Με το (αντι)αναπτυξιακό νομοσχέδιο, το οποίο κατατέθηκε χθες, η κυβέρνηση της Ν.Δ. αποκαλύπτει το σχέδιο της για την ανάπτυξη των λίγων και ημετέρων, το οποίο βασίζεται στην πλήρη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και τη μείωση των μισθών. Επανερχόμαστε στην «κανονικότητα» των μνημονιακών ρυθμίσεων 2010-2014, μέσα φυσικά από την ακύρωση των θετικών για την κοινωνία ρυθμίσεων της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Το κατατεθειμένο νομοσχέδιο προάγει την αδιαφάνεια και ασυδοσία, καθώς με τις ρυθμίσεις του κάνει δώρα σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και δίνει τη δυνατότητα στον υπουργό να εκδίδει άδειες χωρίς κανέναν έλεγχο, κατά παρέκκλιση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Το πολυνομοσχέδιο με τον ευφάνταστο τίτλο «Επενδύω στην Ελλάδα» (!!!), συμπυκνώνει όλες εκείνες τις συνταγές της μνημονιακής περιόδου, αλλά και εκείνες που μας οδήγησαν στη χρεωκοπία το 2010. Δεν είναι δυνατόν με τέτοια επιστροφή στο παρελθόν να προχωρήσουμε στο δρόμο της δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης. Η μεσαία και μικρή επιχειρηματικότητα γνωρίζει ότι δεν μπορούμε να έχουμε ανάπτυξη απορυθμίζοντας τις εργασιακές σχέσεις και διαλύοντας το κοινωνικό κράτος.
Η ανάπτυξη που οραματίζεται η ΝΔ στηρίζεται στην ύφεση και ανεργία. Η κυβέρνησή της καταργεί για άλλη μια φορά μετά το 2012 το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Τέτοιες επιλογές οδήγησαν σε ραγδαία μείωση των μισθών, σε κλείσιμο 240.000 επιχειρήσεων και σε ανεργία στο ιλιγγιώδες 27%.
Ενδεικτικά με το νομοσχέδιο:
- · Καταργείται επί της ουσίας η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης. Στο εξής ανοίγει ο δρόμος για την εργοδοτική αυθαιρεσία. Χαμηλότεροι μισθοί και λιγότερα δικαιώματα απ’ ότι στις εθνικές κλαδικές συμβάσεις θα μπορούν να ορίζονται και με τοπικές κλαδικές συμβάσεις, δημιουργώντας έτσι ειδικές οικονομικές ζώνες, διαφορετικών ταχυτήτων και ευκαιριών.
- · Καταργείται επί της ουσίας η αρχή επεκτασιμότητας. Η επέκταση και η υποχρεωτικότητα των κλαδικών συμβάσεων αναιρούνται. Στο εξής ο υπουργός αποφασίζει ποιες είναι οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που θα κηρύσσονται γενικώς υποχρεωτικές, με σκοτεινά και διαβλητά κριτήρια.
- · Το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία περιορίζεται ασφυκτικά σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις. Οι εργαζόμενοι θα διεκδικούν κλαδικές συμβάσεις, οι εργοδότες θα αρνούνται και η διαπραγμάτευση θα καταλήγει σε αδιέξοδο, χωρίς καμία άλλη επιλογή για τους εργαζόμενους.
Με το συνδυασμό των παραπάνω, επανερχόμαστε στο καθεστώς που ίσχυε επί μνημονίων, πριν την επαναφορά των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων που υλοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας ουσιαστικά οδηγούνται στην εξαφάνιση. Η σημασία τους, όμως, είναι μεγάλη στη χώρα μας, όπου δραστηριοποιούνται μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις, ενώ συνιστούν και μοχλό αύξησης των μισθών.
Ενδεικτικά αναφέρω την κλαδική σύμβαση στα ξενοδοχεία, την οποία επέκτεινε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και έφερε αυξήσεις κατά μέσο όρο 103 ευρώ μηνιαίως στους μισθούς των εργαζομένων.
Συμπερασματικά, η κυβέρνηση, μεταξύ άλλων αντιαναπτυξιακών μέτρων, αποφασίζει να κλιμακώσει την επίθεσή της στον κόσμο της εργασίας και να επαναφέρει ρυθμίσεις που θα ζήλευε ακόμα και το ΔΝΤ. Δεν έχει αντιληφθεί, λόγω των νεοφιλελεύθερων εμμονών της, ότι η χώρα γύρισε σελίδα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2018 και επιχειρεί να επαναφέρει τη χώρα στις περιπέτειες της κρίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα σταθεί στο πλάι των εργαζομένων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Θα υπερασπιστεί τις κατακτήσεις του λαού μας. Στην επιδίωξη αυτή θα συνδράμουν και οι υγιείς παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, οι οποίες αντιλαμβάνονται ότι δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει μόνο με σεβασμό στις εργασιακές σχέσεις και το κοινωνικό κράτος.
