Φίλες και Φίλοι, Σ/σες και σ/φοι
Μέσα από την σημερινή μας εκδήλωση θέλουμε να τιμήσουμε όλους όσους και εδώ στην Ηλεία έδωσαν τη ζωή τους, βασανίστηκαν, τραυματίστηκαν, έμειναν ανάπηροι, όλους όσους αγωνίστηκαν με οποιονδήποτε τρόπο ενάντια στους εισβολείς κατακτητές του φασιστικού ιμπεριαλισμου και των συμμάχων τους. Τιμάμε το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ και τις άλλες ΕΑΜικές οργανώσεις, που οργανωτής, εμπνευστής και οδηγητής τους αναδείχτηκε το ΚΚΕ.
Σε όλη την περίοδο της Κατοχής, η ψυχή και ο κύριος αιμοδότης του λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα ήταν το ΚΚΕ. Ξεκινώντας από την πρώτη στιγμή της εισβολής των Γερμανών στην Ελλάδα, το ΚΚΕ, με ελάχιστες τότε οργανωμένες δυνάμεις και με τους εξόριστους που δραπέτευσαν από τα νησιά, όπου τους είχε εκτοπίσει η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, πήρε την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση του ΕΑΜ και στη συνέχεια του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ. Στις γραμμές τους συσπειρώθηκε σε μια πορεία η μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Αυτές οι δυνάμεις, δίνοντας ποταμούς αίματος, συνέβαλαν στην απελευθέρωση της Ελλάδας, ήταν το μοναδικό φόβητρο των τριών κατοχικών δυνάμεων (Γερμανίας, Ιταλίας, Βουλγαρίας).
Εδώ και χρόνια επιχειρείται από κάποιες αστικές δυνάμεις η κατασυκοφάντηση και η διαστρέβλωση των τότε γεγονότων, στο πλαίσιο της αντικομμουνιστικής επίθεσης, υπεράσπισης της αστικής εξουσίας. Από άλλες αστικές δυνάμεις επιχειρείται με επίθεση «φιλίας» ο αποχρωματισμός της αντιστασιακής πάλης, με στόχο να συγκαλυφθεί ο ρόλος του ΚΚΕ σ' εκείνον το μεγάλο αγώνα και να παρουσιαστεί η Αντίσταση ως κάτι το «γενικά λαϊκό»! Όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ο λαός, ιδιαίτερα οι νέες γενιές, έχουν όφελος να μάθουν την αλήθεια και κυρίως όλοι μαζί να διδαχτούμε από αυτή.
Την ημέρα που απελευθερώθηκε ο Πύργος, στις 8 Σεπτέμβρη 1944, ο Κόκκινος Στρατός μπήκε στη Βουλγαρία καταδιώκοντας το γερμανικό στρατό. Η προέλαση του Κόκκινου Στρατού στα Βαλκάνια είχε υποχρεώσει τη γερμανική διοίκηση να αρχίσει την απόσυρση των δυνάμεών της από την Ελλάδα. Για αυτό το λόγο είχανε αποχωρήσει οι Γερμανικές δυνάμεις και από τον Πύργο δίνοντας τα κλειδιά της πόλης στην ομάδα του Κοκκώνη. Ο διευθυντής της εφημερίδας «Εστία» Αχιλλέας Κύρου έγραψε: «Εν τω μεταξύ είχε αρχίσει η μεταφορά μεγάλου μέρους του γερμανικού στρατού από τα διάφορα μέρη προς την Αττική και την πρωτεύουσα (...) τριάντα ως πενήντα αεροπλάνα κάνουν δύο φορές κάθε νύχτα το ταξίδι μεταξύ Αθηνών και νήσων. Από τις 7 δε Σεπτεμβρίου ταξιδεύουν και την ημέρα(...) προξενεί δε κάποιαν περίεργη εντύπωση το γεγονός ότι οι σύμμαχοι που παρακολουθούν με τα ανιχνευτικά όλη αυτή την κίνηση αφήνουν τους Γερμανούς σχεδόν ανενόχλητους στις μεταφορές».
Ήδη από το 1943, η συντριβή του Άξονα άρχισε να γίνεται χειροπιαστή ελπίδα και βεβαιότητα των λαϊκών μαζών, αλλά και βάσιμη πρόβλεψη των διεθνών και εγχώριων αστικών επιτελείων που προχώρησαν έγκαιρα στις αναγκαίες αναπροσαρμογές της στρατηγικής τους. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος εκ των πραγμάτων δημιούργησε σε μια σειρά χώρες - αλλού νωρίτερα και αλλού στην πορεία - συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, όπου ο λαός έπαιρνε μέρος στην ένοπλη πάλη, είτε από τις γραμμές του αστικού στρατού είτε οργανωμένος σε αντάρτικα τμήματα και σχηματισμούς.
