οικοσύστημα και τις αυτόχθονες κοινότητες που εξαρτώνται από αυτό, αλλά έχει επίσης εκτεταμένες συνέπειες για τα παγκόσμια καιρικά πρότυπα και τη στάθμη της θάλασσας. Ο λόγος έγκειται στο γεγονός ότι ο θαλάσσιος πάγος λειτουργεί ως μια ασπίδα της Γης, ανακλώντας ένα σημαντικό μέρος των ακτινών του ήλιου πίσω στο διάστημα. Καθώς λοιπόν ο πάγος λιώνει, τα πιο σκοτεινά νερά των ωκεανών απορροφούν περισσότερη θερμότητα, δημιουργώντας έναν βρόχο ανατροφοδότησης που επιταχύνει την αύξηση της θερμοκρασίας, μια διαδικασία γνωστή ως φαινόμενο albedo. Αυτό επιδεινώνει την υπερθέρμανση του πλανήτη, συμβάλλοντας σε πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, άνοδο της στάθμης της θάλασσας και διαταραχές στα θαλάσσια οικοσυστήματα.

  Σώζοντας τον πλανήτη
  
  Για την αντιμετώπιση αυτού του κρίσιμου ζητήματος, οι επιστήμονες διερευνούν διάφορες πρωτοποριακές μεθόδους με στόχο την επανακατάψυξη της Αρκτικής. Οι προσεγγίσεις αυτές κυμαίνονται από μηχανικές επεμβάσεις, έως τεχνικές γεωμηχανικής αιχμής.
  
  1. Μηχανές πάχυνσης πάγου
  
  Μια προτεινόμενη μέθοδος περιλαμβάνει τη χρήση ανεμοκίνητων αντλιών για την άντληση νερού από κάτω από τον θαλάσσιο πάγο και τον ψεκασμό του στην επιφάνεια. Στις ψυχρές θερμοκρασίες της Αρκτικής, το νερό αυτό θα παγώσει γρήγορα, πυκνώνοντας το υπάρχον στρώμα πάγου. Η μέθοδος αυτή θεωρείται ως ένας τρόπος ενίσχυσης του πάγου κατά τη διάρκεια των κρίσιμων περιόδων τήξης του καλοκαιριού.

  2. Αντανακλαστικά σωματίδια
  
  Μια άλλη πειραματική προσέγγιση περιλαμβάνει την εξάπλωση ανακλαστικών σωματιδίων, όπως μικροσκοπικές γυάλινες χάντρες, στον πάγο. Τα σωματίδια αυτά θα μπορούσαν να αυξήσουν το φαινόμενο albedo, αντανακλώντας περισσότερο ηλιακό φως μακριά και μειώνοντας την απορρόφηση θερμότητας από τον ωκεανό. Η τεχνική αυτή στοχεύει να μιμηθεί τις φυσικές ανακλαστικές ιδιότητες του πάγου, επιβραδύνοντας ενδεχομένως τη διαδικασία τήξης. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Wall Street Journal, η συγκεκριμένη πρακτική φαίνεται να μειώνει το ποσοστό λιωσίματος του πάγου, κατά 30 τοις εκατό. Ωστόσο, όλες οι εφευρέσεις και οι λύσεις αυτές χρειάζονται μεγάλα χρηματικά ποσά και παγκόσμια συνεργασία για να αποβούν θετικά μοιραίες.
  
  3. Φωτεινότητα των νεφών
  
  Το cloud brightening είναι μια έννοια γεωμηχανικής που επιδιώκει να αυξήσει την ανακλαστικότητα των νεφών πάνω από την Αρκτική. Ψεκάζοντας λεπτά σωματίδια θαλασσινού αλατιού στην ατμόσφαιρα, οι επιστήμονες ελπίζουν να δημιουργήσουν φωτεινότερα σύννεφα που αντανακλούν περισσότερο το ηλιακό φως, ψύχοντας έτσι την περιοχή. Η μέθοδος αυτή, αν και βρίσκεται ακόμη σε θεωρητικό στάδιο, θα μπορούσε να προσφέρει μια λύση μεγάλης κλίμακας για την αύξηση της θερμοκρασίας της Αρκτικής.

