Σχετικά Άρθρα

• Το τηλεσκόπιο James Webb ανακάλυψε πλανήτη μοναδικό στο είδος του
  σε Τεχνολογία
  

  Οι επιστήμονες είναι σοκαρισμένοι και ενθουσιασμένοι από την ανακάλυψη του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb.

  Οι επιστήμονες που χρησιμοποιούν το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb —αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων— βρίσκονται σε κατάσταση σοκ μετά την ανακάλυψη ενός πλανήτη που είναι ο πρώτος του είδους του.

  Αυτή η μοναδική ανακάλυψη έγινε από την ομάδα του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν και θεωρείται αξιοσημείωτη, καθώς δεν υπάρχει τίποτα άλλο γνωστό στο σύμπαν που να μοιάζει με αυτόν τον πλανήτη.

  Ο πλανήτης αυτός είναι το τελευταίο εύρημα του διαστημικού τηλεσκοπίου, το οποίο συνεχίζει να αποκαλύπτει απίστευτα μυστικά του Διαστήματος.

  Διπλάσιος σε μέγεθος από τη Γη

  «Αυτή είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε κάτι τέτοιο. Ο πλανήτης φαίνεται να αποτελείται κυρίως από ατμό καυτού νερού, γι’ αυτό και τον αποκαλούμε ‘steam world’ (ατμοσφαιρικός κόσμος)».

  Ο πλανήτης, που ονομάζεται GJ 9827 d, είναι περίπου διπλάσιος σε μέγεθος από τη Γη. Για πολλά χρόνια, οι αστρονόμοι πίστευαν ότι αυτού του είδους οι πλανήτες υπήρχαν, αλλά δεν είχαν καταφέρει να το αποδείξουν μέχρι τώρα​.

  «Αυτό είναι ένα κρίσιμο βήμα προς την ανίχνευση ατμοσφαιρών σε κατοικήσιμους εξωπλανήτες τα επόμενα χρόνια»

  Και για εκείνους που ενδιαφέρονται για τα εξωγήινα θέματα, μην ανησυχείτε. Ο GJ 9827 d, ο οποίος βρίσκεται 100 έτη φωτός από τη Γη, δεν μπορεί να φιλοξενήσει ζωή όπως τη γνωρίζουμε.

  Ωστόσο, η μοναδική του ατμόσφαιρα ανοίγει νέες δυνατότητες για τη μελέτη άλλων μικρών πλανητών και την πιθανότητά τους να φιλοξενήσουν ζωή, σύμφωνα με την ομάδα του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.

  Μέχρι στιγμής, σχεδόν όλοι οι εξωπλανήτες αποτελούνται κυρίως από τα ελαφρύτερα στοιχεία — υδρογόνο και ήλιο — όπως ο Δίας και ο Κρόνος στο ηλιακό μας σύστημα, δήλωσε η Piaulet-Ghorayeb. Αυτό σημαίνει ότι είναι σαφώς διαφορετικοί από το φιλικό προς τη ζωή περιβάλλον της Γης.

  «Αυτό είναι ένα κρίσιμο βήμα…»

  «Ο GJ 9827 d είναι ο πρώτος πλανήτης όπου ανιχνεύσαμε μια ατμόσφαιρα πλούσια σε βαριά μόρια, όπως οι γήινοι πλανήτες του ηλιακού συστήματος», δήλωσε η Caroline Piaulet-Ghorayeb από το Ινστιτούτο Trottier για την Έρευνα των Εξωπλανητών στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, η οποία ηγήθηκε της μελέτης. «Αυτό είναι ένα τεράστιο βήμα»

  Οι ερευνητές δήλωσαν ότι αν δεν υπήρχε το τηλεσκόπιο James Webb, αυτές οι ανακαλύψεις απλώς δεν θα μπορούσαν να συμβούν. Ο αστροφυσικός του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, Ryan MacDonald, ανέφερε: «Ακόμη και με τις πρώτες παρατηρήσεις του τηλεσκοπίου το 2022, οι ερευνητές ανακάλυπταν νέες γνώσεις σχετικά με τις ατμόσφαιρες απομακρυσμένων πλανητών.

  Τώρα, επιτέλους, ερευνούμε από τι είναι φτιαγμένοι αυτοί οι μυστηριώδεις κόσμοι με μεγέθη ανάμεσα στη Γη και τον Ποσειδώνα, για τους οποίους δεν έχουμε παραδείγματα στο ηλιακό μας σύστημα».

  «Αυτό είναι ένα κρίσιμο βήμα προς την ανίχνευση ατμοσφαιρών σε κατοικήσιμους εξωπλανήτες τα επόμενα χρόνια»​, τόνισε ο ίδιος.

