Το popaganda.gr μας θέλει κυρίες με το κάππα κεφαλαίο.
Από την Αντιγόνη Πάντα-Χαρβά
Καλώς ή κακώς, αυτό το ρημάδι το εργαλείο του Ζούκερμπεργκ απασχολεί πολύ χρόνο από το 24ωρό μας και τα νοτιφικέισο πέφτουν βροχή. Όλοι έχουμε βάλει το χεράκι μας, λίγο ή πολύ, σε αυτό το πανδαιμόνιο υπερπληροφόρησης και καθημερινά κάνουμε και κάποια φαουλάκια που προκαλούν γέλιο ή νεύρα στους φίλους μας. Ε, μήπως λίγο να αρχίσουμε να προσέχουμε κι εμείς τι κάνουμε; Αφού όσο και να γκρινιάζουμε και να λέμε ότι δεν θα ξανασχοληθούμε, κάπως, κάπου, κάποτε, πάλι εκεί θα μας φέρει ο δρόμος.
1. Έφτιαξα ένα γκρουπ και θέλω να βάλω εκεί μέσα όοοοολους τους φίλους μου. Επειδή είναι έτσι φτιαγμένο το σύστημα, πρέπει να τους προσθέσω εγώ, να τους έρχονται ανεξέλεγκτα ειδοποιήσεις από το κάθε τι που θα ανεβάζει εκεί ο καθένας, να με βρίσουν, να ψάξουν το κουμπάκι για να πατήσουν να μην τους έρχονται ειδοποιήσεις, να με ξαναβρίσουν και γενικώς να με βρίσουν. Αν όμως στείλω ένα μήνυμα προσωπικό -όχι ομαδικό- που απλώς τους ενημερώνω για το γκρουπ, τους δίνω τη δυνατότητα έτσι να επιλέξουν αν τους ενδιαφέρει ή όχι, χωρίς πρώτα να τους έχω κάνει να σιχτιρίσουν την ώρα και τη στιγμή που μου είπαν κάποτε ότι τους αρέσει η νέα τάση που θέλει τα μαλλιά βαμμένα βουργουανδί και μου έδωσαν ιδέα για να φτιάξω αυτό το νέο γκρουπ.
2. Μου αρέσει να παίζω παιχνίδια με τις ώρες και οκ, μπράβο μου που έχω περάσει τόσες πίστες και παίζω τα πλήκτρα με τα βελάκια στα δάχτυλα. Αν σταματήσω να στέλνω και προκλήσεις σε όλους τους φίλους μου κάθε φορά που σκαλώνω και χρειάζομαι μία εξτρά ζωή, η δική τους ζωή θα γίνει πιο ευχάριστη.
3. Δεν έχει νόημα να γκρινιάζω επειδή με καλούν σε όλα τα events της πόλης. Αφού μόνη μου επέλεξα να πατήσω like σε όλα τα μαγαζιά του κέντρου, των περιχώρων, του τάδε χωριού που είχα επισκεφθεί δύο καλοκαίρια πριν όταν χάθηκα σε ένα βουνό της Πελοππονήσου -και μπήκα μέσα στο πρώτο μπαράκι που βρήκα-, έχω ταυτόχρονα επιλέξει και να έχω ενημέρωση για τα events τους. Καλώς ή κακώς (κακώς δηλαδή) το facebook έχει βάλει στο ίδιο κουτάκι όλα τα notifications και για τα events, και για τα comments και για τα games και για τα tags και για τα πάντα όλα σχεδόν, άρα δεν μου φταίνε οι άνθρωποι που είπαν να κάνουν ένα πάρτυ στο μαγαζί τους και σκέφτηκαν να με ενημερώσουν με ένα invite.
4. Από τη στιγμή που μπήκα στο ρημάδι το σόσιαλ και έχω εκεί το όνομά μου, ανεβάζω φωτό, ποστάρω διάφορα, γράφω την άποψή μου, είναι λίγο (τι λίγο δηλαδή) αφελές να ζητάω από όλο τον κόσμο κάθε λίγο και λιγάκι να αλλάζει τις ρυθμίσεις του δικού του προφίλ έτσι ώστε να μην ξεφύγει κάτι που έχω γράψει μέσα στην αχανή σφαίρα του διαδικτύου και μην τύχει και δει η Καίτη (που δεν χωνεύω γιατί μου έφαγε τον γκόμενο), ότι έγραψα κάτι που μετά εκείνη μπορεί να το σχολιάσει με τη Νίκη και θα φτάσει στ’ αυτιά του πρώην μου του Μάκη (αυτόν που μου έφαγε η Καίτη ντε) και καταστραφεί ο κόσμος. Ερμ, τζίζας! Αν θέλω total privacy θα πρέπει απλά να κλείσω το facebook. Δεν είναι υποχρεωμένοι όλοι να κάνουν τον τροχονόμο των posts μου όλη μέρα. Εντάξει, από ένα-δυο φίλους στενούς, μπορώ να ζητήσω να με προσέχει λίγο, αλλά μέχρι εκεί, όχι από όλο τον λαό.