Το έναυσμα για αναπροσαρμογές στην αστική στρατηγική στην Ελλάδα είχε δώσει στις αστικές δυνάμεις η εποποιία του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ, από το πρώτο διάστημα αυτής της χρονιάς, σε συνδυασμό με την άνοδο του ΕΑΜικού κινήματος και την πορεία ανάπτυξης του ΚΚΕ. Ο αστικός σχεδιασμός υπήρξε αταλάντευτος στο ζήτημα της θωράκισης και υπερασπιστής της κλονισμένης εξουσίας του. Και άρχισαν να προετοιμάζουν την αλλαγή φρουράς
Ήδη από τα μέσα Οκτώβρη του 1943, είχε έρθει στην Ελλάδα ο Νεοζηλανδός λοχαγός Ντον Σκοτ, που ήταν σύνδεσμος της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής με τα τμήματα του ΕΛΑΣ στην Αττικοβοιωτία. Στο Αρχείο του ΚΚΕ βρίσκεται εμπιστευτική έκθεση του δημάρχου Αθηναίων Άγγελου Γεωργάτου, που αναφέρεται σε συνάντηση που οργάνωσε ο ίδιος και στην οποία μετείχαν ο Σκοτ και ο συνταγματάρχης των Γερμανών Λος, με αντικείμενο τις μεταπολεμικές εξελίξεις. Ο Θανάσης Χατζής στο «Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε» σημειώνει πως «βασικό θέμα των επαφών ήταν ο συνδυασμός ενεργειών των Γερμανών με τους Άγγλους για την "αλλαγή φρουράς" έτσι που να μην καταληφθεί η πρωτεύουσα από τις δυνάμεις του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ».
Είχε, στο μεταξύ, ήδη αποφασιστεί από τις 5 Ιούλη 1943 η υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Βρετανικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, υπαγωγή που θα πληρωθεί πολύ ακριβά σύντομα. Ακολούθησε η διάσκεψη του Λιβάνου (17 έως 20 Μάη του '44), που κατέληξε στο «Εθνικό Συμβόλαιο», το οποίο υπέτασσε τον ένοπλο λαϊκό αγώνα στις επιδιώξεις των αστικών δυνάμεων (επί της ουσίας προανήγγειλε διάλυση του ΕΛΑΣ στο όνομα της δημιουργίας του «εθνικού στρατού»). Στο Λίβανο οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, με τη στήριξη της Βρετανίας, υπερασπίζονταν την αστική εξουσία στην Ελλάδα, που είχε κλονιστεί και που γι' αυτό δεν μπορούσαν ακόμα και να επιστρέψουν δίχως τη συμφωνία του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ.
Στις 7 Αυγούστου, το ΕΑΜ ενέκρινε τη συμμετοχή του σε κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», ενώ την ίδια ώρα οι Βρετανοί με τη συγκατάθεση των Αμερικανών ετοιμάζονταν να επέμβουν για να συντρίψουν το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα.
Στο σχέδιο της επιχείρησης έδωσαν το όνομα «Μάννα», που πρόβλεπε απόβαση στη νότια Ελλάδα, έτσι ώστε όταν οι Γερμανοί εγκαταλείψουν την πρωτεύουσα, να μην επιτραπεί στο ΕΑΜ να αναλάβει την εξουσία. Το σχέδιο ανακοίνωσε ο ίδιος ο Τσόρτσιλ στον Παπανδρέου στις 21 Αυγούστου.
Φίλες και Φίλοι, Σ/σες και σ/φοι
Ο αγώνας του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και στο νομό μας γέννησε χιλιάδες αγωνιστές, χιλιάδες ιστορίες ανώνυμων και επώνυμων ηρώων, που με τις πράξεις τους έγραψαν το όνομά τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία της αλύγιστης πάλης και το κυριότερο γεμίζουν εμάς σήμερα, 80 χρόνια μετά, δύναμη για να αντιμετωπίσουμε τον δικό μας Γολγοθά, να επιλέξουμε το σωστό αλλά δύσβατο μονοπάτι, το μονοπάτι του αγώνα. Μας δείχνουν ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, ακόμα και αν έτσι φαίνεται.
Γι’ αυτό είμαστε σήμερα εδώ, γιατί νιώθουμε και ευθύνη απέναντι ιδιαίτερα στη νέα βάρδια των κομμουνιστών, συνολικά στη νεολαία. Όχι απλά για να μάθει, κάτι που είναι εξαιρετικά σημαντικό. Αλλά για να αντλήσει πείρα, συμπεράσματα, πείσμα. Για να ανακαλύψουν το μεγαλείο της αφοσίωσης στα δίκια του λαού, τη δύναμη της οργάνωσης και της αντίστασης κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες
Οι μαρτυρίες και τα γεγονότα εκείνης της εποχής αναφέρουν ότι ο Νομός μας έδωσε ένα ξεχωριστό και ηχηρό παρών στο προσκλητήριο για αντίσταση και ξεσηκωμό ολόκληρου του ελληνικού λαού.
