Σχετικά Άρθρα

• Η NASA κατέγραψε τον ήχο μέσα από μια μαύρη τρύπα - Ένας από τους πιο ανατριχιαστικούς θορύβους
  σε Τεχνολογία
  

  Ανατριχιάζει ο ήχος του διαστήματος μέσα από το video που κυκλοφόρησε η NASA

  ΗNASA δημιούργησε ένα ανατριχιαστικό ηχητικό κλιπ με ηχητικά κύματα που κυματίζουν από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο διάστημα.

  Η μαύρη τρύπα βρίσκεται στο κέντρο του σμήνους των γαλαξιών του Περσέα, που βρίσκεται 250 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Και τα ηχητικά κύματα που προέρχονται από αυτό έχουν μετατοπιστεί κατά 57 και 58 οκτάβες για να γίνουν ακουστά στα ανθρώπινα αυτιά.

  Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία κυκλοφόρησε τον ήχο το 2022 και ο καλύτερος τρόπος για να το περιγράψει είναι ένα απόκοσμο ουρλιαχτό που ακούγεται τρομακτικό και θυμωμένο.

  Αυτή είναι η πρώτη φορά που αυτά τα ηχητικά κύματα εξάγονται και γίνονται ηχητικά.

  Ακούστε τον:

  Διαπίστωσαν ότι τα ακουστικά κύματα ταξίδευαν μέσα από το τεράστιο αέριο που περιβάλλει την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα, η οποία είναι πλέον διάσημη για τον ήχο της.

  Στην πραγματικότητα, τα κύματα περιέχουν τη χαμηλότερη νότα που έχει εντοπιστεί ποτέ στο σύμπαν, πολύ πιο κάτω από την ανθρώπινη ακοή.

• Η ανακάλυψη τεράστιων πιδάκων μαύρης τρύπας αναγκάζει αστρονόμους να... ξανασκεφτούν τη δομή του σύμπαντος!
  σε Τεχνολογία
  

  Αστρονόμοι εντόπισαν δύο τεράστιους πίδακες ύλης, που εκτοξεύονται από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα σε απόσταση 7,5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

  «Οι μαύρες τρύπες θεωρούνται οι σκουπιδοφάγοι του σύμπαντος, που καταβροχθίζουν οτιδήποτε τους πλησιάζει. Πριν ρουφήξει το αντικείμενο η μαύρη τρύπα, εκρέει ένα κλάσμα του, σχηματίζοντας έναν πίδακα», επεσήμανε ο Martijn Oei, μεταδιδακτορικός στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια.

  Οι πίδακες των μαύρων τρυπών αυξάνουν την ακτινοβολία και τα σωματίδια κοντά στην ταχύτητα του φωτός, με αποτέλεσμα να λάμπουν σε μήκη κύματος ορατά στα ραδιοτηλεσκόπια.

  Οι αστρονόμοι τους έδωσαν το παρατσούκλι Πορφύριος

  Μια τέτοια λάμψη τράβηξε το 2018 την προσοχή των αστρονόμων που υπογράφουν μελέτη, καθώς εξέταζαν τον ουρανό χρησιμοποιώντας το ευρωπαϊκό ραδιοτηλεσκόπιο LOFAR, ή LOw Frequency ARray.

  Η ισχύς των πιδάκων που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα ισοδυναμεί με εκείνη τρισεκατομμυρίων ήλιων. Είναι τόσο τεράστιοι που οι ερευνητές τους έδωσαν το παρατσούκλι Πορφύριος, από τον γίγαντα της ελληνικής μυθολογίας.

  Μπροστά στην ανακάλυψη αυτή οι αστρονόμοι καλούνται να επανεξετάσουν όσα γνώριζαν για το μέγεθος των πιδάκων καθώς και για το πώς μπορούν να επηρεάσουν το περιβάλλον τους και τη δομή του σύμπαντος.

  «Δεν έχουν το μέγεθος ενός ηλιακού συστήματος ή ενός γαλαξία. Έχει τη διάμετρο 140 γαλαξιών. Ο Γαλαξίας μας θα ήταν μια μικρή κουκκίδα μπροστά σε αυτές τις δύο γιγάντιες εκρήξεις», τόνισε.

