Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου
Τι χρειάζεται μια βότκα για να γίνει....μολότοφ; Τρεις συγγραφείς, έναν υπέροχο θίασο, μια ευρηματική σκηνοθεσία, μια εντυπωσιακή παραγωγή, και φυσικά τον Τάσο Χαλκιά στο ρόλο του....Τσέχωφ! Ο δημοφιλής ηθοποιός θα βρίσκεται την Τρίτη 21/5 στην Αμαλιάδα, στον Πολυχώρο του Δήμου Ήλιδας, με την εκρηκτική κωμωδία “Βόκτα Μολότοφ”που έγραψε η Ελένη Ράντου, σε διασκευή του Νηλ Σάιμον πάνω στα διηγήματα του Τσέχωφ. Μια παράσταση που περιοδεύει με τεράστια επιτυχία σε όλη την Ελλάδα, κάνει στάση στην Ηλεία για μια ανεπανάληπτη έκρηξη γέλιου.
Ο δημοφιλής ηθοποιός, που φέτος συμπληρώνει 55 χρόνια στο σανίδι, μιλά στο ilialive.gr για την παράσταση, καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της εποχής μας -όπως θα έκανε και ο Τσέχωφ- εξηγεί γιατί ο ρόλος του “Σάκη του υδραυλικού” τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα αλλα και γιατί λατρεύει τις περιοδείες στην περιφέρεια.
”Οι θεατές στην περιφέρεια έχουν μια παρθενικότητα στο να δεχτούν μια δουλειά χωρίς μεμψίμοιρες και κουτσομπολίστικες διαθέσεις, σε αντίθεση με το κοινό των μεγάλων πόλεων. Εκτιμώ ότι είναι πιο αγνοί θεατές και μπορούν να εισπράξουν την ουσία της όποιας παράστασης, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να ευφρανθούν, γιατί το θέατρο ευφραίνει ψυχή και πνεύμα ανθρώπου. Όταν λοιπόν το θέατρο, ξεπερνά τη μορφή της διασκέδασης και γίνεται ψυχαγωγία, νομίζω ότι επιτελεί απολύτως τον σκοπό του και αυτό δεν είναι δυνατό να μην το εισπράττουν οι άνθρωποι....Εγώ τολμώ να πω ότι γεννήθηκα μπουλουξής (από τα “μπουλούκια”-οι παλιοί περιοδεύοντες θίασοι), λατρεύω τις περιοδείες και ιδιαίτερα το χειμώνα γιατί το καλοκαίρι ο ανταγωνισμός είναι λίγο αθέμιτος. Νομίζω ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τη ζωντανή επικοινωνία των καλλιτεχνών με τους θεατές του, κάτι που καμία άλλη τέχνη δεν μπορεί να το γευτεί παρά μόνο η μουσική....Αυτά είναι μερικά στοιχεία που κάνουν τη διαφορά από το κοινό της πόλης, που μπορεί να είναι λίγο πιο υποψιασμένο, έχοντας δει περισσότερες παραστάσεις, αλλά εγώ προτιμώ το κοινό της επαρχίας που είναι πιο αγνό.
Πώς γίνεται ενώ στη “Βότκα Μολότοφ” πρωταγωνιστούν τα έργα του Τσεχωφ, η παράσταση να είναι μια...εκρηκτική κωμωδία; “ Ο Τσέχωφ σε όλη του τη ζωή βροντοφώναζε «εγώ έχω γράψει κωμωδίες. Για ποιο λόγο βλέπετε τα έργα μου σαν δράματα δεν μπορώ να καταλάβω». Έχει γράψει κωμωδίες με έντονο το στοιχείο της σάτιρας της εποχής που ζούσε. Αυτοσαρκαζόταν. Αυτή είναι και η πιο αληθινή πλευρά. Να μπορέσει κάποιος να δει τον πόνο και το δράμα της ζωής μέσα από το χιούμορ ή τουλάχιστον με χιούμορ. Ο Τσέχωφ θίγει ζητήματα της καθημερινότητας, της αληθινής ζωής των ανθρώπων και αυτό κρατήθηκε στην παράσταση.