  Πηγή: In.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Freepik
• Η μεγαλύτερη καταιγίδα στο ηλιακό μας σύστημα αλλάζει συνεχώς σχήμα και θέση
  σε Τεχνολογία
  

  Νέες παρατηρήσεις της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας του Δία που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble δείχνουν ότι η 190 ετών καταιγίδα κουνιέται και αλλάζει σχήμα συνεχώς.

  Οι απροσδόκητες παρατηρήσεις, τις οποίες έκανε το Hubble επί 90 ημέρες από τον Δεκέμβριο έως τον Μάρτιο, δείχνουν ότι η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα (Great Red Spot, ή GRS για συντομία) δεν είναι τόσο σταθερή όσο φαίνεται, σύμφωνα με τους αστρονόμους.

  Η GRS είναι ένας αντικυκλώνας, μια μεγάλη κυκλοφορία ανέμων στην ατμόσφαιρα του Δία που περιστρέφεται γύρω από μια κεντρική περιοχή υψηλής πίεσης κατά μήκος της ζώνης νεφών του νότιου μεσαίου γεωγραφικού πλάτους του πλανήτη. Και η μεγαλύτερη στο ηλιακό μας σύστημα, τόσο μεγάλη που η Γη θα μπορούσε να χωρέσει μέσα της.

  Παρόλο που οι καταιγίδες θεωρούνται γενικά ασταθείς, η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα διατηρείται για σχεδόν δύο αιώνες. Αλλά οι παρατηρούμενες αλλαγές φαίνεται να σχετίζονται με την κίνηση και το μέγεθός της. Μια ακολουθία των εικόνων στο παρακάτω βίντεο της NASA δείχνει τη δίνη να «κουνιέται» σαν ζελατίνη και να διαστέλλεται και να συστέλλεται με την πάροδο του χρόνου:

  Η σχετική μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό The Planetary Science Journal και παρουσιάστηκε στην πρόσφατη 56η ετήσια συνάντηση του Τμήματος Πλανητικών Επιστημών της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας.

  «Ενώ γνωρίζαμε ότι η κίνησή του μεταβάλλεται ελαφρώς στο γεωγραφικό μήκος της, δεν περιμέναμε να δούμε και το μέγεθος να ταλαντώνεται. Απ' όσο γνωρίζουμε, δεν έχει εντοπιστεί στο παρελθόν», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Έιμι Σάιμον, πλανητική επιστήμονας στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA.

  «Με την υψηλή ανάλυση του τηλεσκοπίου Hubble μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η GRS συμπιέζεται και αποσυμπιέζεται, ενώ ταυτόχρονα κινείται ταχύτερα και βραδύτερα. Αυτό ήταν πολύ απροσδόκητο», συμπλήρωσε.

  Μια μεταβαλλόμενη εξωγήινη καταιγίδα

  Οι αστρονόμοι παρατηρούν την Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα εδώ και τουλάχιστον 150 χρόνια. Οι επιστήμονες της NASA χρησιμοποιούν το Hubble για να παρακολουθούν τη συμπεριφορά της μία φορά το χρόνο μέσω του προγράμματος Outer Planet Atmospheres Legacy ή OPAL, του οποίου ηγείται η Σάιμον. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα παρατηρεί τους εξωτερικούς πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και παρακολουθεί πώς αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου.

  Όμως οι νέες παρατηρήσεις έγιναν ξεχωριστά μέσω ενός προγράμματος αφιερωμένου στη λεπτομερέστερη μελέτη της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας, παρακολουθώντας πώς η καταιγίδα μεταβάλλεται σε διάστημα μηνών. Οι γνώσεις που συλλέγονται από προγράμματα σαν αυτό μπορούν να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς μπορεί να είναι ο καιρός σε εξωπλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από άλλα άστρα.

  Η ομάδα της Σάιμον χρησιμοποίησε τις εικόνες υψηλής ανάλυσης του Hubble για να ρίξει μια λεπτομερή ματιά στο μέγεθος, το σχήμα και τις χρωματικές αλλαγές της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας.

  «Όταν κοιτάζουμε προσεκτικά, βλέπουμε ότι πολλά πράγματα αλλάζουν από μέρα σε μέρα», δήλωσε η Σάιμον. Στις αλλαγές περιλαμβάνεται η φωτεινότητα του πυρήνα της καταιγίδας όταν η GRS βρίσκεται στο μεγαλύτερο μέγεθός της, καθώς ταλαντώνεται.

  «Καθώς επιταχύνεται και επιβραδύνεται, η GRS πιέζει τους αεροχείμαρρους στα βόρεια και νότια της», δήλωσε ο Μάικ Ουόνγκ, συν-συγγραφέας της μελέτης, πλανητικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ. «Σαν ένα σάντουιτς όπου οι φέτες ψωμιού εξογκώνονται όταν υπάρχει πολύ γέμιση στη μέση».

