Όλοι θέλουμε να μας παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάμε και -όπως είναι λογικό- μας κακοφαίνεται όταν δεν συμβαίνει αυτό.
Πολλές φορές, στο κομμάτι της επικοινωνίας, υπάρχει μία και μοναδική λέξη που μπορεί εύκολα να προκαλέσει παρανοήσεις και να οδηγήσει τους συνομιλητές μας στο να μην μας παίρνουν στα σοβαρά.
Παραδόξως, πρόκειται για μια φράση που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα και που δεν συνειδητοποιούμε καν ότι την έχουμε εντάξει με τόσο πάθος στο λεξιλόγιο μας. Αυτή η λέξη προκαλεί προβληματισμό και ενόχληση στους άλλους.
Ποια είναι αυτή η φράση; Το «θα προσπαθήσω;».
Ναι, καλά διαβάσατε. Όταν κάποιος λέει ότι «θα προσπαθήσει» κάτι, αυτό που λέει στην ουσία, τις περισσότερες φορές, είναι ότι παρόλο που άκουσε αυτό που του ζήτησες, δεν το βάζει σε προτεραιότητα αυτή τη στιγμή αλλά δεν είναι τόσο ειλικρινής για να στο πει κατάμουτρα.
Ας δούμε λοιπόν τρεις λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να λες ποτέ «θα προσπαθήσω»
1. Καταστρέφει την αυτοπεποίθηση
Ειδικά, στα επαγγελματικά πρέπει να αποπνέεις αυτοπεποίθηση. Το «θα προσπαθήσω» και το «ίσως», δεν κάνουν καθόλου καλό στην εικόνα σου. Τι σημαίνει θα προσπαθήσεις; Ή θα το κάνεις, ή δεν θα το κάνεις…]
2. Δείχνει αναποφασιστικότητα
Όταν χρησιμοποιείς ένα δυνατό λεξιλόγιο που δεν αφήνει περιθώρια στους άλλους να πιστέψουν ότι δεν παίρνεις εύκολα αποφάσεις, όλα είναι υπέρ σου. Με αυτή τη λέξη δείχνεις ότι αθετείς τις υποσχέσεις σου.
3. Δεν εμπνέεις κανέναν
Με το να χρησιμοποιείς φράσεις που δεν δείχνουν καμία πίστη στον άλλον και στον εαυτό σου, δεν αποτελείς έμπνευση παρά μόνο προκαλείς αμφιβολία.
Αντί λοιπόν να λες «θα προσπαθήσω», καλύτερα να χρησιμοποιείς αποφασιστικά το «θα». Αποπνέεις μεγαλύτερη σιγουριά και αποφασιστικότητα…
Πιο κοντά στην πραγματικότητα, έφεραν ερευνητές τη φαντασία, που κατάφεραν να κάνουν δύο ανθρώπους να επικοινωνήσουν την ώρα που ονειρεύονταν.
Σε πείραμα που θυμίζει την ταινία «Inception», μια νεοσύστατη εταιρεία με έδρα την Καλιφόρνια που σχεδιάζει τεχνολογίες για την ενίσχυση του ύπνου, κατάφερε να κάνει δύο ανθρώπους, που έβλεπαν συνειδητό όνειρο να ανταλλάξουν μήνυμα, σύμφωνα με τη Daily Mail.
Στο πλαίσιο του πειράματος η εταιρεία REM – Space, χρησιμοποίησε «ειδικά σχεδιασμένο εξοπλισμό» που περιλάμβανε έναν «διακομιστή», μια «συσκευή», «Wifi» και «αισθητήρες».
Βρίσκονταν σε διαφορετικά σπίτια οι συμμετέχοντες
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη κοιμόντουσαν σε διαφορετικά σπίτια όταν οι ερευνητές του REMspace εξέπεμψαν μια λέξη που δημιουργήθηκε μέσω μιας μοναδικής γλώσσας μεταξύ τους.
«Αύριο, θα είναι τόσο συνηθισμένο που δεν θα μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς αυτή την τεχνολογία. Ανοίγει την πόρτα σε αμέτρητες εμπορικές εφαρμογές, αναδιαμορφώνοντας τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση στον κόσμο των ονείρων», είπε χαρακτηριστικά, ο διευθυντής της REMspace, Μίκαελ Ρατνούγκα.
Τι είναι το συνειδητό όνειρο
Με τον όρο συνειδητό όνειρο περιγράφεται το όνειρο, που γνωρίζει κανείς όταν το βλέπει ότι ονειρεύεται. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει κατά τη διάρκεια του ύπνου REM, ή ύπνου Rapid Eye Movement. Στην κατάσταση αυτή μπορεί κανείς να λειτουργήσει εμπρόθετα, αντί να αλληλοεπιδρά τυχαία με τον «κόσμο των ονείρων».
Η REMspace δεν έχει αποκάλυψε τι ακριβώς εξοπλισμό χρησιμοποίησε, αλλά έκανε γνωστό ότι στο πλαίσιο του πειράματος χρησιμοποιήθηκε μια «συσκευή» που παρακολουθούσε τα εγκεφαλικά κύματα των συμμετεχόντων και άλλα βιολογικά δεδομένα. Χρησιμοποιήθηκε, επίσης, ένας «διακομιστής» που μπορεί να ανιχνεύσει πότε οι συμμετέχοντες εισέρχονται σε διαυγές όνειρο και μπορεί να δημιουργήσει και να τους μεταδώσει μηνύματα.
