Υπέρ της ανανέωσης της θητείας του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, καθώς αποτελεί μια αποδειγμένα θετική επιλογή που διασφαλίζει την απαιτούμενη συναίνεση, τάχθηκε ο Γραμματέας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Επικρατείας, Πάνος Σκουρλέτης, μιλώντας σήμερα, Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2020, στον «Αθήνα 9,84» και στον δημοσιογράφο Βασίλη Πάικο.
Ταυτόχρονα, o Π. Σκουρλέτης χαρακτήρισε προβλέψιμη την πρόταση της κυβέρνησης για αντικατάσταση της απλής αναλογικής με ένα σύστημα ενισχυμένης αναλογικής που υποτιμά, όπως είπε, την αξία της αντιπροσωπευτικότητας. Εκτίμησε, ωστόσο, ότι δεν θα εξασφαλιστούν οι 200 ψήφοι που απαιτούνται στο Κοινοβούλιο για την εφαρμογή του νέου συστήματος από τις επόμενες εκλογές.
Ακολουθούν σημεία από τη συνέντευξη:
Προβλέψιμη η πρόταση της ΝΔ για το εκλογικό σύστημα
«Ήταν προβλέψιμη η πρόταση εκλογικού συστήματος από τη Νέα Δημοκρατία και είναι μια πρόταση η οποία υποτιμά την αξία της γνήσιας αντιπροσωπευτικότητας και κυρίως, στη βάση αυτής της επιδίωξης, τη δυνατότητα δημιουργίας συνθηκών πραγματικής συναίνεσης και συγκλίσεων. […] Πραγματικά θα είναι ανακόλουθο, με βάση τις διακηρυγμένες θέσεις του κάθε πολιτικού κόμματος, να διαμορφωθεί μια πλειοψηφία 200 ψήφων γύρω από αυτή την πρόταση. […] Αυτό κυρίως αφορά το ΚΙΝΑΛ το οποίο αρκετές φορές μας έχει εκπλήξει, ελπίζω να μη μας εκπλήξει δυσάρεστα τώρα».
Πρόωρες εκλογές για να ακυρωθεί η απλή αναλογική, προσκρούουν στα συμφέροντα του λαού
«Είναι ένα δίλημμα για την κυβέρνηση και θα πρέπει να τα ζυγίσει πολύ καλά τα πράγματα. Από τη μία έχουμε αυτό που ονομάζουμε όφελος της χώρας, της οικονομίας, της κοινωνίας, η οποία επιζητά αυτή τη στιγμή, στη νέα πραγματικότητα μετά την έξοδο από τα μνημόνια, τις θετικές αναπτυξιακές προοπτικές, να αρχίσει να αποδίδει καρπούς. Από την άλλη έχουμε ενδεχόμενες σκέψεις που μπορεί να σχετίζονται με στενά κομματικά οφέλη της Νέας Δημοκρατίας. Η επιλογή των πρόωρων εκλογών πιστεύω ότι προσκρούει αντικειμενικά στα συμφέροντα της χώρας και του λαού μας. Θα πρέπει να εξηγηθεί και δεν είναι κάτι εύκολο. Επιπρόσθετα έχει και ένα μεγάλο ρίσκο. Ποιος σας είπε ότι θα εξασφαλίσει η Νέα Δημοκρατία, σε περίπτωση πρόωρων εκλογών τα ίδια ποσοστά που είχε; (…) Διότι μέχρι τώρα είχαμε το εξάμηνο του μέλιτος, το οποίο μάλιστα βασιζόταν στις συντεταγμένες της πολιτικής που είχε χαράξει η προηγούμενη κυβέρνηση, του ΣΥΡΙΖΑ. Από εδώ και πέρα θα μετρηθεί η Νέα Δημοκρατία με βάση τα δικά της πεπραγμένα, με βάση τις δικές της πρωτοβουλίες. Και ήδη στην οικονομία δεν φαίνεται τα πράγματα να είναι τόσο αισιόδοξα. Τουλάχιστον όπως μας τα περιέγραφαν».