  μως, παρά την υπόσχεση που δίνουν οι παραπάνω τεχνικές, δεν υφίστανται χωρίς σημαντικές προκλήσεις και ηθικούς προβληματισμούς. Το περιβάλλον της Αρκτικής είναι απίστευτα πολύπλοκο και εύθραυστο και κάθε παρέμβαση ενέχει τον κίνδυνο απρόβλεπτων συνεπειών. Για παράδειγμα, η μεταβολή των φυσικών διεργασιών θα μπορούσε να διαταράξει τα τοπικά οικοσυστήματα, επηρεάζοντας την άγρια ζωή και τους αυτόχθονες πληθυσμούς που βασίζονται στους φυσικούς ρυθμούς της Αρκτικής. Επιπλέον, η ιδέα της γεωμηχανικής είναι αμφιλεγόμενη, καθώς πολλοί υποστηρίζουν ότι τέτοιες παρεμβάσεις θα μπορούσαν να παρέχουν μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας, καθυστερώντας ενδεχομένως τις αναγκαίες μειώσεις των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Απλούστερα, όσο και αν βοηθήσουμε στην κατάψυξη της Αρκτικής, εάν δεν λύσουμε το παγκόσμιο πρόβλημα αποτυπώματος άνθρακα και αύξησης της θερμοκρασίας, το ζήτημα θα παραμένει πάντοτε ανοιχτό.

  Κοιτώντας το μέλλον
  
  Ο επείγων χαρακτήρας της κλιματικής κρίσης απαιτεί καινοτόμες και τολμηρές λύσεις. Ενώ οι τεχνικές επανακατάψυξης της Αρκτικής βρίσκονται ακόμη σε πειραματικό στάδιο, αποτελούν κρίσιμο μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Οι προσπάθειες αυτές πρέπει να συνδυαστούν με επιθετικές μειώσεις των εκπομπών, την υιοθέτηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη διεθνή συνεργασία για τον μετριασμό των σοβαρότερων επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
  Καθώς οι επιστήμονες συνεχίζουν το έργο τους βαθιά στην Αρκτική, ο κόσμος παρακολουθεί με ένα μείγμα ελπίδας και επιφυλακτικότητας. Η επιτυχία αυτών των ριζοσπαστικών σχεδίων θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ένα σημείο καμπής στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, προσφέροντας μια αχτίδα ελπίδας για το μέλλον του πλανήτη μας. Ωστόσο, είναι σαφές ότι δεν υπάρχει ενιαία λύση σε αυτό το πολύπλευρο πρόβλημα. Ένας συνδυασμός καινοτόμου επιστήμης, υπεύθυνης χάραξης πολιτικής και παγκόσμιας συνεργασίας θα είναι απαραίτητος για τη διαφύλαξη της Αρκτικής και τη διασφάλιση ενός σταθερού κλίματος για τις επόμενες γενιές.

  Πηγή: Protothema.gr
• Η τριπλή απειλή για τους ωκεανούς του κόσμου
  σε Περιβάλλον
  

  Οι ωκεανοί του πλανήτη αντιμετωπίζουν μια «τριπλή απειλή» από την υπερθέρμανση, την απώλεια οξυγόνου και την οξίνιση, με τις ακραίες συνθήκες να γίνονται πολύ πιο έντονες τις τελευταίες δεκαετίες και να ασκούν τεράστια πίεση στη θαλάσσια ζωή, σύμφωνα με νέα έρευνα.

  Περίπου το ένα πέμπτο της παγκόσμιας επιφάνειας των ωκεανών είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στις τρεις απειλές που τους πλήττουν ταυτόχρονα, οι οποίες ενθαρρύνονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως η καύση ορυκτών καυσίμων και η αποψίλωση των δασών, σύμφωνα με τον Guardian. Στα ανώτερα 300 μέτρα του επηρεαζόμενου ωκεανού, αυτά τα σύνθετα γεγονότα διαρκούν τώρα τρεις φορές περισσότερο και είναι έξι φορές πιο έντονα από ό,τι ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1960, αναφέρει η σχετική μελέτη.