Μόλις ο διακομιστής διαπίστωσε ότι ένας συμμετέχων είχε εισέλθει σε συνειδητό όνειρο, δημιούργησε μια τυχαία λέξη από την ειδική γλώσσα και του τη μετέδωσε μέσω ακουστικών. Στη συνέχεια, ο συμμετέχων επανέλαβε αυτή τη λέξη στο όνειρό του, με τον διακομιστή να καταγράφει και να αποθηκεύει το μήνυμα. Οκτώ λεπτά αργότερα, όταν ο δεύτερος συμμετέχων εισήλθε σε συνειδητό όνειρο, ο διακομιστής του μετέδωσε το αποθηκευμένο μήνυμα, με τον συμμετέχοντα να το επαναλαμβάνει μόλις ξυπνάει.
Αναλύοντας χιλιάδες καταγεγραμμένες ακολουθίες ήχων φυσητήρων με χρήση τεχνητής νοημοσύνης, οι επιστήμονες εντόπισαν μια άγνωστη μέχρι σήμερα πολυπλοκότητα στην επικοινωνία των φαλαινών.
Οι φυσητήρες επικοινωνούν εκπέμποντας παλμικούς ήχους – κλικ, σε ακολουθίες που ονομάζονται codas. Οι παραλλαγές στον ρυθμό και τη διάρκεια των codas, υφαίνουν ένα πλούσιο ακουστικό μωσαϊκό και υποδηλώνουν ότι οι φυσητήρες μπορούν να συνδυάζουν τα κλικ με πολλαπλούς τρόπους, για να επικοινωνήσουν ένα ευρύ φάσμα πληροφοριών.
Το τι λένε οι φυσητήρες με τα κλικ τους παραμένει μυστήριο για τα ανθρώπινα αυτιά. Ωστόσο, η αποκάλυψη του εύρους των φωνητικών ανταλλαγών είναι ένα σημαντικό βήμα προς τη σύνδεσή τους συγκεκριμένα μηνύματα ή κοινωνικές συμπεριφορές, αναφέρει η νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications.
«Η κατανόηση των πτυχών των codas τους, τις οποίες μπορούν να ελέγχουν και να μεταβάλλουν, μας βοηθά να καταλάβουμε πώς μπορούν να κωδικοποιούν πληροφορίες στα καλέσματά τους», δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης Δρ. Daniela Rus, διευθύντρια του Εργαστηρίου Επιστήμης Υπολογιστών και Τεχνητής Νοημοσύνης (CSAIL) στο ΜΙΤ.
Οι ερευνητές ονόμασαν τον κατάλογο των ηχητικών συνδυασμών «φωνητικό αλφάβητο», συγκρίνοντας τις παραλλαγές στις codas των φυσητήρων με την παραγωγή διαφορετικών φωνητικών ήχων στην ανθρώπινη ομιλία.
Πίσω από τα κλικ των φυσητήρων
Οι φυσητήρες παράγουν τα κλικ τους πιέζοντας τον αέρα μέσω ενός οργάνου στο κεφάλι τους που ονομάζεται σπερματσέτο (το ίδιο όνομα έχει και η κηρώδης ουσία που περιέχεται σε αυτό), και οι ήχοι αυτοί μπορεί να είναι τόσο δυνατοί όσο 230 ντεσιμπέλ – δυνατότεροι από μια εκτόξευση πυραύλου και ικανοί να διαρρήξουν τα ανθρώπινα τύμπανα – σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη που έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Scientific Reports.
Για τη νέα μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεχνητή νοημοσύνη για να εντοπίσουν μοτίβα σε ηχητικά δεδομένα που συλλέχθηκαν από το The Dominica Sperm Whale Project, ένα αποθετήριο παρατηρήσεων πάνω σε φυσητήρες που κατοικούν στην Καραϊβική Θάλασσα. Οι ηχογραφήσεις αντιπροσώπευαν τις φωνές περίπου 60 φυσητήρων και καταγράφηκαν μεταξύ 2005 και 2018.
Προηγούμενες έρευνες είχαν εντοπίσει 150 τύπους codas στους φυσητήρες παγκοσμίως, αλλά εκείνοι της Καραϊβικής χρησιμοποιούσαν μόλις 21 από αυτές.
Τι εντόπισε η τεχνητή νοημοσύνη
Οι επιστήμονες εξέτασαν τον συγχρονισμό και τη συχνότητα 8.719 τέτοιων ακολουθιών. Όταν τις οπτικοποίησαν με χρήση τεχνητής νοημοσύνης, προέκυψαν προηγουμένως αθέατα μοτίβα.
Οι συγγραφείς της μελέτης όρισαν τέσσερα χαρακτηριστικά στις codas: ρυθμό, τέμπο, ρουμπάτο και στολισμό. Ο ρυθμός περιγράφει την ακολουθία των διαστημάτων μεταξύ των κλικ. Το τέμπο είναι η διάρκεια ολόκληρου της coda. Το ρουμπάτο αναφέρεται στις διαφοροποιήσεις της διάρκειας μεταξύ γειτονικών codas του ίδιου ρυθμού και τέμπο. Και ο στολισμός είναι ένα επιπλέον κλικ που προστίθεται στο τέλος μιας coda σε μια ομάδα μικρότερων codas, εξηγεί η Rus.
Συνολικά, το πρόγραμμα εντόπισε 18 τύπους ρυθμού, πέντε τύπους τέμπο, τρεις τύπους ρουμπάτο και δύο τύπους στολισμού. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά των coda μπορούσαν να αναμειχθούν και να συνδυαστούν για να σχηματίσουν ένα τεράστιο ρεπερτόριο φράσεων, ανέφεραν οι συγγραφείς της μελέτης.
