Γνωρίζετε ότι ο τρόπος που κρατάτε -και χρησιμοποιείτε- το λουρί στη βόλτα του σκύλου σας, έχει επιπτώσεις στον ψυχισμό, στη διάθεση και στη συμπεριφορά του;
Αναμφισβήτητα, το λουρί για τον σκύλο είναι το διακριτικό γνώρισμα της βόλτας.
Κάθε φορά που βλέπει τον κηδεμόνα του να πιάνει το λουρί, τρελαίνεται από τη χαρά του, γιατί αντιλαμβάνεται ότι θα πάνε περίπατο.
Το λουρί, όμως, έχει ιδιαίτερη συμβολή στη διαμόρφωση της βόλτας.
«Αποτελεί ένα αξεσουάρ που βοηθά, τόσο εμάς, τους κηδεμόνες, όσο και τον σκύλο: καθοδηγούμε τον σκύλο μας στο πώς θα αντιδράσει σε διάφορα ερεθίσματα, του μαθαίνουμε συμπεριφορές, του μεταφέρουμε πληροφορίες για την ψυχολογική μας διάθεση, και χτίζουμε μια υγιή -ή όχι- ρουτίνα βόλτας», επισημαίνει η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη.
Γι΄ αυτό, η κα Γρυπάρη, εξηγεί πώς ακριβώς λειτουργεί το λουρί, και πώς πρέπει να το κρατάμε.
1) Καθοδηγούμε τον σκύλο μας στη βόλτα: Το λουρί μας βοηθά να δώσουμε στον σκύλο μας να καταλάβει ποια κατεύθυνση θέλουμε να ακολουθήσει, αν μπορεί να φάει κάτι που βρήκε στον δρόμο, πότε πρέπει να σταματήσει και πότε να προχωρήσει, να τον διορθώσουμε, εάν μας τραβάει, κτλ. Πρακτικά, λοιπόν, με το λουρί μαθαίνουμε στον σκύλο μας «οδική αγωγή», πώς να κινείται σωστά στη βόλτα.
2) Το λουρί είναι, επίσης, ο συναισθηματικός συνδετικός κρίκος μεταξύ ημών και του σκύλου μας. Και αυτό διότι, μέσω του λουριού, μεταφέρουμε πληροφορίες πολύ πιο σημαντικές στον σκύλο μας. Για το πώς νιώθουμε τη δεδομένη στιγμή και για το αν μπορούμε να τον ελέγξουμε -και πώς- σε σχέση με τα ερεθίσματα της βόλτας.
3) Κοινωνικοποιούμε τον σκύλο μας: Με το λουρί δείχνουμε στον σκύλο μας αν μπορεί να πάει να γνωριστεί με έναν άλλον σκύλο, ή να πλησιάσει έναν άνθρωπο. Εάν, για παράδειγμα, εμείς φοβόμαστε μόλις βλέπουμε έναν σκύλο και τραβάμε τον δικό μας για να μην τον πλησιάσει, του μαθαίνουμε ουσιαστικά ότι αυτό είναι κάτι απαγορευμένο και επικίνδυνο, οπότε μαθαίνει, είτε να φοβάται τους σκύλους, είτε να εκδηλώνει επιθετική συμπεριφορά. Το ίδιο και με τους ανθρώπους.
Έχουμε, λοιπόν, μεγάλη ευθύνη ως προς το τι «λέμε» στον σκύλο μας μέσω του λουριού, διότι εμείς είμαστε εκείνοι, οι οποίοι θα του μάθουμε την σωστή κοινωνική συμπεριφορά.
Στο σημείο αυτό η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων θέτει το εξής ερώτημα: «Με ποιον, όμως, ακριβώς, τρόπο μαθαίνουμε όλα αυτά στον σκύλο μας μέσω του λουριού;». Και απαντά: «Μα, με τον τρόπο που το κρατάμε!».
Εξηγεί ότι όλη η ψυχολογία μας αποτυπώνεται στο πώς κρατάμε το λουρί: εάν το σφίγγουμε και σηκώνουμε το χέρι μας ψηλά, σημαίνει ότι νιώθουμε άγχος, και ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τον σκύλο μας αποτελεσματικά.
Η βόλτα γίνεται μαρτύριο, διότι σε κάθε γωνία, σε κάθε στρίψιμο, αγχωνόμαστε ακόμη περισσότερο για το οτιδήποτε μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά. Ο σκύλος, φυσικά, το αντιλαμβάνεται, και τείνει να υιοθετεί και να εκδηλώνει μια επιθετική συμπεριφορά για «να μας προστατεύσει».
Εάν, αντίθετα, κρατάμε το λουρί χαλαρά, όπως λέει η κα Γρυπάρη, με το χέρι κατεβασμένο, ο σκύλος καταλαβαίνει ότι νιώθουμε ασφαλείς και με αυτοπεποίθηση. Νιώθει ότι είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε ψύχραιμα οποιοδήποτε ερέθισμα και, επομένως, αισθάνεται κι εκείνος ασφαλής και προστατευμένος.
Καταληκτική φράση της κα Γρυπάρη: «Το λουρί είναι η προέκταση, τόσο του χεριού μας όσο και της ψυχής μας, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό. Ας διδάξουμε, λοιπόν, τον σκύλο μας το σωστό, έχοντας τη σωστή ψυχολογία και κρατώντας το λουρί με τον σωστό τρόπο».
Πηγή: Ygeiamou.gr
