Ένα αφιέρωμα στα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκαν στη Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ανδρίτσαιναςτα εγκαίνια της έκθεσης “BloomingTales”της Εικαστικού κ. Εύης Θεοφανίδου, το Σάββατο 28 Μαΐου 2022. Κεντρικό θέμα της έκθεσης είναι η τουλίπα, το λουλούδι της άνοιξης, σύμβολο της αναγέννησης, της ελπίδας και της ευγένειας. Οι τουλίπες της κ. Εύης Θεοφανίδου, σύμβολα μνήμης, αποτελούν τον συνδετικό κρίκο που ενώνει τα ποιήματα «Η Ωδή εις το έαρ» και «Η Πύλη», τα οποία αναλύθηκαν και εικονογραφήθηκαν από τους/τις μαθητές/τριες του μαθητικού δικτύου «Ατίθασα Πινέλα» που συμμετείχαν στο STREAMεκπαιδευτικό πρόγραμμα «Πάμε Μουσείο;». Οι τουλίπες της κ. Εύης Θεοφανίδου τιμούν τη μνήμη των ηρώων της επανάστασης, των οποίων το αίμα κύλησε ανάμεσα στα αγριολούλουδα εκείνης της Άνοιξης. Είναι «Η Ωδή εις την Ελευθερία! Η αναγέννηση της φύσης, της ψυχής και της πατρίδας!».
Ο Πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου κ. Γεώργιος Π. Βλασόπουλος δήλωσε: «Η Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ανδρίτσαινας σας καλωσορίζει σε μια ξεχωριστή έκθεση της εικαστικού, κ. Εύης Θεοφανίδου, με τίτλο “BloomingTales”. Είναι ιδιαίτερη η χαρά μας να φιλοξενούμε τα έργα της κ. Εύης Θεοφανίδου, με θέμα την τουλίπα, τιμώντας την εξέγερση του Ελληνικού Έθνους και τους ήρωες του 1821.Το1821 σηματοδοτεί την Άνοιξη του Έθνους. Οι τουλίπες της Εύης Θεοφανίδου με αφορμή την άνοιξη της φύσης, σηματοδοτούν την ελπίδα, τη ζωή που συνεχίζεται…
Η Εικαστικός κ. Εύη Θεοφανίδου κατά τη διάρκεια των εγκαινίων δήλωσε: «Είναι μεγάλη τιμή για μένα να εκθέτω σε ένα χώρο όπου τα έργα μου συνυπάρχουν μαζί με τα σπουδαία ανάγλυφα της ζωφόρου του Ναού του Απόλλωνα και με τα εκπληκτικά και σπάνια βιβλία της συλλογής του Νικολόπουλου. Αισθάνομαι ότι δημιουργείται ένας διάλογος μεταξύ τους, ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, που μας δίνει τη δυνατότητα να προχωράμε μπροστά με ένα πιο πλούσιο βλέμμα. Η τουλίπα που στο μυαλό μας είναι συνδεδεμένη με τους κάμπους της Ολλανδίας, είναι ένα λουλούδι που το έφεραν από τον Καύκασο οι Βυζαντινοί τον 9ο περίπου αιώνα και το έκαναν έμβλημα της Κωνσταντινούπολης. Τη βλέπουμε σε διακοσμητικά αρχιγραμμάτων της Βίβλου τον 12ο αιώνα αλλά και σε πολλά άλλα χειρόγραφα της εποχής εκείνης. Από την Κωνσταντινούπολη μεταφέρθηκε τον 16ο αιώνα στην Ολλανδία όπου αγαπήθηκε και καλλιεργήθηκε με πάθος. Αρχικά όμως η τουλίπα υπήρξε σύμβολο της Κωνσταντινούπολης. Ως σύμβολο της χαμένης πόλης χρησιμοποιήθηκε και από τους αγωνιστές για να απελευθερώσουν την πατρίδα μας από τον τουρκικό ζυγό την άνοιξη του 1821. Η άνθιση είναι η κορύφωση μιας διαδρομής, το καλύτερό της σημείο. Για μία άνθιση του έθνους πάλεψαν και οι Έλληνες. Τα λουλούδια της