  Πηγή: Ethnos.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ
• Μαύρη τρύπα με πίδακες 140 φορές μεγαλύτερους από τον γαλαξία μας, ανακάλυψαν αστρονόμοι
  σε Τεχνολογία
  

  Αστρονόμοι ανακάλυψαν τους μακρύτερους πίδακες μαύρης τρύπας που έχουν παρατηρηθεί ποτέ στον ουρανό, σε έναν πολύ, πολύ μακρινό γαλαξία.

  Οι εκρήξεις-ρεκόρ εκτείνονται σε 23 εκατομμύρια έτη φωτός από άκρη σε άκρη, κάτι που ισοδυναμεί με το να βάλεις στη σειρά 140 γαλαξίες σαν τον δικό μας, σύμφωνα με τους ερευνητές.

  Με το όνομα Πορφυρίων, από έναν γίγαντα της ελληνικής μυθολογίας, αυτές οι δύο γιγαντιαίες εκροές – οι οποίες εκτοξεύονται πάνω και κάτω από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα – σχηματίστηκαν όταν το σύμπαν ήταν μόλις 6,3 δισεκατομμυρίων ετών, λιγότερο από το μισό της σημερινής του ηλικίας των σχεδόν 14 δισεκατομμυρίων ετών.

  Αν και αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι πίδακες από μια μαύρη τρύπα που έχουν αναφερθεί μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες δήλωσαν ότι τέτοιοι γιγάντιοι πίδακες δεν είναι τόσο σπάνια όσο νομίζαμε προηγουμένως, με περισσότερους από 10.000 να έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, αναφέρει ο Independent.

  Οι δύο πίδακες, οι οποίοι προέρχονται από απόσταση περίπου 7,5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός, έχουν συνδυασμένη ισχύ που ισοδυναμεί με τρισεκατομμύρια ήλιους, δήλωσαν οι ερευνητές.

  Προέρχονται από έναν γαλαξία περίπου 10 φορές μεγαλύτερης μάζας από τον δικό μας, πρόσθεσαν.

  Πριν τον Πορφύριο, ο μεγαλύτερος επιβεβαιωμένος πίδακας ήταν ο Αλκυονέας (επίσης όνομα γίγαντα της ελληνικής μυθολογίας), ο οποίος εκτείνεται σε έκταση που αντιστοιχεί σε περίπου 100 δικούς μας γαλαξίες.

  Τα ευρήματα των επιστημόνων, που δημοσιεύονται στο περιοδικό Nature, υποδηλώνουν ότι αυτά τα γιγάντια συστήματα πιδάκων μπορεί να έχουν παίξει μεγαλύτερο ρόλο στο σχηματισμό των αρχαίων γαλαξιών από ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα.

  Διασχίζοντας τον κοσμικό ιστό

  Ο Πορφύριος υπήρχε κατά τη διάρκεια μιας εποχής κατά την οποία τα νήματα που συνδέουν και τροφοδοτούν τους γαλαξίες, γνωστά ως κοσμικός ιστός, ήταν πιο κοντά μεταξύ τους απ' ό,τι τώρα. Αυτό σημαίνει ότι τεράστιοι πίδακες σαν αυτόν, έφταναν σε μεγαλύτερο τμήμα του κοσμικού ιστού από ό,τι πιστεύαμε, είπαν οι ερευνητές.

  Ο Πορφύριος και άλλοι τεράστιοι πίδακες βρέθηκαν χρησιμοποιώντας τα ραδιοτηλεσκόπια LOFAR (LOw Frequency ARray), τα οποία βρίσκονται σε επτά χώρες της Ευρώπης, με το κύριο δίκτυο κεραιών στην Ολλανδία.