  Στον Ποσειδώνα, οι σκοτεινές κηλίδες μπορούν να παρασυρθούν σε όλο τον πλανήτη, καθώς δεν υπάρχουν ισχυροί αεροχείμαρροι που να τις συγκρατούν στη θέση τους, ενώ στον Δία η Μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα είναι παγιδευμένη ανάμεσα σε αεροχείμαρρους σε νότιο γεωγραφικό πλάτος, σύμφωνα με τον Ουόνγκ.

  Οι αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει ότι η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα συρρικνώνεται από τότε που ξεκίνησε το πρόγραμμα OPAL πριν από μια δεκαετία και προβλέπουν ότι θα συνεχίσει να συρρικνώνεται μέχρι να φτάσει σε ένα σταθερό, λιγότερο μακρόστενο σχήμα, το οποίο θα μπορούσε να μειώσει την ταλάντωση.

  «Αυτή τη στιγμή υπερπληρώνει τη ζώνη πλάτους της σε σχέση με το πεδίο του ανέμου. Μόλις συρρικνωθεί μέσα σε αυτή τη ζώνη, οι άνεμοι θα την κρατήσουν πραγματικά στη θέση της», δήλωσε η Σάιμον.

  Με πληροφορίες από: The largest storm in our solar system is moving unexpectedly, scientists say by Ashley Strickland, CNN

  Πηγή: Cnn.gr
• Άγνωστος πλανήτης ανακαλύφθηκε γύρω από το κοντινότερο στη Γη αστέρι
  σε Τεχνολογία
  

  Ένας πλανήτης ανακαλύφθηκε γύρω από το κοντινότερο σε εμάς αστέρι. Πρόκειται για έναν πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από τον Αστέρα του Μπάρναρντ και του δόθηκε το όνομα Barnard b.

  Ο πλανήτης, που εντοπίστηκε με τη χρήση του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO) στη Χιλή, έχει τουλάχιστον τη μισή μάζα της Αφροδίτης και σε αυτόν ένα έτος διαρκεί λίγο περισσότερο από τρεις γήινες ημέρες.

  Τα ευρήματα υποδηλώνουν επίσης ότι μπορεί να υπάρχουν τρεις ακόμη υποψήφιοι εξωπλανήτες, σε διάφορες τροχιές γύρω από το άστρο, σημειώνει ο Independent.

  Ο Αστέρας του Μπάρναρντ

  Ο Αστέρας του Μπάρναρντ απέχει έξι έτη φωτός από τη Γη και είναι το δεύτερο πιο κοντινό αστρικό σύστημα – μετά την ομάδα τριών αστέρων του Άλφα Κενταύρου – και το κοντινότερο μεμονωμένο αστέρι σε εμάς.

  Εξαιτίας της μικρής απόστασης, αποτελεί πρωταρχικό στόχο στην αναζήτηση εξωπλανητών που μοιάζουν με τη Γη. Μέχρι τώρα, δεν είχε επιβεβαιωθεί κανένας πλανήτης σε τροχιά γύρω από τον Αστέρα του Μπάρναρντ.

  Ο Jonay Gonzalez Hernandez, ερευνητής στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής των Καναρίων Νήσων στην Ισπανία, και κύριος συγγραφέας της σχετικής μελέτης που δημοσιεύεται στο περιοδικό Astronomy and Astrophysics, δήλωσε: «Ακόμη και αν χρειάστηκε πολύς χρόνος, ήμασταν πάντα σίγουροι ότι θα μπορούσαμε να βρούμε κάτι».

  Στη μελέτη, οι ερευνητές αναζητούσαν σήματα από πιθανούς εξωπλανήτες εντός της κατοικήσιμης ή εύκρατης ζώνης του Αστέρα του Μπάρναρντ – δηλαδή στο εύρος όπου μπορεί να υπάρχει νερό στην επιφάνεια του πλανήτη.

  Γιατί δεν θα… μετακομίσουμε εκεί

  Ο Barnard b βρίσκεται είκοσι φορές πιο κοντά στο άστρο του από ό,τι ο Ερμής στον Ήλιο. Πραγματοποιεί μια περιστροφή γύρω από αυτό σε 3,15 γήινες ημέρες και έχει επιφανειακή θερμοκρασία περίπου 125 βαθμούς Κελσίου.

  «Ο Barnard b είναι ένας από τους μικρότερους σε μάζα εξωπλανήτες που γνωρίζουμε και ένας από τους λίγους γνωστούς με μάζα μικρότερη από αυτή της Γης», δήλωσε ο Jonay Gonzalez Hernandez. «Αλλά ο πλανήτης βρίσκεται πολύ κοντά στο άστρο-ξενιστή, πιο κοντά από την κατοικήσιμη ζώνη. Ακόμα και αν το άστρο είναι περίπου 2.500 βαθμούς ψυχρότερο από τον Ήλιο μας, η θερμοκρασία εκεί είναι πολύ υψηλή για να διατηρηθεί νερό στην επιφάνεια».