Η υδάτινη σιωπή που έρχεται στο μυαλό μας όταν προσπαθούμε να φανταστούμε την επικοινωνία μεταξύ των ψαριών, απέχει πολύ από την πραγματικότητα, σύμφωνα με τους επιστήμονες που μελετούν τους ήχους των θαλασσών.
Τα ψάρια παράγουν μια ποικιλία ήχων για διάφορους λόγους: για να απομακρύνουν τους ανταγωνιστές τους, να σημάνουν συναγερμό, ακόμη και για να προσελκύσουν πιθανούς συντρόφους.
Για να κρυφακούσουν τον θαλάσσιο κόσμο, οι επιστήμονες χρησιμοποιούν υποβρύχια μικρόφωνα, τα λεγόμενα υδρόφωνα. Η τεχνολογία που εφευρέθηκε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για την ανίχνευση υποβρυχίων μας βοήθησε να ακούσουμε τους τρόπους με τους οποίους τα ψάρια μιλούν μεταξύ τους στα βάθη των ωκεανών, των ποταμών και των λιμνών, αναφέρει το BBC News.
Από τα 34.000-35.000 είδη ακτινοπτερύγιων ψαριών, στα οποία περιλαμβάνονται ο μπακαλιάρος, ο τόνος, η πέστροφα και ο σολομός, μόνο το 4% περίπου έχει μελετηθεί για την παραγωγή ήχου. Όμως η έρευνα του Άαρον Ράις, θαλάσσιου βιολόγου στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης, δείχνει ότι έχουμε μόλις ξύσει την επιφάνεια του μυστηριώδους κόσμου της επικοινωνίας των ψαριών. Μέχρι και τα δύο τρίτα των ψαριών θα μπορούσαν να κάνουν θορύβους κάτω από το νερό, λέει.
Μικρό στο μάτι, δυνατό στον ήχο
Τον Φεβρουάριο του 2024, ερευνητές στη Γερμανία ανακάλυψαν ένα μικροσκοπικό διαφανές ψάρι που ονομάζεται Danionella cerebrum, το οποίο παράγει έναν ήχο τόσο δυνατό όσο ένας πυροβολισμός. Το ανακάλυψαν αφού άκουσαν μυστηριώδη «κλικ» που προέρχονταν από τις δεξαμενές ψαριών στο εργαστήριό τους. Το ψάρι μήκους 12 χιλιοστών χρησιμοποιεί ένα όργανο που ονομάζεται κολυμβητική κύστη για να παράγει ήχους που φτάνουν τα 140 ντεσιμπέλ στο νερό γύρω του, τους οποίους μπορείτε να ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί. Μόνο τα αρσενικά ψάρια παράγουν τους ήχους αυτούς, οι οποίοι μπορεί να χρησιμοποιούνται για να εγκαθιδρύσουν ένα είδος ιεραρχίας στις δεξαμενές των ψαριών.
Τα ψάρια τείνουν να βγάζουν ήχους για αναπαραγωγικούς και εδαφικούς λόγους. Οι ήχοι αυτοί ακούγονται πολύ πιο καθαροί στα ψάρια απ' ό,τι σε εμάς. «Ο ήχος στο νερό ταξιδεύει περίπου πέντε φορές ταχύτερα από ό,τι στον αέρα», λέει η Όντρεϊ Λούμπι, οικολόγος στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα που μελετά τη βιοακουστική των ψαριών.
«Αν βάλουμε το κεφάλι μας σε μια πισίνα και προσπαθήσουμε να καταλάβουμε από πού προέρχεται ένας ήχος, δυσκολευόμαστε πολύ. Τα ψάρια, από την άλλη, μπορούν να συλλέξουν πληροφορίες κατεύθυνσης από τους υποβρύχιους ήχους».
Η Λούμπι έχει συγκεντρώσει πάνω από 1.200 από αυτούς τους ήχους σε μια διαδικτυακή βιβλιοθήκη που ονομάζεται FishSounds. Ανάμεσά τους, κάποιοι ήχοι – και οι συμπεριφορές που σηματοδοτούν – ξεχωρίζουν.
Ερωτικά καλέσματα
Τα βατραχοειδή ψάρια μπορεί να έχουν κακή φήμη ως «γλοιώδη και άσχημα», αλλά είναι «εκπληκτικοί τραγουδιστές», λέει η Λούμπι, που μελετά βατραχοειδή ψάρια στον Κόλπο της Φλόριντα.
Ενώ βρίσκονται στην αναπαραγωγική τους περίοδο, τα αρσενικά δημιουργούν φωλιές σε παράκτιες εκβολές ποταμών και βραχώδεις ακτές, όπου «τραγουδούν» δυνατά για να προσελκύσουν τα θηλυκά στη φωλιά τους ή για να προειδοποιήσουν άλλα αρσενικά να κάνουν πίσω, λέει η Λούμπι. Τα «τραγούδια» ξεκινούν συνήθως με ένα γρύλισμα που ακολουθείται από μια σειρά από ήχους «μπουπ».