Δεν πρέπει να υπάρχει κοινή γνώμη αλλά κοινή συνείδηση
”Αυτό που λέμε “μέσος έλληνας θεατής”, “μέσος έλληνας πολίτης”, “κοινή γνώμη” και όλες αυτές οι εκφράσεις, ας μου επιτραπεί, δεν αντηχούν την αλήθεια. Καταρχάς κοινή γνώμη δεν υπάρχει. Στη σημερινή εποχή οι άνθρωποι διαφέρουν τόσο πολύ ο ένας από τον άλλον που αποκλείεται να υπάρχει κάτι κοινό μεταξύ τους ως προς τη σκέψη και εν τέλει ως προς τη γνώμη. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να υπάρχει κοινή γνώμη αλλά κοινή συνείδηση. Ίσως θα πρέπει να διδάσκεται ακόμη και στα σχολεία. Και αν χρειαζόμαστε μια αλλαγή στην κοινωνία, για να μπορέσουμε να έχουμε συνείδηση τί και ποιόν ψηφίζουμε, μιας και μας δίνεται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής, να είμαστε σε θέση να την εκμεταλλευτούμε για το καλό μας. Αυτό έχει σχέση μόνο με την εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια δυστυχώς στα σχολεία παράγονται τεμπέληδες-ως προς την σκέψη-Έλληνες και οδηγούνται στον πιο εύκολο δρόμο ο οποίος πυκνά συχνά δεν είναι και ηθικό δίδαγμα…Είναι περισσότερο περιπετειώδεις και αδαείς οι σύγχρονοι Έλληνες παρά σπουδαγμένοι και γνωρίζοντας εκ πεποιθήσεως τις πράξεις τους.
”Υπάρχει μια πραγματική κατάσταση ανθρωποφαγίας στην σημερινή κοινωνία. Έχει επιβληθεί και πιστεύω ότι προέρχεται από την ακατάσχετη ελευθερία της έκφρασης μέσω των σόσιαλ μίντια. Όταν ο καθένας αποκτά ένα βήμα, αποκτά φωνή, πιστεύει ότι ακούγεται αλλά δεν είναι σίγουρο και αν εισακούγεται. Γνώμη μπορεί να εκφράσει ο καθένας σε μια πραγματικά ελεύθερη δημοκρατικά κοινωνία. Αλλά σήμερα υπάρχει μια σύγχυση...
Το θέατρο είναι στο DNA του Έλληνα
“Υπάρχουν δύο επιλογές παιδιών που θέλουν να βγουν στο θέατρο. Και χρησιμοποιώ τον όρο “παιδιά” γιατί κακώς συμβαίνει τα παιδιά να πιέζονται από νωρίς να βρουν το δρόμο τους. Αυτό είναι λίγο παράλογο γιατί στις ηλικίες των 17 δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις ζωής. Πολλά παιδιά σπουδάζουν και μετά πηγαίνουν στις δραματικές σχολές. Αυτά είναι πιο υποψιασμένα από κάποια άλλα που πηγαίνουν κατ’ ευθείαν σε μια ιδιωτική-κυρίως-σχολή γιατί δεν είναι εύκολο να ανταποκριθούν στις εξετάσεις των κρατικών σχολών.
”Οι περισσότεροι άγονται και φέρονται από την τηλεόραση. Για το πώς θα βγουν στην τηλεόραση με ένα ρόλο γιατί θα τους προωθήσει στη θεατρική τους παρουσία. Δεν έχουν άδικο. Πρακτικά αυτό συμβαίνει. Κάποτε όχι μόνο δεν συνέβαινε αλλά το θεωρούσαν και υποτιμητικό ένας ηθοποιός του θέατρου να βγαίνει στην τηλεόραση. Έχουν αλλάξει όμως πολύ τα πράγματα όπως και η κοινωνία.
”Δεν ξέρω αν μπορώ να συμβουλέψω κάποιον. Καταρχάς δεν θεωρώ ότι πρέπει κάποιος να αποδεχτεί αυτό που θα πω. Μπορεί να κάνω και λάθος. Επίσης η ανθρώπινη φωνή, ο ανθρώπινος ήχος συχνά μπορεί να μην έχει το σωστό ηχόχρωμα και να βγάλει ο άλλος λάθος συμπεράσματα. Δεν διακινδυνεύω λοιπόν τέτοια πράγματα. Για να δώσεις μια συμβουλή πρέπει να ξέρεις ότι θα την εισπράξουν σωστά για να την πράξουν σωστά.
