Νέα πνοή στην πολιτική επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στους υπό διαμόρφωση πολιτικούς συσχετισμούς στην Ευρώπη. Ο απρόσμενος σύμμαχος του Αλέξη Τσίπρα.
Όταν λίγο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας το 2020 ο Αλέξης Τσίπρας και κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούσαν να φωτίσουν με έμφαση τις πολιτικές τομές που έφερε η πανδημία και την επιβεβαίωση αξιών όπως το ισχυρό δημόσιο κοινωνικό κράτος και η κεϋνσιανή οικονομική πολιτική, τότε δεν περίμεναν ότι θα βρουν έναν απρόσμενο σύμμαχό τους απέναντι στη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Η αποχώρηση εξάλλου του Μπέρνι Σάντερς από τη μάχη για την Προεδρία των ΗΠΑ είχε απομακρύνει τις ελπίδες για άνεμο κοινωνικής στροφής από τις ΗΠΑ.
Ωστόσο, η μέχρι στιγμής πορεία του Τζο Μπάιντεν στους πρώτους μήνες διακυβέρνησης των ΗΠΑ, η εμφατική αποκήρυξη του νεοφιλελευθερισμού με την ιστορική ομιλία του στο Κογκρέσο («τα trickle down economics έχουν αποτύχει») και οι κεϋνσιανές πρωτοβουλίες για ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους, αύξησης στους κατώτατους μισθούς και αύξησης της φορολογίας των υψηλών εισοδηματικών κλιμακίων για αντίστοιχη ελάφρυνση των χαμηλών, δίνουν νέα πνοή στην πολιτική επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στους υπό διαμόρφωση πολιτικούς συσχετισμούς στην Ευρώπη.
Αυτό, δεν σημαίνει ότι στην Κουμουνδούρου θεωρούν σε καμία περίπτωση πως ο Τζο Μπάιντεν ασπάστηκε στα 80 του τον κομμουνισμό, ενώ δεν είναι λίγα τα στελέχη που κρατούν «πισινή» για την μετέπειτα πορεία της θητείας του. Ωστόσο, αποτελεί κοινή παραδοχή πως η ηγεσία των ΗΠΑ σε αυτή τη φάση επιβεβαιώνει την εκπεφρασμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ πεποίθηση πως «η πανδημία σκότωσε το νεοφιλελευθερισμό».
Διαχωριστική γραμμή για τις ανισότητες
Επί της ουσίας, η πανδημία βάζει μία σαφή διαχωριστική γραμμή από την περίοδο του ακραιφνούς νεοφιλελευθερισμού και θέτει τις βάσεις για αμφισβήτησή του μέσα από πολιτικές που αμβλύνουν τις ανισότητες.
Τα βασικά σημεία στα οποία στέκονται από την Κουμουνδούρου είναι:
- Η στροφή 180 μοιρών από την πολιτική Τραμπ αλλά και της ΕΕ, όπως αυτή χαράσσεται από το Βερολίνο στη βάση της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, την προσήλωση στο Σύμφωνο Σταθερότητας (που έχει τεθεί σε αναστολή εν μέσω πανδημίας)
- Η επί του πρακτέου πλέον απόδειξη πως… There Is Alternative, με εφαρμογή προγραμμάτων ισχυρού κοινωνικού κράτους, αύξησης μισθών και αύξησης της φορολόγησης του μεγάλου πλούτου.
- Η σαφής αντίθεση της πολιτικής Μπάιντεν, που προσομοιάζει επί του παρόντος με τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, με αυτήν που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που χαρακτηρίζεται «ακραία νεοφιλελεύθερη», όπως επιβεβαιώνει και το εργασιακό νομοσχέδιο που έρχεται και προβλέπει σύμφωνα με την αντιπολίτευση την πλήρη διάλυση της αγοράς εργασίας (κατάργηση 8ώρου και των συλλογικών συμβάσεων, απλήρωτες υπερωρίες, μείωση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων).
«Ο κόσμος αλλάζει, εμείς;»
Ενδεικτικά είναι τα όσα ανέφερε ο κ. Τσίπρας στο άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής:
«Ο Πρόεδρος Μπάιντεν έφερε τη συζήτηση στο έδαφος της κοινής λογικής. Η ανθρωπότητα είναι σε πολύ οριακό σημείο για να πορεύεται με βάση δόγματα και συνταγές που απέτυχαν. Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι όσα προοικονομεί η στάση Μπάιντεν, αργά ή γρήγορα θα επηρεάσουν και την Ευρώπη. Δυστυχώς στη χώρα μας, η Κυβέρνηση υπερασπίζεται τον παλιό κόσμο. Δεν παρακολουθεί τις πρωτοβουλίες Μπάιντεν για την αύξηση του κατώτατου μισθού, τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου με νέα εργαλεία, την ενίσχυση της παρέμβασης του κράτους στην αγορά, αλλά εμπνέεται από όσα έλεγε προεκλογικά από το Βήμα της ΔΕΘ το 2017 ο ίδιος ο κος Μητσοτάκης: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση».»
Γιατί η πανδημία είναι «ευκαιρία» κατά του νεοφιλελευθερισμού
Δεν είναι τυχαίο πως από την Κουμουνδούρου, με αφορμή και την αναφορά της Έφης Αχτσιόγλου, που δέχθηκε πυρά της κυβέρνησης για την «ευκαιρία της πανδημίας», σημειώνουν πως είπε το αυτονόητο, αφού «η πανδημία τελειώνει στην πράξη την «κανονικότητα» του νεοφιλελευθερισμού, που έχει επικρατήσει τόσα χρόνια ως μοντέλο ανάπτυξης και έχει οδηγήσει στην εκτόξευση των ανισοτήτων και τις πολλαπλές κρίσεις που βιώνουμε σήμερα». Χαρακτηριστικά, παραπέμπουν στην έκκληση για heavy spending – δηλαδή δαπάνες για αύξηση της ρευστότητας και συγκράτηση της ύφεσης - της πρωθιέριας του νεοφιλελευθερισμού και επικεφαλής της ΕΚΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, τις αυξήσεις σε κοινωνικές δαπάνες και μισθούς του Μπάιντεν με αντίστοιχες αυξήσεις στη φορολογία των πλουσίων, την στήριξη των ΗΠΑ στο αίτημα για άρση των πατεντών στα εμβόλια αλλά και την όψιμη εκτίμηση δεξιών κυβερνήσεων – και της Ελλάδας – στο δημόσιο σύστημα Υγείας, «παρά το γεγονός ότι μέχρι πριν την πανδημία σχεδίαζαν την ιδιωτικοποίησή του».
Αυτά αποτελούν σύμφωνα με την Κουμουνδούρου «κοσμογονικές αλλαγές που ακυρώνουν στην πράξη την «κανονικότητα» του νεοφιλελευθερισμού και επιβεβαιώνουν πάγιες θέσεις της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν μπροστά τους την ευκαιρία να παλέψουν για μία πιο κοινωνική Ευρώπη με φόντο την επόμενη μέρα της πανδημίας και το κατά πόσο θα τεθούν πάλι σε ισχύ πολιτικές όπως το Σύμφωνο Σταθερότητας».
Πηγή: iEidiseis.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ
