Με αφορμή σημερινό δημοσίευμα για το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, από το χαρτοφυλάκιο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ανακοινώνεται:
Η σημερινή κατάσταση στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών είναι αποτέλεσμα μιας συστηματικής επιστημονικής προσπάθειας, η πρώτη φάση της οποίας ολοκληρώνεται.
Το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το 2015 παρέλαβε το Παράρτημα Προστασίας ΑμεΑ στα Λεχαινά, μια δομή με άτομα με πολλαπλές και βαριές αναπηρίες, η οποία έχει εγγραφεί στη συνείδηση της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης, μετά τα αλλεπάλληλα ρεπορτάζ του ΒBC, ως το «κολαστήριο των Λεχαινών».
Ξεκινήσαμε μια κοινή προσπάθεια από τις αρχές του 2016, το Υπουργείο δια του ΚΚΠΠ Δυτικής Ελλάδας που εποπτεύει το Παράρτημα Λεχαινών, σε συνεργασία με την παγκοσμίως αναγνωρισμένη οργάνωση LUMOS και το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, για την υλοποίηση πιλοτικού σχεδίου για τους 51 φιλοξενούμενους, εκ των οποίων οι 36 βρίσκονταν σε κατάσταση πολυετούς καθήλωσης.
Δυόμιση χρόνια μετά, η επιστημονική ομάδα έχει επιτύχει να ελευθερώσει από τις συνθήκες καθήλωσης, τους 30 από τους 36 φιλοξενούμενους. Για τους υπόλοιπους έξι, η επιστημονική ομάδα πρότεινε στις 8/11/2018 τη δημιουργία ειδικών χώρων (soft room). Η πρόταση υιοθετήθηκε άμεσα στις 15/11/2018 από το Δ.Σ του ΚΚΠΠ Δυτικής Ελλάδας. Επισημαίνεται ότι, λόγω των βαρύτατων αναπηριών τους, η επίσπευση της διαδικασίας μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή τους.
Παράλληλα, το Υπουργείο ολοκληρώνει την πρόσληψη, με διαδικασίες ΑΣΕΠ, ειδικής ομάδας επιστημόνων που θα συνεχίσει σε σταθερή βάση τη δεύτερη φάση του προγράμματος, εγκεκριμένου προϋπολογισμού 15 εκατ. ευρώ, για το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών.
Μέσω του προγράμματος, υλοποιείται η μεταστέγαση όλων των φιλοξενούμενων σε ασφαλείς και υποστηρικτικές δομές σε Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (ΣΥΔ). Στο πλαίσιο αυτό, αναπτύσσουμε ανάλογες δομές και προβλέπουμε την εκπαίδευση του προσωπικού για να συνοδεύσει τα άτομα αυτά και να τα υποστηρίξει σε 24ωρη βάση.
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται σήμερα, παρουσιάζουν μια οριακή περίπτωση, δεν αποτυπώνουν όμως τη συλλογική προσπάθεια που άλλαξε τις συνθήκες διαβίωσης για τη συντριπτική πλειονότητα των φιλοξενουμένων στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, δεν αποτυπώνουν την πραγματικότητα.
