Συλλυπητήρια ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τον θάνατο του Γεράσιμου Νοταρά, «αντιστασιακού, ιστορικού στελέχους της Αριστεράς και ενεργού πολίτη με πολυδιάστατη επαγγελματική, ακαδημαϊκή και κοινωνική δράση».
Συλλυπητήρια ανακοίνωση για τον θάνατο του Γεράσιμου Νοταρά, «αντιστασιακού, ιστορικού στελέχους της Αριστεράς και ενεργού πολίτη με πολυδιάστατη επαγγελματική, ακαδημαϊκή και κοινωνική δράση», εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκφράζει συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του εκλιπόντος. Η κηδεία του Γεράσιμου Νοταρά, ο οποίος απεβίωσε σήμερα από καρκίνο, θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 6 Ιουλίου στις 10:30 στο κοιμητήριο Καλλιθέας. Αντί στεφάνων, η οικογένεια παρακαλεί να διατεθούν χρήματα στον Σύλλογο Οικογένειας ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ (Εθνική Τράπεζα IBAN GR9001101550000015529606723).
Στην ανακοίνωση του ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται εκτενώς στο έργο και τη ζωή του Γεράσιμου Νοταρά:
«Ο Γεράσιμος Νοταράς γεννήθηκε το 1936 στην Πάτρα και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Καλλιθέα.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Πολιτική Κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο της Λvζάννης, όπου και δίδαξε Πολιτική Ανάλυση από το 1962 έως το 1965. Μαζί με τον Παναγιώτη Μερλόπουλο συμμετείχαν στο κλασσικό έργο του Jean Meynaud «Πολιτικές Δυνάμεις στην Ελλάδα (1946-1965)». Το 1965 επιστρέφει στην Ελλάδα και έως το 1967 εργάζεται ως ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών.
Αμέσως μετά το χουντικό πραξικόπημα εντάσσεται στην αντιδικτατορική οργάνωση Δημοκρατική Άμυνα και αναπτύσσει αντιστασιακή δράση. Στις 23 Οκτωβρίου του 1967 συλλαμβάνεται μέσα στο γραφείο του στο ΕΚΚΕ από τον Μπάμπαλη και τον Σπανό, μετά από παγίδα που του έστησε συνάδελφός του. Περνάει δύο μήνες στην Ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας, αρχικά σε πλήρη απομόνωση, με καθημερινούς βασανισμούς στην ταράτσα. Κατόπιν μεταφέρεται στις φυλακές Αβέρωφ και στις 8 Ιουλίου του 1968 καταδικάζεται σε οκτώ χρόνια φυλάκιση. Απάγεται μέσα από τη φυλακή και μεταφέρεται μυστικά στο παροπλισμένο αντιτορπιλικό Έλλη ΙΙ όπου, αγνοούμενος επί 28 ημέρες, βασανίζεται με ξυλοδαρμούς, ηλεκτροσόκ και εικονικούς πνιγμούς. Ένας ναύτης-φρουρός τον αναγνωρίζει και επικοινωνεί με τη γυναίκα του Μαρί Εμμά με αποτέλεσμα το χουντικό καθεστώς να αναγκαστεί να τον μεταφέρει πίσω στη φυλακή. Αβέρωφ, Αίγινα, Τρίκαλα, Κορυδαλλός οι επόμενοι σταθμοί μέχρι την αποφυλάκισή του τον Μάρτιο του 1973, έχοντας εκτίσει τα δύο τρίτα της ποινής του.
