Μια από τις πιο αιχμηρές πολιτικές απαντήσεις δίνει ο βουλευτής Ηλείας Κώστας Τζαβάρας, στους επικριτές του ως προς την πρόταση αλλαγής μοντέλου διαχείρισης του λιμένα Κατακόλου.
Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας είναι καταπέλτης υποστηρίζοντας παράλληλα με επιχειρήματα τη θέση του.
Η απάντηση Τζαβάρα
Αναγκάζομαι να επανέλθω δημοσίως στην προ ημερών πρότασή μου για την ίδρυση Οργανισμού Λιμένος Κατακόλου προκειμένου να αναλάβει τη διοίκηση, διαχείριση και αξιοποίηση του ομώνυμου λιμανιού, αντικαθιστώντας το μέχρι σήμερα «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόν» Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Πύργου.
Οφείλω μια ευθεία και σαφή απάντηση σ’ αυτούς που έσπευσαν ελαυνόμενοι από ένα είδος ανιδιοτελούς... πονηρίας να με διαβάλουν στους πολίτες της Ηλείας εμφανίζοντάς με ως συνήγορο της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού του Κατακόλου. Προκάλεσαν μάλιστα δημόσια συζήτηση, μέσω της εφημερίδας «ΠΑΤΡΙΣ», με στόχο να αναδείξουν ότι όποιος υποστηρίζει την «πρόταση Τζαβάρα» είναι οπαδός της εκχώρησης σε ιδιωτικά κεφάλαια του λιμανιού, ενώ όποιος είναι απέναντι σε αυτή την πρόταση αγωνίζεται για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα του.
Εις μάτην όμως γιατί όλες αυτές οι επικοινωνιακές υπερκατασκευές καταρρέουν μπροστά στην αυταπόδεικτη αλήθεια των πραγμάτων. Ως γνωστόν, «ἁπλοῦς ὁ μῦθος τῆς ἀληθείας ἔφυ» (Ευριπίδης, Φοίνισσες) και στην περίπτωσή μας εκφράζεται με τα εξής αδιάσειστα στοιχεία:
Πρώτον, δεν υπάρχει σήμερα ενεργός πολίτης στην ευρύτερη περιοχή του Πύργου και του Κατακόλου, που να μην συνδέει το κατάντημα του λιμανιού κατά τα τελευταία χρόνια με την πλημμελή δράση του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Πύργου. Ανομία, διαφθορά, εξωταμειακή διαχείριση δημοτικών πόρων, απιστία, παραβάσεις καθήκοντος, υπεξαιρέσεις και σωρεία άλλων ακατανόμαστων πράξεων συνθέτουν τη «Μαύρη Βίβλο» των πεπραγμένων του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Πύργου.
Είναι άλλωστε γνωστό, ότι ο ίδιος ο Δήμαρχος Πύργου, Τάκης Αντωνακόπουλος, έχει υποβάλει μήνυση κατά παντός υπευθύνου για δεκάδες εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί πριν από αυτόν κατά τη διαχείριση και τη διοίκηση του λιμανιού από τον συγκεκριμένο δημοτικό φορέα. Παρόλα αυτά, είναι ο ίδιος που καταφέρεται εναντίον μου γιατί τόλμησα να ζητήσω την κατάργηση αυτού του φθοροποιού φορέα. Ανεπιτυχώς όμως, γιατί μέσα από μια σπατάλη λέξεων που χρησιμοποιεί για να μου εξηγήσει το ανεξήγητο, ολισθαίνει εις απώλειαν εαυτού.
Δεύτερον, τα μικροσυμφέροντα, οι επαγγελματικοί ανταγωνισμοί και οι παρασιτικές δραστηριότητες κυριαρχούν σε όλο το μήκος και το πλάτος της θαλάσσιας και της χερσαίας ζώνης του λιμανιού. Κανένας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν ενδιαφέρθηκε για το στρατηγικό σχεδιασμό της ανάπτυξης ενός λιμανιού με διεθνές ενδιαφέρον και εθνική σημασία. Βασικές εγκαταστάσεις που αφορούν την ασφάλεια και τις υπηρεσίες του τουριστικού και του εμπορικού τομέα του λιμανιού παραμένουν ανεπίτρεπτα λειψές. Την ίδια στιγμή επιβάλλονται σε καθημερινή βάση πρόστιμα από τη Λιμενική Αρχή για σωρεία παραβάσεων της λιμενικής νομοθεσίας. Κοντολογίς το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Πύργου έχει μετατραπεί σε αληθινή τροχοπέδη της ομαλής λειτουργίας, του εκσυγχρονισμού και της αξιοποίησης του λιμανιού.