Ήδη από τον Μάη του 1943 με την δημιουργία αντάρτικου κινήματος και με τις δυνάμεις του 12ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ να ελέγχουν την ορεινή Ηλεία, προκαλώντας ενθουσιασμό και αγωνιστική έπαρση στον λαό, δημιουργήθηκε μια αφόρητη κατάσταση για τον κατακτητή ο οποίος θέλησε να τσακίσει κάθε αντιστασιακή δύναμη. Αυτό εντάθηκε με την εγκαθίδρυση τάγματος ασφαλείας στον Πύργο το Μάη του 1944. Οι Γερμανοί φασίστες σε συνεργασία με τους ταγματαλήτες ξεκίνησαν αλλεπάλληλες επιδρομές που στο διάβα τους ρήμαξαν τα πάντα, σκοτώνοντας, λεηλατώντας, καίγοντας, θέλοντας έτσι να εκδικηθούν την περιοχή της οποίας ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων είχε προσχωρήσει στις τάξεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.
Το αποκορύφωμα όμως του μίσους και του παραλογισμού των κατακτητών και των συνεργατών τους είναι τον Ιούλιο του 1944 όπου κάνουν τις εκτελέσεις στο Χελιδόνι στις 8, στα Φονικά στις 14 τις επιδρομές και τις εκτελέσεις στην περιοχή της Αμαλιάδας που καταλήγουν στο μπλόκο στον σιδηροδρομικό σταθμό στις 21 Ιουλίου που πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε η ομάδα των ταγματασφαλιτών του Πύργου με επικεφαλή τον Κοκκώνη. Αυτούς δηλαδή που εξυμνούν τα φασιστικά κατάλοιπα στο νομό οι σύγχρονοι βρικόλακες και υμνητές του Εθνικοσοσιαλισμού.
Στο τέλος Αυγούστου είδη οι Γερμανοί είχαν ξεκινήσει να ετοιμάζονται να φύγουν από τον Πύργο και οι Ταγματαλήτες προετοίμαζαν το έδαφος έτσι ώστε να συνεχίσουν την δράση τους. Πριν από την αποχώρηση τους ανατινάζουν το λιμάνι του Κατακώλου 31 Αυγούστου ή 1 Σεπτέμβρη. Οι Γερμανοί κατακτητές παρέδωσαν την πόλη στα «Τάγματα Ασφαλείας» με επικεφαλής τον Κοκκώνη. Μια αναμενόμενη κίνηση αφού ήταν άμεσοι συνεργάτες και ακόμα και στον όρκο που έδιναν για να γίνουν μέλη στα Τάγματα Ασφαλείας ανέφεραν: «Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του γερμανικού στρατού Αδόλφου Χίτλερ.» Αμέσως η ομάδα του Κοκκώνη τίθεται όπως δηλώνει κάτω από τις διαταγές του Βασιλιά και έγιναν εθνικός στρατός. Ταυτόχρονα έβγαλαν και διάγγελμα στο οποίο ανέφεραν ότι ο Πύργος είναι ελεύθερος, αλλά και …υπό πολιορκία ..
Η προκήρυξη άρχιζε έτσι: «Εν ονόματι της Α.Μ. του Βασιλέως και της Κυβερνήσεως Απαγορεύει τις συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις. Ποινή για τους παραβάτες: Θάνατος.» Ο λαός του Πύργου βλέπει ότι η «ελευθερία» που του διατυμπάνιζαν οι οπισθοφύλακες των Χιτλερικών δεν ήταν παρά μία νέα μορφή κατοχής. Μια επιτροπή από τους Σκάβα, Δικηγόρο, και Βιργίνη, φαρμακοποιό πήγε στις 5 Σεπτέμβρη στην έδρα του ΙΙΙ Τάγματος του ΕΛΑΣ για να διαπραγματευθεί την παράδοση της πόλεως στον εθνικό αντάρτικο στρατό και στη Συμμαχική αποστολή. Την πρώτη επιτροπή ακολουθεί και δεύτερη από τους Αυγερινό, Δικηγόρο, Μιχαλόπουλο γιατρό, Χριστακόπουλο έμπορο, Χαραλαμπόπουλο μπακάλη. Αυτοί μετέφεραν πρόταση του Κοκκώνη να μείνει αυτός στον Πύργο και στα προάστια, ο δε ΕΛΑΣ σε άλλη περιοχή.
Ο ΕΛΑΣ έθεσε τους εξής όρους:
1.Οι Αξιωματικοί και οι άνδρες των ταγμάτων να παραδώσουν τον οπλισμό τους.
2.Θ΄αφεθούν ελεύθεροι να πάνε όπου θέλουν κατόπιν.
3.Θα δοθεί εγγύηση για την προσωπική ασφάλειά τους.
4.Η τύχη των βαρυνομένων με εγκλήματα θ’ αποφασιζόταν μετέπειτα.
Στον Πύργο ήρθε αντιπροσωπία του ΕΑΜ. Ο λαός του Πύργου ξέσπασε σε εκδηλώσεις ενθουσιασμού και συγκεντρώθηκε στην κεντρική πλατεία και έξω από την κλινική Θεοδωροπούλου, όπου θα γίνονταν οι διαπραγματεύσεις. Οι Ταγματασφαλήτες διέταξαν τη διάλυση των συγκεντρωμένων. Ο ενθουσιασμός του κόσμου όμως ήταν τόσο έντονος που δεν τα κατάφερε. Γίνεται η συνάντηση στην οποία παίρνει μέρος και ο Διοικητικής Χωροφυλακής Καμάρας. Η αντιπροσωπία δίνει τους όρους και βεβαιώνει ότι θα τηρηθούν.
