Στις 29 Μαρτίου θα κλείσουν οι λίστες των υποψηφιοτήτων για την εκλογή των περίπου 5.000 αντιπροσώπων στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Το 3ο Συνέδριο θα διεξαχθεί το διάστημα 14-17 Απριλίου με τη συμμετοχή πιθανότατα και αντιπροσώπων από ευρωπαϊκά αριστερά και σοσιαλιστικά κόμματα. Κατά τις πληροφορίες το παρόν στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα δώσει και ο πρώην πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας Ζόραν Ζάεφ. Η πιθανολογούμενη με βάση τα σημερινά δεδομένα ημερομηνία εκλογής Προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από τα μέλη του κόμματος είναι η 8η Μαϊου υπό την προϋπόθεση ότι οι σχετικές προτάσεις για το Καταστατικό θα εγκριθούν από το Σώμα.
Στο μεταξύ συνεχίζεται ο προσυνεδριακός διάλογος κι έχει ενδιαφέρον κείμενο που δημοσιεύτηκε στην “Αυγή” από δεκάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που θεωρητικώς βρίσκονται πιο κοντά στη νεότερη γενιά του κόμματος. Το κείμενο 6+6 θέσεων για μία νέα αρχή υπογράφουν μεταξύ άλλων οι: Νάσος Ηλιόπουλος, Κώστας Μπάρκας, Γιάννα Πεππέ, Νίκος Τσουκαλάς, Ελευθερία Χατζηγεωργίου, Αντώνης Τζανακόπουλος, Τάσος Τρελόπουλος, Άννα Παραγυιού, Γιάννης Λυκοσκούφης, Κυριακή Μάλαμα, Δανάη Κολτσίδα, Μάριος Θεοφιλάτος, Στάθης Γιαννακίδης. Οι υπογράφοντες διευκρινίζουν ότι “ούτε συγκροτούμε ούτε επιθυμούμε να συγκροτήσουμε κάποια νέα τάση” και σημειώνουν πως φιλοδοξία αυτής της παρέμβασης είναι η συμβολή στην πολιτική συζήτηση στο δρόμο για το συνέδριο και η έμφαση σε θέματα που αξιολογούμε ως κρίσιμα”.
Οι θέσεις του κειμένου συμπυκνώνονται στα ακόλουθα σημεία
- Χρειαζόμαστε ένα συνέδριο μάχης, που υπηρετεί τον άμεσό μας στόχο: την εκλογική νίκη και τη συγκρότηση μιας αριστερής προοδευτικής κυβέρνησης.
- Στην “εποχή των πολλαπλών κρίσεων”, βασικό επίδικο για την Αριστερά είναι η δημιουργία και υπεράσπιση των δημόσιων εργαλείων και των κοινών αγαθών.
- Η αύξηση του κατώτατου μισθού και η καθιέρωση ενός νέου πλαισίου σύγχρονων εργασιακών δικαιωμάτων αποτελεί στοιχείο της απαραίτητης λύσης για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
- Το πολιτικό μας πρόγραμμα μπορεί και πρέπει να είναι σε διαρκή και ανοιχτό διάλογο με τους νέους κοινωνικούς αγώνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εισβολή στη δημόσια σφαίρα των διεκδικήσεων κατά της έμφυλης βίας και της πατριαρχίας.
- Το ζήτημα της νεολαίας παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις στην ελληνική κοινωνία. Ορίζεται κυρίαρχα από την κατάσταση στην αγορά εργασίας, αλλά την ίδια στιγμή το ξεπερνάει. (...) Όταν αναφερόμαστε λοιπόν στην ανάγκη μαζικοποίησης του κόμματος, χρειάζεται να τη συνδέουμε κυρίαρχα με κοινωνικά συμφέροντα.
- Η νίκη απέναντι στην Alt Right νεοφιλελεύθερη ΝΔ και στο μπλοκ που την στηρίζει δεν μπορεί να έρθει χωρίς την ύπαρξη μιας συνολικής αφήγησης για την επόμενη μέρα. Στοιχείο αυτής της μάχης είναι και η δημιουργία ενός μπλοκ δυνάμεων ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας και τα μεσαία στρώματα
- Το σημερινό μοντέλο λειτουργίας του κόμματος δεν ανταποκρίνεται στους στόχους μας (...). Χρειαζόμαστε κόσμο που είναι κοινωνός της αντιπαράθεσης όχι μόνο στις μεγάλες κεντρικές μάχες, αλλά και στα “μικρά” και “καθημερινά”.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χρειάζεται μία οργανωτική επανίδρυση. Η εναλλαγή στις θέσεις ευθύνης, η ενίσχυση της ψηφιακής λειτουργίας ως πεδίου ανοιχτής ανατροφοδότησης, η θεσμοθέτηση ισότιμης συμμετοχής στα ζητήματα φύλου αποτελούν σημαντικά βήματα
- Η πρόταση για εκλογή της ηγεσίας συλλογικά από την κομματική βάση μπορεί να συμβάλει στη μαζικοποίηση και την αναβάθμιση της λειτουργίας του κόμματος. Το κρίσιμο είναι να μετατρέψουμε τη διάθεση για συμμετοχή σε κάτι παραπάνω. Είναι αναγκαίο ωστόσο να αποτελέσει μέρος μιας ευρύτερης πολιτικής αλλαγών και να συμπληρώνεται από συγκεκριμένες δικλίδες δημοκρατικού ελέγχου.
