Σχετικά Άρθρα

• H Porsche 911 Turbo της Lego
  σε Auto Moto
  

  Η συνεργασία της Porsche με την Lego τιμά τα 50 χρόνια της 911 Turbo με μια έκπληξη

  Ήταν Οκτώβριος του 1974 όταν η Porsche έδειξε στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Παρισιού την έκδοση παραγωγής της πρώτης 911 Turbo. Το νέο μοντέλο διέθετε τρίλιτρο επίπεδο κινητήρα ο οποίος απέδιδε 260 ίππους και η τελική ταχύτητά του έφτανε τα 250 χλμ./ώρα. Ήταν ένα αυτοκίνητο που συνέβαλε ουσιαστικά στη μετέπειτα σημαντική πορεία του γερμανικού μοντέλου και στη μετεξέλιξή της σε αυτό που είναι στις ημέρες μας και στη φήμη που έχει αποκτήσει παγκοσμίως.

  Οι άνθρωποι της Porsche, από τον περασμένο Αύγουστο έχουν αρχίσει να διοργανώνουν μια σειρά από εκδηλώσεις για να εορταστούν τα 50 χρόνια από την παρουσίασή της 911 Turbo.

  
  

  Μία από αυτές αφορά και στη συνεργασία τους με τη Lego, -τη γνωστή εταιρεία παιχνιδιών- και τον Μάρτιν Παλμ, έναν Σουηδό φωτογράφο ο οποίος κατασκευάζει και διοράματα. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα σκηνικό που να αναδεικνύει την πρώτη γενιά της 911 Turbo η οποία να έχει κατασκευαστεί με συνολικά 1.458 τουβλάκια της Lego. Όταν ολοκληρώθηκε το αυτοκίνητο από αυτά τέθηκε το ζήτημα του σκηνικού στο οποίο θα τοποθετούνταν το υπό κλίμακα μοντέλο στο διόραμα.

  
  Έπειτα από συζητήσεις των στελεχών της Porsche με τον Παλμ κατέληξαν ότι το καλύτερο μέρος που θα ταίριαζε θα ήταν μια απεικόνιση του Μέλανα Δρυμού, του πυκνού και χαρακτηριστικού δάσους που υπάρχει κοντά στο Zuffenhausen, την ιστορική έδρα της εταιρείας. Έτσι, ο Σουηδός καλλιτέχνης δημιούργησε ένα τοπίο που να είναι αντιπροσωπευτικό του δρυμού. Όπως ανακοινώθηκε, χρησιμοποίησε ξύλο μπάλσα για να διαμορφώσει τους κορμούς και βαμβάκι για το φύλλωμα των δέντρων. Επίσης, δούλεψε και με κομμάτια κόντρα πλακέ και ολοκλήρωσε το έργο του με τη χρήση σκόνης και λακ που προορίζονται για τους μοντελιστές.

  
  Ο Παλμ χρειάστηκε τρεις εβδομάδες για να ολοκληρώσει το έργο του και στη συνέχεια τοποθέτησε σε αυτό την 911 Turbo της Lego και τη φωτογράφισε με τρόπο που να δείχνει όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική.
  

  

  Πηγή: Protothema.gr
• «Πνιγήκαμε» στα πλαστικά – 220 εκατομμύρια τόνοι θα παραχθούν σε ένα έτος
  σε Περιβάλλον
  

  Τα πλαστικά μαζί με το διοξείδιο του άνθρακα μολύνουν με τον πιο επιδραστικό τρόπο τον πλανήτη προκαλώντας βλάβες στο οικοσυστήματα όσο και στην υγεία του ανθρώπου.

  Με τα πλαστικά απόβλητα που παράγονται να ξεπερνούν την ικανότητα των συστημάτων διαχείρισης άκρως ανησυχητικό είναι ότι περισσότεροι από 220 εκατομμύρια τόνοι θα παραχθούν μόνο το 2024. Η τάση παρατηρείται από το 2021 με σταθερή αύξηση των πλαστικών αποβλήτων κατά σχεδόν 10%. Ο παγκόσμιος μέσος όρος ανά άτομο κάτοικο φέτος θα ανέλθει στα 28 κιλά.

  Το πλαστικό δημιουργεί μία ολιστική ρύπανση που ξεκινά από την αρχή της ζωής του, όταν τα εργοστάσια που το κατασκευάζουν παράγουν αέρια θερμοκηπίου, όσο και στο τέλος της ζωής του, όταν ρυπαίνει τον φυσικό κόσμο και εισέρχεται με πολλούς τρόπους αόρατα στον ανθρώπινο οργανισμό μολύνοντας τον.

  Καμία χώρα του πλανήτη δεν είναι αθώα στην παραγωγή πλαστικών αποβλήτων

  Η ελβετική ΜΚΟ Earth Action δημοσίευσε μια έκθεση που αποκαλύπτει ότι το 66% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε περιοχές όπου τα πλαστικά απόβλητα έχουν ήδη υπερβεί την τοπική ικανότητα διαχείρισης. Η έκθεση έρχεται πριν από τον τελικό γύρο των διαπραγματεύσεων τον Νοέμβριο, στη Νότια Κορέα, με στόχο την ανάπτυξη μιας διεθνούς νομικά δεσμευτικής συνθήκης για τη ρύπανση από τα πλαστικά.

  70 εκατ. τόνοι πλαστικών θα καταλήξουν στη φύση

  Σύμφωνα με την έκθεση μόλις 12 χώρες ευθύνονται για το 60% της κακοδιαχείρισης πλαστικών αποβλήτων παγκοσμίως, με τις πέντε πρώτες να είναι η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, η Βραζιλία και το Μεξικό.

  Στις τεράστιες ποσότητες πλαστικών σκουπιδιών θα προστεθούν άλλοι 220 εκατ. τόνοι. Τα συστήματα διαχείρισης και ανακύκλωσης πλαστικών θα μπορέσουν να απορροφήσουν 150 εκατ. από τους 220 εκατ. τόνους της νέας «σοδειάς» πλαστικών σκουπιδιών και οι υπόλοιποι 70 εκατ. τόνοι θα καταλήξουν στη φύση, μια ποσότητα εξαιρετικά μεγάλη και αρκετά επιβλαβής για το οικοσύστημα και τον άνθρωπο.

  Η φετινή έκθεση για την «Ημέρα Υπέρβασης των Πλαστικών» συνυπολόγισε στην ανάλυσή της και τα πλαστικά απόβλητα από την κλωστοϋφαντουργία και τα οικιακά απορρίμματα.

  Παρά τη βελτίωση των πρακτικών διαχείρισης η συνολική ποσότητα των κακοδιαχειριζόμενων πλαστικών αποβλήτων παραμένει λίγο-πολύ αμετάβλητη λόγω της αυξανόμενης παραγωγής κάθε χρόνο.

  Αλλαγή τώρα, πριν να είναι αργά

  Η Earth Action έχει προειδοποιήσει ότι οι όποιες βελτιώσεις στην ικανότητα διαχείρισης των πλαστικών αποβλήτων συχνά ξεπερνιούνται από την αύξηση της παραγωγής πλαστικών.

  Οι ελπίδες ότι η ανακύκλωση θα αποτελέσει «λύση στην κρίση» είναι θεμελιωδώς λανθασμένη αναφέρει η ΜΚΟ. «Η αναγκαιότητα της αλλαγής θεμελιώνεται στην ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας μας, αλλά συχνά παραβλέπεται ο κίνδυνος της αδράνειας των επιχειρήσεων με τον πλανήτη να πέφτει θύμα αυτής της κρίσης», διαβάζουμε στην έκθεση.