”Το θέατρο, αυτό καθ’ αυτό, η ύπαρξή του με την κοινωνία, η ιστορική του διάσταση, η αρχή εμφάνισής του και η σημερινή κατάσταση που το διέπει, είναι πράγματα άξια ιστορικής μελέτης και ανάγκη κατανόησης του τί έγινε στο διάβα των αιώνων. Και εμείς ως Έλληνες, οι επιρροές μας, το DNA μας ή οτιδήποτε άλλο θέλετε, είμαστε οι πρωτεργάτες του θεατρικού λόγου, της θεατρικής κατάθεσης στον κόσμο. Σ’ αυτό, δυστυχώς δεν έχουν πάρει χαμπάρι οι σύγχρονοι πολιτικοί μας για το πού πρέπει να επενδύσουνε. Εδώ ένας λαός, “άφυλος” από πλευράς ιστορίας, οι Φιλανδοί, αποφάσισαν να επενδύσουν οικονομικά στη γνώση και δημιούργησαν σε 20 χρόνια από τα καλύτερα Πανεπιστήμια παγκοσμίως. Εμείς έχουμε την κληρονομιά και δεν έχουνε πάρει χαμπάρι ότι θα πρέπει η Ελλάδα να είναι ένα απέραντο ανασκαφικό εργοτάξιο για να βγει ο πολιτισμός μας στην επιφάνεια και να έρθουν από τα πέρατα της οικουμένης για να τον θαυμάσουν. Να διατηρήσουμε το αρχαίο δράμα, την αττική κωμωδία και τραγωδία εκεί που πρέπει και όχι να γίνεται δοκίμιο του καθενός χαζοβιόλη ο οποίος νομίζει ότι μπορεί να ερμηνεύσει τον Αισχύλο και κάνει όλα αυτά τα αίσχη που συμβαίνουν στην Επίδαυρο.
“Αν γυρίσει κάποιος την πλάτη στις προκλήσεις είναι απλά μια αποχώρηση. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να αποχωρεί αλλά να είναι πάντα παρών. Με τον Ά ή Β τρόπο να πολεμά αυτό που πιστεύει ότι δεν πρέπει να συμβαίνει. Πρέπει να αντιστέκεται στο λάθος που πιστεύει ότι γίνεται....Ο καλλιτέχνης μιλάει με τη δουλειά του. Με τη δουλειά του ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας, με τη δουλειά του επαναστατεί… Αυτός είναι ο τρόπος του.
”Ο κόσμος να το ξέρετε, όσο θα προχωράει, θα γίνεται ακόμη πιο απολίτιστος γιατί απομακρύνεται από τα συναισθήματά του, τη σκέψη και το πνεύμα.
Όταν ο...Σάκης έγραφε εποχή
Έχουν περάσει 35 χρόνια, έχει ερμηνεύσει δεκάδες άλλους ρόλους κι όμως ακόμη και σήμερα ο κόσμος στο δρόμο, στις παραστάσεις, τον φωνάζει “Σάκη”. Ο ρόλος του Σάκη του υδραυλικού απο τη σειρά “Λαβ σόρρυ”, στην αρχή της ιδιωτικής τηλεόρασης, ήταν σαν να γράφτηκε σε κάποιον...γενετικό κώδικα που θα τον ακολουθεί πάντα. Τι το ξεχωριστό είχε;
”Ο ρόλος αυτός «έγραψε» μια ολόκληρη εποχή. Ο Σάκης κουβαλούσε έναν άντρα εκείνης της εποχής που σήμερα δεν υπάρχει. Είναι ο λεβέντης, ο αλτρουιστής, ο περήφανος άνθρωπος που δεν σταματά σε καμία δυσκολία και αδικία…Αυτός ο άντρας σήμερα δεν υπάρχει. Αντίθετα υπάρχει ένας άλλος άντρας ο οποίος είναι ντροπή για το αντρικό είδος. Είναι αυτός που είναι βιαστής, δολοφόνος, αυτός που σκοτώνει το ομορφότερο πλάσμα που υπάρχει στη γη, τη γυναίκα. Και γυναίκα δεν είναι μόνο η ερωμένη είναι η αδερφή, η μάνα… είναι τα πάντα. Και όταν υπάρχει ένας τέτοιος άντρας που δεν καταλαβαίνει από όλα αυτά, τότε έχουν αλλάξει πάρα πολύ, και επικίνδυνα, τα πράγματα.