έκθεσης είναι ένας τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη όλων όσων χάθηκαν για να ζούμε σήμερα ελεύθεροι. Αλλά όχι μόνο. Στο χώρο της ιστορικής αυτής βιβλιοθήκης που περιέχει τη σοφία του πνεύματος έρχεται το έργο μου που κατά κάποιο τρόπο είναι ο φορέας της σοφίας της φύσης. Όμως οι τουλίπες της έκθεσης δεν είναι μόνο αυτό που η φύση μπορεί να μας προσφέρει, αλλά η αφορμή να αποδοθούν ανθρώπινα συναισθήματα και πάθη που η ζωγραφική επιτρέπει να έρθουν μπροστά μας κάτω από ένα άλλο φως. Τα λουλούδια, χωρίς να το συνειδητοποιούμε πάντα, μας συνοδεύουν στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας: γεννήσεις, επιτυχίες, έρωτες, απώλειες. Γι’ αυτό όταν τα ζωγράφιζα ήθελα να τους δώσω την προσοχή που θα έδινα αν ζωγράφιζα μία ανθρώπινη φιγούρα. Για παράδειγμα, οι δύο τουλίπες της αίθουσας εκδηλώσεων έχουν ανθρώπινες διαστάσεις, επιβάλλοντας και κάνοντας μνημειακή την παρουσία τους. Είναι έργα σε χαρτί, υλικό εύθραυστο όπως και αυτές, όπως και τα βιβλία γύρω τους, χωρίς κορνίζα για να μπορούν να κινούνται ελαφρά, όπως κι έξω στη φύση, με τα ρεύματα του αέρα. Σχεδόν σε όλες υπάρχουν σημεία που είναι σχεδιασμένες με μεγάλο ρεαλισμό και λεπτομέρεια και άλλα στα οποία το σχέδιο μένει ημιτελές, ανολοκλήρωτο, έτσι ώστε ο θεατής που βρίσκεται απέναντί τους να συμπληρώσει νοερά τη δική του εκδοχή, να φτιάξει τη δική του ιστορία. Γι’ αυτό και τίτλος της έκθεσης είναι “Bloomingtales”, δηλαδή “Ιστορίες άνθησης”. Στο ασπρόμαυρο μολύβι σταδιακά διεισδύει το χρώμα, όπως γίνεται καμία φορά στα κινηματογραφικά πλάνα όταν περνάμε σιγά σιγά από το παρελθόν στο σήμερα, δημιουργώντας μας ερωτήματα για το τι είναι παλιό, τι είναι νέο, για το αν τελικά τα έργα τέχνης έχουν τη δική τους αυτόνομη ζωή μέσα στο χρόνο, αν είναι αχρονικά. Άλλες τουλίπες είναι μπουμπούκια, μόλις στο ξεκίνημα της ζωής τους, άλλες ανοιχτές, άλλες έτοιμες να μαραθούν, ακολουθώντας ένα κύκλο ζωής, (όπως κι εμείς άλλωστε), που κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα κλείσει, αλλά που ξέρουμε ότι την επόμενη χρονιά, την ίδια εποχή, θα ανοίξει και πάλι, δίνοντας μας ελπίδα και κουράγιο να προχωρήσουμε τη δική μας ζωή. Αυτή είναι και για μένα άλλωστε η δύναμη της τέχνης: να ξεπερνά την καθημερινότητα και να μας προσφέρει ένα καινούργιο βλέμμα με το οποίο να αντικρίζουμε τον κόσμο. Η τέχνη μας κάνει καλύτερους ανθρώπους».
Η παιδική λέσχη ανάγνωσης της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας με αφορμή την ανωτέρω έκθεση υλοποίησε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Η Εύη Θεοφανίδου στον κήπο του Ανρί Ματίς».Hέκθεση θα παραμείνει στο χώρο της βιβλιοθήκης μέχρι και τον Σεπτέμβριο και θα είναι επισκέψιμη για το κοινό τις ημέρες και τις ώρες λειτουργίας της Βιβλιοθήκης.
(Δελτίο Τύπου)