Ο Κοκκώνης αρνείται να τους δεχθεί. Ισχυρίζεται ότι έκανε και αυτός απελευθερωτικό αγώνα και ότι ήταν σε συνεννόηση με την Κυβέρνηση Καΐρου.
Οι διαπραγματεύσεις διακόπτονται και η ευθύνη πέφτει στους Γερμανοτσολιάδες οι οποίοι θέλουν να συνεχίσουν το έργο τους. Αμέσως στέλνει ομάδα Ταγματαλητών και με πυροβολισμούς στο ψαχνό διαλύει το πλήθος.
Στις 5 το πρωί της 8ης Σεπτέμβρη 1944 αρχίζει η επίθεση. Τμήματα του ΙΙ ανεξαρτήτου τάγματος του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον Καπετάν Βελιά κατά κόσμο Μαντούκα Νίκο προσβάλλουν τον Πύργο από όλες τις μεριές, ενώ το ΙΙΙ τάγμα του 12ου Συντάγματος χτυπάει τα οχυρά φυλάκια της βόρειας και ανατολικής πλευράς.
Συναντούν λυσσασμένη αντίσταση. Το πρώτο φυλάκιο που πέφτει στα χέρια των ανταρτών είναι στον Άγιο Παντελεήμονα. Μέχρι τις 9:30 ανατρέπονται όλα τα φυλάκια, πλην του Νεκροταφείου. Οι υποχωρούντες ταγματαλήτες οχυρώνονται σε σπίτια και ακολουθούν πεισματώδεις συγκρούσεις. Εξουδετερώνονται όμως οι φωλιές τους, η μία μετά την άλλη.
Κατά το μεσημέρι έχουν περιορισθεί στο κέντρο, το Γυμνάσιο και το Δημοτικό Σχολείο. Το Νεκροταφείο επίσης κρατούσε ακόμα. Εκεί σκοτώνεται και ο δήμιος του Πύργου Κοκκώνης.
Μέχρι το βράδυ καθαρίζονται τα αστυνομικά τμήματα. Τη νύχτα αρκετοί ταγματαλήτες μεταφέρθηκαν σε άλλα σπίτια. Το επόμενο πρωί, νέο ξεκαθάρισμα. Το μεσημέρι πέφτει το Γυμνάσιο. Μένει ακόμα ένα εργοστάσιο.
Οι υπερασπιστές του 130 ταγματαλήτες φεύγουν προς την Πάτρα και στο δρόμο τους μαζεύουν όσα δωσίλογα καθάρματα βρίσκουν και τα πάνε να πλουτίσουν τη δύναμη του Κουρκουλάκου.
Ο Πύργος είναι πια ελεύθερος. Οι απώλειες των ταγμάτων ασφαλείας ανήλθαν στους 120 νεκρούς, 100 τραυματίες και 300 αιχμαλώτους, ενώ οι απώλειες του ΕΛΑΣ ήταν κι αυτές τρομακτικές ανήλθαν σε 42 νεκρούς και 97 τραυματίες από τους οποίους οι 25 θα μείνουν για όλη τους τη ζωή ανάπηροι. Τα λάφυρα του ΕΛΑΣ ήσαν 200 ατομικά όπλα, 1 βαρύς όλμος, 7 οπλοπολυβόλα,1 πολυβόλο θέσεων, 16.000 φυσίγγια, 20 περίστροφα και τρόφιμα.
Η τάξη τηρήθηκε απόλυτα στον ελεύθερο Πύργο. Η εντύπωση στο λαό ήταν καταπληκτική, γιατί η Γερμανική και Ταγματαλήτικη προπαγάνδα τον είχαν δηλητηριάσει. Από τα φοβερά και τρομερά που είχαν προφητέψει δεν έγινε απολύτως τίποτα. Και στην Πάτρα και στην Αθήνα και σ’ όλες τις πόλεις που ελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ τηρήθηκε η πιο παραδειγματική τάξη. Ο λαός γιόρταζε τη λευτεριά που την αιματοκυλήσανε στην συνέχεια ο Παπανδρέου με τους Σκόμπυ και Λήπερ με τα γεγονότα του Δεκέμβρη, την συνθήκη της Βάρκιζας και στην συνέχεια το δεύτερο αντάρτικο και τον ηρωικό αγώνα των μαχητών του ΔΣΕ.
Αυτό το σχεδιασμό υπηρετούσε και το τηλεγράφημα του στρατηγού Ουίλσον στο στρατηγό Σαράφης στις 15 Σεπτέμβρη, που τον καλούσε να πάει στην Ιταλία μαζί με τον Ζέρβα. Στις 24 - 26 Σεπτέμβρη έγινε στην Καζέρτα η σύσκεψη του Στρατηγείου Συμμαχικών Δυνάμεων της Μεσογείου, της βρετανικής και ελληνικής κυβέρνησης και της αντιπροσωπείας του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ. Στη σύσκεψη αυτή αποφασίστηκε ο διορισμός του Άγγλου στρατηγού Σκόμπι ως διοικητή όλων των στρατιωτικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Επίσης, διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής Αττικής ο Π. Σπηλιωτόπουλος, που ήταν αρχηγός Χωροφυλακής του Τσολάκογλου! Μια από τις πρώτες πράξεις του ήταν να διατάξει να μη χτυπηθούν οι Γερμανοί φεύγοντας.