Ο κ. Παυλόπουλος έχει μια διαδρομή που εξασφαλίζει ευρύτερη συναίνεση
«Η διαφορά της υποψηφιότητας του κ. Παυλόπουλου είναι ότι δεν ξεκινάει τώρα. Έχουμε μια πενταετή διαδρομή, άρα μια διαπιστωμένη και εξασφαλισμένη συναίνεση στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, που αντιστοιχεί και σε έναν συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο ο ίδιος διαχειρίστηκε τα πράγματα. (…) Έχουμε μια εμπειρία. Δεν είναι μια πρόθεση. Δεν είναι μια υποψηφιότητα καλών προθέσεων, είναι μια υποψηφιότητα η οποία έχει φανεί ότι ανταποκρίνεται σε αυτό που καλείται να κάνει. […] Η αναζήτηση μιας άλλης υποψηφιότητας δεν έχει να προσφέρει -και μάλιστα με βάση αυτά που ακούγονται- κάτι το οποίο να δίνει περισσότερο κύρος στον θεσμό του ΠτΔ ή να εξασφαλίζει αυτό που ονομάζουμε συναίνεση. Διότι εάν πάμε σε μια άλλη υποψηφιότητα, τότε θα πρέπει να δούμε και το περιεχόμενο αυτής της επιδιωκόμενης συναίνεσης. Και όταν πιάσουμε αυτή τη συζήτηση, νομίζω ότι δεν μπορούμε να βγάλουμε έξω από αυτή το θέμα του εκλογικού νόμου, για παράδειγμα, που αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες λειτουργίας του πολιτικού συστήματος».
Κυβερνητική πολιτική υποβάθμισης της εργασίας
«Όλα τα βήματα τα οποία έγιναν και οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, έχουν ως κοινό παρονομαστή την υποβάθμιση της εργασίας συνολικά. Το βλέπουμε με αυτά που συμβαίνουν στον ΟΤΕ, στην τράπεζα Πειραιώς, στα ΕΛΠΕ, στη ΔΕΗ με τις ατομικές συμβάσεις έναντι των συλλογικών. Είναι ένα πλέγμα μέτρων που οδηγούν σε μια νέα πραγματικότητα, ενώ έχουμε βγει από τα μνημόνια και δεν υπάρχει πια το άλλοθι των μνημονίων. […] Όταν στο πλαίσιο της προεκλογικής αντιπαράθεσης προσπαθούσαμε να θέσουμε ερωτήματα, μας έλεγαν ότι δεν έχουμε καταλάβει καλά και ότι “δεν είναι αυτό που νομίζετε”».
Αντιαναπτυξιακό μέτρο τα πλήγματα στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και η συρρίκνωση του κοινωνικού μερίσματος
«Τα πράγματα που είδαμε κατά την περίοδο των γιορτών, που αποτελεί μια περίοδο ανάσας γι’ αυτό που ονομάζουμε αγορά και ιδιωτική κατανάλωση όπου είδαμε μια μεγάλη πτώση. Το 20 και 30% που μάθαμε από την Πάτρα, τον Βόλο, την Λάρισα, τη Θεσσαλονίκη -περιέργως δεν είδαμε στοιχεία από την Αθήνα και λέω περιέργως διότι θα είναι γνωστά και δεν ανακοινώνονται προφανώς για κάποιους λόγους σκοπιμότητας- είναι ανησυχητικά. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί για τρεις λόγους. Πρώτα απ’ όλα γιατί δεν είχαμε το κοινωνικό μέρισμα πάνω από ένα δισ. το οποίο είχαμε την προηγούμενη φορά. Το δεύτερο είναι ότι δεν είχαμε φέτος ένα αντίστοιχο θετικό σοκ όπως με την αύξηση του κατώτατου μισθού που υπήρξε πέρυσι. Το τρίτο είναι ότι οι συλλογικές συμβάσεις σε διάφορους τομείς, που είχαν αρχίσει να υλοποιούνται και ανέβασαν τις αποδοχές, τώρα πλέον φρενάρονται και δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχα θετικό. Όλα αυτά μαζί δημιούργησαν ένα “μούδιασμα” και μια μείωση στο επίπεδο της κατανάλωσης».
Η συμφωνία με τις ΗΠΑ για τις βάσεις δεν είναι «χαραγμένη πάνω στην πέτρα»
«Δεν είναι μια συμφωνία “χαραγμένη πάνω στην πέτρα”, κάθε φορά πρέπει να εξασφαλίζεται το αμοιβαίο συμφέρον. […] Στις δεδομένες συνθήκες και ιδιαίτερα μετά την παρατεταμένη, προκλητική στάση της Τουρκίας, θα έπρεπε να είναι πιο μεγάλες οι απαιτήσεις μας από τις ΗΠΑ, σε σχέση με τη δυνατότητά της να “φρενάρει” την τουρκική προκλητικότητα. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Βλέπετε τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην ευρύτερη περιοχή με όλα αυτά που είδαμε στο Ιράν, με τη δολοφονία του στρατηγού. Μια έμμεση εμπλοκή της χώρας μας σε αυτό τον ακήρυχτο πόλεμο μας βάζει στο επίκεντρο μιας αντιπαράθεσης που μπορεί να μας βγει σε κακό. […] Μιλάμε για πάγωμα της συμφωνίας σαν ένα πρώτο βήμα. Στη βάση αυτή θα πρέπει να τα δούμε όλα κάτω από το πρίσμα των νέων συνθηκών».