- Η απάντηση στο “γιατί να γίνω μέλος” δεν περιορίζεται στην εκλογική διαδικασία αλλά περιλαμβάνει τον στόχο σημαντικών κοινωνικών αλλαγών
- Ακριβώς επειδή η συντροφικότητα κρίνεται στη διαφωνία, οφείλουμε για άλλη μια φορά να ξεκαθαρίσουμε το εξής: η πολιτική διαφωνία και κριτική, όσο αυστηρή και αν είναι, παραμένει δικαίωμα κάθε μέλους. Οι προσωπικές επιθέσεις όμως όχι.
Στο μεταξύ κείμενο προσυνεδριακού διαλόγου υπογράφουν κι άλλα “13” στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που κινούνται στον χώρο της “Ομπρέλας”. Το κείμενο φέρει τον τίτλο: “Βαρίδια” ή μήπως όχι” κάτι που εξηγείται από το περιεχόμενό του. Κατά τους 13 όσοι μιλούν για “βαρίδια”
- Επιχειρούν να πείσουν ότι η περίοδος 2010-2015 ήταν ένα “στιγμιαίο λάθος” μία τρέλα του ριζοσπαστισμού της νιότης ή της άγνοιας, ένας παιδικός αριστερισμός.
- Επιχειρούν να μάς συνετίσουν. Να μάς εντάξουν στο δικό τους αξιακό κόσμο, να γίνουμε μέρος ενός εναλλασσόμενου πολιτικού συστήματος, να μπούμε στο κάδρο.
- Υπενθυμίζουν το μνημόνιο και μάς ασκούν σκληρή κριτική όταν λέμε ότι η υπογραφή του έγινε με το πιστόλι στον κρόταφο.
- Επιδιώκουν τη μετατόπιση του κόμματός μας προς το κέντρο. Μάς παρουσιάζουν ως πρότυπο, ως υποτιθέμενη καινοτομία, την κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία.
- Μάς κατηγορούν ότι είμαστε στρείδια ότι δεν θέλουμε τη διεύρυνση, ότι μάς αρκεί το 3%. Μεγαλύτερο ψέμα δεν υπάρχει!
- Μάς χαρακτηρίζουν “βαρίδια” γιατί χρησιμοποιούμε λέξεις από το παρελθόν. Γιατί επιμένουμε ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να είναι το μέλλον μας
- Ενοχλούνται ότι λέμε ότι η Αριστερά έχει το δικό της ιδεολογικό οπλοστάσιο και δεν χρειάζεται να “δανειζόμαστε” λέξεις, φράσεις και συμπεριφορές της Δεξιάς.
Θυμώνουν και ειρωνεύονται όταν κατεβαίνουμε στο δρόμο και τα κινήματα. Όταν παίρνουμε θέση για τους τους πρόσφυγες και μετανάστες. Και μιλούν για το πολιτικό κόστος - Μάς εγκαλούν ότι δήθεν δεν θέλουμε να μιλήσει η βάση του κόμματος για την εκλογή της ηγεσίας (Κεντρικής Επιτροπής και προέδρου) Και μιλούν για απογείωση της δημοκρατίας. Μύθος…Δημοκρατία δεν είναι η δημιουργία μελών μιας χρήσης κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια. (...) Δημοκρατία σε ένα αριστερό κόμμα και συγκεκριμένα ως προς την εκλογή των μελών στην ΚΕ δεν μπορεί να είναι η προβολή προσώπων από την τηλεόραση, το κυνήγι του σταυρού, ο παραγοντισμός, τα “άριστα” βιογραφικά που αναμφίβολα θα μάς κατακλύσουν, για να πείσουν κυρίως όσα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν πάρει ούτε μία φορά μέρος σε προσυνεδριακή συζήτηση.
Το κείμενο υπογράφουν: Όλγα Αθανίτη, Μαρία Γιαννακάκη, Αννέτα Καββαδία, Μαρία Κανελλοπούλου, Κατερίνα Κνήτου, Νίκος Κούτσης, Ερμίνα Κυπριανίδου, Πάνος Λάμπρου, Γιώργος Μπουγελέκας, Μίλτος Οικονόμου, Μανώλης Σαρρής, Μιχάλης Υδραίος Έλενα Χριστούλη.
Πηγή: Ethnos.gr