Τα ψάρια Damsel, που φημίζονται για τα έντονα χρώματά τους, είναι επίσης… ερωτικοί τροβαδούροι. Το είδος Ambon, που ζει σε κοραλλιογενείς υφάλους στον δυτικό Ειρηνικό, πηγαίνει το φλερτ του ένα βήμα παραπέρα. Επιστήμονες που μελέτησαν έναν ύφαλο στην Ταϊβάν κατέγραψαν έναν χαρακτηριστικό υψηλό τονικό ήχο, σαν υαλοκαθαριστήρα σε στεγνό τζάμι, όταν αυτά τα ψάρια προσπαθούσαν να προσελκύσουν συντρόφους.
Οι αρσενικοί μπακαλιάροι προσπαθούν επίσης να κάνουν καντάδα στις πιθανές συντρόφους τους με μια σειρά από χτυπήματα και μουρμουρητά, τα οποία γίνονται όλο και πιο μανιασμένα όσο περισσότερο ερεθίζονται.
Σήματα με… αέρια
Ορισμένα είδη της οικογένειας των Κλυπεϊδών, που περιλαμβάνει τις ρέγγες και τις σαρδέλες, χρησιμοποιούν ήχους από τον γαστρεντερικό τους σωλήνα ως τρόπο για να διατηρούν επαφή με τα κοπάδια τους. Για να το πούμε απλά, πέρδονται.
Μάλιστα οι (χιουμορίστες) επιστήμονες που μελετούν αυτούς τους ήχους τους ονόμασαν Fast Repetitive Ticks (Γρήγορα Επαναλαμβανόμενα Τικ), για συντομογραφία FRT (από το fart=πορδή).
Σύμφωνα με μια μελέτη σε ρέγγες του Ειρηνικού, οι περισσότεροι από αυτούς τους ήχους δεν επηρεάζονταν από το τι έτρωγαν τα ψάρια ή αν είχαν άμεση πρόσβαση στον αέρα. Αυτό απέκλεισε τα πεπτικά αέρια ή την κατάποση αέρα για την παραγωγή ήχων FRT. Αντ' αυτού, φαίνεται ότι τα ζώα αποβάλλουν αέριο για να παράγουν παλμικούς ήχους. Οι ήχοι, οι οποίοι μπορεί να διαρκούν αρκετά δευτερόλεπτα, τείνουν να παράγονται τη νύχτα και μπορεί να εξυπηρετούν έναν κοινωνικό σκοπό, βοηθώντας τα ψάρια να διατηρούν τη συνοχή μέσα στα κοπάδια, λέει η Λούμπι.
Αποφυγή θηρευτών
Ορισμένα ψάρια χρησιμοποιούν τον ήχο ως εργαλείο για να δημιουργήσουν απόσταση, αντί να προσελκύσουν άλλα ψάρια. Για παράδειγμα, ένα είδος γατόψαρου κάνει έναν δυνατό ήχο σαν κρώξιμο για να τρομάξει τους θηρευτές, κουνώντας τα αγκάθια των θωρακικών πτερυγίων του μέσα σε αυλακώσεις στον ώμο του. Ένα άλλο είδος ψαριού, ο βαλιστής, παράγει μια σειρά από «σύντομους τυμπανισμούς» όταν απειλείται, οι οποίοι ακούγονται για περίπου 85 χιλιοστά του δευτερολέπτου.
Πρόσφατα επιστήμονες του Σουηδικού Πανεπιστημίου Γεωργικών Επιστημών βρήκαν στοιχεία ότι τα σαλάχια – τα οποία ανήκουν στην οικογένεια των χονδριχθύων που περιλαμβάνει τους καρχαρίες – παράγουν επίσης θορύβους. Προηγουμένως πίστευαν ότι οι καρχαρίες και οι συγγενείς τους έκαναν μόνο παθητικούς θορύβους που σχετίζονται με τη διατροφή. Όμως οι ερευνητές κατέγραψαν σε είδη σαλαχιών μια σειρά από δυνατά, υψηλής συχνότητας «κλικ», για τα οποία πιστεύουν ότι μπορεί να αποτελούν αντίδραση στον κίνδυνο.
Οι ηλιακές εκλάμψεις «Cannibal» σχηματίζονται όταν μια μεταγενέστερη έκρηξη πλησιάζει. Μια έκρηξη που έγινε νωρίτερα επηρέασε πολλές από τις τεχνολογίες επικοινωνιών. Η ενέργεια των εκρήξεων συνδυάζεται, οπότε το σύνολο τους φτάνουν στη Γη.
Η Γη σχεδόν απέφυγε να χτυπηθεί από μια ηλιακή έκλαμψη «κανίβαλου» - αλλά έχει χτυπηθεί από αρκετά ισχυρές εκρήξεις ώστε να διαταράξει τις παγκόσμιες επικοινωνίες.
Τις τελευταίες ημέρες, οι μετεωρολόγοι του διαστήματος είχαν προειδοποιήσει ότι η Γη θα μπορούσε να χτυπηθεί από μια σειρά ισχυρών εκλάμψεων που έχουν εκτοξευθεί από τον Ήλιο. Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις επικεντρώθηκαν στην έκλαμψη «κανίβαλου», η οποία προβλεπόταν ότι θα φτάσει στη Γη.
Οι ηλιακές εκλάμψεις «Cannibal» σχηματίζονται όταν μια μεταγενέστερη έκρηξη πλησιάζει. Μια έκρηξη που έγινε νωρίτερα επηρέασε πολλές από τις επικοινωνίες στη Γη. Η ενέργεια των εκρήξεων συνδυάζεται, οπότε το σύνολο τους φτάνουν στη Γη.
Ωστόσο, η τελευταία «έκρηξη κανίβαλου» φαίνεται να έφτασε τη Γη. Οι προβλέψεις των επιστημόνων βγήκαν σωστές.
Ωστόσο, η Γη χτυπήθηκε από φωτοβολίδα X-class. Αυτή είναι η πιο ισχυρή κατηγορία ηλιακών εκλάμψεων και μπορεί να προκαλέσει σημαντική αναστάτωση στη Γη.
Αυτή τη φορά, οι ειδικοί του διαστημικού καιρού προειδοποίησαν ότι η έκρηξη ήταν αρκετή για να διαταράξει τα σήματα ραδιοφώνου και πλοήγησης στη Βόρεια Αμερική. Μετρήθηκε ως συσκότιση R3 - σε κλίμακα που κυμαίνεται από το 1 έως το 5 - που σήμαινε ότι περιοχές στις ΗΠΑ και τον Καναδά καθώς και στον Ειρηνικό Ωκεανό κινδύνευαν να διαταραχθούν στα ραδιοσήματα και την πλοήγηση.
Ο Ήλιος κινείται μέσα από έναν κύκλο δραστηριότητας κάθε 11 χρόνια, κατά τη διάρκεια του οποίου απελευθερώνει όλο και λιγότερες «εκτινάξεις στεφανιαίας μάζας» ή CME, και αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ένα ιδιαίτερα ενεργό μέρος αυτού του κύκλου. Αυτά τα CME μπορούν να φέρουν ενεργητικές εκλάμψεις που χτυπούν τη Γη – και θα μπορούσαν μια μέρα να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα στον πλανήτη, διαταράσσοντας τα ενεργειακά δίκτυα και άλλες σημαντικές υποδομές.
Η τελευταία έκλαμψη μετρήθηκε στο X1,5 και είναι η 20η τέτοια έκλαμψη Χ που έχει χτυπήσει τη Γη στην τρέχουσα περίοδο. Βγήκε από ένα ιδιαίτερα ενεργό μέρος του Ήλιου και ακολούθησε άλλες, πιο αδύναμες εκλάμψεις, ανέφερε η Μετεωρολογική Υπηρεσία του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ωστόσο, οι ειδικοί είπαν ότι η «μικρή συνεχιζόμενη καταιγίδα ηλιακής ακτινοβολίας» «εξασθενεί» και ότι δεν περιμένουν σημαντική αναστάτωση τις επόμενες ημέρες.
Το Voyager 2, με το οποίο η NASA είχε χάσει κατά λάθος την επαφή στα τέλη του Ιουλίου, απάντησε σε μια «διαστρική κραυγή» από την άλλη πλευρά του διαστήματος, με την αμερικανικήυπηρεσία να ανακοινώνει την Παρασκευή ότι είναι πλέον και πάλι σε επαφή με το διαστημικό σκάφος.
Το διαστημόπλοιο που εκτοξεύτηκε το 1977 και αυτή τη στιγμή απέχει 19,9 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, «λειτουργεί κανονικά» και παρέμεινε «στην προκαθορισμένη τροχιά του», σύμφωνα με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία.
Οι εντολές που στάλθηκαν στις 21 Ιουλίου στο Voyager το οδήγησαν να στρέψει την κεραία του σε λάθος κατεύθυνση, μακριά από τη Γη, με αποτέλεσμα να διακοπεί η μετάδοση δεδομένων.
Αυτήν την εβδομάδα η NASA επιβεβαίωσε ότι κατάφερε να εντοπίσει το σήμα του και να διαπιστώσει ότι ήταν «σε καλή κατάσταση».
Έπειτα, με μια τεχνική που την αποκάλεσε «διαστρικήκραυγή», του έδωσε την εντολή να ανακατευθύνει την κεραία και να την στρέψει προς την κατεύθυνση της Γης.
Οι ειδικοί εξήγησαν ότι η τεχνική αυτή δεν είχε πολλές πιθανότητες να επιτύχει, όμως τελικά αποδείχθηκεαποτελεσματική.
Λόγω της απόστασης στην οποία βρίσκεται το Voyager 2, η εντολή χρειάστηκε 18 ώρες να φτάσει στο διαστημόπλοιο.
Οι τεχνικοί της NASA χρειάστηκε κατόπιν να περιμένουν άλλες 18 ώρες μέχρι να βεβαιωθούν για το θετικό αποτέλεσμα.
Η υπηρεσία λαμβάνει ξανά επιστημονικάδεδομένα και τηλεμετρία από το διαστημόπλοιο.
Αν δεν λειτουργούσε η μέθοδος που εφάρμοσε η NASA, οι επιστήμονες θα έπρεπε να περιμένουν μέχρι τον Οκτώβριο, ελπίζοντας ότι η κεραία του Voyager θα επέστρεφε από μόνη της αυτόματα στην προκαθορισμένηθέση της και το πρόβλημα θα λυνόταν.
Το Voyager 2 βγήκε το 2018 από το ηλιακόσύστημά μας και ταξιδεύει πλέον στο διαστρικό κενό.
Το «δίδυμό» του, το Voyager 1, βγήκε από το ηλιακό σύστημα το 2012 και βρίσκεται σε απόσταση 24 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη.
Τα δύο θρυλικά διαστημόπλοια φέρουν επάνω τους δίσκους από χρυσό και χαλκό με ήχους και εικόνες από τη Γη.