  Ο επικεφαλής συγγραφέας της, Joel Wong, ερευνητής στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης, προειδοποιεί ότι οι ωκεανοί του κόσμου έχουν ήδη οδηγηθεί σε μια νέα ακραία κατάσταση λόγω της κλιματικής κρίσης. «Οι επιπτώσεις έχουν ήδη γίνει ορατές και αισθητές», επισημαίνει, αναφέροντας το γνωστό παράδειγμα της θερμικής «κηλίδας» που προκάλεσε τον αφανισμό της θαλάσσιας ζωής στον Ειρηνικό Ωκεανό. «Έντονα ακραία φαινόμενα όπως αυτά είναι πιθανό να επαναληφθούν στο μέλλον και θα διαταράξουν τα θαλάσσια οικοσυστήματα και την αλιεία σε όλο τον κόσμο», προσθέτει.

  Το τίμημα της απορρόφησης άνθρακα

  Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο AGU Advances, ανέλυσε τα περιστατικά ακραίας θερμότητας, αποξυγόνωσης και οξίνισης και διαπίστωσε ότι τέτοια ακραία γεγονότα μπορούν να διαρκέσουν έως και 30 ημέρες, με τους τροπικούς και τον βόρειο Ειρηνικό να πλήττονται ιδιαίτερα από τις επιπρόσθετες απειλές.

  Οι επιστήμονες του κλίματος έχουν θορυβηθεί από την αδυσώπητη περαιτέρω αύξηση της θερμότητας στον ωκεανό, η οποία έχει φθάσει σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα τους τελευταίους μήνες. Αλλά πέρα από τη ζέστη, η οποία αναγκάζει τα ψάρια και άλλα είδη να μετακινηθούν, αν μπορούν, σε πιο κατάλληλα κλίματα, οι ωκεανοί πληρώνουν επίσης ένα άλλο βαρύ τίμημα για την απορρόφηση τεράστιων ποσοτήτων θερμότητας και διοξειδίου του άνθρακα από τις εκπομπές ορυκτών καυσίμων, που διαφορετικά θα θέρμαιναν περαιτέρω την ατμόσφαιρα για τους ανθρώπους στη στεριά. Το επιπλέον διοξείδιο του άνθρακα καθιστά το θαλασσινό νερό πιο όξινο, διαλύει τα κελύφη των θαλάσσιων πλασμάτων και στερεί από τον ωκεανό οξυγόνο.

  To «Μεγάλο Θανατικό»

  Ο συνδυασμός της πτώσης των επιπέδων οξυγόνου, της αυξανόμενης οξίνισης και της ραγδαίας αύξησης της θερμότητας των ωκεανών παρατηρήθηκε επίσης στο τέλος της Πέρμιας περιόδου πριν από περίπου 252 εκατ. χρόνια, όταν η Γη βίωσε το μεγαλύτερο γνωστό γεγονός εξαφάνισης στην ιστορία της, γνωστό ως «Μεγάλο Θανατικό».

  «Αν κοιτάξετε το αρχείο των απολιθωμάτων, μπορείτε να δείτε ότι υπήρχε το ίδιο μοτίβο στο τέλος της Πέρμιας περιόδου, όπου τα δύο τρίτα των θαλάσσιων γενών εξαφανίστηκαν», αναφέρει η η Andrea Dutton, γεωλόγος και κλιματολόγος στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison, η οποία δεν συμμετείχε στη νέα έρευνα. «Δεν έχουμε πανομοιότυπες συνθήκες με αυτές τώρα, αλλά αξίζει να επισημάνουμε ότι οι περιβαλλοντικές αλλαγές που συμβαίνουν είναι παρόμοιες».

  «Οι ωκεανοί δεν είναι απλώς ένα ωραίο σκηνικό για τις selfies σας το καλοκαίρι, αλλά βασιζόμαστε σε αυτούς για τη ζωή μας, είναι πολύ σημαντικό να το αναγνωρίσουμε αυτό», καταλήγει η Dutton.

  Πηγή: Cnn.gr