Φτάσαμε, λοιπόν, όλοι στο «στο κόκκινο»: το καθολικό lockdown συνιστά έμπρακτη ομολογία της κυβερνητικής αποτυχίας. Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι διαφορετική, αν η κυβέρνηση είχε επιδείξει στοιχειώδη μέριμνα, αντί να πανηγυρίζει για την επιτυχία της. Έστω, αν άκουγε εγκαίρως τους ειδικούς.
Αντί να απευθύνει εκκλήσεις για «συμμόρφωση», υποδεικνύοντας στους πολίτες το δέον γενέσθαι, θα έπρεπε να είχε προχωρήσει με τόλμη σε μέτρα διασφάλισης της δημόσιας υγείας: Ενίσχυση και στελέχωση των νοσοκομείων και των κλινικών ΜΕΘ με νέο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, εφαρμογή αυστηρών πρωτοκόλλων και διενέργεια τακτικών ελέγχων με αξιοποίηση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Στον τομέα της οικονομίας, έχουμε προτείνει στοχευμένα μέτρα ενίσχυσης για τους κλάδους που πλήττονται (πχ της εστίασης), τόνωση της ρευστότητας και ουσιαστική στήριξη των μικρών επιχειρήσεων μέσω τραπεζικών δανείων, επιστροφή μόνο του 50% για όλες τις φάσεις της επιστρεπτέας προκαταβολής (από την πρώτη ως σήμερα), καταβολή του συνόλου του μισθού στους εργαζομένους που τίθενται σε αναστολή, επιδότηση εισφορών και μέρους του μισθού εργαζομένων, στήριξη των ανέργων αλλά και μέτρα ανακούφισης για αγρότες και κτηνοτρόφους, όπως αναστολές φορολογικών και δανειακών υποχρεώσεων.
Στην παιδεία, οι τάξεις με 15 μαθητές πρέπει να υλοποιηθούν το ταχύτερο. Όσον αφορά την τηλεκπαίδευση, πρέπει να διασφαλιστεί η πρόσβαση στη γνώση για όσους δε διαθέτουν εξοπλισμό ή ακόμα και σύνδεση, με ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Όταν το Κίνημα Αλλαγής ζητούσε προσλήψεις στην υγεία και μέτρα στήριξης, η έγνοια της κυβέρνησης ήταν να μας υποδείξει ότι δεν υπάρχουν «λεφτόδεντρα». Εδώ που φτάσαμε, δεν είναι ίσως η ώρα για κριτική. Είναι όμως σίγουρα η ώρα να μη χαθεί ούτε λεπτό παραπάνω. Για να κρατηθούν όρθια η κοινωνία και η οικονομία, για να υπερασπιστούμε το πολυτιμότερο αγαθό: την ανθρώπινη ζωή.