  Όσον αφορά το ερώτημα γιατί αυτοί οι πίδακες είναι τόσο μεγάλοι, ο Μάρτιν Χάρντκασλ, καθηγητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Χέρτφορντσαϊρ στο Ηνωμένο Βασίλειο, δήλωσε ότι αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι η συσσώρευση – η διαδικασία με την οποία οι μαύρες τρύπες καταναλώνουν το υλικό που τις περιβάλλει – θα ήταν μακρά και σταθερή, επιτρέποντας στους πίδακες να στρέφονται προς την ίδια κατεύθυνση για δισεκατομμύρια χρόνια. «Χρειάζεται ο συνδυασμός μεγάλης ισχύος και μεγάλης διάρκειας ζωής για να φτάσει κανείς σε αυτά τα πολύ μεγάλα μεγέθη», εξήγησε.

  Πηγή: Cnn.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ

• Μαύρη τρύπα μεσαίου μεγέθους ίσως είναι ο «χαμένος κρίκος» της Κοσμολογίας
  σε Τεχνολογία
  

  Η παλιά διαμάχη για το εάν υπάρχουν μαύρες τρύπες μεσαίου μεγέθους φαίνεται πως βρήκε απάντηση.

  Εξετάζοντας την κίνηση των άστρων σε μια σχετικά μικρή γειτονιά του Γαλαξία, διεθνής ομάδα ερευνητών πιστεύει ότι εντόπισε μια μαύρη τρύπα μεσαίου μεγέθους, ένα αντικείμενο που οι αστρονόμοι υποθέτουν ότι υπάρχει αλλά δεν μπορούν μέχρι σήμερα να το αποδείξουν.

  Όλες οι μαύρες τρύπες που γνωρίζουμε χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τις μικρές μαύρες τρύπες που συνήθως σχηματίζονται όταν ένα μεγάλο άστρο εξαντλεί τα πυρηνικά του καύσιμα και καταρρέει κάτω από το ίδιο του το βάρος· και τις «υπέρμαζες» μαύρες τρύπες που κρύβονται στα κέντρα όλων των γαλαξιών και έχουν μάζα εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου.

  Η κρατούσα θεωρία θέλει τις υπέρμαζες μαύρες τρύπες να προκύπτουν από μικρότερες που μεγαλώνουν σταδιακά καταπίνοντας υλικό από το περιβάλλον τους ή άλλες μαύρες τρύπες. Αυτό θα σήμαινε ότι κάπου στο Σύμπαν πρέπει να υπάρχουν και ενδιάμεσα μεγέθη, τα οποία όμως δεν έχουν γίνει αντιληπτά. Προηγούμενες μελέτες που υπεδείκνυαν την ύπαρξη «μικρομεσαίων» μελανών οπών» αμφισβητήθηκαν και μένουν αναπόδεικτες.

  Νέες ενδείξεις για την ύπαρξη ενός τέτοιου σώματος εντοπίστηκαν τώρα στο αστρικό σμήνος του Ωμέγα του Κενταύρου, μια ομάδα περίπου 10 εκατομμυρίων άστρων που θεωρείται υπόλειμμα ενός μικρού γαλαξία που απορροφήθηκε από τον δικό μας πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

  «Υπάρχει εδώ και καιρό μια διαμάχη για το εάν οι μαύρες τρύπες ενδιάμεσου μεγέθους υπάρχουν γενικά και ειδικά στο Ωμέγα του Κενταύρου. Το αντικείμενο που ανιχνεύσαμε μπορεί να δώσει οριστική απάντηση» δήλωσε ο Μαξιμίλιαν Χέμπερλε του Ινστιτούτου Αστρονομίας «Μαξ Πλανκ» στη Γερμανία, πρώτος συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature.

  Εξετάζοντας παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble που καλύπτουν διάστημα 20 ετών, αστρονόμοι εντόπισαν στο Ωμέγα του Κενταύρου επτά άστρα που κινούνται με πολύ μεγάλες ταχύτητες, τόσο μεγάλες που θα περίμενε κανείς ότι πρόκειται σύντομα να εγκαταλείψουν το σμήνος.