  Η Earth Action συνεργάζεται με διεθνείς επιχειρήσεις, κυβερνήσεις και μικρομεσαίες επιχειρήσεις για να αξιολογήσει τις επιπτώσεις των πλαστικών μέσω των αλυσίδων εφοδιασμού τους και να τις συμβουλεύσει σχετικά με τη μετάβαση σε κυκλικά επιχειρηματικά μοντέλα.

  Πηγή: In.gr
• Οι καταστροφικές συνέπειες του πλαστικού στην υγεία και το περιβάλλον: Γιατί δεν βοηθά ούτε η ανακύκλωση
  σε Περιβάλλον
  

  Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα πλαστικά έχουν προσφέρει τεράστια οφέλη τον τελευταίο αιώνα, προωθώντας την τεχνολογική καινοτομία, μεταμορφώνοντας την υγειονομική περίθαλψη και τροφοδοτώντας την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη. Ωστόσο, αυτή η πρόοδος έχει μεγάλο κόστος για την ανθρωπότητα.

  Οι δυσμενείς συνέπειες για το περιβάλλον αλλά και την υγεία μας

  Η υπερβολική εξάρτησή μας από τα πλαστικά έχει δυσμενείς συνέπειες για το περιβάλλον. Από την εξόρυξη και τη μεταφορά των ορυκτών καυσίμων που απαιτούνται για την παραγωγή τους, μέσω της παραγωγικής διαδικασίας, μέχρι την καθημερινή χρήση και απόρριψή τους, κάθε στάδιο του κύκλου ζωής των πλαστικών συνεπάγεται με ρύπανση.

  Η πλαστική ρύπανσηθέτει σε κίνδυνο την άγρια ζωή, βλάπτει τα οικοσυστήματα και εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία. Τα μικροπλαστικά, μαζί με τις τοξικές χημικές ουσίες που περιέχουν, βρίσκονται στον αέρα που αναπνέουμε, στα τρόφιμα που τρώμε και μπορούν να απορροφηθούν μέσω του δέρματος.

  Επίσης, τα πλαστικά απόβλητα συσσωρεύονται στους ωκεανούς, τα ποτάμια και τις λίμνες και επιβλαβή χημικά μολύνουν το έδαφος, διαταράσσοντας τα φυτά. Ενώ οι πλήρεις επιπτώσεις των νανοπλαστικών στην ανθρώπινη υγεία παραμένουν ανεξερεύνητες, είναι σαφές ότι οι ευάλωτες ομάδες - τα παιδιά, οι γυναίκες, οι φτωχές κοινότητες και οι εργαζόμενοι στην παραγωγή πλαστικών, τη διαχείριση αποβλήτων και την ανακύκλωση - φέρουν το κύριο βάρος αυτών των κινδύνων.

  Η τρέχουσα συζήτηση, ιδίως όσον αφορά τα πλαστικά μιας χρήσης, επικεντρώνεται συχνά στην απόρριψη, προκαλώντας εκκλήσεις για λύσεις όπως η ανακύκλωση. Αλλά δεν υπάρχουν πραγματικά «ασφαλή πλαστικά» και οι ετικέτες των προϊόντων που ισχυρίζονται το αντίθετο είναι παραπλανητικές και συγκαλύπτουν τη ζημιά που προκαλείται από την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου, η οποία αντιπροσωπεύει το 99% του παγκόσμιου πλαστικού, αναφέρει το Project Syndicate.

  Η παραγωγή πλαστικού συνεχίζει να αυξάνεται

  Οι τοξίνες που απελευθερώνονται κατά την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων είναι γνωστό ότι βλάπτουν το δέρμα, τα μάτια και το αναπνευστικό, νευρικό και γαστρεντερικό σύστημα, καθώς και το συκώτι και τον εγκέφαλο.

  Επίσης, η παραγωγή πλαστικού δεν αποτελεί μόνο άμεση απειλή για την ανθρώπινη υγεία, αλλά και σημαντικό παράγοντα της κλιματικής αλλαγής, καθώς αντιπροσωπεύει περίπου το 3-8% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

  Ωστόσο, παρά τους υπαρξιακούς κινδύνους που θέτει η κλιματική κρίση, η παραγωγή πλαστικού συνεχίζει να αυξάνεται κατακόρυφα. Οι εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ υποδηλώνουν ότι, εάν οι τρέχουσες τάσεις διατηρηθούν, η παγκόσμια χρήση πλαστικού - και τα απόβλητα που δημιουργεί - θα μπορούσαν να τριπλασιαστούν σχεδόν μέχρι το 2060. Τα μισά από αυτά τα απόβλητα αναμένεται να καταλήξουν σε χώρους υγειονομικής ταφής, ενώ λιγότερο από το 20% θα ανακυκλωθεί.

  Καμία πρόοδος με τα ανακυκλωμένα πλαστικά

  Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι τα ανακυκλωμένα πλαστικά φαίνεται να αντιπροσωπεύουν μόλις το 12% της συνολικής χρήσης πλαστικών το 2060, ενώ η διαρροή πλαστικών στο περιβάλλον πρόκειται να διπλασιαστεί, φθάνοντας τα 44 εκατομμύρια τόνους ετησίως, με καταστροφικές συνέπειες για την ανθρώπινη υγεία και τα φυσικά οικοσυστήματα. Εάν πραγματοποιηθούν τα σχέδια επέκτασης της βιομηχανίας, η παραγωγή πλαστικών θα μπορούσε να καταναλώσει το 31% του εναπομείναντος προϋπολογισμού άνθρακα του πλανήτη για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη στον 1,5° Κελσίου.

  Αυτή η αύξηση της παραγωγής είναι όλο και περισσότερο αναντίστοιχη με τις προβλέψεις για τη μελλοντική ζήτηση. Σύμφωνα με μια μελέτη, η παγκόσμια παραγωγή πλαστικών όπως το πολυπροπυλένιο μπορεί να χρειαστεί να μειωθεί κατά 18 εκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2030, λόγω της μειωμένης ζήτησης από την Κίνα και άλλες χώρες.

  Στην πραγματικότητα, οι πετροχημικές εταιρείες ήδη παλεύουν με ένα παγκόσμιο πλεόνασμα - ένα ακόμη παράδειγμα της αποτυχίας των δυνάμεων της αγοράς να αποδώσουν αποτελεσματικά ή ακόμη και λογικά αποτελέσματα. Με τις εταιρείες να δέχονται αυξανόμενες πιέσεις για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ο διπλασιασμός της παραγωγής πλαστικών με βάση τα ορυκτά καύσιμα φαίνεται όχι μόνο απερίσκεπτος αλλά και οικονομικά κοντόφθαλμος. Παρόλα αυτά, μια πρόσφατη μελέτη του Ινστιτούτου Ενεργειακής Οικονομίας και Χρηματοοικονομικής Ανάλυσης διαπίστωσε ότι ακόμη και εν όψει πιθανών υποβαθμίσεων της πιστοληπτικής ικανότητας, οι μεγαλύτερες πετροχημικές εταιρείες του κόσμου «πραγματοποιούν σημαντικές επενδύσεις που κινούνται προς τη λάθος κατεύθυνση».

  Μόνη λύση μια ισχυρή παγκόσμια συνθήκη

  Δεδομένων των διακυβευμάτων, είναι σαφές ότι η μείωση της κατανάλωσης πλαστικών από μόνη της δεν θα είναι αρκετή για την προστασία της ανθρώπινης υγείας, του περιβάλλοντος και του πλανήτη. Καθώς η Διακυβερνητική Επιτροπή Διαπραγμάτευσης για την Πλαστική Ρύπανση πλησιάζει στην τελική της συνεδρίαση στο Μπουσάν, οι συνεχιζόμενες προσπάθειες για τη σύναψη μιας παγκόσμιας συνθήκης για τον τερματισμό της πλαστικής ρύπανσης πρέπει να αντιμετωπίσουν την επείγουσα ανάγκη περιορισμού της παραγωγής.

