Καθώς η αράχνη Joro συνεχίζει να εξαπλώνεται στις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, οι ιστοί της μπορούν να εντοπιστούν σχεδόν παντού - ακόμη και σε ηλεκτροφόρα καλώδια και φανάρια.
τους κοντινούς πολυσύχναστους δρόμους υπερβολικά αγχωτικό, αλλά η αράχνη Joro δεν φαίνεται να ενοχλείται ιδιαίτερα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Η έρευνα αυτή θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί οι αράχνες εντοπίζονται συχνότερα σε αστικές περιοχές.
«Οι δρόμοι είναι ένα πραγματικά σκληρό μέρος για να ζήσει ένα ζώο. Αλλά οι αράχνες Joros φαίνεται ότι μπορούν να ζήσουν δίπλα τους», δήλωσε στο CNN, η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Άντι Ντέιβις.
Ραγδαία εξάπλωση
Οι αράχνες Joro, ή Trichonephila clavata, εντοπίστηκαν για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2013. Τα πλάσματα - τα οποία φτάνουν σε μήκος έως και 10 εκατοστά, δηλαδή περίπου όσο η παλάμη ενός ανθρώπινου χεριού - έχουν έκτοτε εξαπλωθεί ραγδαία σε όλες τις νοτιοανατολικές πολιτείες.
Οι αράχνες αυτές, που χαρακτηρίζονται ως υφαντές, πιάνουν τα θηράματα χρησιμοποιώντας τους γιγαντιαίους, τρισδιάστατους ιστούς τους. Η Joro θα καθίσει στη μέση του ιστού και θα περιμένει να αισθανθεί μια δόνηση, που σημαίνει ότι ένα έντομο έχει πιαστεί στην κολλώδη παγίδα, επιτρέποντας στην αράχνη να σπεύσει και να το πιάσει.
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν περισσότερες από 350 δοκιμές σε αράχνες σε 20 δρόμους, χρησιμοποιώντας ένα πιρούνι στον ιστό της αράχνης για να προσομοιώσουν τη συμπεριφορά της λείας. Ενώ οι ερευνητές περίμεναν ότι οι θορυβώδεις δρόμοι θα παρεμπόδιζαν τις κυνηγετικές ικανότητες της αράχνης, οι δοκιμές διαπίστωσαν ότι οι αράχνες κοντά σε δρόμους μέτριας έως μεγάλης κυκλοφορίας ήταν μόνο ελαφρώς λιγότερο πιθανό να επιτεθούν στην προσομοιωμένη λεία από ό,τι εκείνες κοντά σε δρόμους χαμηλής κυκλοφορίας. Οι αράχνες που βρίσκονταν κοντά σε δρόμους με μεγάλη κυκλοφορία επιτίθονταν στο 51% των περιπτώσεων, ενώ εκείνες που βρίσκονταν σε λιγότερο πολυσύχναστες περιοχές επιτίθονταν στο 65% των περιπτώσεων.
Ανοχή σε ανθρώπους και αυτοκίνητα
Ο Shockley, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε ότι εξεπλάγη που είδε μόνο λίγο περισσότερο από 10% μείωση στην αποτελεσματικότητα της αράχνης να ανιχνεύει τους κραδασμούς, αλλά δεν σοκαρίστηκε από το γεγονός ότι το είδος φαίνεται να έχει μια φυσική ανοχή στην παρουσία αυτοκινήτων και ανθρώπων.
«Ενώ τα περισσότερα από τα άλλα είδη αρέσκονται να μένουν στο δάσος, οι Joros συγκεκριμένα αρέσκονται να μετακινούνται στα αστικά τοπία», δήλωσε ο Shockley. «Εκμεταλλεύονται το εύκολο κυνήγι, την εύκολη πρόσβαση στη λεία. ... Δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για εμάς- ενδιαφέρονται για το γεγονός ότι τους κάνουμε εξαιρετικά εύκολη τη συνθήκη για να αποκτήσουν το θήραμα που χρειάζονται για να ολοκληρώσουν τον κύκλο ζωής τους».
Η αστική ζωή προσφέρει μια κάποια ευκολία για τις αράχνες Joro, επειδή φαίνεται να προτιμούν να φτιάχνουν τους ιστούς τους σε κατασκευές όπου υπάρχουν φώτα κοντά, όπως ανάμεσα σε κτίρια ή σε τηλεφωνικούς στύλους, δήλωσε ο Shockley, εξηγώντας ότι το φως τείνει να προσελκύει τα έντομα που τρώνε.
Οι συγγραφείς της μελέτης αναφέρθηκαν σε προηγούμενες μελέτες που είχαν διαπιστώσει ότι οι δρόμοι είχαν αρνητικό αντίκτυπο στην αφθονία και την ποικιλομορφία των εντόμων, αλλά η αράχνη Joro, και πολλά από τα ξαδέλφια της στο γένος Trichonephila, είναι εκπληκτικά ανεκτικές στις πόλεις, δήλωσε ο Davis, και επιλέγουν να χτίσουν τα σπίτια τους κοντά σε πολυσύχναστες περιοχές.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι δεν γνωρίζουν γιατί αυτές οι αράχνες είναι πιο κατάλληλες για τη ζωή στην πόλη από άλλες. Αλλά
Καθώς η ξενική αράχνη Joro συνεχίζει να εξαπλώνεται στην περιοχή, οι αράχνες αποτελούν απειλή για τα ενδημικά είδη που είναι ωφέλιμα για το περιβάλλον. Οι αράχνες δεν φαίνεται τώρα να έχουν αρνητικό αντίκτυπο, δήλωσε ο Shockley, αλλά καθώς συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται, θα μπορούσαν να αρχίσουν να εκτοπίζουν τις ντόπιες αράχνες, καθώς τρώνε έντομα που χρειάζονται και οι ντόπιες αράχνες για να φάνε.
Κατά τη διεξαγωγή της μελέτης, οι ερευνητές βρήκαν ενδείξεις ότι οι αράχνες Joro συνυπάρχουν με τις ντόπιες αράχνες, δήλωσε ο Davis.
