Τα τελευταία χρόνια μοιάζει να έχουμε χάσει την ουσία και, ίσως περισσότερο από ποτέ άλλοτε, έχουμε μετατρέψει τα Χριστούγεννα σε μια γιορτή υπέρμετρου καταναλωτισμού.
Ενός καταναλωτισμού που δεν είμαι καν σίγουρη αν μας δίνει κάποια ικανοποίηση ή συμβαίνει απλώς για να συμβαίνει.
Σε συνδυασμό με την ταχύτατη, καθολική «εισβολή» των social media στη ζωή μας φαίνεται πως το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο.
Γράφει η Θεώνη Ρωμαίου
Για μένα τα Χριστούγεννα δεν είναι ούτε τα πανάκριβα δώρα, ούτε τα ρούχα που το ταμπελάκι της επώνυμης μάρκας τους θα σου χαρίσει μια θέση στην κοινωνική «ελίτ», ούτε φυσικά η πολυδιαφημισμένη «ευτυχία» των social media και τα φιλτραρισμένα χαμόγελα που κρατούν όσο διαρκεί το «τέλειο κλικ».
Το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων κρύβεται στα μικρά, απλά πράγματα της καθημερινότητας… Στον άστεγο που θα σου χαρίσει το πιο πλατύ χαμόγελό του όταν θα του προσφέρεις μια μικρή οικονομική βοήθεια. Στην πολύτεκνη μητέρα που θα σου κάνει την πιο σφιχτή αγκαλιά γιατί τη βοηθήσεις να πληρώσει το ρεύμα να μην της το κόψουν. Στον ηλικιωμένο παππού που θα δακρύσει από συγκίνηση επειδή βρήκες λίγο χρόνο να πιεις μαζί του ένα καφεδάκι. Ακόμη και στο αδεσποτάκι που τρέχει καταπάνω σου τρελό από χαρά κάθε φορά που σε βλέπει, επειδή δεν ξεχνάς να του αφήνεις δύο μπισκοτάκια, λίγη τροφή και καθαρό νεράκι κάθε πρωί. Αυτό είναι για μένα τα Χριστούγεννα... Και ξέρεις κάτι; Τα δικά μου Χριστούγεννα διαρκούν όλο το χρόνο, όχι μόνο δύο βδομάδες…
Θα βρεθούν σίγουρα πολλοί που θα πουν «Μα εμένα μου αρέσει να περνάω καλά, να ντύνομαι με ακριβά ρούχα και παπούτσια, να αγοράζω τη νέα έκδοση iphone πριν ακόμη κυκλοφορήσει στην αγορά και γενικά να ζω μια άνετη ζωή. Και γιατί να μην το κάνω δηλαδή, αφού έχω την οικονομική δυνατότητα; Έγκλημα είναι;». Σαφώς και δεν είναι έγκλημα και σαφώς ο καθένας από εμάς έχει το δικαίωμα να ζει τη ζωή του όπως επιθυμεί.
Αυτό που εννοώ είναι ότι δεν πρέπει να χάσουμε την ανθρωπιά μας. Να έχουμε την ενσυναίσθηση να κοιτάζουμε και λίγο πιο πέρα από τη δική μας comfort zone. Να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε πότε ένας άνθρωπος μας έχει ανάγκη και αν έχουμε τη δυνατότητα να ζούμε μια «καλή» ζωή, αν και πολλές φορές μια ζωή με οικονομική άνεση δεν είναι απαραίτητα καλή, να βοηθάμε στο βαθμό που μπορούμε. Η προσφορά είναι ύψιστη πράξη αγάπης!! Κάπου διάβασα ότι «τα χέρια που προσφέρουν είναι αγιότερα από τα χέρια που προσεύχονται» και το πιστεύω ακράδαντα…
Αυτές τις άγιες μέρες, από το υστέρημα ή από το περίσσευμά σας, βάλτε στόχο να κάνετε έστω μια καλή πράξη και βοηθήστε κάποιον που σας έχει ανάγκη. Μιλήστε στα παιδιά σας για τις αξίες της προσφοράς, της αλληλεγγύης και του σεβασμού της διαφορετικότητας και δείξτε τους στην πράξη τι σημαίνει ανθρωπιά και ενσυναίσθηση. Τι σημαίνει να γίνομαι «πλουσιότερος» ακριβώς επειδή μοιράζομαι…
Υπάρχουν σύλλογοι, σωματεία και οργανισμοί προσφοράς και στήριξης, με αξιόλογο έργο, που κάνουν υπερπροσπάθεια να βοηθήσουν όποιον τους έχει ανάγκη: παιδιά που νοσούν με σοβαρές ασθένειες, καρκινοπαθείς, θύματα ενδοοικογενειακής και κάθε μορφής βίας, ΑμεΑ, παιδιά σε χώρες του τρίτου κόσμου, αδέσποτα ή προστατευόμενα είδη ζώων, κλπ.
Στηρίξτε τους με μια δωρεά ή αγοράστε συμβολικά Χριστουγεννιάτικα δώρα για τα αγαπημένα σας πρόσωπα από τα bazaar και τα φιλανθρωπικά events που διοργανώνουν αυτές τις μέρες. Να είστε βέβαιοι πως ακόμη και το τελευταίο ευρώ από τα χρήματα που θα ξοδέψετε θα πιάσει τόπο και πως η ψυχή σας θα γίνει… πλουσιότερη!!
Κεντρική φωτογραφία: Dragana_Gordic on Freepik
Εξωτερική φωτογραφία: Freepik
