Η κυβέρνηση για ακόμη μια φορά επιδίδεται σε παιχνίδι εντυπώσεων στον χώρο της παιδείας, αντί να παράγει γόνιμη και ουσιαστική πολιτική. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι ανακοινώσεις της για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού.
Κατά την προσφιλή της τακτική, επιλέγει και πάλι την εύκολη λύση της αυστηροποίησης των ποινών και της καταστολής, προκειμένου να αντιμετωπίσει το διαρκώς αυξανόμενο φαινόμενο του bullying στα σχολεία μας. Προφανώς, θεωρεί πως θα το καταπολεμήσει με αποβολές και ποινολόγια, μετατρέποντας παράλληλα τους εκπαιδευτικούς σε «ιδιότυπα όργανα αστυνόμευσης» εντός του σχολείου.
Όμως, η ουσιαστική αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του εκφοβισμού δεν μπορεί να βασίζεται σε αυταρχικό και τιμωρητικό πλαίσιο.
Χρειάζεται πρόληψη και αντιμετώπιση όλων των παραγόντων που οδηγούν παιδιά σε τέτοιες συμπεριφορές, που εντείνουν την εγκληματικότητα και τον κοινωνικό ρατσισμό.
Χρειάζεται βελτίωση των κοινωνικών, εκπαιδευτικών, πολιτιστικών και οικονομικών συνθηκών.
Χρειάζονται πολιτικές στην κατεύθυνση της άρσης των ανισοτήτων και του κοινωνικού αποκλεισμού, προκειμένου να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη εξέλιξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Πολιτικές που αφενός θα ωθούν την κοινωνικοποίηση των νέων μας, αφετέρου θα εγγυώνται τη δημιουργικότητα, την πρόοδο και την προοπτική τους.
Χρειάζεται η συνέργεια πολιτείας, επιστημονικής κοινότητας, οικογένειας και σχολείου. Η σχολική βία πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού -εντός συγκεκριμένου πλαισίου και με μεθοδικότητα- μέσα στα σχολεία, γεγονός που θα επιδράσει αποφασιστικά στην εξάλειψή της. Σε αυτή την προσπάθεια, απαραίτητη είναι η αξιοποίηση των σύγχρονων μεθόδων και εργαλείων της παιδαγωγικής επιστήμης. Με το ίδιο σκεπτικό, θα βοηθήσει η ουσιαστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών πάνω στο πρόβλημα και στις πτυχές του, καθότι αυτοί είναι που βιώνουν από πρώτο χέρι τέτοιου είδους περιστατικά και καλούνται να τα διαχειριστούν. Κρίσιμος είναι και ο ρόλος των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, όπου μπορούν και αυτοί από την πλευρά τους -ασφαλώς με τη στήριξη της πολιτείας- να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση των φαινομένων της σχολικής βίας.
Αναρωτιόμαστε, το αρμόδιο υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, πόσες φορές συναντήθηκε με τους εκπροσώπους της σχολικής κοινότητας για να συζητήσουν το ευαίσθητο ζήτημα της σχολικής βίας; Ζήτησε τις απόψεις και τις προτάσεις τους;
Όσο η κυβέρνηση επιμένει να προτάσσει τον αυταρχισμό, την τιμωρία και την καταστολή αντί της πρόληψης και της έμπρακτης στήριξης της εκπαιδευτικής κοινότητας, το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού δεν πρόκειται να καταπολεμηθεί στη ρίζα του.
Στόχος πρέπει να είναι ένα δημόσιο σχολείο, ανοιχτό, υποστηρικτικό, ποιοτικό και συμπεριληπτικό. Ένα σχολείο δημιουργικό και ασφαλές, που θα προάγει τη συνεργασία και τη συλλογική δραστηριότητα, τον αλληλοσεβασμό και την αποδοχή της διαφορετικότητας.
(Δελτίο Τύπου)
