Ένα βασικό και σημαντικό κομμάτι της ηλεκτρικής υποδομής της χώρας μας είναι οι γνωστοί σε όλους μας στύλοι της ΔΕΗ.
Αυτοί οι ξύλινοι πυλώνες στέκονται μέσα στις πόλεις (και όχι μόνο) χρόνια ολόκληρα, δίνοντας την εντύπωση ότι θα βρίσκονται εκεί αιωνίως χωρίς να παθαίνουν τίποτα απολύτως.
Η ελληνική Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού επιλέγει τη συγκεκριμένη λύση, λόγω του ότι οι ξύλινοι στύλοι δε μεταφέρουν το ηλεκτρικό ρεύμα (το ξύλο είναι κακός αγωγός του ηλεκτρισμού), ενώ είναι και ιδιαίτερα ανθεκτικοί στον χρόνο.
Πώς γίνεται, όμως, αυτοί οι ξύλινοι πυλώνες να είναι τόσο ανθεκτικοί στη φθορά και στο πέρασμα του χρόνου, την ώρα που έρχονται αντιμέτωποι με τόσες πολλές και διαφορετικές απειλές;
Πάμε, λοιπόν, να δούμε ορισμένα βασικά πράγματα που πρέπει να ξέρετε!
Τι απειλές αντιμετωπίζει το ξύλο;
Οι στύλοι της ΔΕΗ, όπως είπαμε, είναι συνεχώς εκτεθειμένοι στις συνθήκες του εξωτερικού περιβάλλοντος, κάτι που σημαίνει ότι έρχονται αντιμέτωποι με πολλές σχετικές απειλές.
Οι κακές καιρικές συνθήκες (βροχή, υγρασία κ.λπ.), οι μύκητες, η μούχλα, οι τερμίτες, τα ξυλοφάγα μυρμήγκια κ.α. συνιστούν όλα σημαντικές απειλές για το ξύλο, που μπορούν να του προκαλέσουν φθορά με το πέρασμα του χρόνου.
Αυτή η φθορά μπορεί να φέρει μείωση της σταθερότητας και, κατ’ επέκταση, της λειτουργικότητάς τους, γι’ αυτό είναι απαραίτητη μια διαδικασία που ονομάζεται εμποτισμός ξύλου.
Τι είναι ο εμποτισμός ξύλου
Ο εμποτισμός είναι ουσιαστικά η διαδικασία επεξεργασίας του ξύλου, με την οποία εισάγονται σε αυτό ειδικά υλικά, προκειμένου να βελτιώσουμε τα χαρακτηριστικά του και να αυξήσουμε τη διάρκεια ζωής και την αντοχή του.
Μέσω αυτής της διαδικασίας, λοιπόν, η διάρκεια ζωής και η ανθεκτικότητα των πυλώνων της ΔΕΗ αυξάνεται. Το υλικό που χρησιμοποιείται στον εμποτισμό είναι το κρεοζωτέλαιο τύπου WEIB που προέρχεται από λιθάνθρακα.
Στην πλειοψηφία του, το κρεοζωτέλαιο αποτελείται από πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες και, σε ένα μικρότερο ποσοστό, από φαινολικές ενώσεις.
Το υπόλοιπο ποσοστό αποτελείται από μεγαλύτερου μοριακού βάρους ενώσεις, τις οποίες και βρίσκουμε συνήθως σε βαρέα κλάσματα αργού πετρελαίου.
Πώς γίνεται ο εμποτισμός του ξύλου
Οι μη εμποτισμένοι στύλοι μεταφέρονται σε ειδικές αποφλοιωτικές μονάδες και λειαίνονται με τόρνους.
Στη συνέχεια, τοποθετούνται μέσα στους θαλάμους εμποτισμού, όπου τα υλικά διοχετεύονται μέσα τους υπό πίεση μέσω αντλιών. Έτσι, τα υλικά συντήρησης καταφέρνουν να εισχωρήσουν βαθιά μέσα στους πόρους του ξύλου.
Το υλικό που δεν έγινε δυνατό να απορροφηθεί εξάγεται μέσω κενού αέρος, με τους ξύλινους στύλους να παραμένουν υπό πίεση, προκειμένου να απορροφηθεί το υλικό στο μεγαλύτερο δυνατό βάθος του ξύλου.
Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας εμποτισμού του ξύλου, οι στύλοι μεταφέρονται σε κλειστό, στεγανοποιημένο χώρο αποθήκευσης, προκειμένου να γίνει η απαραίτητη αποστράγγιση - ωρίμανσή τους σε συνθήκες ατμόσφαιρας.
Ξέρετε, λοιπόν, πλέον πώς γίνεται οι στύλοι της ΔΕΗ να αντέχουν στον χρόνο και να αντιμετωπίζουν επιτυχώς κάθε είδους εχθρού, όπως τα διάφορα έντομα, τη μούχλα, τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες κ.α.
Και έτσι, έχετε λύσει ένα μεγάλο μυστήριο που ίσως σας απασχολούσε για πολλά χρόνια!
Κεντρική φωτογραφία: EyeEm
