Το 1961 ο Stanley Milgram στο Πανεπιστήμιο του Yale διεξήγαγε ένα πείραμα με τίτλο «Υπακοή στην εξουσία». Σκοπός του πειράματος ήταν να διαπιστωθεί πόσον πόνο θα μπορούσε να προκαλέσει ένας απλός πολίτης σε έναν άλλο, μόνο και μόνο, επειδή κάποιο πρόσωπο με ισχυρή εξουσία τον διέταξε να το κάνει και κατά πόσο, εν τέλει, οι απλοί πολίτες θα υπάκουαν σε ανήθικες εντολές. Τελικά μόνο το 5% των συμμετεχόντων αρνήθηκαν να υπακούσουν. Σήμερα, 60 χρόνια μετά, το ερώτημα παραμένει. Πόσο πρόθυμοι είμαστε να υπακούσουμε σε εντολές που αντίκεινται στην ηθική μας ακεραιότητα; Υπάρχει νόμιμη και αποδεκτή βία;
Ο διαχωρισμός νομιμότητας και ηθικής είναι το κλειδί για την εξέλιξη του πειράματος. Θα μπορούσε για παράδειγμα να ξυλοκοπηθεί κάποιος μέχρι θανάτου μπροστά στα μάτια μας και να μην αντιδράσουμε ή να μην μπορούμε να ξεχωρίσουμε το θύμα από το θύτη; Αν μας έλεγαν ότι οι άνδρες που χτυπούσαν τον αιμόφυρτο άνδρα ήταν αστυνομικοί και μας περιέγραφαν το θύμα ως ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστή και οροθετικό θα άλλαζε κάτι;
Στις 21/09/2018 στο κέντρο της Αθήνας ένα νέο παλληκάρι δολοφονείται εν ψυχρώ σε κοινή θέα μέρα μεσημέρι. Τα Μ.Μ.Ε. σε μία προσπάθεια χειραγώγησης, παρουσίαζαν τον Ζακ Κωστόπουλο ως έναν τοξικομανή που επιχείρησε να ληστέψει κοσμηματοπωλείο με την απειλή μαχαιριού. Παρά τις αρνητικές τοξικολογικές εξετάσεις και το οπτικό υλικό που ανέτρεπε το αφήγημα που θέλησαν να προβάλλουν, τα κανάλια συνέχισαν να συκοφαντούν τον νεκρό, μέχρι και σήμερα (Βλ. δήλωση Πορτοσάλτε : «τοξικοαυτό που πήγε να ληστέψει». Άραγε, έπαψε να υπάρχει νομική κύρωση για την προσβολή της μνήμης νεκρού;)
Όσο απίστευτο ακούγεται το σενάριο του πειράματος, το ίδιο και περισσότερο φαίνεται το καταγεγραμμένο υλικό της υπόθεσης Ζακ. Ο «νοικοκυραίος» κοσμηματοπώλης με τη συνδρομή δεύτερου ατόμου κλωτσάνε και χρησιμοποιούν σκούπα για να καθηλώσουν τον Ζακ εντός του καταστήματος. Οι «ωραίες» εικόνες συνεχίστηκαν με την επέμβαση των αστυνομικών. Ο Ζακ ενώ βρίσκεται αιμόφυρτος με χειροπέδες, οι ένστολοι συνεχίζουν να τον χτυπούν. Το πλήθος παρακολουθεί σιωπηρά (ευτυχώς κάποιοι λίγοι έβαλαν τις φωνές) ή προσπερνά βιαστικά.
Από την επόμενη μέρα κιόλας φάνηκαν δυο διαφορετικοί κόσμοι. Στον έναν οι ακτιβιστικές οργανώσεις, οι ομάδες στήριξης της σεξουαλικής διαφορετικότητας, οι ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες και στον άλλον οι υποστηρικτές της μισαλλοδοξίας και των αναχρονιστικών στερεοτύπων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ έχει ήδη διαλέξει πλευρά, υπέρμαχος σε μια κοινή επιδίωξη: Να μην θέσουμε εαυτόν φερέφωνο της όποιας εξουσίας, τακτικών και απόψεων οι οποίες αντιτίθενται στην διαφορετικότητα και εκμηδενίζουν την αξία της ανθρώπινης υπόστασης. Στόχος μας μια κοινωνία με πλατιές ελευθερίες.
ΟΜΑΔΑ ΜΕΛΩΝ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ (30PLUS) ΣΥΡΙΖΑ ΗΛΕΙΑΣ