Στη σύγχρονη εποχή, ακούμε συχνά τον όρο «απρόσωπη επικοινωνία», που χαρακτηρίζει την επαφή μέσω κοινωνικών διαδικτυακών πλατφορμών και μηνυμάτων. Τι στερούμαστε, τελικά, από αυτού του είδους την επικοινωνία και τι μπορεί να μας προσφέρει μια πιο άμεση επαφή, όπως μια τηλεφωνική κλήση;
Αυτή τη στιγμή διαβάζετε αυτό το κείμενο. Αν, όμως, σηκώσετε τα μάτια σας και κοιτάξετε τριγύρω, αυτό που πιθανότατα θα αντικρίσετε είναι πολλούς ανθρώπους να κοιτούν μια οθόνη. Κάποιοι περνούν χρόνο απολαμβάνοντας το περιεχόμενο των κοινωνικών πλατφορμών, ενώ άλλοι επικοινωνούν. Πώς; Μέσω αναρτήσεων και μηνυμάτων.
«Και τι απέγινε η εποχή που καλούσαμε κάποιον στο τηλέφωνογια να επικοινωνήσουμε;», θα αναρωτηθούν ορισμένοι. Μάλλον την έχουμε αφήσει πίσω, για χάρη νέων τάσεων, που προβάλλουν διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας. Άλλωστε, σε μια σύγχρονη πραγματικότητα, που «τρέχει» με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, μια τηλεφωνική κλήση μοιάζει να είναι πολυτέλεια.
Κι όμως, ένα τηλεφώνημα με ένα αγαπημένο πρόσωπο μπορεί να ωφελήσει σημαντικά την ψυχική υγεία, ειδικά των νέων ανθρώπων, που φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν πολύ συχνά συναισθηματικές δυσκολίες. Σύμφωνα με τη μεγαλύτερη μελέτη για την μοναξιά που διεξήχθη το 2018 από το BBC, το 40% των νέων ηλικίας 16-24 ετών ανέφερε ότι αισθάνεται έντονη μοναξιά, ενώ ολοένα αυξανόμενα είναι τα περιστατικά νέων που αντιμετωπίζουν έντονο άγχος ή καταθλιπτικά συμπτώματα. Οι αριθμοί προκαλούν έντονο προβληματισμό, όμως σύμφωνα με τον νευροεπιστήμονα John Cacioppo, ίσως βρήκαμε μια απλή λύση για να καθησυχάζουμε τα αρνητικά συναισθήματα: Μια κλήση με ένα αγαπημένο πρόσωπο προσφέρει την απαραίτητη κοινωνική σύνδεση, που είναι ικανή να ρυθμίσει το νευρικό σύστημα και να επαναφέρει θετικά συναισθήματα. Ο δρ. Cacioppo υποστηρίζει ότι, όταν οι άνθρωποι νιώθουν εντονότερη μοναξιά, έχουν την τάση να αναζητούν πιο έντονα την ουσιαστική επαφή με τους άλλους, σαν έναν τρόπο αντιμετώπισης των αρνητικών συναισθημάτων που αισθάνονται. Μια τηλεφωνική κλήση είναι αρκετή για να προσφέρει τη ζητούμενη αίσθηση χαράς και ολοκλήρωσης, η οποία μάλιστα φαίνεται ότι παραμένει ακόμη και αφότου η κλήση ολοκληρωθεί.
Έναντι των μηνυμάτων και άλλων, παρόμοιων μορφών επικοινωνίας, το βασικό πλεονέκτημα ενός τηλεφωνήματος είναι η άμεση επαφή. Αυτή η αμεσότητα είναι πολύτιμη για δύο λόγους: Πρώτον, μειώνει τον κίνδυνο παρεξηγήσεων, καθώς προσφέρει τη δυνατότητα άμεσων ερωταπαντήσεων, με ξεκάθαρα μηνύματα. Δεύτερον, φέρει το βασικό χαρακτηριστικό της φωνητικής επικοινωνίας. Ένας όγκος επιστημονικών στοιχείων υποστηρίζει ότι ο τόνος και το ύφος της φωνής είναι πιο σημαντικά ακόμη και από το περιεχόμενο αυτών που συζητώνται. Σύμφωνα με τον Αμερικανό ψυχολόγο, Albert Mehrabian, σε μια τηλεφωνική κλήση, το αποτέλεσμα της επικοινωνίας εξαρτάται κατά 38% από τα χαρακτηριστικά της φωνής και μόλις 7% από το περιεχόμενο της συνομιλίας.
Παράλληλα, η ανταλλαγή ιδεών και απόψεων μπορεί να ενισχύσει τη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων που επικοινωνούν και να τους φέρει πιο κοντά. Το αίσθημα της εμπιστοσύνης που καλλιεργείται προκαλεί αλλαγές στη χημεία του σώματος, παράγοντας ωκυτοκίνη, την ορμόνη της αγάπης, αλλά και μια ελάχιστη ποσότητα κορτιζόλης.
Πώς μπορείτε να επωφεληθείτε από μια τηλεφωνική επικοινωνία;
1. Φωνητική ή βιντεοκλήση;
Μια τηλεφωνική κλήση μπορεί να σας προσφέρει μια ουσιαστική επικοινωνία. Μια βιντεοκλήση, όμως, σας χαρίζει τη δυνατότητα να δείτε το αγαπημένο σας πρόσωπο. Έτσι, εκτός από τον τόνο της φωνής, υπάρχουν και οι εκφράσεις του προσώπου, που ενισχύουν την κοινωνική σύνδεση και τα θετικά συναισθήματα.