  🆕 NASA/ESA @HUBBLE_space Telescope finds evidence for rare black hole in Omega Centauri 👇 https://t.co/v40OrThdKt

  — European Space Agency (@esa) July 10, 2024

  Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι τα επτά άστρα επιταχύνθηκαν από ένα αόρατο αντικείμενο (το τετράγωνο σημειώνει τη θέση του) με μάζα τουλάχιστον 8.200 φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου, λένε οι ερευνητές. Η υποθετική μελανή οπή, σε απόσταση 17.000 ετών φωτός από το Ηλιακό Σύστημα, θα ήταν η πλησιέστερη που γνωρίζουμε και η δεύτερη μεγαλύτερη στον Γαλαξία μετά την κεντρική μαύρη τρύπα, γνωστή ως Τοξότης Α*, η οποία έχει μάζα τέσσερα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου.

  Σύμφωνα με το σενάριο που προτείνει η μελέτη, η μικρομεσαία μαύρη τρύπα θα είχε κι αυτή μεγαλώσει αν είχε αφεθεί να καταπίνει όλο και περισσότερο αέριο από τον γαλαξία της.

  Αυτό όμως δεν συνέβη επειδή η σφαίρα επιρροής της υπέκυψε στον δικό μας Γαλαξία, ο οποίος ήταν πολύ μεγαλύτερος και απορρόφησε τα περισσότερα άστρα και το αέριο του μικρότερου.

  Για να επιβεβαιωθεί όμως αυτό το σενάριο απαιτούνται περαιτέρω παρατηρήσεις. Στα 20
  χρόνια που κάλυψε η νέα μελέτη, ακόμα και το ταχύτερο από τα επτά άστρα μετακινήθηκε
  μόνο δύο pixel στις εικόνες του Hubble, παρά το γεγονός ότι κινείται με ταχύτητα 113
  χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο.

  Οι παρατηρήσεις θα πρέπει να συνεχιστούν για να επιβεβαιωθεί ότι τα επτά άστρα δεν κινούνται σε ευθεία γραμμή μέχρι να βγουν από το μητρικό τους σμήνος αλλά όντως περιφέρονται σε κύκλους γύρω από τη μαύρη τρύπα.

  Πηγή: In.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ

• Διάστημα: Επιστήμονες εντοπίζουν μαύρη τρύπα να ξυπνά σε πραγματικό χρόνο
  σε Τεχνολογία
  

  Στα τέλη του 2019 ο γαλαξίας SDSS1335+0728 άρχισε ξαφνικά να λάμπει πιο έντονα από ποτέ. Έπειτα από μελέτη, οι αστρονόμοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι παρακολούθησαν ζωντανά την ξαφνική αφύπνιση της τεράστιας μαύρης τρύπας στον πυρήνα του.

  «Φανταστείτε ότι παρατηρούσατε έναν μακρινό γαλαξία για χρόνια και πάντα φαινόταν ήρεμος και ανενεργός. Ξαφνικά ο πυρήνας του αρχίζει να παρουσιάζει δραματικές αλλαγές στη φωτεινότητα σε αντίθεση με οποιαδήποτε τυπικά γεγονότα που έχουμε δει στο παρελθόν», περιγράφει η Πόλα Σάντσεθ Σαέζ, αστρονόμος στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO) στη Γερμανία και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Astronomy & Astrophysics».

  Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν δεδομένα από διάφορα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια για να παρακολουθήσουν πώς μεταβλήθηκε η φωτεινότητα του γαλαξία, ο οποίος βρίσκεται 300 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό της Παρθένου. Όπως επισημαίνεται, ορισμένα φαινόμενα, όπως οι εκρήξεις σουπερνόβα, μπορούν να κάνουν τους γαλαξίες να φωτιστούν ξαφνικά, όμως αυτές οι μεταβολές της φωτεινότητας διαρκούν συνήθως μερικές (δεκάδες ή εκατοντάδες) ημέρες. Ο συγκεκριμένος γαλαξίας εξακολουθεί να γίνεται φωτεινότερος σήμερα, περισσότερα από τέσσερα χρόνια αφότου παρατηρήθηκε για πρώτη φορά αυτή η φωτεινότητα. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι οι μεταβολές που ανιχνεύθηκαν στον γαλαξία δεν μοιάζουν με καμία άλλη μεταβολή που έχει παρατηρηθεί στο παρελθόν.