Η Συμφωνία της Καζέρτας επισφράγιζε την παράδοση του ΕΛΑΣ στους Άγγλους και τους επέτρεπε να έρθουν στην Ελλάδα με την έγκριση του ΚΚΕ προκειμένου να γίνουν το αποφασιστικό στήριγμα της εγχώριας αστικής εξουσίας. Για αυτό ο ΕΛΑΣ στις 12 του Οκτώβρη, με την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα, δεν κατέλαβε την πρωτεύουσα παρότι την είχε στα χέρια του.
Φίλες και Φίλοι, Σ/σες και σ/φοι
Η μάχη του Πύργου και η απελευθέρωση του από τον ΕΛΑΣ ήταν σημαντική παρακαταθήκη στον αγώνα της εποχής. Γι’ αυτό άλλωστε συμμετείχαν σε αυτή γνωστά ονόματα αξιωματικών της Πελοποννήσου όπως ο καπετάν Νικήτας και ο Καπετάν Πανάγος. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε ότι σημαντικό ρόλο στην έκβαση της μάχης έπαιξε το γεγονός ότι οι αντάρτες κατάφεραν να μπούνε στην πλατεία του Πύργου μέσα από τους υπονόμους αφού το κτίριο της τράπεζας της Ελλάδας, το παλιό δημαρχείο ακόμα και το καμπαναριό του Αγίου Νικολάου τα είχαν μετατρέψει σε πολυβολεία και οχυρά τους οι ταγματασφαλήτες.
Στον Πύργο την επόμενη μέρα φτάνει και ο μητροπολίτης Αντώνιος αρχηγός του ΕΑΜ Πελοποννήσου και υποδέχεται τον Άρη. Ο Άρης μιλάει στο συγκεντρωμένο πλήθος στο Ξενίας Μέλαθρον στις 10 Σεπτέμβρη και μετά αναχωρεί για Μεσσηνία.
Με την εκδήλωση μας σήμερα, αφενός θέλουμε να τιμηθούν και να δοξαστούν τα θύματα – ήρωες της περιοχής αφετέρου να μάθουν οι νεότεροι τη συμμετοχή της περιοχής στην αντίσταση και στην τοπική ιστορία. Επίσης να συνειδητοποιήσουν όλοι το που μπορεί να φτάσει ο Φασισμός χωρίς αυτός να έχει πατρίδα.
Ο μεγάλος επαναστάτης ποιητής Μπέρτολ Μπρεχτ είχε δίκιο όταν έλεγε από την δεκαετία του 1930 ότι «ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμη και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».
Οι όροι που ευνοούν την άνοδο του φασισμού εν συντομία είναι: 1) Η ένταση της οικονομικής κρίσης και της ταξικής πάλης, 2) η εντεινόμενη απογοήτευση από τον κοινοβουλευτισμό, 3) η ύπαρξη ευρέων μικροαστικών, μεσαίων στρωμάτων, του εξαθλιωμένου προλεταριάτου και των τμημάτων των εργατών υπό καπιταλιστική επιρροή, 4) η απουσία αυτοτελούς ταξικά συνειδητής ηγεσίας του κύριου όγκου της εργατικής τάξης. Συνθήκες που συνέβαλαν την προηγούμενη δεκαετία για την άνοδο του Φασισμού και στη χώρα μας. Και όπως σωστά είχαμε πει και τότε ότι μόνο ο λαός μπορεί να κόψει το κεφάλι του φιδιού και να τους οδηγήσει πάλι στα λαγούμια τους.
Άλλωστε ο ναζισμός – φασισμός ήταν και είναι τα Άουσβιτς και τα Νταχάου. Ήταν και είναι τα 50 εκατομμύρια νεκροί του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν και είναι η απόλυτη κτηνωδία, οι θηριωδίες στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στα Φονικά, στο μπλόκο της Καλογρέζας, στο μπλόκο της Κοκκινιάς. Είναι ο τοίχος της Καισαριανής. Ο ναζισμός ήταν και είναι ο ορισμός του ολοκληρωτισμού, της αυθαιρεσίας, του αυταρχισμού, είναι το δεύτερο συνθετικό του «Ελευθερία ή Θάνατος». Ο ναζισμός ήταν και είναι όλα τα παραπάνω γιατί στην ουσία είναι αυτό που εκφώνησε ο κύριος Κρούπ επικεφαλής των γερμανών βιομηχάνων, σε ομιλία του στις 26 Γενάρη 1934: «Ο εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνιστικού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφο μας (σ.σ. σύντροφο των βιομηχάνων)»!
