Ένας συνάνθρωπος μας ζει τις τελευταίες ημέρες στο κέντρο του Πύργου σαν άστεγος.
Μοιάζει να αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, μιας και οι απαντήσεις που δίνει δεν έχουν μια λογική σειρά…
Περιγράφει κάποια γεγονότα αλλά αφήνει κενά… Παράλληλα φέρει τραύμα στα πόδια που χρήζει ιατρικής αντιμετώπισης…
Τον Αποστόλη Κ. τον συναντήσαμε βράδυ στον πεζόδρομο της κεντρικής πλατείας.
Πάνω σε χαρτόνια από κουτιά συσκευασίας έχει βρει “κατάλυμα” στους γύρω δρόμους.
Ακόμα και στην κεντρική πλατεία του Πύργου, όπου ο κόσμος μπορεί να περνά αδιάφορα δίπλα του.
Ανάμεσα στους λιγοστούς που ενδιαφέρθηκαν ήταν και οι συντάκτες του ilialive.gr.
Στις ερωτήσεις μας για την κατάστασή του απάντησε αόριστα.
Υποστήριξε πως είναι απο την Αμαλιάδα, έχει το σπίτι του αδερφού του, αλλά για κάποιους λόγους που δεν εξηγεί δεν μένει εκεί… αλλά στο δρόμο.
“Η ανάγκη με κάνει να είμαι εδώ και να διακονεύω”…
“Οι συγγενείς μου δεν με κοιτάνε, δεν ενδιαφέρονται. Δεν με θέλουν…” λέει αν και συμπληρώνει πως ο αδερφός του, τον κάλεσε να πάει στην Αθήνα να μείνει σπίτι του.
“Δεν θέλω να πάω στην Αθήνα, δεν μου αρέσει” λέει ο Αποστόλης Κ. και επιμένει να βρίσκεται στους δρόμους.
“Άμα βρέξει θα φύγω, κάπου θα πάω” μας λέει…
Η εικόνα με το τραυματισμένο πόδι του, “απο τη δουλειά από παλιά” όπως λέει κάνει πιο τραγική την κατάστασή του. Όπως περιέγραψε το έπαθε όταν δούλευε σε ψυγεία γνωστής επιχείρησης στο παρελθόν και δεν μπορεί να γιατρευτεί, γιατί έτσι του είπαν κάποιοι…
Απευθύνουμε έκκληση στις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου Πύργου, να εξετάσουν τη συγκεκριμένη περίπτωση και να υπάρξει ιατρική μέριμνα.
Είναι κρίμα ένας συνάνθρωπος μας να ζει υπό αυτές τις συνθήκες στο κέντρο μιας πόλης που κάνει πως δεν βλέπει…
Και για να είμαστε ειλικρινείς… κάποιοι ελάχιστοι συμπολίτες μας έδειξαν ενδιαφέρον προσφέροντας κάτι να φάει στον Αποστόλη.
Μια γυναίκα προσπάθησε να τον περιποιηθεί προσφέροντάς του ένα μαξιλάρι, φαγητό και μικρή ιατρική φροντίδα.
Επιχείρησε να εκμαιεύσει κάποια στοιχεία για την ταυτότητά του αλλά τα όσα λέει ο Αποστόλης φαίνεται να τα έχει χαμένα...
Σ.Σ. Ευχαριστούμε την κα Λίνα για την ευαισθησία που έδειξε στην περίπτωση του Αποστόλη και την ενημέρωση που μας παρείχε.