  Πηγή: Cnn.gr
• Ο μακρινός πλανήτης που δίνει ένα τρομακτικό σενάριο για το τέλος της Γης
  σε Τεχνολογία
  

  Αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν πλανήτη παρόμοιο με τη Γη που προσφέρει μια εικόνα για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει ο πλανήτης μας όταν ο Ήλιος φτάσει στο τέλος της ζωής του.

  Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν μακρινό πλανήτη που μοιάζει με τη Γη και προσφέρει μια ανατριχιαστική ματιά στο πώς θα μπορούσε να μοιάζει ο πλανήτης μας σε δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα.

  Αυτός ο πλανήτης ίσως ήταν κατοικήσιμος κάποτε και περιστρεφόταν γύρω από ένα άστρο παρόμοιο με τον τρόπο που ο πλανήτης μας περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο. Ωστόσο, το άστρο που τον φιλοξενούσε υπέστη βίαιο θάνατο κάποια στιγμή, με αποτέλεσμα αυτός ο πλανήτης να αποκολληθεί και να παρασυρθεί πιο μακριά στο Διάστημα, αναφέρει η έρευνα.

  Ωστόσο όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η Daily Mail, oρισμένες μελέτες δείχνουν ότι ο Ήλιος θα αρχίσει τη διαδικασία θανάτου του σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Όταν έρθει αυτή η στιγμή, ο πλανήτης μας θα μπορούσε να έχει μια μοίρα παρόμοια με αυτή του νεοανακαλυφθέντος πλανήτη.

  Ποιος είναι ο νέος πλανήτης και το άστρο

  Ο νέος πλανήτης και το άστρο που τον φιλοξενεί βρίσκονται σε απόσταση περίπου 4.000 ετών φωτός από τη Γη. Εντοπίστηκαν για πρώτη φορά το 2020, αλλά μια ομάδα αστρονόμων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ έριξε πρόσφατα άλλη μια ματιά σε αυτό το πλανητικό σύστημα χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Keck στη Χαβάη.

  Η μελέτη τους καθόρισε ότι αυτός ο πλανήτης περίπου στο μέγεθος Γης περιστρέφεται γύρω από έναν λευκό νάνο, δηλαδή τον πυκνό, καυτό πυρήνα ενός άστρου που έχει πεθάνει. Πριν το άστρο πεθάνει, αυτό το πλανητικό σύστημα μπορεί να έμοιαζε πολύ με τη Γη σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Και δεν αποκλείεται αυτός ο πλανήτης να είχε υποστηρίξει ζωή πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

  Αλλά σήμερα, αυτός ο βραχώδης, άγονος πλανήτης υπάρχει εκτός της κατοικήσιμης ζώνης του λευκού νάνου -της περιοχής γύρω από ένα άστρο που είναι ικανή να συντηρήσει ζωή, επισημαίνεται. Ο δικός μας ήλιος θα περάσει τελικά από την ίδια διαδικασία θανάτου. Αλλά δεν θα είμαστε ζωντανοί για να το δούμε. Μελέτες δείχνουν ότι το άστρο μας έχει ακόμα ένα δισεκατομμύριο χρόνια ζωής.

  Αλλά ο θάνατος του Ήλιου θα εξατμίσει τελικά τους ωκεανούς της Γης και θα διπλασιάσει την ακτίνα της τροχιάς της. Και αυτό μόνο αν η διαστολή του Ήλιου δεν καταπιεί πρώτα ολόκληρο τον πλανήτη μας. Καθώς ο Ήλιος εισέρχεται στη φάση του ερυθρού γίγαντα -το τελικό στάδιο πριν από τον θάνατο- θα φουσκώσει σαν μπαλόνι, θα καταπιεί και θα αποτεφρώσει τον Ερμή και την Αφροδίτη.

  Ταυτόχρονα, η συρρίκνωση της μάζας του θα αναγκάσει τους επιζώντες πλανήτες -όπως ίσως η Γη- να διευρύνουν τις τροχιές τους. Αυτό θα προσφέρει στη Γη μια μικρή πιθανότητα επιβίωσης. Αλλά είναι πιθανό ο πλανήτης μας να καταβροχθιστεί μαζί με τον Ερμή και την Αφροδίτη κατά τη διάρκεια της φάσης του ερυθρού γίγαντα του Ήλιου.

  Το σενάριο για το μέλλον της Γης

  «Προς το παρόν δεν έχουμε συναίνεση για το αν η Γη θα μπορούσε να αποφύγει να καταβροχθιστεί από τον ερυθρό γίγαντα ήλιο», δήλωσε σε ανακοίνωσή του ο επικεφαλής συγγραφέας Keming Zhang, μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο. «Σε κάθε περίπτωση, ο πλανήτης Γη θα είναι κατοικήσιμος για άλλο ένα δισεκατομμύριο χρόνια, οπότε οι ωκεανοί της Γης θα εξατμιστούν από το ανεξέλεγκτο φαινόμενο του θερμοκηπίου - πολύ πριν από τον κίνδυνο να καταβροχθιστεί από τον κόκκινο γίγαντα», πρόσθεσε.