  Δυστυχώς, όπως συμβαίνει με πολλές διεθνείς διαπραγματεύσεις, η αντίσταση ισχυρών συμφερόντων μπορεί να εμποδίσει τη συμπερίληψη βασικών μέτρων στην τελική συμφωνία.

  Η συνεδρίαση της Επιτροπής τον Απρίλιο στην Οτάβα ήταν μια τέτοια περίπτωση, αποκαλύπτοντας βαθιές διαιρέσεις σχετικά με βασικές στρατηγικές. Το πιο αμφιλεγόμενο θέμα ήταν η πρόταση για την επιβολή ανώτατου ορίου στην παγκόσμια παραγωγή πλαστικών, η οποία αντιμετώπισε την έντονη αντίδραση των κατασκευαστών πλαστικών, των χωρών υποδοχής τους και των παραγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου.

  Αυτές οι ομάδες συμφερόντων τάχθηκαν υπέρ μιας στενότερης προσέγγισης, επικεντρωμένης στην ανακύκλωση. Ορισμένα κράτη με πετρέλαιο υποστήριξαν μάλιστα ότι η συνθήκη θα έπρεπε να καλύπτει μόνο τη διαχείριση των αποβλήτων. Σίγουρα, η ανακύκλωση είναι απαραίτητη. Αλλά δεν μπορεί να επιτύχει τις αναγκαίες μειώσεις στην παραγωγή και την κατανάλωση πλαστικού, ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της ρύπανσης από πλαστικό στην ανθρώπινη υγεία. Ακόμη και στο καλύτερο σενάριο, χωρίς ευρύτερα μέτρα για τον έλεγχο της παραγωγής, η ρύπανση θα συνεχίσει να αυξάνεται, προκαλώντας σοβαρές κρίσεις υγείας, επιδεινώνοντας την περιβαλλοντική υποβάθμιση και επιταχύνοντας την υπερθέρμανση του πλανήτη.

  Όπως είναι φυσικό, τα λόμπι της βιομηχανίας πιέζουν για μια μη δεσμευτική διεθνή συνθήκη για τα πλαστικά χωρίς σαφή νομική εντολή και εκτελεστές δεσμεύσεις.

  Εάν τα λόμπι της βιομηχανίας καταφέρουν να αποδυναμώσουν τη συνθήκη για τα πλαστικά αποκλείοντας τα όρια παραγωγής ή καθιστώντας τις διατάξεις της μη δεσμευτικές, θα υπονομεύσουν τις προσπάθειες για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.

  Καθώς η κλιματική κρίση επιδεινώνεται, η μείωση της ρύπανσης από τα πλαστικά δεν ήταν ποτέ πιο επείγουσα, γι' αυτό και οι διαπραγματεύσεις για μια παγκόσμια συνθήκη έχουν αποκτήσει τόσο μεγάλη δυναμική. Αλλά οι διαπραγματεύσεις αξίζουν πολύ μεγαλύτερη προσοχή και συμμετοχή του κοινού. Για να εξασφαλίσουμε ένα πιο βιώσιμο μέλλον, θα πρέπει να πιέσουμε τις κυβερνήσεις να δεσμευτούν σε μια διεθνή συμφωνία που θα περιορίζει και τελικά θα μειώνει την παραγωγή και τη χρήση πλαστικού.

  Πηγή: Ethnos.gr
• LEGO: Τι είναι τα «διαστημικά τούβλα» – Πώς θα συμβάλλουν σε μελλοντικές κατασκευές στη Σελήνη
  σε Τεχνολογία
  

  Εμπνευσμένοι από τα τουβλάκια LEGO επιστήμονες κατασκεύασαν στα εργαστήρια μια διαστημική... έκπληξη.

  Οι επιστήμονες της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA) εμπνευσμένοι από το αγαπημένο παιχνίδι (LEGO) εκατομμυρίων παιδιών (και όχι μόνο) εξερευνούν πώς θα μπορούσε να κατασκευαστεί μια μελλοντική βάση στη Σελήνη από υλικά στην επιφάνεια της!

  Έτσι, η ομάδα Spaceship EAC δοκίμασε τις ικανότητές της στην κατασκευή LEGO και εκτύπωσε τρισδιάστατα τουβλάκια από σεληνιακό ρεγόλιθο και σκόνη μετεωριτών, γεννώντας μια προοπτική για το πώς μπορεί να μοιάζουν οι μελλοντικές κατασκευές στη Σελήνη.

  Μια διαστημική… έκπληξη

  Τα τούβλα τρισδιάστατης εκτύπωσης που κατασκευάστηκαν από ομάδες επιστημόνων στη Γη κρύβουν μάλιστα μια διαστημική… έκπληξη: Είναι φτιαγμένα από ειδική σκόνη που προέρχεται από μετεωρίτη 4,5 δισεκατομμυρίων ετών που ανακαλύφθηκε το 2000 στη βορειοδυτική Αφρική!

  Η σκόνη του μετεωρίτη λειτουργεί ως υποκατάστατο του σεληνιακού ρεγόλιθου

  Η επιφάνεια της Σελήνης καλύπτεται με ένα στρώμα από θραύσματα πετρωμάτων και ορυκτών που είναι γνωστά ως σεληνιακός ρεγόλιθος. Αυτό το υλικό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή διαστημικών τούβλων. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν υπάρχει αρκετή πρώτη ύλη διαθέσιμη στη Γη για πειραματισμό.

  Απτόητοι, οι επιστήμονες της ESA βρήκαν μια λύση: Η σκόνη του μετεωρίτη λειτουργεί ως υποκατάστατο του σεληνιακού ρεγόλιθου και αποτελεί τη βάση ενός μείγματος που βοηθά την τρισδιάστατη εκτύπωση κάποιων διαστημικών τούβλων σε στυλ LEGO.

  «Το μέλλον των διαστημικών ταξιδιών»

  Ο επιστημονικός υπεύθυνος της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, Aidan Cowley, ο οποίος είναι επικεφαλής του εργαστηρίου, δήλωσε ότι η ομάδα του λατρεύει τις «δημιουργικές κατασκευές» και πως είχε την ιδέα να διερευνήσει αν η διαστημική σκόνη θα μπορούσε να σχηματιστεί ένα μικρό μπλοκ παρόμοιο με τα τουβλάκια LEGO, ώστε να μπορούν να δοκιμάσουν διαφορετικές τεχνικές κατασκευής.

  «Οι ομάδες μας εργάζονται για το μέλλον των διαστημικών ταξιδιών και εμπνέονται όχι μόνο από ό,τι βρίσκεται στη Γη, αλλά και από ό,τι μπορούμε να βρούμε εκτός αυτής», δήλωσε ο Cowley.

  «Κανείς δεν έχει κατασκευάσει ποτέ μια κατασκευή στο φεγγάρι, οπότε πρέπει να σκεφτούμε όχι μόνο πώς θα την κατασκευάσουμε, αλλά και από τι θα την κατασκευάσουμε, καθώς δεν μπορούμε να πάρουμε υλικά μαζί μας».

  Είναι καταπληκτικό

  Τα τουβλάκια λειτουργούν με την ίδια αρχή που εφαρμόζει η Lego. Με σωλήνες στην κάτω πλευρά που αλληλοσυνδέονται με καρφιά στην κορυφή.

  «Το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό, επιτρέποντάς μας να παίζουμε και να δοκιμάζουμε τα σχέδιά μας», δήλωσε ο Cowley. «Ήταν τόσο διασκεδαστικό όσο και χρήσιμο για την επιστημονική κατανόηση των ορίων αυτών των τεχνικών», πρόσθεσε.

