Φέτος η Ανάσταση γίνεται σε πρωτόγνωρες για όλους μας συνθήκες.
Γίνεται όμως. Και αυτό είναι το πιο επίκαιρο αναστάσιμο μήνυμα: ότι η ζωή θα νικήσει, όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες.
Γνωρίζω καλά ότι αυτή η περιπέτεια είναι πολύ δύσκολη για όλους μας.
Γνωρίζω, όμως, επίσης ότι για κάποιους είναι ακόμα δυσκολότερη.
Για τους ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης. Για όσους βρέθηκαν στη πρώτη γραμμή να βάζουν πλάτη για όλους μας.
Είτε στις κλινικές και στα νοσοκομεία είτε στα γκισέ των σούπερ μάρκετ, είτε στα μηχανάκια των ταχυμεταφορών και στα απορριμματοφόρα των δήμων.
Και η επόμενη μέρα, όμως, για κάποιους θα είναι δυσκολότερη.
Για όσους δεν θα βρουν τη δουλειά τους να τους περιμένει.
Για όσους δεν θα μπορούν να κρατήσουν τις επιχειρήσεις τους όρθιες.
Αυτή την ώρα η σκέψη μας είναι σε όλους αυτούς.
Στους αφανείς ήρωες της διπλανής μας πόρτας.
Και η υπόσχεσή μας, την Ανάσταση να την κερδίσουμε μαζί.
Τότε που θα είμαστε ξανά ο ένας πλάι στον άλλον.
Για να παλέψουμε μαζί να μην πάνε χαμένοι οι κόποι, οι θυσίες και τα όνειρά μας.
Άλλωστε είμαστε μαθημένοι να δίνουμε μάχες μαζί και να τις κερδίζουμε.
Στις δύσκολες στιγμές, να βάζουμε τον άνθρωπο και τις ανάγκες του πάνω από τα κέρδη και τις σκοπιμότητες.
Τούτη την ώρα, λοιπόν, η σκέψη μας είναι στον άνθρωπο.
Πρώτα απ' όλα στους ανθρώπους που χάσαμε.
Στον καθένα και στην καθεμιά ξεχωριστά.
Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί μιας στατιστικής.
Η σκέψη μας είναι στους ασθενείς που ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά, προσμένοντας να έρθει η προσωπική τους Ανάσταση.
Είναι στους γιατρούς και στους νοσηλευτές, που τους στηρίζουν.
Είναι στους ανθρώπους που δεν μένουν σπίτι όπως εμείς.
Γιατί από τη δική τους αφοσίωση εξαρτάται η κάθε δική μας μέρα.
Η σκέψη μας είναι, επίσης, στους φίλους που δεν βλέπουμε.
Στους συγγενείς που μας λείπουν.
Στον παππού, στη γιαγιά, στα παιδιά που φέτος θα στερηθούν τις αγκαλιές τους.
Το πασχαλινό μας τραπέζι φέτος, θα είναι αλλόκοτο.
Θα έχει πολλές θέσεις κενές. Όμως, κάθε μία από αυτές θα γράφει το όνομα του αγαπημένου μας προσώπου.
Και δεν θα αργήσει η στιγμή που θα βρεθούμε ξανά, όλοι μαζί.
Το κάθε σπίτι θα γεμίσει πάλι φωνές. Και ο κοινός μας αγώνας για ζωή, θα γεμίσει από την ελπίδα,
Ότι η πατρίδα μας θα ξαναβρεθεί στο δρόμο της Ανάστασης.
Χρόνια πολλά σε όλες και σε όλους!