5. Είναι πολύ άκομψο να στέλνω ομαδικό μήνυμα σε 3.000 φίλους μου. Μόνο οι 3.000 ειδοποιήσεις που μου λένε ότι ο τάδε και ο δείνα εγκατέλειψε τη συζήτηση, είναι αρκετές για να κάνουν τους παραλήπτες να με μπλοκάρουν μια για πάντα.
6. Το Facebook δεν είναι ραδιόφωνο. Επομένως το να κάνω κανονική εκπομπή ένα ολόκληρο βράδυ ποστάροντας ασταμάτητα τραγούδια από τη σκηνή του Sheffield με σχόλια όπως: «ένα τελευταίο και κλείνουμε για απόψε», είναι λίγο αστείο.
7. Το στάτους σε τρίτο πρόσωπο (Antigoni Panta-Charva is watching «Gravity» and she’s travelling through space) θυμίζει μόνο το my space του 2004 και γενικώς η φάση είναι spacey (όχι με την καλή έννοια).
8. Ελλάδα, Μάιος 2014: Είμαι υπερήφανη για τους γνωστούς μου, ξέρω όλη την Αθήνα, θέλω συνέχεια να τους αναφέρω σε κάθε στάτους και φωτογραφία που ανεβάζω, θα τους ταγκάρω παντού! Ελλάδα, Ιούλιος 2014: People are strange when you‘re a stranger, faces look ugly when you‘re alone. (Nough said).
9. Οκ, είμαι πολύ έξυπνη, αστεία, εύστροφη και θέλω να το μάθει όλος ο κόσμος. Με κάθε ευκαιρία, με κάθε αφορμή. Πρέπει να τα σχολιάζω όλα με τέτοιο τρόπο ώστε όλοι να λένε: τι είπε ρε η μεγάλη! Ερμ, όχι! Δεν χριεάζεται να ψάχνω μονίμως τη σούπερ εξυπνακίστικη ατάκα για να γράψω στάτους. Αλήθεια, δεν χρειάζονται ΟΛΑ τα γεγονότα της ημέρας και του κόσμου το δικό μου καυστικό σχολιασμό. Ο κόσμος θα ζήσει και χωρίς αυτόν.
10. Πέθανε κάποιος που μια φορά είχα ακούσει να τον αναφέρει ο θείος του γκόμενου της πρώην συναδέλφου μου ένα βράδυ που τον πέτυχα στο ταμείο του σούπερ μάρκετ. Ας μην γράψω κι εγώ RIP μαζί με όλους τους άλλους στο newsfeed, αναφέροντας στοιχεία του εκλειπόντος από τη wikipedia ή ποστάροντας το ίδιο τραγούδι/clip που έχουν ποστάρει άλλοι 500 νωρίτερα. Φτάνει με τα RIP. Ας τα κάνουν αυτοί που όντως έχουν κάτι διαφορετικό ή εντελώς προσωπικό να μοιραστούν για το συγκεκριμένο συμβάν.
11. Αλήθεια πόσο ψώνιο πρέπει να είμαι για να πατάω like σε αυτά που ποστάρω εγώ; Δηλαδή υπάρχει περίπτωση από τη στιγμή που το πόσταρα εγώ να μη μου αρέσει; Δηλαδή είμαστε σοβαροί τώρα; Όχι αλήθεια.
12. Όταν θέλω να προμοτάρω το δίσκο μου, σάιτ, μαγαζί, ρούχα, whatever, δεν πάω να ποστάρω ανάρτηση – διαφήμιση στον τοίχο των φίλων μου που ξέρω ότι τους διαβάζει πολύς κόσμος, ούτε τους ταγκάρω σε κάθε πόστερ που αναρτώ για το event μου. Οι φίλοι μου δεν είναι το tabloid μου. Εντάξει;
13. Υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που διαβάζει το στάτους κάποιου, φτιάχνεται και μετά το αντιγράφει και το ποστάρει ως δικό του; Όχι δεν υπάρχει. Σοβαρός εννοώ.
