Τον Κίμωνα Τσακίρη τον γνωρίσαμε όταν ήλθε πριν από 13-14 χρόνια στη Ζαχάρω για να ακολουθήσει κινηματογραφικά την πορεία μερικών αντρών απο την Ηλεία στην Ουκρανία για να αναζητήσουν νύφες, σε ένα σχέδιο του δημάρχου Πανταζή Χρονόπουλου.
Αυτό το κοινωνικό πρόβλημα της επαρχίας για την αναζήτηση γυναικών για να στηθεί σπιτικό κατέγραψε μέσα απο το ντοκιμαντέρ του ο σκηνοθέτης, που επέστρεψε μετά τις πυρκαγιές για να αποτυπώσει στην περιοχή την επόμενη ημέρα της καταστροφής...
Στο νεότερο σίκουελ του Sugartown και προφανώς το τελευταίο ουσιαστικά ο Κίμων Τσακίρης αποτυπώνει το φαινόμενο "Πανταζής Χρονόπουλος" και τον τρόπο που διεξάγονται οι εκλογές στην ίδια επαρχιακή περιοχή.
Επιστρέφει για μία ακόμα φορά στη Ζαχάρω για να παρακολουθήσει τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής εκστρατείας του δημάρχου να είναι υποψήφιος. Το αποκαλυπτικό, ως προς τον τρόπο που λειτουργεί η (μικρο)πολιτική στην Ελλάδα, ντοκιμαντέρ προβάλλεται στο τμήμα «Everything is politics» του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
«Έχουμε και δύναμη αλλά και ευθύνη για όσα συμβαίνουν και θα συμβούν στο μέλλον» λέει ο σκηνοθέτης μιλώντας στους Cinepivates λίγο πριν την προβολή του ντοκιμαντέρ του στο Φεστιβάλ. Και αυτή την συνέντευξη που σήμερα αναδημοσιεύουμε αξίζει να την διαβάσετε...
-Επέστρεψες στη Ζαχάρω για την ολοκλήρωση μιας τριλογίας ντοκιμαντέρ. Ποια ήταν η αφορμή για αυτή την επιστροφή;
Η αφορμή ήταν οι εκλογές στον Δήμο Ζαχάρως και η απόφαση του Δημάρχου Πανταζή Χρονόπουλου να είναι ξανά υποψήφιος για το αξίωμα αν και έκπτωτος. Η επίσημη έγκριση του Πρωτοδικείου ανακοινώθηκε σχεδόν μια εβδομάδα πριν τις εκλογές και όλα ξεκίνησαν να κινούνται με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Η ίδια η διαδικασία των εκλογών ήταν κάτι που ήθελα να κινηματογραφήσω γιατί και στα δυο προηγούμενα Sugartown όλα κινούνται γύρω από την σχέση πολίτη-πολιτικού, την προσπάθεια των πολιτών να κερδίσουν κάτι από τους πολιτικούς και των πολιτικών να ανταποκριθούν και φυσικά… να επανεκλεγούν! Βλέποντας κάποιος αυτό το τρίτο Sugartown θα καταλάβει και τα άλλα δυο ακόμα βαθύτερα. Το ένα συμπληρώνει το άλλο.
-Ο δήμαρχος Ζαχάρως σας έδωσε πλήρη πρόσβαση στην προεκλογική του εκστρατεία. Ποιοι εκτιμάς ότι ήταν οι λόγοι πίσω από αυτή την απόφαση -ειδικά εάν σκεφτεί κανείς ότι είχε προηγηθεί «Η Επόμενη Μέρα», άλλο ένα παράδειγμα για το πώς λειτουργούν οι θεσμοί στη Ζαχάρω;
Με τον Δήμαρχο Ζαχάρως αλλά και με πολλούς άλλους ανθρώπους στην περιοχή η γνωριμία μας μετράει πια σχεδόν 15 χρόνια. Νομίζω ότι το κλειδί σε αυτή τη σχέση είναι ότι δεν είπαμε ποτέ ότι θα κάνουμε κάτι άλλο από αυτό που υπήρχε στο τελικό αποτέλεσμα, δεν μπήκαμε ποτέ στην διαδικασία να κρύψουμε κάτι και τελικά άφησε ο ένας τον άλλο να κάνει τη δουλειά του. Ο Δήμαρχος μας έδωσε την πρόσβαση σε μια πραγματικότητα που λίγοι θέλουν να παραδεχτούν για τον εαυτό τους ή για την κοινωνία μέσα στην οποία ζουν και εμείς την παρουσιάσαμε χωρίς φόβο και πιστεύω με αντικειμενικότητα, χωρίς να ‘δαιμονοποιούμε’ ή να απομονώνουμε καταστάσεις. Με λίγα λόγια δεν κάναμε ντοκιμαντέρ προπαγάνδας, κρατήσαμε το σύστημα ανοιχτό για να μπορεί να καταλάβει ο καθένας αυτό που μπορεί και θέλει.