Επιβάλλεται λοιπόν κατεπειγόντως να αλλάξει ο φορέας διοίκησης, διαχείρισης και εκμετάλλευσης, για να δοθεί υπαρξιακή και αναπτυξιακή ανάσα σε αυτή τη μοναδική υποδομή που διαθέτει η περιοχή μας. Πρωτίστως όμως, οφείλουμε να προστατεύσουμε το λιμάνι του Κατακόλου από τους κάθε είδους δημόσιους και τους ιδιωτικούς λυμεώνες (τα κοινώς λεγόμενα λαμόγια και λιμάδια) που το πολιορκούν. Αυτούς τους επιτηδείους που λυμαίνονται τον πλούτο του και υπονομεύουν κάθε οδό διαφυγής του από τον αυτιστικό μικρόκοσμό τους.
Με αυτές τις σκέψεις ανέλαβα την ευθύνη να προτείνω την ίδρυση ενός Οργανισμού Λιμένος Κατακόλου, που θα διαδεχθεί το σημερινό καθεστώς και θα αναλάβει να εντάξει την ανάπτυξη του λιμανιού σε μια ολοκληρωμένη εθνική πολιτική λιμένων, όπως ακριβώς έχει συμβεί στο παρελθόν με τα λιμάνια του Βόλου, της Καβάλας, της Κέρκυρας, του Ηρακλείου, της Ελευσίνας κ.α.. Αυτά τα λιμάνια πέρασαν από την ίδια δοκιμασία της φθοράς και της παρακμής, όσο τελούσαν υπό καθεστώς δημοτικής διοίκησης αλλά πλέον σήμερα έχουν γίνει υπόδειγμα λειτουργικότητας και ανάπτυξης, χωρίς να έχουν απωλέσει τον δημόσιο χαρακτήρα τους.
Αλήθεια, ποιος φοβερός νους εξέλαβε την μετατροπή του φορέα διαχείρισης του λιμανιού από Δημοτικό Ταμείο σε Οργανισμό Λιμένος ως μέσο ιδιωτικοποίησής του; Αν όμως είχε μπει στον κόπο να ρίξει μια ματιά στον νόμο 2932/2001, που ρυθμίζει τη σχετική διαδικασία, τότε θα είχε διαπιστώσει, ότι όχι μόνο δεν κινδυνεύει ο δημόσιος χαρακτήρας του λιμανιού αλλά αντιθέτως διασφαλίζεται μέσα από αυτή τη μετατροπή.
Ιδού λοιπόν τι προβλέπει η σχετική νομοθεσία: 1) άρθρο 21 παρ. 5 Ν. 2932/2001: «κάθε Οργανισμός Λιμένος Α.Ε. της παραγράφου 3 είναι ανώνυμη εταιρεία κοινής ωφέλειας με σκοπό την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, τελεί υπό την εποπτεία του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας και διέπεται συμπληρωματικά από τις διατάξεις του κ.ν. 2190/ 1920 (ΦΕΚ144 Α), τις διατάξεις του β.δ. 14/19.1.1939 (ΦΕΚ 24 Α) και του α.ν.2344/1940 (ΦΕΚ 154 Α), όπως κάθε φορά ισχύουν.», 2) άρθρο 22 παράγραφος 5 του ίδιου νόμου: «Το Μετοχικό Κεφάλαιο της Εταιρείας αποτελείται από μία μετοχή, η οποία ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο.» και 3) σε περίπτωση αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου διασφαλίζεται η πλειοψηφική συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου που απαγορεύεται να είναι μικρότερη του 51% (άρθρο 22 α. 6 Ν. 2932/2001).
Μετά από αυτά, διερωτώμαι αν θα ανασκευάσουν τις αναληθείς ειδήσεις που διέδωσαν εις βάρος μου όσοι με παρουσίασαν ως θιασώτη της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού του Κατακόλου. Αν έχουν κινηθεί από αγαθή προαίρεση, ασφαλώς και οφείλουν να το κάνουν, αν όχι τους αφήνω στην κρίση των συμπολιτών μας. Στους βουλευτές όμως και στους παράγοντες της οικονομικής ζωής του τόπου, που άκριτα έσπευσαν να εναντιωθούν στην πρότασή μου, κοπτόμενοι δήθεν για τον κίνδυνο απωλείας του δημόσιου χαρακτήρα του λιμανιού εάν πάψει να λειτουργεί με το δημοτικό του ένδυμα, φοβούμαι ότι ισχύει η ρήση του Δημόκριτου: Φθόνος έλκος εστι της αληθείας.