  Συγκρίνοντας τα δεδομένα που ελήφθησαν πριν και μετά τον Δεκέμβριο του 2019 οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο συγκεκριμένος γαλαξίας εκπέμπει τώρα πολύ περισσότερο φως σε υπεριώδη και υπέρυθρα μήκη κύματος, ενώ τον Φεβρουάριο του 2024 άρχισε να εκπέμπει και ακτίνες Χ.

  Οι μαύρες τρύπες, «αυτά τα γιγάντια τέρατα συνήθως κοιμούνται και δεν είναι άμεσα ορατά. Στην περίπτωση του SDSS1335+0728 καταφέραμε να παρατηρήσουμε το ξύπνημα της τεράστιας μαύρης τρύπας. 'Αρχισε ξαφνικά να τρέφεται με το αέριο που ήταν διαθέσιμο στο περιβάλλον της, με αποτέλεσμα να γίνει πολύ φωτεινή», εξηγεί ο Κλαούντιο Ρίτσι από το Πανεπιστήμιο Diego Portales, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.

  Προηγούμενες μελέτες ανέφεραν ότι ανενεργοί γαλαξίες γίνονται ενεργοί έπειτα από αρκετά χρόνια, αλλά οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που η ίδια η διαδικασία, το ξύπνημα της μαύρης τρύπας, παρατηρείται σε πραγματικό χρόνο.

  Διευκρινίζουν πάντως ότι χρειάζονται επακόλουθες παρατηρήσεις για να αποκλειστούν εναλλακτικές εξηγήσεις. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι βλέπουμε ένα συμβάν παλιρροϊκής διακοπής, κατά το οποίο ένα αστέρι περνά τόσο κοντά από μια μαύρη τρύπα, που απομακρύνεται από την παλιρροϊκή δύναμη της μαύρης τρύπας. Επίσης, δεν αποκλείουν ότι θα μπορούσε να συμβαίνει και ένα νέο φαινόμενο.

  Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ESO/M. Kornmesser

• Διάστημα: Την πιο μακρινή συγχώνευση μαύρων τρυπών ανίχνευσε το James Webb
  σε Τεχνολογία
  

  Αποδείξεις για τη συνεχιζόμενη συγχώνευση δύο γαλαξιών και των τεράστιων μαύρων τρυπών τους, όταν το σύμπαν είχε ηλικία μόλις 740 εκατομμυρίων ετών, εντόπισε μια διεθνής ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Πρόκειται για την πιο μακρινή ανίχνευση συγχώνευσης μαύρων τρυπών που έχει επιτευχθεί ποτέ και την πρώτη φορά που αυτό το φαινόμενο έχει εντοπιστεί τόσο νωρίς στο σύμπαν.

  Η μία από τις δύο μαύρες τρύπες έχει μάζα που είναι 50 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου. «Η μάζα της άλλης μαύρης τρύπας είναι πιθανότατα παρόμοια, αν και είναι πολύ δύσκολο να μετρηθεί, επειδή αυτή η δεύτερη είναι θαμμένη σε πυκνό αέριο», εξηγεί ο Ρομπέρτο Μαϊολίνο από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και το University College του Λονδίνου και μέλος της ερευνητικής ομάδας. Το γαλαξιακό σύστημα που παρατηρήθηκε είναι γνωστό ως ZS7.

  «Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η συγχώνευση είναι μια σημαντική οδός, μέσω της οποίας οι μαύρες τρύπες μπορούν να αναπτυχθούν γρήγορα, ακόμα και στην κοσμική αυγή. Μαζί με άλλα ευρήματα του Webb για ενεργές, ογκώδεις μαύρες τρύπες στο μακρινό σύμπαν, τα αποτελέσματά μας δείχνουν επίσης ότι οι ογκώδεις μαύρες τρύπες διαμορφώνουν την εξέλιξη των γαλαξιών από την αρχή», εξηγεί η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Χάνα Ούμπλερ από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.