  Ο όμιλος LEGO έχει εκθέσει 15 από τα «διαστημικά τουβλάκια» της ESA στα καταστήματά του σε όλο τον κόσμο, καθώς η εταιρεία λέει ότι ελπίζει να εμπνεύσει τα παιδιά.

  Πηγή: In.gr
• Κολυμπώντας παρέα με τα πλαστικά
  σε Περιβάλλον
  

  Καμπανάκι από τους ειδικούς για τη ρύπανση των θαλασσών - Τι ισχύει για την Ελλάδα και πώς τα μικροπλαστικά καταλήγουν στο... στομάχι μας

  Για τον περισσότερο κόσμο, η Μεσόγειος είναι ο ιδανικός προορισμός για διακοπές. Οι εικόνες που είναι ταυτισμένες με αυτόν τον προορισμό είναι καταγάλανα νερά, απέραντες παραλίες και μαγευτικά μέρη.

  Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι πλέον έτσι εξαιτίας της πλαστικής ρύπανσης. Ειδικότερα, σύμφωνα με έρευνα της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF Ελλάς, στη Μεσόγειο καταλήγουν κάθε χρόνο 570.000 τόνοι πλαστικού. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως είναι σαν να ρίχνουμε στη θάλασσα 33.800 πλαστικά μπουκάλια το λεπτό (!).

  Και η πλαστική ρύπανση αναμένεται πως θα συνεχίσει να αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς τα επόμενα χρόνια, ενώ η παραγωγή πλαστικών απορριμμάτων στην περιοχή υπολογίζεται ότι θα τετραπλασιαστεί έως το 2050.

  Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, τα μικροπλαστικά βρίσκονται πλέον παντού, με αποτέλεσμα όλοι οι άνθρωποι να είμαστε εκτεθειμένοι στην πλαστική ρύπανση (!). Μάλιστα, εκτιμάται πως καθένας από εμάς καταπίνει χωρίς να το γνωρίζει ποσότητες πλαστικού με τη μορφή μικροπλαστικών…

  68 κιλά πλαστικών κατά κεφαλήν…

  Οπως προκύπτει, η Ελλάδα παράγει περίπου 700.000 τόνους πλαστικών απορριμμάτων ετησίως ή 68 κιλά πλαστικών κατά κεφαλήν.

  Η εισροή τουριστών στις παραθαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας αυξάνει την παραγωγή απορριμμάτων έως και 26% κατά την περίοδο αιχμής, ενώ μόλις το 8% των πλαστικών απορριμμάτων ανακυκλώνεται…

  Εκτιμάται πως κάθε χρόνο διαρρέουν στο περιβάλλον σχεδόν 40.000 τόνοι πλαστικών απορριμμάτων. Από αυτά, 11.500 τόνοι καταλήγουν στις ελληνικές θάλασσες και σχεδόν το 70% αυτών των πλαστικών απορριμμάτων ρυπαίνει κάθε χρόνο τις ελληνικές ακτές.

  Η ελληνική οικονομία υπολογίζεται πως χάνει περίπου 26 εκατομμύρια ετησίως εξαιτίας της πλαστικής ρύπανσης, καθώς αυτή επηρεάζει την τουριστική, τη ναυτιλιακή αλλά και την αλιευτική οικονομία.

  Οι επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων

  Σύμφωνα με τελευταία έρευνα του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση, πάνω από το 87% της Μεσογείου, που εκτείνεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό έως την Αφρική, την Ευρώπη και την Ασία, είναι μολυσμένο με μικροπλαστικά και άλλους ρύπους, συμπεριλαμβανομένων τοξικών μετάλλων και βιομηχανικών χημικών.

  Σε παγκόσμιο επίπεδο, η ρύπανση των υδάτων συνδέεται με 1,4 εκατομμύρια πρόωρους θανάτους, γεγονός που δημιουργεί προβλήματα για τα 150 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν κατά μήκος των ακτών της Μεσογείου και τα 270 εκατομμύρια τουρίστες που έλκονται από αυτά τα νερά κάθε χρόνο.

  Η εκτεταμένη ρύπανση από πλαστικά ενέχει σημαντικούς κινδύνους για την υγεία λόγω της συσσώρευσης ανθεκτικών χημικών ουσιών ( PFAS / υπερφθοριωμένες αλκυλιωμένες ουσίες).

  Οι μεγαλύτεροι ρυπαντές

  Με βάση τα όσα αναφέρονται στην έρευνα, ο μεγαλύτερος ρυπαντής είναι η Αίγυπτος με 0,25 εκατομμύρια τόνους πλαστικού να καταλήγουν στη Μεσόγειο. Ακολουθεί η Τουρκία, με 0,11 εκατομμύρια τόνους και η Ιταλία με 0,04 εκατομμύρια τόνους πλαστικού στη μολυσμένη θάλασσα. Ολες αυτές οι ποσότητες αποτελούν μέρος των 1,9 εκατομμυρίων πλαστικών θραυσμάτων ανά τετραγωνικό μέτρο που εντοπίζονται στη Μεσόγειο.

  Κίνδυνος για πουλιά και ψάρια

  Και δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που επηρεάζονται από την πλαστική ρύπανση: με βάση την έρευνα, παγκοσμίως 344 είδη έχουν βρεθεί παγιδευμένα σε πλαστικά. Μάλιστα, στην ευρύτερη περιοχή μας, στη Μεσόγειο, 134 είδη πέφτουν θύματα της κατάποσης πλαστικών.

  Σήμερα, 90% των θαλασσοπουλιών έχουν κάποιο μικρό κομμάτι πλαστικών στο στομάχι τους (το 1960 το ποσοστό αυτό ήταν 5%), ενώ μέχρι το 2050 αυτό το ποσοστό, αν δεν αλλάξει κάτι, μπορεί να αγγίξει το 99% (!).

  Είναι κοινό μυστικό πως τα πλαστικά πνίγουν τον πλανήτη και απειλούν τη ζωή… Κατά τους ειδικούς της περιβαλλοντικής οργάνωσης, το 18% των τόνων και των ξιφιών έχουν πλαστικά σκουπίδια στο στομάχι τους (κυρίως σελοφάν και ΡΕΤ,) όπως και το 17% του είδους γαλέου Galeus melastomus στα Νησιά των Βαλεαρίδων.

  Παραμένει στο περιβάλλον για εκατοντάδες χρόνια

  Οπως επισημαίνουν από την περιβαλλοντική οργάνωση WWF, το πλαστικό είναι ένα υλικό με ιδιαίτερα προβληματικές ιδιότητες. Είναι ελαφρύ κι άρα παρασύρεται εύκολα. Είναι ανθεκτικό κι άρα δεν αποσυντίθεται στο φυσικό περιβάλλον, παραμένοντας εκεί για δεκάδες ή εκατοντάδες χρόνια.

  Και γιατί είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα; Επειδή, όπως λένε από την περιβαλλοντική οργάνωση, πέρα του ότι το πλαστικό είναι ένα υλικό με προβληματικές ιδιότητες, είναι επίσης ένα υλικό για το οποίο δεν έχουν δοθεί λύσεις για την αποτελεσματική διαχείρισή του.

  Τα πλαστικά είναι κυριολεκτικά παντού: στο έδαφος, στα ποτάμια, στις θάλασσες και κατ’ επέκταση στην τροφική αλυσίδα, με τον καθένα μας να καταναλώνει ακούσια πέντε γραμμάρια μικροπλαστικών την εβδομάδα.