Πιο… ατράνταχτη ομολογία από την παραπάνω (περιλαμβάνεται στα Πρακτικά Δικών της Νυρεμβέργης) ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι η τροφός του ναζισμού, ότι οι κεφαλαιοκράτες και τα μονοπώλια είναι οι προαγωγοί του φασισμού, με τον οποίο όταν «χρειάζεται» εξασφαλίζουν «ηρεμία», «πειθαρχία» και πολλά, πάρα πολλά κέρδη, δύσκολα μπορεί να βρεθεί.
Φυσικά δεν ήταν μόνο οι γερμανοί κεφαλαιοκράτες που στήριξαν το ναζισμό. Το κεφάλαιο, ως γνωστόν, δεν έχει εθνικότητα και πατρίδα. Ως εκ τούτου κάθε άλλο παρά ιστορικό παράδοξο αποτελεί το γεγονός ότι καταλυτικό ρόλο στην οικονομική και στρατιωτική ισχυροποίηση της ναζιστικής Γερμανίας έπαιξαν και τα αμερικανικά μονοπώλια: η Ford, η General Motors, η General Electric και πολλοί άλλοι, που έκαναν τεράστιες επενδύσεις επωφελούμενοι του «εξαιρετικού» επιχειρηματικού κλίματος που προσέφερε η ναζιστική Γερμανία, αποκομίζοντας ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Τόσο ο πρόεδρος της ΙΒΜ όσο και ο πρόεδρος της Ford τιμήθηκαν για τις «υπηρεσίες» τους στο Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού το 1937 και το 1938 αντίστοιχα.
Φίλες και Φίλοι
Η αστική τάξη, διαστρεβλώνει και συκοφαντεί το ρόλο της αντίστασης στην Ελλάδα για να μην μαθευτούν τα πολύτιμα από το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης – και της εποποιίας του ΔΣΕ αργότερα – διδάγματα:
1. Η παραχάραξη της ιστορίας, η εξίσωση φασισμού – κομμουνισμού ως επίσημη πολιτική και της ΕΕ, στόχο έχει αφενός την αθώωση του καπιταλισμού για τα φρικιαστικά εγκλήματα του φασισμού απέναντι στην ανθρωπότητα και αφετέρου την υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας ως της καλύτερης επιλογής για τους λαούς. Γι’ αυτό προσπαθούν να ταυτιστεί στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας ό, τι πιο προοδευτικό γνώρισε η ανθρωπότητα με το πιο βρώμικο – και άρα αποκαλυπτικό – πρόσωπο του καπιταλισμού. Γι’ αυτό και όσοι μιλάνε για την ανάγκη «εθνικής ομοψυχίας», αυτό που θέλουν είναι η ταξική ειρήνη, η υποταγή της εργατικής τάξης στα συμφέροντα τω εκμεταλλευτών της, της αστικής τάξης.
H Σοβιετική Ένωση και το παγκόσμιο σοσιαλιστικό σύστημα αποτέλεσαν το μόνο πραγματικό αντίβαρο στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. O ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης στην Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, κατά το B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν καθοριστικός. Συνέτριψε τη στρατιωτική μηχανή της Γερμανίας και των συμμάχων της, που είχαν εισβάλει στο έδαφός της. Απελευθέρωσε σειρά χωρών της Ευρώπης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Όσοι ξεσηκώνουν τον κουρνιαχτό των «άκρων» με πρώτη και καλύτερη την ΕΕ, το κάνουν μόνο και μόνο για να αποκρύψουν το ταξικό τους μίσος για το Κομμουνισμό και την εργατική τάξη.
2. Ο φασισμός είναι η καθαρή μορφή της δικτατορίας των μονοπωλίων, είναι παιδί του καπιταλισμού, μια ακόμα μορφή διαχείρισης που στόχο έχει με την τακτική του μαστίγιου να κρατήσει υποταγμένο το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Την «πατρίδα» των εκμεταλλευτών, της εκμετάλλευση, της κρίσης, της φτώχεια και των πολέμων υπερασπίζονται και οι φασίστες. Παιδιά του συστήματος είναι, αφού τα κέρδη του υπερασπίζονται και ας πλασάρονται ως αντισυστημικοί.
3. Αυτοί που κατά καιρούς αναφέρονται και μιλάνε για νέο ΕΑΜ ή αντιφασιστικά μέτωπα το μόνο που θέλουν είναι να καπηλευτούν το ΕΑΜ αποσιωπώντας ταυτόχρονα βασικά χαρακτηριστικά του ΕΑΜικού κινήματος διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα. Τις παρακαταθήκες των μεγάλων λαϊκών ξεσηκωμών τις έχουν πετάξει. «Ξεχνούν» ότι το ΕΑΜ δεν ήταν κυρίως μια συμμαχία κομμάτων, αλλά ότι είχε κορμό του την εργατική τάξη (πρώτα ιδρύθηκε άλλωστε το Εργατικό ΕΑΜ). «Ξεχνούν» ότι στις γραμμές του εκφραζόταν η κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Ότι στο μαζικό λαϊκό ηρωισμό την πρώτη θέση κατείχε η οργανωμένη δύναμη του κόμματος νέου τύπου, του Κομμουνιστικού Κόμματος. Και βεβαίως «ξεχνούν» ότι το ΕΑΜ χρησιμοποίησε όλες τις μορφές πάλης, και την ένοπλη.