  Η ομάδα σημειώνει ότι μόλις οι δύο μαύρες τρύπες συγχωνευθούν, θα δημιουργήσουν βαρυτικά κύματα. Γεγονότα, όπως αυτό, θα είναι ανιχνεύσιμα με την επόμενη γενιά παρατηρητηρίων βαρυτικών κυμάτων, όπως η αποστολή LISA που εγκρίθηκε πρόσφατα από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος.

  Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».

  Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ESA/Webb, NASA, CSA, J. Dunlop, D. Magee, P. G. Pérez-González, H. Übler, R. Maiolino, et. al

• Αστρονόμοι εντόπισαν μαύρη τρύπα 33 φορές το μέγεθος του Ήλιου
  σε Τεχνολογία
  

  Οι αστρονόμοι εντόπισαν την BH3 χάρη στα δεδομένα που έστειλε στη Γη ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Gaia

  Μία τεράστια μαύρη τρύπα, η οποία σχηματίστηκε κατά τον «θάνατο» ενός άστρου σε απόσταση μόλις 2.000 ετών φωτός από τη Γη, εντόπισαν οι αστρονόμοι.

  Η BH3 είναι η μεγαλύτερη αστρική μαύρη τρύπα που έχει βρεθεί στον Γαλαξία μας. Αποκαλύφθηκε μέσω της ισχυρής έλξης που ασκεί σε ένα αστέρι το οποίο περιφέρεται γύρω από τη μαύρη τρύπα στον αστερισμό του Αετού.

  Οι αστρονόμοι εντόπισαν την BH3 χάρη στα δεδομένα που έστειλε στη Γη ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Gaia, ο οποίος χαρτογραφεί τις θέσεις ενός δισ. άστρων.

  Τα στοιχεία έδειξαν ότι η μαύρη τρύπα έχει μάζα 33 φορές αυτής του Ήλιου, ενώ το άστρο της περιφέρεται κάθε 11,6 χρόνια. Είναι πιθανόν ότι το άστρο έχει παγιδευτεί στην περιοχή της μαύρης τρύπας. Η απόσταση από τη Γη, τα 2.000 έτη φωτός, είναι πολύ μικρή για τα δεδομένα του Διαστήματος, ωστόσο δεν είναι επικίνδυνη για τον πλανήτη μας.
  
  Η τυχαία ανακάλυψη είναι τόσο σημαντική που οι επιστήμονες έδωσαν στη δημοσιότητα λεπτομέρειες νωρίτερα από το προγραμματισμένο, ώστε να μπορέσουν άλλοι αστρονόμοι να πραγματοποιήσουν παρατηρήσεις το συντομότερο δυνατό.

  Οι αστρικές μαύρες τρύπες σχηματίζονται όταν αστέρια με μέγεθος αρκετά μεγαλύτερο από τον Ήλιο καταρρέουν στο τέλος της ζωής τους. Έχουν βρεθεί δεκάδες στον Γαλαξία μας, οι περισσότερες με βάρος περίπου 10 φορές τη μάζα του Ήλιου.

  Πηγή: Protothema.gr
• Το «Μάτι του Σάουρον»: Mια εκπληκτική νέα εικόνα της μαύρης τρύπας του γαλαξία μας
  σε Τεχνολογία
  

  Οι επιστήμονες αποκάλυψαν μια εκπληκτική νέα εικόνα της μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξία μας. Το αντικείμενο – γνωστό ως Τοξότης Α* – παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε πολωμένο φως.

  Η στροβιλώδης εικόνα δείχνει τη δομή του μαγνητικού πεδίου γύρω από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στην καρδιά του γαλαξία μας και υποδηλώνει ότι μπορεί να έχει έναν κρυφό πίδακα.

  Όπως αναφέρει ο Independent, η εικόνα δημιουργήθηκε από τους επιστήμονες στο πλαίσιο της συνεργασίας Event Horizon Telescope. Αυτή παρήγαγε την πρώτη εικόνα μιας μαύρης τρύπας – εκείνης στην καρδιά του γαλαξία Messier 87 το 2019 – και την πρώτη εικόνα του Τοξότη Α* το 2022.

