Το ζήτημα του αποκλεισμού διαφόρων ορεινών και μειονεκτικών περιοχών της Ηλείας από μέτρα στήριξης, όπως είναι η εξισωτική αποζημίωση, φέρνει στη βουλή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής Μιχάλης Κατρίνης, με ερώτησή του προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Λ. Αυγενάκη.
Ο Ηλείος βουλευτής τονίζει ότι, σε αντίθεση με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που στηρίζει τις ορεινές και μειονεκτικές περιοχές, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να εξαιρέσει περιοχές της Ηλείας (Δαφνούλα, Σέκουλα, Μουζάκι κ.α.) που μέχρι πέρυσι ήταν ενταγμένες στις ορεινές και μειονεκτικές. Αυτό φάνηκε στις αποφάσεις για την καταβολή της εξισωτικής αποζημίωσης και είχε σαν αποτέλεσμα οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι να χάσουν σημαντικά ποσά αναγκαία για την επιβίωσή τους.
Για το λόγο αυτό ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ καλεί τον αρμόδιο υπουργό να απαντήσει ποια ήταν τα κριτήρια της φετινής αξιολόγησης που αποκλείουν περιοχές της Ηλείας από την εξισωτική αποζημίωση και εάν το υπουργείο προτίθεται επανεξετάσει αυτά τα κριτήρια. «Μήπως άλλαξε το υψόμετρο, αλλά και ο βαθμός απομόνωσης των περιοχών αυτών που από ορεινές και μειονεκτικές έγιναν πλέον πεδινές;» αναφέρει με σκωπτικό τρόπο.
Στη συνέχεια θέτει το ερώτημα εάν υπάρχει εθνική πολιτική με στόχο την ολοκληρωμένη και βιώσιμη ανάπτυξη του ορεινού χώρου, με τη δημιουργία προϋποθέσεων για την εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και προστασίας για όλο τον αγροτικό πληθυσμό και με την άρση της απομόνωσης μέσα από πολιτικές κοινωνικής προστασίας, αντιμετώπισης των πυρκαγιών και λοιπών φυσικών καταστροφών, ώστε να δημιουργηθεί ένα πλέγμα προστασίας απαραίτητο για την αύξηση της ελκυστικότητας του αγροτικού τομέα.
Παράλληλα, ζητά από τον υπουργό να απαντήσει, πώς σκοπεύει η κυβέρνηση να διαχειριστεί το μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές ορεινές περιοχές, καθώς και εάν έχουν σχεδιασθεί χωρικά εξειδικευμένες πολιτικές και δράσεις στήριξης της γεωργικής οικονομίας και του αγροτικού χώρου.
Όπως τονίζει ο Μιχάλης Κατρίνης, ενόψει των αυξανόμενων προκλήσεων του διεθνούς περιβάλλοντος, στόχος θα έπρεπε να είναι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής γεωργίας, με έμφαση στην προσφορά υψηλής ποιότητας προϊόντων στους καταναλωτές.
Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος για την στήριξη των ορεινών και μειονεκτικών περιοχών, αφού τα προϊόντα τους χαρακτηρίζονται από υψηλή ποιότητα, λόγω του μικρότερου όγκου παραγωγής και του καλύτερου ελέγχου σε όλα τα στάδια παραγωγής και μεταποίησης.
Επιπλέον, λόγω της δημογραφικής αποψίλωσης των ορεινών περιοχών, χρειάζονται μέτρα και πολιτικές που θα ενισχύουν τις υποδομές, τις υπηρεσίες και τις δυνατότητες απασχόλησης.