4. Με κάθε τρόπο προσπαθούν να κρύψουν την τεράστια δύναμη που έχει ο οργανωμένος λαός, με κορμό και καρδία την εργατική τάξη στους χώρους δουλειάς. Να μην φανεί ότι οι θυσίες στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή είναι αυτές που ανοίγουν το δρόμο για την πραγματική λαϊκή κυριαρχία, όταν ο λαός θα κρατά τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του.
5. Πολύ περισσότερο η πείρα της Εθνικής Αντίστασης επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά την αναντικατάστατη προσφορά του ΚΚ στην προετοιμασία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της και της τεράστιας σημασίας που έχει η σωστή στρατηγική.
Επιβεβαιώθηκε ότι μεγαλειώδη κινήματα είναι καταδικασμένα σε βέβαιη ήττα αν δεν μπορέσει η πρωτοπορία τους να λύσει σωστά το θεμελιώδες ζήτημα κάθε αγώνα, αυτό της εξουσίας. Ότι «ενδιάμεσοι τύποι εξουσίας», «φιλολαϊκές κυβερνήσεις» που δεν αμφισβητούν την εξουσία των μονοπωλίων στην παραγωγή όχι μόνο δεν είναι βήμα μπροστά αλλά αποτελεί πισωγύρισμα. Το Φθινόπωρο του 1944 διαμορφώθηκε επαναστατική κατάσταση και το ζήτημα της εξουσίας τέθηκε αντικειμενικά. Η διαμόρφωση της επαναστατικής κατάστασης θέτει το ζήτημα είτε της εφόδου του επαναστατικού κινήματος για την κατάκτηση της εξουσίας και καμίας άλλης, είτε, αν την παραγνωρίσεις, οδηγεί στο πισωγύρισμα και στην αναδίπλωση του κινήματος. Εκείνο το διάστημα συνέβη το δεύτερο γιατί το Κόμμα μας δεν μπόρεσε να εντάξει στην στρατηγική του την εθνικοαπελευθερωτική πάλη ως κρίκο για την κατάκτηση της εξουσίας.
6. Η αντίληψη ενός μπλοκ φασιστικών κρατών στη βάση κοινής φασιστικής πολιτικής αποτελεί μύθο. Η συμμαχία μεταξύ τέτοιων κρατών μπορεί να διαμορφωθεί μόνο στην περίπτωση όπου οι άμεσοι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής των ενδιαφερόμενων ιμπεριαλιστικών σχηματισμών θα την καθιστούσαν δυνατή σε κάθε περίπτωση, με την όποια πολιτική μορφή. Ωστόσο, εάν το φασιστικό σχήμα αποτελούσε γενικευμένη πολιτική για όλες τις ηγέτιδες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αυτό θα σήμαινε αποκλειστικά άμεση όξυνση των ανταγωνισμών και ταχεία έλευση του πολέμου.
Τι σημαίνει αυτό;
Τα καπιταλιστικά κράτη κάνουν τις μεταξύ τους συμμαχίες ανάλογα με την κοινότητα των στόχων της εξωτερικής τους πολιτικής κι όχι ανάλογα με το πολιτικό ρεύμα και την απόχρωση της αστικής ιδεολογίας του κόμματος που είναι στην κυβέρνηση.
Βλέπουμε π.χ. ότι οι «δημοκρατικές» κυβερνήσεις της ΕΕ δεν ενοχλούνται με την γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης και την γενίκευση του πολέμου στην Μέση Ανατολή ενώ στην Ουκρανία συμμαχούν με τους νοσταλγούς του Χίτλερ για να εδραιώσουν τα συμφέροντα των αστικών τάξεων.
Αυτές οι πολεμικές συγκρούσεις, οι συμμαχίες που δημιουργούνται δείχνει πως όλα υποτάσσονται στην πάλη για τη μοιρασιά των αγορών κι όλα τ' άλλα που λέγονται είναι ψέματα, προσχήματα, παγίδες για να εγκλωβίζονται οι εργατικές και λαϊκές μάζες.
7.Επιβεβαιώνεται ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν είναι κάτι πέρα και έξω από τη φύση αυτού του συστήματος. Είναι η συνέχιση της ιμπεριαλιστικής ειρήνης με στρατιωτικά μέσα. Οι λαοί πρέπει να μετατρέψουν αυτό τον πόλεμο σε επαναστατική πάλη, με μέτωπο ταυτόχρονα ενάντια τόσο στην ξένη αστική τάξη, όσο και στην δική τους για να γίνει ο λαός αφεντικό στον τόπο του, γιατί εργατική τάξη οργανωμένη και οπλισμένη, που παλεύει για την δική της εξουσία με μπροστάρη το Κόμμα της και στο πλευρό της τους συμμάχους της, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί.