  Σε οκτώ δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, ο ήλιος θα περάσει στην τελική του μετατροπή σε έναν «νεκρό λευκό νάνο. Τα εξωτερικά του στρώματα θα διασκορπιστούν, αφήνοντας πίσω μια πυκνή, λαμπερή σφαίρα που θα έχει το μέγεθος της Γης, αλλά θα εξακολουθεί να έχει την αρχική μάζα του ήλιου.

  Αν η Γη επιβιώσει από τη φάση του ερυθρού γίγαντα του ήλιου, θα έχει απομακρυνθεί περίπου δύο φορές περισσότερο από τον ήλιο από ό,τι βρίσκεται τώρα. Αυτή η νέα τροχιά θα την τοποθετήσει πολύ έξω από την κατοικήσιμη ζώνη του λευκού νάνου. Αυτή η ζοφερή εικόνα του μέλλοντος του πλανήτη μας μοιάζει εξαιρετικά με την τρέχουσα κατάσταση αυτού του νεοανακαλυφθέντος πλανήτη.

  Η ερευνητική ομάδα δημοσίευσε τα ευρήματά της σήμερα στο περιοδικό Nature Astronomy.

  Πηγή: iEidiseis.gr
• Ξεχάστε τον Άρη: Το James Webb μελετά κοντινό πλανήτη που μπορεί να φιλοξενεί ζωή
  σε Κόσμος
  

  Οι αστρονόμοι θα μπορούσαν τελικά να αποδείξουν ότι υπάρχει εξωγήινη ζωή σε έναν σχετικά κοντινό πλανήτη μετά από σημερινές παρατηρήσεις. Ο πλανήτης K2-18b - ο οποίος είναι υπερδιπλάσιος από τη Γη και 120 έτη φωτός μακριά - βρίσκεται μέσα στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του στον αστερισμό του Λέοντα.

  Οι επιστήμονες δήλωσαν πέρυσι ότι πίστευαν ότι είχαν ανιχνεύσει αέριο διμεθυλοσουλφίδιο στην ατμόσφαιρά του - μια ένωση που «παράγεται μόνο από τη ζωή».

  Παρατηρήσεις από το James Webb

  Τώρα, για να επιβεβαιωθεί η διαπίστωση, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb θα πραγματοποιήσει πολύωρες παρατηρήσεις του πλανήτη την Παρασκευή.

  Επικεφαλής των ερευνών για τον πλανήτη K2-18b είναι ο Δρ Nikku Madhusudhan, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Τον ονόμασε «υδρόγειο» κόσμο - ένας σχετικά νέος όρος που επινόησε για έναν βραχώδη πλανήτη με ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο και ωκεανούς νερού.

  «Αν ανιχνεύσουμε DMS [στον K2-18b], αυτό τον τοποθετεί βασικά στην κορυφή των πιθανών ενδείξεων κατοικησιμότητας», δήλωσε στους Times. Ο K2-18b - με μάζα πάνω από οκτώ φορές μεγαλύτερη από τη Γη και υπερδιπλάσια σε μέγεθος - ανακαλύφθηκε το 2015. Αλλά μόλις το 2019 αναφέρθηκε η παρουσία υδρατμών στην ατμόσφαιρα του K2-18b.

  Στη συνέχεια, πέρυσι, το τηλεσκόπιο James Webb εντόπισε διοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο στην ατμόσφαιρά του, καθώς και έλλειψη αμμωνίας.

  Ο Δρ Madhusudhan χαρακτήρισε αυτή τη στιγμή ως «πολύ βαθιά στιγμή», επειδή υποστηρίζει τη θεωρία ότι υπάρχει ένας ωκεανός νερού κάτω από μια ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο.

  Η ανακάλυψη που ενθουσίασε τους επιστήμονες

  Αλλά ήταν η παρουσία κάτι άλλου που ενθουσίασε ακόμη περισσότερο τους αστρονόμους. Οι αρχικές παρατηρήσεις του Webb έδωσαν μια πιθανή ανίχνευση ενός μορίου που ονομάζεται διμεθυλοσουλφίδιο (DMS), το οποίο στη Γη «παράγεται μόνο από τη ζωή».

  Το μεγαλύτερο μέρος του DMS στη γήινη ατμόσφαιρα εκπέμπεται από το φυτοπλαγκτόν σε θαλάσσια περιβάλλοντα - γεγονός που υποδηλώνει μια παρόμοια μορφή ζωής στον μακρινό πλανήτη.

  Στην πραγματικότητα, οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν να σκεφτούν καμία φυσική γεωλογική ή χημική διαδικασία που θα μπορούσε να δημιουργήσει DMS χωρίς ζωντανούς οργανισμούς.