2. Προγραμματισμένη κλήση ή έκπληξη;
Ένα απρόσμενο τηλεφώνημα σε ένα αγαπημένο πρόσωπο είναι σίγουρα μια ευχάριστη έκπληξη. Υπάρχει, ωστόσο, η πιθανότητα να μη μπορέσει να απαντήσει κι έτσι η προσπάθεια για επικοινωνία να «ναυαγήσει». Αντιθέτως, μια προγραμματισμένη συνομιλία θα σας γλιτώσει από αυτό το δυσάρεστο ενδεχόμενο.
3. Ποιο το θέμα συζήτησης;
Κάποιοι προτιμούν να μιλούν για ευχάριστα θέματα, ενώ άλλοι έχουν την ανάγκη να μιλήσουν για εκείνα που πραγματικά τους απασχολούν. Η ουσία είναι απλή: Διαλέξτε ένα θέμα συζήτησης που θα σας κάνει να νιώσετε καλά.
4. Επικοινωνήστε τηλεφωνικά με κάποιον ενώ ασχολείστε με κάτι άλλο
Μπορεί μια τηλεφωνική συνομιλία να λειτουργεί ως πλαίσιο χαλάρωσης, χωρίς να απαιτείται απαραίτητα να είστε απόλυτα συγκεντρωμένοι στο τι λέγεται. Μπορεί, για παράδειγμα, να παίζετε ένα παιχνίδι ή να παρακολουθείτε τηλεόραση καθώς μιλάτε. Και πάλι, η κοινωνική σύνδεση είναι ισχυρή και αποφέρει τα οφέλη της, «ξεθωριάζοντας» το στρες και τα αρνητικά συναισθήματα.
Τηλεφωνική επικοινωνία είχαν για πρώτη φορά οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων Ενόπλων Δυνάμεων Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας, Βαλέρι Γκερασίμοφ και Μαρκ Μίλεϊ αντίστοιχα, ενόσω ο πόλεμος στην Ουκρανία διανύει την 85η ημέρα και μαίνεται η ρωσική μάχη στο Ντονμπάς.
Τη σχετική πληροφορία μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων RIA, επικαλούμενο το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, αναφέροντας ότι συζητήθηκαν θέματα «αμοιβαίου ενδιαφέροντος», συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας.
Η συνομιλία Γκερασίμοφ-Μίλεϊ ήλθε έξι ημέρες κατόπιν της πρώτης τηλεφωνικής επικοινωνίας των υπουργών Άμυνας Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας, Λόιντ Όστιν και Σεργκέι Σοϊγκού αντίστοιχα, από την έναρξη του πολέμου.
Στην επικοινωνία του με τον Σεργκέι Σοϊγκού, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας είχε καλέσει σε άμεση κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία, τονίζοντας τη σημασία της διατήρησης των γραμμών επικοινωνίας, βάσει ανακοίνωσης του Πενταγώνου.
Ανώτερος αξιωματούχος του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας δήλωσε ακολούθως, μιλώντας υπό καθεστώς ανωνυμίας, ότι η επικοινωνία Όστιν-Σοϊγκού απέβη άκαρπη και δεν έλυσε κανένα «ακανθώδες ζήτημα».
Κατά το πρακτορείο Reuters, ο Λόιντ Όστιν είχε προσπαθήσει πολλές φορές να συνομιλήσει με τον Σοϊγκού από την έναρξη της εισβολής την 24η Φεβρουαρίου, αλλά Αμερικανοί αξιωματούχοι ανέφεραν ότι δεν υπήρχε ανάλογη διάθεση από τη Μόσχα.
Οι ΗΠΑ και η Ρωσία έχουν δημιουργήσει μία ανοιχτή γραμμή άμεσης επικοινωνίας μετά την εισβολή για να αποτρέψουν λάθος υπολογισμούς και κλιμάκωση στην περιοχή.
Η ανοικτή γραμμή άμεσης επικοινωνίας για στρατιωτική απεμπλοκή («κόκκινο τηλέφωνο») είναι μια ανοιχτή τηλεφωνική γραμμή που εδρεύει στα κεντρικά γραφεία της Ευρωπαϊκής Διοίκησης και υπάγεται στον στρατηγό της Πολεμικής Αεροπορίας Τοντ Γούλτερς, ο οποίος ηγείται όλων των αμερικανικών δυνάμεων στην ήπειρο.
Πηγή: Cnn.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠE-EPA/ MICHAEL REYNOLDS
Επιστήμονες από τη Γερμανία και την Ελβετία -μεταξύ των οποίων ένας Έλληνας ερευνητής της διασποράς- παρουσίασαν μια νέα μέθοδο, η οποία επέτρεψε την επικοινωνία με έναν ασθενή που δεν μπορεί να μιλήσει ούτε να κινηθεί και βρίσκεται σε πλήρως παραλυτική κατάσταση εγκλεισμού (locked-in state) στο σώμα του. Πρόκειται για έναν υπολογιστή που αποκωδικοποιεί τα σήματα του εγκεφάλου του «κλειδωμένου» ασθενούς και τα μετατρέπει σε γράμματα σε μια οθόνη.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τους Νιλς Μπιρμπάουμερ του Πανεπιστημίου του Τίμπινγκεν και Γιόνας Τσίμερμαν του Κέντρου Βιο-και Νευροαπεικόνισης Wyss της Γενεύης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», δήλωσαν ότι το επίτευγμα δείχνει πως είναι δυνατή η λεκτική επικοινωνία με ασθενείς σε σύνδρομο εγκλεισμού, χάρη στη χρήση της νέας διεπαφής εγκεφάλου-υπολογιστή (brain-computer interface - BCI).