  Κατά τους ειδικούς, η ανεξέλεγκτη παραγωγή πλαστικού όχι μόνο βυθίζει τις πόλεις και τη φύση μας στα πλαστικά, αλλά συμβάλλει και στην επιδείνωση της τριπλής πλανητικής κρίσης: της κλιματικής αλλαγής, της ρύπανσης και της απώλειας της βιοποικιλότητας.

  2+1 παράγοντες που εντείνουν την πλαστική ρύπανση

  Σύμφωνα με τη WWF Ελλάς, η πλαστική ρύπανση εντείνεται, μεταξύ άλλων, επειδή:

  – Οι μεσογειακές επιχειρήσεις διαθέτουν κάθε χρόνο στην αγορά 38 εκατομμύρια τόνους πλαστικών προϊόντων, αλλά η συνδρομή τους στη διαχείριση των πλαστικών απορριμμάτων που παράγονται δεν είναι ακόμα αποτελεσματική. Επιπλέον, λόγω του χαμηλού κόστους του «παρθένου» πλαστικού, δεν επενδύουν στον σχεδιασμό νέων προϊόντων που βασίζονται στην επαναχρησιμοποίηση, μείωση ή και αντικατάσταση του «παλιού» πλαστικού.

  – Οι παράκτιες δραστηριότητες ευθύνονται για τη μισή ποσότητα του πλαστικού που εισέρχεται στη Μεσόγειο κάθε μέρα, ενώ, όπως σημειώνει η έρευνα, κάθε χιλιόμετρο ακτογραμμής συσσωρεύει πάνω από 5 κιλά πλαστικών. Στις παράκτιες περιοχές με τα μεγαλύτερα ποσοστά ρύπανσης περιλαμβάνονται δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί, όπως η Βαρκελώνη, το Τελ Αβίβ, η Βαλένθια, ο κόλπος της Μασσαλίας και οι ακτές της Βενετίας, ενώ την πρωτιά στη ρύπανση από πλαστικά απορρίμματα καταλαμβάνει η τουρκική Κιλικία.

  – Τα προβλήματα στη διαχείριση των πλαστικών απορριμμάτων στη Μεσόγειο επιδεινώνονται σημαντικά και από τον τουρισμό, σύμφωνα με την έκθεση, δεδομένου ότι οι τουρίστες την περίοδο του καλοκαιριού αυξάνουν την παραγωγή απορριμμάτων κατά 30% σε πολλές παράκτιες περιοχές της Μεσογείου. Ειδικότερα, στην Ελλάδα ο τουρισμός αυξάνει τα πλαστικά απορρίμματα κατά 26% τη θερινή περίοδο, επιφέροντας κόστος διαχείρισης της τάξης των 4-8 εκατ. ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί πως τα θαλάσσια απορρίμματα κοστίζουν στους τομείς του τουρισμού, της αλιείας και της ναυτιλίας περίπου 641 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο.

  Ενα παγκόσμιο πρόβλημα

  Πρόσφατη μελέτη του αμερικανικού γραφείου της περιβαλλοντικής οργάνωσης Greenpeace («Circular Claims Fall Flat Again») αναφέρει πως το 2021 τα νοικοκυριά στις ΗΠΑ δημιούργησαν περίπου 51 εκατομμύρια τόνους πλαστικών σκουπιδιών, από τα οποία ανακυκλώθηκαν μόλις οι 2,4 εκατομμύρια τόνοι (!).

  Στη μελέτη αναφέρεται μεταξύ άλλων πως η ανακύκλωση πλαστικού έχει καθοδική πορεία, αφού μειώθηκε κατά 5%-6% το 2021, ενώ το 2014 ήταν 9,5% και το 2018 ήταν 8,7%. Στην ερώτηση γιατί συνέβη αυτό, οι συντάκτες απαντούν πως οφείλεται στην απαγόρευση εισαγωγής πλαστικών αποβλήτων που επέβαλε η Κίνα το 2018!

  Σημειώνεται πως μέχρι τότε οι ΗΠΑ (αλλά και πολλές άλλες χώρες) εξήγαν εκατομμύρια τόνους πλαστικών σκουπιδιών στην Κίνα και προσμετρούσαν τις εξαγωγές αυτές ως «ανακύκλωση», παρόλο που μεγάλο μέρος τους απλά κατέληγε στα σκουπίδια ή καιγόταν…

  Τώρα, μετά την κίνηση της Κίνας να μη δέχεται άλλα πλαστικά σκουπίδια, αυτά καταλήγουν στην Αφρική και σε διάφορες άλλες ασιατικές χώρες. Σε έκθεση των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με το πώς η πλαστική ρύπανση – και κατ’ επέκταση η παραγωγή πλαστικού – έχει δυσανάλογες επιπτώσεις σε περιθωριοποιημένες κοινότητες και χώρες, επισημαίνεται μεταξύ άλλων πως αυτές οι χώρες βιώνουν υψηλά επίπεδα περιβαλλοντικής αδικίας, ενώ ταυτόχρονα ήταν πιο πιθανό να περιλαμβάνουν έγχρωμους πολίτες.

  Γιατί αποτυγχάνει η ανακύκλωση του πλαστικού…

  Εύλογα τίθεται το ερώτημα: Γιατί αποτυγχάνει η ανακύκλωση του πλαστικού; Στην έκθεση του αμερικανικού γραφείου της περιβαλλοντικής οργάνωσης Greenpeace αναφέρεται πως αποτυγχάνει, μεταξύ άλλων, επειδή τα πλαστικά απορρίμματα είναι εξαιρετικά δύσκολο να συλλεχθούν, κι αυτό εξαιτίας της τεράστιας ποσότητας πλαστικού που μας κατακλύζει από παντού. Επιπλέον, τα πλαστικά απορρίμματα χρειάζονται διαλογή πριν ανακυκλωθούν, άρα ακόμα κι αν συλλέγονταν θα ήταν αδύνατο να γίνει διαλογή σε τρισεκατομμύρια πλαστικά απορρίμματα.

  Σύμφωνα με επιστήμονες της περιβαλλοντικής οργάνωσης, πέρα από τους καταναλωτές και την πολιτεία (συστήματα ανακύκλωσης κ.ά.), σημαντικός παράγοντας αποτυχίας του συστήματος είναι ότι οι παραγωγοί της πλαστικής ρύπανσης, της πλαστικής συσκευασίας μίας χρήσης, δεν έχουν την υποχρέωση να παρακολουθούν τον κύκλο ζωής των προϊόντων τους.

  Πηγή: In.gr
• Απέτυχε η ανακύκλωση: Η Ελλάδα ανακυκλώνει μόλις το 20% των αστικών αποβλήτων - Έρχεται νέο νομοσχέδιο
  σε Ελλάδα
  

  Στην παραδοχή της αποτυχίας της κυβέρνησης στο φλέγον ζήτημα της διαχείρισης αποβλήτων και της ανακύκλωσης, το οποίο άλλωστε επιβεβαιώνεται και από τα αριθμητικά στοιχεία, προχώρησε ουσιαστικά ο γενικός γραμματέας Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Μανώλης Γραφάκος προαναγγέλλοντας την αλλαγή -για τρίτη φορά μέσα σε τέσσερα χρόνια- του νομοθετικού πλαισίου.

  «Η ανακύκλωση είναι στάσιμη τα τελευταία χρόνια και ειδικά τα τελευταία πέντε χρόνια που η παρούσα κυβέρνηση έχει την ευθύνη, έχουμε και εμείς τις ευθύνες μας. Γνωρίζουμε όλοι τι έχει συμβεί, ασχέτως αν δεν το λέμε δημόσια. Όμως τώρα έχει έρθει η ώρα που δεν πάει άλλο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Γραφάκος μιλώντας στη συνεδρίαση του Δ.Σ της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ).