Φίλες και Φίλοι
Σε αυτές τις συνθήκες η πρωτοπορία του εργατικού κινήματος, του κύριου όγκου της εργατικής τάξης, πρέπει να κρατήσει καλά το τιμόνι, να μην τα διπλώνει, να μην υποχωρήσει στις πιέσεις και τις ταλαντεύσεις των μαζών, με σταθερότητα να τις οδηγήσει στην επαναστατική γραμμή.
Η εποχή που ζούμε είναι εποχή αλματώδους ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ο άνθρωπος έφτασε από τη χρήση μηχανών στη βιομηχανική παραγωγή, στη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης στην καθημερινή του ζωή. Όμως, δεν αντιστοιχίζεται αυτή η ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών με αναβάθμιση της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών, αλλά αποτελεί ακόμη κι αυτή πολυτέλεια για λίγους και εκλεκτού. Έτσι βλέπουμε την ίδια στιγμή που η ανάπτυξη της τηλεϊατρικής είναι μια πραγματικότητα, η κατάσταση στην Υγεία να χειροτερεύει διαρκώς με τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση, ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση. Βλέπουμε ανατιμήσεις π.χ. σε χιλιάδες φάρμακα έως 450% με τεράστια κέρδη για τις φαρμακοβιομηχανίες ενώ ο απλός κόσμος δεν μπορεί να τα προμηθευτεί . Τα ίδια και στην Παιδεία. Τα σχολεία άνοιξαν πάλι με κενά, που οδηγούν μέχρι και σε αδυναμία πραγματοποίησης κατευθύνσεων σε ορισμένα. Στο νομό μας βλέπουμε καθημερινά να καταργούνται τμήματα και είτε να στοιβάζονται μέχρι και 28 άτομα σε κάθε τμήμα είτε να πρέπει να πηγαίνουν δεκάδες χιλιόμετρα καθημερινά για να πάνε σε άλλο σχολείο. Πολλά από τα σχολικά κτίρια είναι ακατάλληλα, με τους δήμους που υπηρετούν αυτή την πολιτική να καλούνται να βγάλουν το φίδι από την τρύπα και να κατευνάζουν την αγανάκτηση του κόσμου για την κυβερνητική πολιτική. Δεν λένε κουβέντα πχ γιατί δεν αξιοποιούνται οι μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν για γρήγορη και ασφαλή κατασκευή σύγχρονων σχολικών κτιρίων και υποδομών κι αν αυτό γίνει, πολλά από τα έργα είναι με ΣΔΙΤ, δηλαδή επί της ουσίας τα λεφτά του ελληνικού λαού, δίνονται φιλέτα στους ιδιώτες για να αναπτύξουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες. Την ίδια φυσικά στιγμή που δίνονται δισεκατομμύρια ευρώ για την πολεμική βιομηχανία και την εμπλοκή της χώρας μας στις πολεμικές συγκρούσεις. Τέτοιο χαρακτήρα έχει και η Νατοϊκή άσκηση που θα πραγματοποιηθεί από 30 Σεπτέμβρη μέχρι 11 Οκτώβρη στην Ανδραβίδα. Για αυτό θα τους έχουμε την ανάλογη υποδοχή κάθε μέρα με πρώτο ραντεβού την Δευτέρα 6.30μ.μ. στα φανάρια της Κυλλήνης.
Σ/σες και σ/φοι
Η σημασία της μάχης του Πύργου είναι τεράστια. Στην μάχη πήρε ενεργό μέρος ο απλός λαός. Ένας λαός που περίμενε τόσα χρόνια την μέρα της ελευθερίας του και δεν ανεχόταν την ανήθικη και συμβατική παράταση των δεινών του. Γι’ αυτό και ο ενθουσιασμός του λαού και πριν και μετά την μάχη ήταν πηγαίος και αυθόρμητος. Ξεχύθηκε στους δρόμους για να γιορτάσει και να χαρεί. Η μάχη του Πύργου στρατιωτικά και πολιτικά ήταν ένα χωρίς προηγούμενο κατόρθωμα του ΕΛΑΣ. 450 αντάρτες με ελάχιστα πολεμοφόδια και οπλισμό επιτέθηκαν σε 650 ταγματαλήτες, ταμπουρωμένους με άφθονα πυρομαχικά και οπλισμό βαρύτερο και μέσα σε 2 μέρες τους εξουδετέρωσαν. Και αυτό το κατάφεραν επειδή ήταν αποφασισμένοι. Τέτοιο λαό αποφασισμένο θέλουμε και σήμερα για να πάμε μέχρι την τελική νίκη.
Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της ΟΠΛΑ, του ΔΣΕ, των κατοπινών δύσκολων χρόνων των διώξεων, των φυλακίσεων και των εξοριών. Η ακούραστη δουλειά των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών για να δυναμώσει η προοπτική για την τελική νίκη είναι η καλύτερη τιμή στους τιμημένους νεκρούς μας! Γράψαμε ιστορία, συνεχίζουμε, θα νικήσουμε με συμπόρευση με το ΚΚΕ και την πρόταση διεξόδου του για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
(Δελτίο Τύπου)