  Ο Δρ Madhusudhan δήλωσε ότι το εύρημα ήταν ένα σοκ, αλλά επειδή ήταν αρχικές παρατηρήσεις, θα μπορούσε να πει μόνο με 50 τοις εκατό βεβαιότητα ότι υπάρχει DMS στον K2-18b.

  Πηγή: ethnos.gr- ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ από Alexandr από το Pixabay

• Μελέτη ερευνά το πώς οι λευκοί νάνοι καταστρέφουν πλανητικά συστήματα σαν το δικό μας
  σε Τεχνολογία
  

  Μια νέα αστρονομική μελέτη διερευνά τον αντίκτυπο που έχουν οι λευκοί νάνοι – αστέρια κοντά στο τέλος της ζωής τους, που έχουν κάψει όλα τα καύσιμά τους – σε πλανητικά συστήματα όπως το δικό μας ηλιακό σύστημα.

  Ο Δρ Amornrat Aungwerojwit του Πανεπιστημίου Naresuan στην Ταϊλάνδη, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (MNRAS), δήλωσε στον Guardian:«Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι όταν οι αστεροειδείς, τα φεγγάρια και οι πλανήτες πλησιάζουν σε λευκούς νάνους, η τεράστια βαρύτητα αυτών των άστρων διαλύει τα μικρά πλανητικά σώματα σε όλο και μικρότερα κομμάτια».

  Οι συγκρούσεις μεταξύ αυτών των κομματιών τα αλέθουν τελικά σε σκόνη, η οποία καταλήγει στον λευκό νάνο, επιτρέποντας στους ερευνητές να προσδιορίσουν από τι είδους υλικό ήταν φτιαγμένα τα αρχικά πλανητικά σώματα.

  Ο καθηγητής Boris Gaensicke, από το τμήμα φυσικής του Πανεπιστημίου του Ουόρικ στην Αγγλία, δήλωσε: «Και μόνο το γεγονός ότι μπορούμε να ανιχνεύσουμε τα συντρίμμια αστεροειδών, ίσως φεγγαριών ή ακόμη και πλανητών που περνούν γύρω από έναν λευκό νάνο κάθε δύο ώρες είναι αρκετά εντυπωσιακό, αλλά η μελέτη μας δείχνει ότι η συμπεριφορά αυτών των συστημάτων μπορεί να εξελιχθεί γρήγορα, μέσα σε λίγα χρόνια. Η μοίρα τους είναι πολύ πιο πολύπλοκη από ό,τι θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε».

  Οι τρεις λευκοί νάνοι της μελέτης

  Για τη νέα μελέτη, οι επιστήμονες ερεύνησαν τις αλλαγές στη φωτεινότητα άστρων επί 17 χρόνια. Επικεντρώθηκαν σε τρεις διαφορετικούς λευκούς νάνους, οι οποίοι συμπεριφέρθηκαν όλοι πολύ διαφορετικά.

  Ο πρώτος λευκός νάνος που μελετήθηκε – γνωστός ως ZTF J0328-1219 – φαινόταν σταθερός και «φρόνιμος» τα τελευταία χρόνια, αλλά οι συγγραφείς βρήκαν ενδείξεις μεγάλου καταστροφικού γεγονότος γύρω στο 2010.

  Ένα άλλο αστέρι – γνωστό ως ZTF J0923+4236 – φάνηκε να εξασθενεί ακανόνιστα κάθε δύο μήνες και παρουσιάζει χαοτική μεταβλητότητα σε χρονικές κλίμακες λεπτών κατά τη διάρκεια αυτών των καταστάσεων εξασθένησης, πριν φωτιστεί ξανά.

  Ο τρίτος λευκός νάνος που αναλύθηκε – ο WD 1145+017 – είχε αποδειχθεί από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) το 2015 ότι συμπεριφέρεται κοντά στις θεωρητικές προβλέψεις, με τεράστιες διακυμάνσεις στον αριθμό, το σχήμα και το βάθος των διελεύσεων. Παραδόξως σε αυτή την τελευταία μελέτη, οι διελεύσεις έχουν πλέον εξαφανιστεί εντελώς.

  «Το σύστημα γίνεται, συνολικά, πολύ ήπια φωτεινότερο, καθώς η σκόνη που παράγεται από τις καταστροφικές συγκρούσεις γύρω στο 2015 διαλύεται», δήλωσε ο Gaensicke. «Η απρόβλεπτη φύση αυτών των διελεύσεων μπορεί να τρελάνει τους αστρονόμους – τη μια στιγμή είναι εκεί, την επόμενη εξαφανίζονται. Και αυτό δείχνει το χαοτικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται».

  Πώς θα τελειώσει ο κόσμος

  Όταν ρωτήθηκε για την τύχη του δικού μας ηλιακού συστήματος, ο Gaensicke, δήλωσε: «Τα θλιβερά νέα είναι ότι η Γη πιθανότατα θα καταβροχθιστεί από τον διαστελλόμενο Ήλιο, πριν αυτός γίνει λευκός νάνος» – κάτι που υπολογίζεται να συμβεί σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια.