  Εκτός της στασιμότητας της ανακύκλωσης, ο ίδιος παραδέχτηκε ότι το σύστημα εγγυοδοσίας που προβλεπόταν για την επιστροφή φιαλών και οριζόταν αρχικά ότι θα εφαρμοστεί από τις αρχές του 2023, αλλά... ξεχάστηκε στο συρτάρι, στηριζόταν σε «μη υλοποιήσιμες διατάξεις».

  Ο κ. Γραφάκος ξεδίπλωσε τη στρατηγική που θα προτείνει το νέο σχέδιο νόμου, το οποίο έχει ετοιμαστεί επιβεβαιώνοντας με τον τρόπο αυτό ότι κάθε υπουργός που θήτευσε στο συγκεκριμένο υπουργείο, προχωρά και στο δικό του νομοθετικό «πείραμα» αναφορικά με τη διαχείριση των αποβλήτων και την ανακύκλωση.

  Στόχος του υπουργείου είναι το νέο νομοσχέδιο να ψηφιστεί το αργότερο τον Σεπτέμβριο, ενώ την προσεχή εβδομάδα η ηγεσία του υπουργείου θα παρουσιάσει τον οδικό χάρτη των προτεραιοτήτων της γι' αυτό το θέμα έως το 2030.

  Τι θα προβλέπει το νέο νομοσχέδιο

  Το νομοσχέδιο μεταξύ άλλων προβλέπει:

  • την ενοποίηση των δύο συστημάτων ανακύκλωσης
  • ρεαλιστική οριοθέτηση του συστήματος εγγυοδοσίας, η εφαρμογή του οποίου μετατοπίζεται πλέον το 2025.
  • Ειδική χρηματοδοτική μέριμνα πέραν των προβλέψεων του ΕΣΠΑ για την ενίσχυση των μικρών ορεινών και νησιωτικών δήμων για τη συλλογή των ανακυκλώσιμων και των βιοαποβλήτων.
  • Την ανάληψη της ευθύνης για τη συλλογή από τους δήμους των ανακυκλώσιμων από τους ίδιους τους υπόχρεους παραγωγούς.

  «Βούληση της κυβέρνησης, η οποία θα αποτυπωθεί με συγκεκριμένες μικρές αλλά ουσιαστικές παρεμβάσεις στο νομοσχέδιο, είναι τα συστήματα να συγκλίνουν. Επιθυμία μας είναι η κατάθεση νέου επιχειρησιακού σχεδίου στον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ), το οποίο θα έχει τριπλάσιο προϋπολογισμό από αυτόν που έχει σήμερα η Ελληνική Εταιρία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης (ΕΕΑΑ), στο διοικητικό συμβούλιο της οποίας μετέχουν και εκπρόσωποι των δήμων.

  Αναλύοντας την αύξηση του προϋπολογισμού, ο κ. Γραφάκος τόνισε ότι μικρό τμήμα θα χρηματοδοτηθεί από τη μείωση της εισφοροδιαφυγής των παραγωγών συσκευασιών, ενώ τον Ιούλιο θα γίνει η συνένωση του ΕΜΠΑ με το ΓΕΜΗ και οι παραγωγοί θα πρέπει να δηλώνουν ότι είναι υπόχρεοι. Στόχος της αύξησης του προϋπολογισμού της ΕΕΑΑ είναι να καλυφθούν ζητήματα εξοπλισμού, αλλά και να αναλάβουν μέσω του επιχειρησιακού τους σχεδίου και το μεγαλύτερο κομμάτι της συλλογής.

  Αλλαγές θα πρέπει να αναμένονται και για τον θεσμό του «πληρώνω όσο πετάω», για τον οποίο ο κ Γραφάκος είπε ότι «χάσαμε την ημερομηνία, αλλά οφείλουμε να δούμε πώς θα εφαρμοστεί το συντομότερο δυνατό». Πρότεινε η αρχή να γίνει από την εστίαση και τους μεγάλους παραγωγούς αποβλήτων και στη συνέχεια το μέτρο να επεκταθεί στους πολίτες.

  Έως και σήμερα, πάντως, τα δεδομένα για την ανακύκλωση δεν είναι καλά. Η Ελλάδα ανακυκλώνει μόλις το 20% των αστικών αποβλήτων οδηγώντας σε ταφή το 78,4%, την ώρα μάλιστα που βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας θα πρέπει:

  • Έως το 2025 να ανακυκλώνεται το 55% των αστικών αποβλήτων και να έχει καθιερωθεί η χωριστή συλλογή επικίνδυνων αποβλήτων από τα νοικοκυριά και των κλωστουφαντουργικών προϊόντων.
  • Έως το 2030 να ανακυκλώνεται το 60% των αστικών αποβλήτων.
  • Έως το 2035 να ανακυκλώνεται το 65% των αστικών αποβλήτων και σε ταφή να οδηγείται λιγότερο από το 10% του συνόλου.

  Την ίδια στιγμή, όπως επεσήμανε ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΕΑΑ Γ. Ραζής, μόνο το 46% των επιχειρήσεων συμμετέχει στην ανακύκλωση, καθώς σχεδόν μία στις δύο συσκευασίες εισφοροδιαφεύγει. Η εισφοροδιαφυγή είναι σημαντικό πρόβλημα -όπως εξήγησε- καθώς υπάρχουν υπόχρεες επιχειρήσεις που δεν πληρώνουν, με το ποσό να φτάνει τα 25 εκ. ευρώ ετησίως.

  Στόχος του υπουργείου, πάντως, όπως ανέφερε ο κ. Γραφάκος είναι να πάμε και σε άλλα ρεύματα συλλογής και συγκεκριμένα στα στρώματα, τα έπιπλα συμπεριλαμβανομένων των ξύλων, τα φάρμακα που λήγουν, τα γεωργικά πλαστικά, τα πλαστικά θερμοκηπίου και τα κλωστουφαντουργικά προϊόντα μέσω συνεργείων που θα στηθούν με τους υπόχρεους παραγωγούς.

  Το... μπάχαλο με το σύστημα εγγυοδοσίας

  Από... σαράντα κύματα έχει περάσει το σύστημα εγγυοδοσίας για τα μπουκάλια χωρίς όμως ποτέ να εφαρμοστεί για το σύνολο των κατηγοριών που αφορούσε. Ο κ. Γραφάκος τοποθέτησε πλέον την εφαρμογή του στο τέλος του 2025 προσθέτοντας ότι το νέο νομοσχέδιο θα προωθεί τη ρεαλιστική εφαρμογή και προαναγγέλλοντας την επιστροφή σε προϊσχύουσες διατάξεις: «Οι διατάξεις που ήδη υπάρχουν δεν είναι υλοποιήσιμες. Οι αλλαγές σχετίζονται με την ύπαρξη ενός ενιαίου πανελλαδικού συστήματος στη χώρα και όχι περισσότερων που προβλεπόταν από το θεσμικό πλαίσιο», ανέφερε χαρακτηριστικά.

  Προσέθεσε ότι θα συσχετιστεί απολύτως με την εστίαση, ενώ θα αφορά τις συσκευασίες αλουμινίου και πλαστικού καθώς το γυαλί βγαίνει από την εξίσωση. Προανήγγειλε επίσης τη δημιουργία ενός μεγάλου δικτύου αποδοχής αυτών των υλικών που θα καλύψει το σύνολο της επικράτειας.