14. Θέλω να ευλογήσω τα γένια μιας μάρκας, ενός μαγαζιού κτλ., μήπως και μου στείλουν κι εμένα κανένα δωράκι. Μία, άντε δύο φορές είναι οκ. Όταν φτάνω στο επίπεδο του να ανεβάζω κάθε τρεις και λίγο φωτογραφίες ή στάτους που λένε: «κοίτα εδώ στo “Athens Firma Eimai Egw Clothes & Home Centre” τι ωραια που περναμε, γιατι το φανταστικό “Athens Firma Eimai Egw Clothes & Home Centre” ειναι τοσο κουλ, και με ντύνει κάθε μέρα και με σκεπαζει τα βραδια στο κρεβατι κι εγω το “Athens Firma Eimai Egw Clothes & Home Centre” το φορουσα απο τα τεσσερα γιατι ημουν απο τοτε φασιο αικο». Κλικ σελφι παμε ολοι μαζι: «Athens Firma Eimai Egw Clothes & Homeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee». Αντίο.
15. Είναι μία ωραία ημέρα και μακάρι να είναι μία καλή μέρα, όλη μέρα. Θα γράψω ένα σκέτο καλημέρα έτσι για να δείξω ότι τα απλό και ανθρώπινο είναι και πιο άμεσο. Μετά θα μπουν και άλλοι από κάτω και θα μου γράψουν ένα σκέτο καλημέρα. Μετά θα μπω στα comments τους και θα απαντήσω σε έναν έναν προσωπικά και ονομαστικά καλημέρα. Μετά κάποιοι θα μου ξαναπούν καλημέρα προσωπικά και ονομαστικά. Μετά οι άλλοι που θα διαβάζουν θα εύχονται να ήταν νύχτα γιατί μία νύστα την ένιωσαν.
17. Θέλω να πάρω μέρος σε όλα τα petitions που κυκλοφορούν στον ντουνιά. Οκ, ναι, γιατί όχι, αφού μπορώ ας το κάνω. Θέλω να υπογράψουν και όλοι οι φίλοι μου σε όλα αυτά τα petitions και αν δεν το κάνουν, τότε σημαίνει ότι δεν είναι εύσπλαχνοι, είναι παρτάκηδες, έιναι ξιπασμένοι! Εχμ, όχι! Δεν σημαίνει τίποτε απ’ όλα αυτά απαραίτητα. Κάποιοι δεν πιστεύουν ότι τα petitions έχουν αποτέλεσμα, κάποιοι έχουν άλλους τρόπους να δείχνουν τη διαφωνία τους με κάτι και κάποιοι άλλοι απλώς είχαν τόσα πολλά να κάνουν μέσα στη μέρα τους που μπορεί να τους ξέφυγε και κάποιο από όλα τα μηνύματα και τα νοτιφικείσο του FB. Δεν τους κρατάω μούτρα γι’ αυτό και δεν τους κάνω σκηνή. Είναι δικαίωμά τους.
18. Όταν ένας φίλος μας ανεβάζει ένα άρθρο που έχει γράψει ο ίδιος κάπου ή που έχει γραφτεί στο περιοδικό/site που δουλεύει, δεν είναι πολύ κομψό να μπαίνω στο ποστ του και να τρολάρω τον ίδιο και τη δουλειά του, εκτός αν έχει γράψει κάτι πραγματικά ακραίο, όπου συγγνώμη κιόλας, κανονικά αν ήταν όντως πολύ φίλος μου αυτός που το έγραψε, δεν θα είχαμε τόσο τεράστια απόκλιση απόψεων ώστε να χρειαστεί να τον κράξω δημόσια. Οπότε ας πρόσεχα τι φίλους κάνω -και διαηρώ- στο FB και μετά ας το παίξω μάγκας δημόσια.
19. Καλό είναι να αποφεύγουμε τις φωτογραφίες προφίλ -και γενικώς τις άπειρες φωτογραφίες- με το έτερον ήμισυ, εκτός αν είμαστε σιαμαία και χρησιμοποιούμε έναν υπολογιστή, ένα πληκτρολόγιο, ένα σώμα, μια ψυχή (άσε που αν χωρίσουμε, άντε μετά να σβήνουμε 3463890 φωτογραφίες από το timeline).
20. Ας συμπληρώσει κάποιος άλλος το 20, να μη γκρινιάζω μόνο εγώ.