  «Όσον αφορά το υπόλοιπο ηλιακό σύστημα, κάποιοι από τους αστεροειδείς που βρίσκονται μεταξύ Άρη και Δία, και ίσως κάποιοι από τους δορυφόρους του Δία μπορεί να μετατοπιστούν και να ταξιδέψουν αρκετά κοντά στον λευκό νάνο ώστε να υποστούν τη διαδικασία διάλυσης που ερευνήσαμε».

  Πηγή: Cnn.gr

• Πέντε χώρες στη δίνη της κρίσης νερού - Δυσμενείς οι προβλέψεις για όλο τον πλανήτη
  σε Περιβάλλον
  

  Ο πλανήτης αντιμετωπίζει μια «πρωτοφανή κρίση νερού» που οφείλεται στην αλματώδη αύξηση της ζήτησης και στην επιτάχυνση της κλιματικής κρίσης, σύμφωνα με νέα έκθεση.

  Το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού αντιμετωπίζει κάθε χρόνο «εξαιρετικά υψηλή υδατική καταπόνηση», ενώ επιπλέον 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι αναμένεται να πληγούν μέχρι το 2050, σύμφωνα με τον Άτλαντα Υδατικού Κινδύνου του Ινστιτούτου Παγκόσμιων Πόρων που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα.

  Εξαιρετικά υψηλή υδατική καταπόνηση σημαίνει, ότι οι χώρες χρησιμοποιούν σχεδόν όλο το νερό που διαθέτουν – τουλάχιστον το 80% της ανανεώσιμης προσφοράς τους, σύμφωνα με την έκθεση, η οποία δημοσιεύεται κάθε τέσσερα χρόνια.

  Η έκθεση διαπίστωσε ότι 25 χώρες, που αντιπροσωπεύουν το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού, αντιμετωπίζουν εξαιρετικά υψηλή υδατική καταπόνηση κάθε χρόνο, με το Μπαχρέιν, την Κύπρο, το Κουβέιτ, τον Λίβανο και το Ομάν να είναι οι πέντε χώρες που πλήττονται περισσότερο.

  «Το νερό είναι αναμφισβήτητα ο πιο σημαντικός πόρος στον πλανήτη και παρόλα αυτά δεν το διαχειριζόμαστε ως τέτοιον», δήλωσε στο CNNi η Samantha Kuzma, αναλύτρια δεδομένων του προγράμματος του Ινστιτούτου Παγκόσμιων Πόρων για το νερό, και συγγραφέας της έκθεσης.

  Επιδείνωση της κρίσης

  Σε παγκόσμιο επίπεδο, η ζήτηση νερού έχει υπερδιπλασιαστεί από το 1960 και η έκθεση προβλέπει ότι θα αυξηθεί περαιτέρω κατά 20-25% έως το 2050.

  Η αυξημένη ζήτηση νερού οφείλεται σε μια σειρά παραγόντων, όπως η αύξηση των πληθυσμών, οι ανάγκες κλάδων όπως ο γεωργικός, οι μη βιώσιμες πολιτικές χρήσης νερού και η έλλειψη επενδύσεων σε υποδομές.

  Στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, τις περιοχές με την μεγαλύτερη έλλειψη νερού στον κόσμο, ολόκληρος ο πληθυσμός θα ζει με εξαιρετικά υψηλή υδατική καταπόνηση μέχρι τα μέσα του αιώνα, προβλέπει η έκθεση. Ενώ η μεγαλύτερη αλλαγή στη ζήτηση νερού θα συμβεί στην υποσαχάρια Αφρική, όπου προβλέπεται αύξηση κατά 163% έως το 2050.

  Παράλληλα, η κλιματική αλλαγή προκαλεί όλο και πιο σοβαρές και παρατεταμένες ξηρασίες και καύσωνες, που καθιστούν τις προμήθειες νερού πολύ λιγότερο αξιόπιστες. Η έλλειψη νερού καθιστά επίσης δυσκολότερο για τους ανθρώπους να επιβιώσουν σε αυτά τα ακραία φαινόμενα.

  Ακόμα και αν ο κόσμος καταφέρει να περιορίσει την αύξηση της θερμοκρασίας στους 1,3 έως 2,4 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα – ένα «αισιόδοξο» σενάριο σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή – ένα επιπλέον δισεκατομμύριο άνθρωποι αναμένεται να ζουν σε συνθήκες εξαιρετικά υψηλής υδατικής καταπόνησης μέχρι το 2050, σύμφωνα με την έκθεση.