  Υπενθυμίζεται ότι με τον νόμο Χατζηδάκη του 2020 το σύστημα επιστροφής εγγύησης προβλεπόταν να λειτουργεί από τις 5/1/2023 για τα πλαστικά μπουκάλια (αλλά και για μπουκάλια γυαλιού και αλουμινίου). Βάσει του συστήματος, ο καταναλωτής κατά την αγορά ενός προϊόντος σε πλαστικό μπουκάλι καταβάλλει ένα έξτρα τίμημα, το οποίο θα λαμβάνει πίσω όταν επιστρέφει το άδειο μπουκάλι σε σημεία επιστροφής. Όπως έχουν επισημάνει περιβαλλοντικές οργανώσεις, η διεθνής εμπειρία δείχνει πως αυτό το σύστημα είναι το πλέον κατάλληλο για να καταφέρει η χώρα να συλλέγει και να οδηγεί στην ανακύκλωση σχεδόν το σύνολο των 2-2,5 δισεκατομμυρίων πλαστικών μπουκαλιών που καταναλώνονται στην Ελλάδα σε ετήσια βάση.

  Ωστόσο, το 2021 με έναν άλλο νόμο οι προβλέψεις άλλαξαν και ενώ ο νόμος 4736/2020 όριζε την ύπαρξη ενός ενιαίου πανελλαδικού συστήματος, με τον νόμο 4819/2021 καταργήθηκε αυτή η πρόβλεψη και άναψε το πράσινο φως για δημιουργία πολλών συστημάτων επιστροφής εγγύησης. Με άλλο νόμο του 2022 μετατέθηκε η έναρξη λειτουργίας για τον Ιούλιο του 2023, ημερομηνία που στη συνέχεια παρατάθηκε εκ νέου. Άλλωστε η Κοινή Υπουργική Απόφαση του πρώτου νόμου εκδόθηκε το καλοκαίρι του 2022 ορίζοντας μάλιστα με σχεδόν αυθαίρετο τρόπο εγγυοδοτικό αντίτιμο της τάξης των 0,10-0,15€ για κάθε φιάλη, τιμή που είχε χαρακτηριστεί πολύ χαμηλή σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν εμπειρία στην εφαρμογή συστήματος εγγυοδοσίας (πχ. Γερμανία και Ολλανδία 0,25€).

  Αρμοδιότητες στο υπουργείο για να αποφευχθούν πρόστιμα

  Στο ίδιο σχέδιο νόμου, θα συμπεριληφθούν και ρυθμίσεις που θα δίνουν τη δυνατότητα στο υπουργείο άμεσων παρεμβάσεων στις περιπτώσεις όπου υπάρχει κίνδυνος για την προστασία του περιβάλλοντος και τη δημόσια υγεία ή επιβολής προστίμου από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

  Ο κ. Γραφάκος ανέφερε μάλιστα την περίπτωση της Ζακύνθου, η οποία κινδυνεύει άμεσα με πρόστιμο «επειδή δεν έκλεισε χώρο υγειονομικής ταφής αποβλήτων εντός προστατευόμενης περιοχής Natura 2000. Ο χώρος υγειονομικής ταφής αποτελεί απειλή για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον και ρυπαίνει το τοπικό περιβάλλον. Μολονότι ο χώρος υγειονομικής ταφής δεν λειτουργεί εδώ και περισσότερα από πέντε έτη, πρέπει όχι μόνο να κλείσει, αλλά και να αποκατασταθεί, προκειμένου να υπάρξει συμμόρφωση με απόφαση του Δικαστηρίου του 2014», καθώς οι διάφορες καταληκτικές ημερομηνίες που είχε κοινοποιήσει η Ελλάδα στην Επιτροπή παρήλθαν χωρίς το ζήτημα να λήξει.

  «Τρέχουμε να αποφύγουμε το πρόστιμο στη Ζάκυνθο. Θα είναι η πρώτη φορά εφόσον επιβληθεί που μπαίνει πρόστιμο μετά από 5 χρόνια που φτάσαμε από τα 65 στα 20 τα πρόστιμα, κι αυτό επειδή τώρα δεν μπορούν να συνεννοηθούν οι αδειοδοτικές υπηρεσίες. Σε τέτοιου είδους περιπτώσεις το υπουργείο θα αναλαμβάνει εξολοκλήρου την επίλυση αυτών των άμεσων υποθέσεων», ανέφερε ο κ. Γραφάκος.

  Στο νέο σχέδιο νόμου θα προβλέπεται επίσης και η συνένωση των Φορέων Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦΟΔΣΑ) Θεσσαλίας, Δυτικής Ελλάδας και Βορείου Αιγαίου.

  Το τέλος της ταφής

  Σε ό,τι αφορά στο τέλος ταφής ο κ. Γραφάκος υπογράμμισε πως συμφωνεί απολύτως με την επιστροφή των χρημάτων στην Αυτοδιοίκηση, το οποίο αποτελεί πάγιο αίτημα των δημάρχων, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Απολύτως αυτονόητο να γυρίσουν τα χρήματα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και να μοχλευτούν αν παραστεί ανάγκη. Απολύτως αυτονόητο ότι θα έρθουμε με πρωτόλεια πρόταση για διάλογο με την ΚΕΔΕ, ώστε να φτάσουμε στον τρόπο επιστροφής των χρημάτων».

  Πηγή: ethnos.gr

• Ορυκτά καύσιμα: Αντί να μειωθούν, οι εκπομπές άνθρακα έφτασαν σε νέο ρεκόρ
  σε Περιβάλλον
  

  Η συνολική χρήση ορυκτών καυσίμων δεν αυξήθηκε στην Ευρώπη, όμως η ζήτηση στις αναπτυσσόμενες χώρες συνεχίζει να ανεβαίνει.

  Παρά την ελαφρά αύξηση του μεριδίου των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της πυρηνικής ενέργειας στο παγκόσμιο ενεργειακό μείγμα, η χρήση ορυκτών καυσίμων και οι εκπομπές άνθρακα από την καύση τους έφτασαν σε νέο ρεκόρ το 2023, επιβεβαιώνει η έκθεση της βιομηχανίας υδρογονανθράκων.

  Και η συνεχιζόμενη αύξηση της ζήτησης για ορυκτά καύσιμα, ανεξάρτητα από την πρόοδο στην προώθηση των ΑΠΕ, απειλεί τον διεθνή στόχο για την κλιματική αλλαγή, σύμφωνα με τον οποίο η άνοδος της θερμοκρασίας έως τα τέλη του αιώνα δεν πρέπει να υπερβεί τους 1,5-2 βαθμούς, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα.

  «Ελπίζουμε ότι η έκθεση θα βοηθήσει τις κυβερνήσεις, τους ηγέτες και τους αναλυτές να προχωρήσουν με καθαρή εικόνα για τις προκλήσεις που μας περιμένουν» σχολίασε στο Reuters ο Ρομέν Ντεμπάρ της συμβουλευτικής εταιρείας Kearney, η οποία συμμετείχε στη σύνταξη της έκθεσης.

  Το 2023 ήταν η πρώτη χρονιά που εφαρμόστηκαν πλήρως τα μέτρα απεξάρτησης από τα ρωσικά καύσιμα, μετά την εισβολή στην Ουκρανία το 2022, καθώς και η πρώτη χρονιά χωρίς σημαντικούς περιορισμούς στις μετακινήσεις λόγω της πανδημίας Covid.

  Σύμφωνα με τη νέα έκθεση, το Statistical Review of World Energy, η παγκόσμια πρωτογενής κατανάλωση ενέργειας (η συνολική κατανάλωση μαζί με τις απωλειες) έφτασε πέρυσι το ιστορικό υψηλό των 620 exajoule.

  Οι δε εκπομπές ξεπέρασαν για πρώτη φορά τους 40 γιγατόνους, ή δισεκατομμύρια τόνους, διοξειδίου του άνθρακα.

