Καλαματιανός για φονικές πυρκαγιές 2007: Δεν ξεχνούμε και οφείλουμε να βρισκόμαστε σε συνεχή εγρήγορση για να μην ξαναζήσουμε τον εφιαλτικό Αύγουστο του 2007
Συμπληρώνονται 13 χρόνια από τις φονικές φωτιές που σημάδεψαν το νομό μας. Τότε που η πύρινη λαίλαπα με το καταστροφικό πέρασμα της στιγμάτισε ανεξίτηλα την Ηλεία, πήρε ζωές και μας βύθισε στο πένθος.
Το μέγεθος της τραγωδίας, ασύλληπτο. Δεκάδες νεκροί, καμένα σπίτια και καμένη γη είναι ο θλιβερός απολογισμός, που, όσα χρόνια και αν περάσουν, πάντα θα στοιχειώνει τη σκέψη μας. Το περιστατικό με την τραγική μάνα και τα τέσσερα παιδιά της, όπως και ο χαμός των πυροσβεστών που θυσιάστηκαν για να σώσουν τους συνανθρώπους τους, συνεχίζουν ν΄ αποτελούν γροθιά στο στομάχι. Υπήρξαν τόσα τραγικά συμβάντα, στα οποία στεκόμαστε με σεβασμό και δέος. Παράλληλα, όμως, μας γεμίζουν με θυμό και οργή για την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού και τις πολιτικές ευθύνες που πηγάζουν από την εθνική αυτή καταστροφή. Η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε προσπαθήσει αρχικά να υποβαθμίσει τα γεγονότα, αποδίδοντας, στη συνέχεια, τα όσα δραματικά συνέβησαν στις καιρικές συνθήκες και σε ενδεχόμενο «ξένο δάκτυλο».
Ακόμα, όμως και οι όποιες ενέργειες έγιναν μετέπειτα, από την τότε κυβέρνηση, για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, χαρακτηρίστηκαν από προχειρότητα και ανεπάρκεια.
Σημαντικό ζήτημα ενέκυψε με το Ειδικό Ταμείο Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών (Ε.Τ.Α.Ε.Α.), γνωστό και ως Ταμείο Μολυβιάτη, το οποίο συστάθηκε το 2007, με σκοπό να συγκεντρωθούν χρήματα, προς βοήθεια των πυρόπληκτων και αποκατάσταση των ζημιών. Το κίνημα αλληλεγγύης και η προσφορά δωρεών των πολιτών, που θέλησαν να στηρίξουν με αυτό τον τρόπο τους πληγέντες συνανθρώπους τους, ήταν συγκινητικό. Όμως ακόμα και σήμερα, τα χρήματα που υποτίθεται ότι θα δίνονταν δικαιωματικά στο νομό μας για έργα αποκατάστασης και υποδομής, ώστε να μπορέσει να ορθοποδήσει, δε δόθηκαν στο βαθμό που θα έπρεπε. Η πορεία της κίνησης του ταμείου Μολυβιάτη στο πέρασμα των χρόνων, δε μπορεί να χαρακτηριστεί ως η ενδεδειγμένη, καθώς, η Ηλεία είναι εμφανώς αδικημένη. Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετά χρήματα από το ταμείο διοχετεύτηκαν σε περιοχές εκτός Ηλείας, δίχως αυτές να έχουν σχέση με καταστροφές εξαιτίας πυρκαγιών. Είναι αυτονόητο, πως, όποιο και αν είναι το ποσό που απομένει από τις συγκινητικές δωρεές, πρέπει απαραιτήτως να διοχετευτεί στον πολύπαθο νομό μας, για μια σειρά παραγωγικών και αναπτυξιακών δράσεων.
Τώρα, που βρισκόμαστε εκτός των μνημονιακών δεσμεύσεων και υπάρχει το μαξιλάρι των 37 δις για τη στήριξη της οικονομίας, δε μπορεί η κυβέρνηση να επικαλεστεί καμία δικαιολογία για να μην εκπληρώσει η πολιτεία τις υποχρεώσεις της στον τόπο μας, που ακόμη περιμένει την αποκατάστασή του.
Οι φονικές πυρκαγιές του 2007 άφησαν πίσω τους λύπη, απελπισία, οργή, αλλά και αναπάντητα ερωτήματα. Η οδύνη για την απώλεια ανθρώπινων ψυχών, ο αφανισμός ειδών του ζωικού και φυτικού βασιλείου, σε συνδυασμό με την ολική καταστροφή σπιτιών και περιουσιών, προκάλεσαν βαριά τραύματα στη συλλογική μνήμη μας. Χρέος όλων μας είναι να μην επιτρέψουμε να συμβεί ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Απαραίτητη συνθήκη είναι η ύπαρξη ενός ολοκληρωμένου σχεδίου πρόληψης και αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων, ώστε να μην ξαναζήσουμε τον πύρινο εφιάλτη και τις ολέθριες συνέπειες του.
(Δελτίο Τύπου)