Μετά την πτώση της Χούντας αρνείται να επιστρέψει στη θέση του στο ΕΚΚΕ θεωρώντας ότι δεν επήλθε πραγματική αποχουντοποίηση στο κέντρο, όπως άλλωστε και στα πανεπιστήμια. Εργάζεται στις εκδόσεις Παπαζήση. To 1978 χάνει πρόωρα τη γυναίκα της ζωής του Μαρί Εμμά. Από το 1979 μέχρι σήμερα υπήρξε επικεφαλής του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής Τράπεζας, ενός από το μεγαλύτερα αρχεία της Ελλάδας, το οποίο εξελίχθηκε σε σημαντικό κόμβο για την αρχειονομία, την ιστορική έρευνα, τις εκπαιδευτικές και μουσειακές δράσεις και βέβαια για τις εκδόσεις στον τομέα της οικονομικής ιστορίας. Έχει γράψει και έχει επιμεληθεί βιβλία τραπεζικής ιστορίας, έχει συμμετοχές σε συλλογικούς τόμους και άρθρα σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά. Από το 1995 έως το 2000 διατέλεσε Αναπληρωτής Καθηγητής στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales και πρώτος Διευθυντής Σπουδών στο τμήμα νεότερων και σύγχρονων νεοελληνικών σπουδών της Γαλλικής Σχολής της Αθήνας. Η Γαλλική Δημοκρατία τον τίμησε για την προσφορά του, απονέμοντάς του τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής.
Ο Γεράσιμος Νοταράς αφιέρωσε σημαντικό κομμάτι της ζωής του στο ΚΕΘΕΑ ως εθελοντής επί 33 χρόνια, εκ των οποίων τα 19 από την άμισθη θέση του προέδρου του ΔΣ. Για το έργο του και την προσφορά του στο ΚΕΘΕΑ τιμήθηκε το 2003 από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα.
Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας και ενεργό μέλος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων-Εξορισθέντων 1967-1974 (ΣΦΕΑ).
Η πολιτική δράση του υπήρξε σχεδόν αδιάλειπτη. Ήδη στα φοιτητικά του χρόνια εκλέγεται πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών του πανεπιστημίου της Λωζάννης και εμπλέκεται ενεργά στο κίνημα έμπρακτης αλληλεγγύης στον αντιαποικιακό-απελευθερωτικό αγώνα του Αλγερινού λαού. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1965 δραστηριοποιείται πολιτικά μέσα από τον Όμιλο Παπαναστασίου. Μετά την πτώση της Χούντας εντάσσεται στο ΠΑΣΟΚ ως μέλος της Δημοκρατικής 'Αμυνας και εκλέγεται στην Κεντρική του Επιτροπή. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1974 είναι υποψήφιος βουλευτής στην Κορινθία, τόπο καταγωγής του. Τον Ιούνιο του 1974 διαγράφεται από τον Ανδρέα Παπανδρέου μαζί με τα περισσότερα πρώην στελέχη της Δημοκρατικής 'Αμυνας και όχι μόνο και δημιουργούν τη Σοσιαλιστική Πορεία. Στις εκλογές του 1977 η Σοσιαλιστική Πορεία συμμετέχει στο βραχύβιο εκλογικό σχήμα της Συμμαχίας και ο Γεράσιμος Νοταράς είναι και πάλι υποψήφιος στην Κορινθία. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980 συμμετέχει ενεργά στις διεργασίες που θα οδηγήσουν στον ενιαίο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, μέσα από την πολιτική οργάνωση Νέα Πορεία. Στην τριπλή εκλογική αναμέτρηση του 1989-1990 είναι και πάλι υποψήφιος βουλευτής στην Κορινθία. Εκλέγεται τρεις φορές μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και έχει την ευθύνη των εξωτερικών σχέσεων του κόμματος μέχρι το 1996. Η στράτευση του στην Αριστερά συνεχίζεται μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ. Ζει έντονα την πρώτη και τη δεύτερη κυβέρνηση της Αριστεράς και την μεγαλειώδη, ενδιάμεση στιγμή του ΟΧΙ το καλοκαίρι του 2015. Παρέμενε ενεργό μέλος της οργάνωσης μελών ΣΥΡΙΖΑ Καλλιθέας μέχρι το θάνατό του».
Πηγή: iEidiseis.gr