  «Σε ένα έτος κατά το οποίο η συνεισφορά των ΑΠΕ έφτασε σε νέο ρεκόρ, η συνεχιζόμενη αύξηση της παγκόσμιας ενεργειακής ζήτησης σημαίνει ότι το μερίδιο των ορυκτών καυσίμων παραμένει πρακτικά ίδιο» σχολίασε ο Σάιον Βίρλεϊ της συμβουλευτικής εταιρείας KPMG, η οποία επίσης συμμετείχε στην έκθεση.

  

  Στην Ευρώπη οι εκπομπές του λιθάνθρακα, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έπεσαν. Σημαντική είναι η πρόοδος και στις ΗΠΑ (Reuters)

  Πρόοδος στην Ευρώπη
  

  Η έκθεση καταγράφει πάντως διαφορετικές τάσεις ανά περιοχή, με την Ευρώπη να βλέπει το μερίδιο των ορυκτών καυσίμων να πέφτει κάτω από το 70% για πρώτη φορά από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης.

  Και η συνολική χρήση ορυκτών καυσίμων στην Ευρώπη δεν αυξήθηκε.

  «Στις προηγμένες οικονομίες παρατηρούμε ενδείξεις κορύφωσης της ζήτησης για ορυκτά καύσιμα, σε αντίθεση με χώρες του Παγκόσμιου Νότου, για τις οποίες η οικονομική ανάπτυξη και η βελτίωση της ποιότητας ζωής συνεχίζουν να τροφοδοτούν τη ζήτηση» δήλωσε ο Νικ Ουέιθ, στέλεχος του Energy Institute.

  Το Energy Institue ανέλαβε τη σύνταξη της φετινής έκθεσης μαζί με τις εταιρείες KPMG και Kearny, έχοντας διαδεχθεί την BP που εξέδιδε τη σημαντική έκθεση κάθε χρόνο από τη δεκαετία του 1950.

  Τα ορυκτά καύσιμα ευθύνονται σχεδόν για όλη την αύξηση της ζήτησης στην Ινδία, ενώ στην Κίνα η χρήση αυξήθηκε κατά 6% σε νέο υψηλό.

  Στην Κίνα αντιστοιχεί ωστόσο πάνω από το ήμισυ της παγκόσμιας αύξησης της εγκατεστημένης ισχύος έργων ΑΠΕ.

  «Το γεγονός ότι η Κίνα προσθέτει περισσότερες ΑΠΕ από ό,τι ο υπόλοιπος κόσμος μαζί είναι αξιοσημείωτο» δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Βίρλεϊ της KPMG.

  Πηγή: In.gr
• Θαλάσσιος μύκητας «τρώει» πλαστικά απόβλητα στον Βόρειο Ειρηνικό
  σε Περιβάλλον
  

  Στη μάχη κατά των πλαστικών αποβλήτων συμμετέχει και η ίδια η φύση, με τους επιστήμονες να έχουν εντοπίσει έναν θαλάσσιο μύκητα που καταστρέφει τα πλαστικά.

  Ο μύκητας, που ονομάζεται Parengyodontium album, βρέθηκε να ζει μαζί με άλλους θαλάσσιους οργανισμούς σε δείγματα πλαστικών σκουπιδιών που αντλήθηκαν από το σκουπιδότοπο του Βόρειου Ειρηνικού τον Δεκέμβριο του 2019 κατά τη διάρκεια αποστολής της Ocean Cleanup, αναφέρει το New Atlas.

  Στη συνέχεια, απομονώθηκε από θαλάσσιους βιολόγους του Βασιλικού Ινστιτούτου Θαλασσίων Ερευνών της Ολλανδίας, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και ινστιτούτα στο Παρίσι, την Κοπεγχάγη και την Ελβετία. Ο μύκητας καλλιεργήθηκε στο εργαστήριο και διαπιστώθηκε ότι διασπά το πολυαιθυλένιο, ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα πλαστικά που βρίσκεται σε πράγματα όπως η μεμβράνη συσκευασίας, οι σακούλες του σούπερ μάρκετ, τα μπουκάλια, τα παιχνίδια κ.ά.

  Η σχετική μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science of The Total Environment.

  Ο ρόλος του υπεριώδους φωτός

  Αν και προηγούμενες έρευνες έχουν αποκαλύψει βακτήρια και ένζυμα ικανά να καταστρέφουν τα πλαστικά απόβλητα, οι πλαστικοφάγοι θαλάσσιοι μύκητες είναι κάτι σπάνιο, με τον P.album να γίνεται τώρα το τέταρτο μέλος αυτής της ελίτ ομάδας. Αλλά αυτό που κάνει αυτή την τελευταία ανακάλυψη τόσο συναρπαστική είναι ότι οι επιστήμονες κατάφεραν να ποσοτικοποιήσουν τον ρυθμό αποικοδόμησης.

  Εργαστηριακά πειράματα υποδεικνύουν ότι τα θαλάσσια απόβλητα πολυαιθυλενίου (PE) που εκτίθενται σε υπεριώδες φως διασπώνται και χρησιμοποιούνται ως πηγή ενέργειας από τον μύκητα με ρυθμό 0,044% ανά ημέρα.

  «Στο εργαστήριο, ο P. album διασπά μόνο το PE που έχει εκτεθεί σε υπεριώδες φως τουλάχιστον για σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι στον ωκεανό, ο μύκητας μπορεί να αποικοδομήσει μόνο το πλαστικό που έχει επιπλεύσει αρχικά κοντά στην επιφάνεια», δηλώνει η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Annika Vaksmaa.

  «Ήταν ήδη γνωστό ότι το υπεριώδες φως διασπά από μόνο του το πλαστικό μηχανικά, αλλά τα αποτελέσματα μας δείχνουν ότι διευκολύνει επίσης τη βιολογική διάσπαση του πλαστικού από τους θαλάσσιους μύκητες», συμπληρώνει.

  Ένα πιθανό αρνητικό στοιχείο εδώ είναι ότι ο μύκητας δεν φαίνεται να καταβροχθίζει μεγάλο μέρος του άνθρακα στο πολυαιθυλένιο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, αλλά αντίθετα μετατρέπει το μεγαλύτερο μέρος του ως διοξείδιο του άνθρακα και αποβάλλει το αέριο του θερμοκηπίου. Αλλά η μικρή ποσότητα που παράγεται – «η ίδια με τη μικρή ποσότητα που απελευθερώνει ο άνθρωπος κατά την αναπνοή του» σημειώνεται στη μελέτη –δεν θεωρείται ότι προκαλεί ένα εντελώς νέο περιβαλλοντικό πρόβλημα.

  «Υπάρχουν και άλλοι τέτοιοι μύκητες»

  Η Vaksmaa θεωρεί ότι είναι πιθανό να υπάρχουν και άλλοι, μη αναγνωρισμένοι, μύκητες που διασπούν τα πλαστικά στην επιφάνεια και κάτω από αυτήν.

  «Οι θαλάσσιοι μύκητες μπορούν να διασπάσουν πολύπλοκα υλικά που αποτελούνται από άνθρακα», επισημαίνει. «Υπάρχουν πολυάριθμες ποσότητες θαλάσσιων μυκήτων, οπότε είναι πιθανό ότι εκτός από τα τέσσερα είδη που έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής, και άλλα είδη συμβάλλουν στην αποικοδόμηση των πλαστικών».

  Εν τω μεταξύ, η οργάνωση Ocean Cleanup ανέφερε τον Απρίλιο ότι από το 2019 που ξεκίνησε μέχρι σήμερα έχει απομακρύνει 10 εκατομμύρια κιλά θαλάσσιων σκουπιδιών από τον μεγαλύτερο σκουπιδότοπο στον πλανήτη, το Great Pacific Garbage Patch, και από βασικούς ρυπογόνους ποταμούς σε όλο τον κόσμο.

  Πηγή: Cnn.gr