-Το ντοκιμαντέρ προβάλλεται στο τμήμα «Everything is politics» του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Πιστεύεις ότι είναι όλα πολιτική;
Αν σκεφτούμε το πόσο επηρεάζει η οικονομία τους ανθρώπους στο πως θα ζήσουν τη ζωή τους, σίγουρα θα καταλήξουμε ότι (σχεδόν) όλα είναι πολιτική. Ευτυχώς υπάρχει και η αγάπη και το πάθος και η ανάγκη για δημιουργία που μπορούν να δώσουν στην πολιτική μια διάσταση επαναστατική και στους ανθρώπους ένα όραμα να παλέψουν για κάτι καλύτερο.
-Το «Για μια χούφτα ψήφους» αποτελεί ένα case study του πως λειτουργούν οι θεσμοί και η πολιτική στην Ελλάδα. Δεν επικεντρώνεται μόνο στον δήμαρχο, αλλά και σε όσους προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το σύστημα προς όφελός τους, από τον απλό ψηφοφόρο μέχρι τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω από εκείνον που κατέχει την εξουσία. Θεωρείς ότι υπάρχει δυνατότητα να αλλάξει η κατάσταση;
Στην Ελλάδα και αλλού, συνηθίζουμε να αφήνουμε τους πολίτες εκτός ευθυνών, να επικεντρωνόμαστε στους επαγγελματίες πολιτικούς με τις κόντρες τους, να ζητάμε από το κράτος να μας λύσει όλα μας τα προβλήματα ‘ξεχνώντας’ ηθελημένα ή μη το γεγονός ότι είμαστε και εμείς μέρος αυτής της κατάστασης. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε και δύναμη αλλά και ευθύνη για όσα συμβαίνουν και θα συμβούν στο μέλλον. Οι πολιτικοί δεν θέλουν να μας το θυμίζουν για να το παίζουν συνέχεια μπαμπάδες μας, οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι δεν το αναφέρουν για να μην μας χάσουν από εύκολα χειραγωγήσιμο ‘κοινό’ που κάνει παράπονα από τον καναπέ του, κανένας σχεδόν δεν αναφέρεται δημόσια στη σχέση πολίτη-πολιτικού.Οι πολίτες είναι πάντα τα θύματα… Αυτό βέβαια βολεύει και τους «πολίτες θύματα» αλλά και όλους όσους αναλαμβάνουν να τους αποκαταστήσουν και να τους καθοδηγήσουν… Αυτοί όμως που χρειάζονται αρχηγούς για όλα, μπορεί να κάνουν μεγαλύτερο κακό στην κοινωνία, γιατί συμπεριφέρονται σαν κοπάδι.
Αν ο καθένας αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί, διεκδικήσει τη ζωή του και αναλογιστεί ότι η προσωπική του ευτυχία δεν μπορεί παρά να περνά και μέσα από την κατάσταση που επικρατεί γύρω του (αισθητικά, οικονομικά, κοινωνικά κτλ) τότε μόνο θα μπορέσει να αλλάξει η κατάσταση. Δυστυχώς η «κρίση» στην Ελλάδα μας έκανε να κινηθούμε στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, την ακραία εγωιστική με μόνο ζητούμενο «τι θα πάρουμε για την πάρτη μας». Όχι ότι ήμασταν και πολύ καλύτεροι πριν…
-Έχεις ασχοληθεί τόσο με τη μυθοπλασία, όσο και με το ντοκιμαντέρ. Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Να ζήσω την εμπειρία του Sugartown III να κλείσει αυτός ο κύκλος και να ασχοληθούμε μετά με κάτι τελείως διαφορετικό…
Πηγή: cinepivates.gr
