Λέγοντας «Δικαιοσύνη παντού», εννοούμε Δικαιοσύνη πρώτα απ’ όλα στα κέντρα άσκησης εξουσίας, κυβερνητικά, διοικητικά, εργασιακά, οπουδήποτε.
Πριν από λίγες ημέρες ακούσαμε σε βίντεο που αναπαράχθηκε ευρέως στα social media φίλο – επιχειρηματία προβεβλημένου υπουργού να επαίρεται ότι δεν είναι τόσο πολύ δημοκρατικός όσο ο φίλος του υπουργός(!), αλλά είναι δίκαιος. Η δήλωση έγινε ενώπιον εργαζομένων στην εταιρεία του. Με αίσθημα… Δικαιοσύνης ο επιχειρηματίας φίλος του υπουργού φάνηκε να ασκεί καθαρή πίεση – κατά δήλωσή του το έκανε και τις προηγούμενες ημέρες απόντος του υπουργού – στους εργαζόμενους προκειμένου να προσαρμόσουν την ψήφο τους στις δικές του κομματικές προτιμήσεις. Και αυτό ακριβώς αναγνώριζε πως ήταν κάπως λιγότερο δημοκρατικό, αλλά, εν πάση περιπτώσει, δίκαιο.
Ανεξαρτήτως των σχέσεων του ίδιου του επιχειρηματία με τον παριστάμενο υπουργό της κυβέρνησης ή των σχέσεων της εταιρείας του με το δημόσιο ταμείο –δηλαδή των αριθμό των δημοσίων συμβάσεων και απευθείας αναθέσεων που έχει λάβει η συγκεκριμένη εταιρία - το μικρό αυτό στιγμιότυπο είναι ανοιχτό σε κάποιον για να το δει ως ένα ξήλωμα του πέπλου που καλύπτει το λεγόμενο «επιτελικό κράτος». Ακόμα και ως «χιούμορ» να δεχθεί κανείς όσα άκουσε, όπως υποστηρίχθηκε στη συνέχεια από τον υπουργό, το κακό έγινε. Άλλωστε, στην πολιτική και η ποιότητα του χιούμορ έχει τη σημασία της και στην περίπτωση αυτή, και έτσι να ήταν, ενισχύει την κυρίαρχη εντύπωση. Αποκαλύπτει μια ολόκληρη νοοτροπία εξουσίας που εκφράζεται από τους διαχειριστές και τους οπαδούς του «επιτελικού κράτους».
Σε αυτό το περιστατικό, λοιπόν, εύκολα διακρίνουμε τι έχει συμβεί στην Ελλάδα στο ζήτημα των δικαιωμάτων, της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Από το θέμα των παρακολουθήσεων, τις εργασιακές σχέσεις μέχρι τα κόκκινα δάνεια το μόνο δίκαιο που αναγνωρίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αυτό εκείνου που βρίσκεται πιο κοντά στην εξουσία της. Εκεί που οι δημοκρατικοί θεσμοί επεμβαίνουν προς αποκατάσταση της Δικαιοσύνης, ξαφνικά γίνονται λιγότερο δημοκρατικοί και είτε απαξιώνονται πολιτικά, είτε παραμερίζονται εντελώς με κάποια νομοθετική πρωτοβουλία. Όσο συμβαίνουν αυτά κάθε φορά δίνεται η αίσθηση πως ένα αόρατο πολιτικό χέρι κινεί τα πάντα προς όφελός του. Και αφού γίνεται η «δουλειά» στο τέλος βγαίνει κάποιος κυβερνητικός κρατώντας αποστάσεις, ή σε άλλες περιπτώσεις την πληρώνει.. το χιούμορ. Η Δημοκρατία συνδέεται με τη Δικαιοσύνη όχι αυτονόητα, αλλά υπό τον όρο ότι αυτή η σύνδεση θα περνάει μέσα από το κέντρο εξουσίας και, ακόμα χειρότερα, θα υπηρετεί αυτό και μόνο αυτό, ή έστω έναν φίλο υπουργό μεμονωμένα. Η σύνδεση Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας από φιλοσοφική, ιδεολογική και νομική, έχει γίνει σύνδεση σκοπιμότητας.
Επί τέσσερα χρόνια οι κυβερνητικές πρακτικές στα μεγάλα θέματα που άγγιξαν τον πυρήνα του κράτους δικαίου περιστράφηκαν γύρω από την πολιτική αντίληψη πως η λιγότερη Δημοκρατία νομιμοποιείται στο όνομα της μη επαναφοράς του ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση της χώρας.
Χρωστάμε όμως κάτι στον υπουργό και στον φίλο του. Χωρίς να το θέλουν ακριβώς δείχνουν τι είναι αυτό που τους φοβίζει, η ψήφος στην επιλογή που μπορεί να φέρει την αλλαγή. Η ψήφος δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Δεν ψηφίζουμε μόνο για να διώξουμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη ούτε απλά αυτό που ενοχλεί τους φίλους υπουργών που εκβιάζουν τους εργαζόμενους τους.
Ψηφίζουμε θετικά για ένα πρόγραμμα που σέβεται και στηρίζει τον κόσμο της εργασίας. Για την πολιτική πρόταση που στηρίζει ένα δημιουργικό και όχι παρασιτικό μοντέλο για το αύριο της χώρας.
Την περίοδο 2015-2019 δώσαμε συγκεκριμένο δείγμα γραφής για την ύπαρξη κανόνων ενάντια στην εργοδοτική ανομία. Με περισσότερους από 230.000 ελέγχους της Επιθεώρησης Εργασίας στους οποίους υπήρξαν πρόστιμα 146 εκ ευρώ καθώς και την πληρωμή στους εργαζόμενους 50 εκ δεδουλευμένων μέσα από την διαδικασία των εργατικών διαφόρων. Με περισσότερες από 5 εκ. ώρες υπέρ-εργασίας που πληρώθηκαν για πρώτη φορά και υπερδιπλασιασμό των δηλωμένων και πληρωμένων υπερωριών μέσα από την θέσπιση του ψηφιακού ωραρίου. Με μείωση της αδήλωτης εργασίας στους κλάδους υψηλής παραβατικότητας από το 19,17% στο 8,94%.Με επαναφορά όλων των βασικών διατάξεων για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας καθώς και την αύξηση του κατώτατου μισθού 27% για τους κάτω των 25 και 11% για όλους. Μικρή υπενθύμιση: τότε που ο πληθωρισμός ήταν κοντά στο 0,5%.
Λέγοντας λοιπόν «Δικαιοσύνη παντού», εννοούμε Δικαιοσύνη πρώτα απ’ όλα στα κέντρα άσκησης εξουσίας, κυβερνητικά, διοικητικά, εργασιακά, οπουδήποτε. Για να εξασφαλιστεί αυτό χρειάζεται τα επόμενα χρόνια να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος για περισσότερη διαφάνεια, νομιμότητα και κοινωνική ισότητα. Με άλλα λόγια, διεκδικούμε πρώτα απ’ όλα «Δημοκρατία παντού».
(Ο Νάσος Ηλιόπουλος είναι υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην Α΄Αθηνών)
Πηγή: iEidiseis.gr