  Breaking news: the Event Horizon Telescope team unveils strong magnetic fields spiraling at the edge of Milky Way’s central black hole, Sagittarius A*. This new image suggests that strong magnetic fields may be common to all black holes.
  
  #OurBlackHole #SgrABlackHole pic.twitter.com/BV8eON4Jhc

  — Event Horizon 'Scope (@ehtelescope) March 27, 2024

  Ο γαλαξίας μας είναι χίλιες φορές μικρότερος από τον Messier 87, αλλά η νέα εικόνα υποδηλώνει ότι μπορεί να είναι εξαιρετικά παρόμοιοι: εκτός από την κοινή εμφάνιση, μοιάζουν να έχουν συγγενικές δομές μαγνητικών πεδίων.

  «Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ότι υπάρχουν ισχυρά, ελικοειδή και οργανωμένα μαγνητικά πεδία κοντά στη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας», δήλωσε η αστροφυσικός Sara Issaoun, συν-επικεφαλής του προγράμματος.

  «Μαζί με το γεγονός ότι ο Τοξότης A* έχει μια εντυπωσιακά παρόμοια δομή πόλωσης με αυτή που παρατηρείται στην πολύ μεγαλύτερη και ισχυρότερη μαύρη τρύπα M87*, μάθαμε ότι τα ισχυρά και διατεταγμένα μαγνητικά πεδία είναι κρίσιμα για τον τρόπο με τον οποίο οι μαύρες τρύπες αλληλεπιδρούν με το αέριο και την ύλη γύρω τους».

  Ο Δρ. Ziri Younsi, μέλος του Event Horizon Telescope, συμπλήρωσε: «Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η δομή πόλωσης του Τοξότη A* είναι τόσο παρόμοια με εκείνη της μαύρης τρύπας M87*, η οποία γνωρίζουμε ότι διαθέτει έναν θαυμαστό σχετικιστικό πίδακα (σ.σ. πολύ ισχυρός πίδακας πλάσματος με ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός). Είναι πιθανό ένας τέτοιος πίδακας να κρύβεται στον Τοξότη Α*».

  Simulations that look almost identical can look vastly different with polarized light. Learn more in this video!
  
  cr. CrazyBridge Studios, EHT Collaboration
  🔗https://t.co/3YnFS9yXdx pic.twitter.com/hesGnedSGM

  — Event Horizon 'Scope (@ehtelescope) March 27, 2024

  Τι είναι το πολωμένο φως

  Η εικόνα, που φαίνεται για πρώτη φορά σε πολωμένο φως, δείχνει πορτοκαλί στροβιλισμούς γύρω από τη μαύρη τρύπα, που φέρνουν στο νου το Μάτι του Σάουρον από την κινηματογραφική μεταφορά του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν.

  Το φως είναι ένα ταλαντευόμενο ή κινούμενο ηλεκτρομαγνητικό κύμα που μας επιτρέπει να βλέπουμε αντικείμενα, ενώ το πολωμένο φως είναι φως στο οποίο το ηλεκτρικό και το μαγνητικό πεδίο δονούνται το καθένα σε ένα μόνο επίπεδο. Αν και μας περιβάλλει, τα ανθρώπινα μάτια δεν μπορούν να το ξεχωρίσουν από το κανονικό φως.

  Στις μαύρες τρύπες, τα σωματίδια που στροβιλίζονται γύρω από τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου εκπέμπουν ένα μοτίβο πόλωσης, επιτρέποντας στους αστρονόμους να δουν με όλο και μεγαλύτερη λεπτομέρεια τι συμβαίνει στις περιοχές των μαύρων τρυπών και να χαρτογραφήσουν τις γραμμές του μαγνητικού τους πεδίου.

  Τα ευρήματα που συνοδεύουν τη νέα εικόνα του Τοξότη Α* δημοσιεύονται στην επιθεώρηση The Astrophysical Journal Letters.

  Πηγή: Cnn.gr