Οι συσκευές αυτού του είδους μπορούν να αποκαταστήσουν την επικοινωνία με ανθρώπους που έχουν χάσει την ικανότητά τους να κινούνται ή να μιλάνε. Μέχρι στιγμής η έρευνα σε αυτό το πεδίο έχει εστιαστεί σε μεγάλο βαθμό σε ασθενείς με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS), γνωστή και ως νόσο του κινητικού νευρώνα, μια νευροεκφυλιστική πάθηση που οδηγεί σε προοδευτική απώλεια του εθελούσιου μυϊκού ελέγχου.
Έως σήμερα έχουν αναπτυχθεί διάφορες τεχνικές που επιτρέπουν σε αυτούς τους ασθενείς να χρησιμοποιούν τα μάτια τους ή τους μυς του προσώπου τους για να επικοινωνούν. Όμως από τη στιγμή που χάνεται τελείως ο μυϊκός έλεγχος, οι ασθενείς χάνουν και την ικανότητα κάθε επικοινωνίας, μένοντας σε μια κατάσταση «εγκλεισμού» στο σώμα τους.
Αυτή τη φορά, μετά από έρευνα άνω των δύο ετών με τον συγκεκριμένο 34χρονο άνδρα, οι ερευνητές, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα ακουστικής νευροανάδρασης (ένα είδος BCI), που εμφυτεύθηκε χειρουργικά στον κινητικό φλοιό του εγκεφάλου του πλήρως «κλειδωμένου» πάσχοντος με ALS, ο οποίος δεν είχε κανέναν μυϊκό έλεγχο πάνω στο σώμα του, κατάφεραν να σχηματίσουν λέξεις και φράσεις που επέτρεψαν την επικοινωνία μαζί του με μέσο ρυθμό περίπου έναν χαρακτήρα το λεπτό.
Στον ασθενή παρασχέθηκε ακουστική ανάδραση της νευρωνικής δραστηριότητάς του και καθοδηγήθηκε να συνταιριάζει τη συχνότητα ενός ήχου με τη δραστηριοποίηση εγκεφαλικών νευρώνων, με τρόπο που μπορούσε να ερμηνευθεί ως «ναι» ή «όχι». Ο ασθενής ήταν σε θέση επίσης να τροποποιεί την πυροδότηση των νευρώνων του, με βάση την ακουστική ανάδραση, έτσι ώστε να επιλέγει γράμματα για να σχηματίσει λέξεις και φράσεις, προκειμένου να επικοινωνήσει.
Τα εγκεφαλικά σήματα καταγράφονται από τα εμφυτευμένα μικροηλεκτρόδια και μετά αποκωδικοποιούνται σε πραγματικό χρόνο από ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης (μηχανικής μάθησης). Ο αλγόριθμος ερμηνεύει τα εγκεφαλικά σήματα ότι σημαίνουν είτε «ναι» είτε «όχι». Στη συνέχεια, ένα άλλο πρόγραμμα διαβάζει τα γράμματα του αλφαβήτου φωναχτά και μέσω της ακουστικής ανάδρασης ο ασθενής μπορεί να διαλέξει «ναι» ή «όχι» για κάθε γράμμα, οπότε σιγά-σιγά με αυτό τον τρόπο, απορρίπτοντας ή αποδεχόμενος ένα γράμμα, μπορεί να σχηματίσει μια ολόκληρη λέξη ή φράση.
Ο Τσίμερμαν δήλωσε ότι «η μελέτη απαντά ένα χρόνιο ερώτημα, κατά πόσο οι άνθρωποι με πλήρες σύνδρομο εγκλεισμού, οι οποίοι έχουν χάσει κάθε εθελούσιο μυϊκό έλεγχο, συμπεριλαμβανομένων των κινήσεων των ματιών ή του στόματός τους, χάνουν επίσης την ικανότητα του εγκεφάλου τους να γεννά εντολές επικοινωνίας. Στο παρελθόν είχε επιτευχθεί επιτυχής επικοινωνία μέσω BCI με παράλυτα άτομα. Όμως, από όσο γνωρίζουμε, η μελέτη μας είναι η πρώτη που πέτυχε επικοινωνία με κάποιον, ο οποίος δεν είχε πια καμία εθελούσια κίνηση και για τον οποίο συνεπώς η διεπαφή BCI είναι πλέον το μοναδικό μέσο επικοινωνίας».
Oι ερευνητές ανέφεραν ότι η μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμη και στο σπίτι ενός ασθενούς. Επεσήμαναν πάντως ότι προτού γίνει ευρεία κλινική χρήση της νέας μεθόδου, θα πρέπει να μεσολαβήσουν περαιτέρω έρευνες σε περισσότερους ασθενείς για να επιβεβαιώσουν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά της. Παγκοσμίως ο αριθμός των ανθρώπων με ALS αυξάνει συνεχώς και αναμένεται να ξεπεράσει τους 300.000 έως το 2040, με πολλούς από αυτούς να έχουν φθάσει σε στάδιο όπου δεν μπορούν καν να μιλήσουν.
Καθοριστική συμβολή στην ανάπτυξη της νέας μεθόδου είχε ο νευρο-μηχανικός Ιωάννης Βλάχος, ερευνητής του Κέντρου Wyss, απόφοιτος της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, με διδακτορικό (2011) στην Υπολογιστική Νευροεπιστήμη από το γερμανικό Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ.
Copyright © 2011 - 2024 Ηλεία Live!.