  Ποιες είναι οι λύσεις;

  Η έκθεση προτείνει διάφορα μέτρα για να αποφευχθεί η μετατροπή της υδατικής καταπόνησης σε κρίση νερού. Σε αυτά περιλαμβάνονται μέτρα που βασίζονται στη φύση, όπως η διατήρηση και αποκατάσταση υγροτόπων και δασών, η υιοθέτηση από τους αγρότες πιο αποτελεσματικών τεχνικών άρδευσης, όπως η στάγδην άρδευση, και η επικέντρωση σε πηγές ενέργειας που δεν βασίζονται τόσο πολύ στο νερό, όπως η ηλιακή και η αιολική ενέργεια.

  Μέρη όπως το Λας Βέγκας και η Σιγκαπούρη έχουν δείξει ότι είναι δυνατή η διαχείριση των πολύ περιορισμένων υδάτινων πόρων μέσω πολιτικών όπως η επεξεργασία και επαναχρησιμοποίηση των λυμάτων και η απομάκρυνση των φυτών που χρειάζονται πολύ νερό, σημειώνουν οι συντάκτες της έκθεσης. Ωστόσο, σε παγκόσμιο επίπεδο, τα μέτρα υστερούν.

  Με πληροφορίες από: A quarter of humanity faces extreme water stress – and it’s poised to get worse, new report finds by Hafsa Khalil, CNN

  Πηγή: cnn.gr

• Παράξενος πλανήτης που χάνει την ατμόσφαιρά του προβληματίζει τους επιστήμονες
  σε Τεχνολογία
  

  Οι αστρονόμοι έχουν μπερδευτεί από έναν παράξενο νεαρό πλανήτη που βρίσκεται τόσο κοντά στο μητρικό του άστρο, ώστε η ατμόσφαιρά του εξατμίζεται και η τροχιά του αλλάζει με απρόβλεπτους τρόπους.

  Ο πλανήτης AU Microscopii b (AU Mic b), σύμφωνα με τους επιστήμονες του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, παρουσιάζει σαφή σημάδια απώλειας της πλούσιας σε υδρογόνο ατμόσφαιράς του.

  «Ποτέ δεν έχουμε δει ατμοσφαιρική διαφυγή να γίνεται από εντελώς μη ανιχνεύσιμη σε πολύ ανιχνεύσιμη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, όταν ένας πλανήτης περνά μπροστά από το άστρο του», επισημαίνει η συν-συγγραφέας της σχετικής μελέτης Κίλι Ρόκλιφ.

  Ο AU Mic b, ο πιο εσωτερικός πλανήτης σε αυτό το πλανητικό σύστημα, ανακαλύφθηκε από τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και TESS της NASA το 2020 και είναι ένας αέριος εξωπλανήτης περίπου τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τη Γη.

  Σύμφωνα με τον Independent, η μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο The Astronomical Journal, διαπίστωσε ότι ο πλανήτης που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 32 ετών φωτός από τη Γη έχει μια «ακραία μεταβλητότητα» μεταξύ των μεταβαλλόμενων τροχιών γύρω από το μητρικό του άστρο AU Microscopii (AU Mic) - έναν ερυθρό νάνο ηλικίας μικρότερης των 100 εκατομμυρίων ετών – συγκριτικά, η ηλικία του Ήλιου μας είναι 4,6 δισεκατομμύρια έτη.

  Οι άγριες εκλάμψεις των ερυθρών νάνων

  Οι επιστήμονες ελπίζουν να προσδιορίσουν αν ερυθροί νάνοι όπως ο AU Mic, μπορούν να φιλοξενήσουν κάποια στιγμή ζωή, καθώς οι άγριες εκλάμψεις τους εκτοξεύουν έντονη ακτινοβολία μακράς διάρκειας με περίπου 100 έως 1.000 φορές περισσότερη ενέργεια απ’ όση εξαπολύει ο Ήλιος μας στις εκρήξεις του.

  «Αυτό δημιουργεί ένα πραγματικά ανεξέλεγκτο και ειλικρινά τρομακτικό περιβάλλον αστρικού ανέμου που επηρεάζει την ατμόσφαιρα του πλανήτη», σχολιάζει η Δρ. Ρόκλιφ.

  Οι πλανήτες που σχηματίζονται μέσα στα πρώτα 100 εκατομμύρια χρόνια από τη γέννηση ενός τέτοιου άστρου αναμένεται να βιώσουν τη μεγαλύτερη ποσότητα ατμοσφαιρικής διαφυγής, η οποία θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη απογύμνωση του πλανήτη από την ατμόσφαιρά του.

  Οι ερευνητές ελπίζουν να βρουν τι είδους πλανήτες μπορούν να επιβιώσουν σε αυτά τα περιβάλλοντα και πώς μπορεί τελικά να μοιάζουν όταν το άστρο ηρεμήσει. Έτσι θα μπορούσαν να καθορίσουν αν θα υπάρχει κάποια πιθανότητα να είναι κατοικήσιμοι, ή αν θα καταλήξουν καμένοι πλανήτες.

  Πηγή: Cnn.gr