«Ανάγκη στήριξης της αμυντικής ικανότητας της χώρας με επιπλέον αμυντικές δαπάνες» διαπίστωσε ξαφνικά ο Υπουργός Οικονομικών, αυξάνοντας τις πιστώσεις του 2020 για αμυντικά και εξοπλιστικά προγράμματα κατά 600 εκατομμύρια, τα οποία συμπεριέλαβε στα μέτρα στήριξης της οικονομίας!
Η εθνική άμυνα και οι αντίστοιχες πιστώσεις δεν είναι κομματική επιλογή, αλλά εθνική υπόθεση. Γι’ αυτό, πριν τη λήψη των αποφάσεων, οφείλουμε να αξιολογούμε με διορατικότητα τις διεθνείς εξελίξεις, αλλά και να συνυπολογίζουμε το κόστος σε σχέση με τις επιπτώσεις στην ασφάλεια και την αξιοπιστία της χώρας.
Θυμίζω ότι στη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2020 το Κίνημα Αλλαγής είχε καταψηφίσει τη μείωση των αμυντικών δαπανών την οποία είχε προτείνει η κυβέρνηση. Μια συζήτηση που διεξήχθη όταν είχε ήδη υπογραφεί το παράνομο Τουρκολιβυκό μνημόνιο και είχε γίνει ορατή η αναθεωρητική στρατηγική της Τουρκίας, σε μια απόπειρα της Άγκυρας να προβάλει τις αξιώσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο και να δημιουργήσει τετελεσμένα στην περιοχή με προφανή στόχο την Ελλάδα.
Φαίνεται ότι η κυβέρνηση έπρεπε να δει το Oruc Reis στο Αιγαίο να αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας για να πειστεί για την κρισιμότητα της κατάστασης και την αναγκαιότητα της αμυντικής μας θωράκισης.
(Δελτίο Τύπου)