Το παράδειγμα της Ισπανίας δείχνει τις δυνατότητες συνεργασιών των προοδευτικών δυνάμεων
«Στην Ισπανία χρειάστηκε να κινδυνέψει ο Σάντσεθ για να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να συνεργαστεί με την Αριστερά. Μακάρι να υπάρξουν ανάλογες συνθήκες και προϋποθέσεις έτσι ώστε να δούμε, στις επόμενες εκλογές που θα γίνουν με απλή αναλογική, να διαμορφώνεται ένα αντίστοιχο μπλοκ δυνάμεων και στη χώρα μας που να οδηγήσει σε μια διαφορετική διακυβέρνηση».
Η αποτίμηση της πορείας μας θα ενισχύσει την αξιοπιστία μας
«Απαιτείται να έχουμε μια πιο πειστική αντιπολίτευση και αυτό προϋποθέτει ότι θα έχουμε κάνει μια βαθιά πολιτική συζήτηση αποτίμησης για τη δική μας περίοδο, όπου θα αναφερθούμε στα επιτεύγματά μας, στις αστοχίες μας, στα λάθη μας και έτσι, μέσα από αυτή τη διαδικασία θα μπορέσουμε να είμαστε πιο πειστικοί και αξιόπιστοι απέναντι στον κόσμο. (…) Θεωρώ ότι καθυστερήσαμε, διότι αυτή η συζήτηση εκ των πραγμάτων έχει ανοίξει, γίνεται μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, γίνεται κατά μόνας, στις παρέες, μέσα από τα βιβλία ανθρώπων του χώρου μας, μέσα από αρθρογραφία, αλλά συντεταγμένα δεν έχει ανοίξει».
Δεν βοηθά η δημιουργία τεχνητών διαιρετικών γραμμών εντός του κόμματος, όλοι θέλουν τη διεύρυνση
«Δεν υπάρχει καμιά καχυποψία για τον κόσμο και τα στελέχη που προσέρχονται στις ανοιχτές συνελεύσεις μας, οργανώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ και συμπορευόμαστε μπροστά στο τρίτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Εκείνο που με ανησυχεί εμένα είναι όταν βλέπω μια προσπάθεια από κύκλους, μέσα και έξω από το κόμμα, να εφευρεθούν τεχνητές διαιρετικές γραμμές. […] Μια προσπάθεια που γίνεται είναι να υπάρξει ένας διαχωρισμός ποιοι είναι υπέρ και ποιοι κατά της ανασυγκρότησης, της διεύρυνσης. Δεν υπάρχει κανένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που να είναι κατά. Παρόλα αυτά, κάποιοι επιμένουν. Διάβαζα, δυστυχώς και κάποια πρώτα ονόματα του ΣΥΡΙΖΑ στις χθεσινές εφημερίδες, σύντροφοί μας είναι και όχι προερχόμενοι από τον χώρο της Προοδευτικής Συμμαχίας, είναι χρόνια στο κόμμα, που ανακαλύπτουν τέτοιου είδους εσωτερικούς εχθρούς. Νομίζω ότι δεν βοηθάει αυτό. Μπορεί να βοηθάει τους όρους διαμόρφωσης μιας αντιπαράθεσης μπροστά στο συνέδριο, καμιά φορά τα κάνουν αυτά τα κόμματα, δηλαδή να δημιουργούν τέτοιου είδους συσπειρώσεις και αντισυσπειρώσεις, αλλά δεν είναι πραγματική αυτή η αντιπαράθεση. Στο προγραμματικό πεδίο προφανώς υπάρχουν ανοιχτά προβλήματα και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και σε ζητήματα όπως, για παράδειγμα, ο EastMed, τα ενεργειακά, στα ζητήματα της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και της οικονομίας ακόμα. Αυτά όμως, νομίζω ότι είναι μια δημιουργική αντιπαράθεση που δεν αντιστοιχεί απόλυτα σε αυτό που ονομάζουμε καταγωγή προέλευσης. […] Δεν ξεκινήσαμε ξαφνικά το ’19 να πούμε “ελάτε εδώ να διευρύνουμε τον χώρο μας”. Η πορεία διεύρυνσης, ανοίγματος, έχει αρχίσει να υλοποιείται από το ’12 και μετά και μάλιστα με έναν θετικό τρόπο. […] Εμείς πρέπει να αξιοποιήσουμε τις καλύτερες των παραδόσεων και των συμβολών από τους διάφορους χώρους και τις καταγωγές και τις εκφράσεις της Αριστεράς, αλλά δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε το γεγονός ότι αυτή η συνάντηση γίνεται στο έδαφος της Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μαγνήτης».
