Κάθε χρόνο στις 24 Αυγούστου το μυαλό όλων μας γυρίζει σε εκείνη τη μαύρη Παρασκευή του 2007 και στις καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν την Ηλεία, προκαλώντας ανυπολόγιστη απώλεια δεκάδων ανθρώπινων ζωών και τεράστιες καταστροφές στις περιουσίες των κατοίκων, στο πλούσιο φυσικό και πολιτιστικό μας περιβάλλον. Παρότι 15 χρόνια μετά η φύση έχει φροντίσει για την επούλωση των καμένων εκτάσεων, τα καμένα σπίτια ξαναχτίστηκαν, οι υποδομές επισκευάστηκαν και τα μνημεία αποκαταστάθηκαν, οι άνθρωποι που χάθηκαν, θα αποτελούν πάντα μια απουσία που μας πληγώνει όλους, έστω και αν παραμένουν στην ψυχή μας και η μνήμη μας κάθε 24ηΑυγούστου θα γυρίζει σε αυτούς.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, όμως οφείλουμε όλοι να αναρωτηθούμε εάν στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει έχουμε ελέγξει τις αιτίες που προκαλούν κάθε καλοκαίρι τις φωτιές και έχουμε θωρακίσει την Ηλεία από μια παρόμοια καταστροφή. Αν δηλαδή η τραυματική εμπειρία των πυρκαγιών της 24ης Αυγούστου 2007 μας βοήθησε, ώστε σήμερα να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση παρόμοιων φυσικών καταστροφών ή επαφιέμεθα απλώς στον ηρωισμό και την αυτοθυσία των πυροσβεστών και των πιλότων των πυροσβεστικών μας αεροπλάνων, στην υπερπροσπάθεια των εθελοντών και των κατοίκων. Είναι επιτακτική ανάγκη η αναθεώρηση του μοντέλου της πολιτικής προστασίας, με κύριο άξονα την αύξηση των πόρων για την πρόληψη και την επαναφορά των βασικών αρμοδιοτήτων δασοπυρόσβεσης στα δασαρχεία.
(Δελτίο Τύπου)
