Πριν φτάσει το New Horizons στον Πλούτωνα, η ιδέα ενός ωκεανού θαμμένου στην «καρδιά» του Πλούτωνα φαινόταν αδύνατη.
Ένα νέο μαθηματικό μοντέλο παρέχει πληροφορίες για το τι μπορεί να κρύβεται κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του πιο διάσημου πλανήτη-νάνου, δηλαδή του Πλούτωνα.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσίευμα του IFL Science, ο Sputnik Planitia, η επιστημονική ονομασία της «καρδιάς» του Πλούτωνα, μοιάζει δραματικά διαφορετικός από τον υπόλοιπο μακρινό κόσμο. Η νέα μοντελοποίηση υποδεικνύει τι είναι πιθανό να βρίσκεται κάτω από αυτήν, καθώς και τις ιδιότητές της.
Η νέα έρευνα για τον Πλούτωνα
Όταν το New Horizons πέρασε από τον Πλούτωνα τον Ιούλιο του 2015, τράβηξε πολλές φωτογραφίες από την επιφάνεια του πλανήτη-νάνου. Εξετάζοντας τις ρωγμές και τα εξογκώματα του Sputnik Planitia, οι ερευνητές δημιούργησαν ένα μοντέλο για το πώς είναι πιθανό να είναι θαμμένος ένας ωκεανός.
Πιστεύουν ότι κάτω από την επιφάνεια του αζωτούχου πάγου, υπάρχει ένα κέλυφος παγωμένου νερού πάχους 40 έως 80 χιλιομέτρων. Έτσι, αυτό το στρώμα πάγου εμποδίζει τον ωκεανό να παγώσει. Η ομάδα εκτιμά, επίσης, ότι η αλατότητα του ωκεανού είναι το πολύ 8% πάνω από εκείνη του ωκεάνιου θαλασσινού νερού στη Γη. Αυτό το ποσοστό είναι παρόμοιο με την πυκνότητα της Μεγάλης Αλμυρής Λίμνης της Γιούτα, στις ΗΠΑ.
Η μοντελοποίηση πρέπει να λάβει υπόψη τις πολλές αβεβαιότητες που έχουμε για τον Πλούτωνα αλλά αν ο ωκεανός ήταν λιγότερο πυκνός, το κέλυφος του πάγου θα κατέρρεε, οπότε θα υπήρχαν πολύ περισσότερες ρωγμές ορατές στον πάγο. Εξίσου, αν ο ωκεανός ήταν πυκνότερος, ο πάγος θα είχε λιγότερες ρωγμές.
Πριν φτάσει το New Horizons στον Πλούτωνα, η ιδέα ενός ωκεανού θαμμένου στην «καρδιά» του Πλούτωνα φαινόταν αδύνατη. Ο πλανήτης-νάνος δεν είναι αρκετά μεγάλος για να έχει διατηρήσει πολλή θερμότητα από τον σχηματισμό του, εφόσον είναι πολύ μακριά από τον Ήλιο.
«Ο Πλούτωνας είναι ένα μικρό σώμα», δήλωσε ο Alex Nguyen, μεταπτυχιακός φοιτητής στις Επιστήμες της Γης, του Περιβάλλοντος και των Πλανητών στο Τμήμα Τεχνών και Επιστημών του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις, σημειώνοντας: «Θα έπρεπε να έχει χάσει σχεδόν όλη τη θερμότητά του λίγο μετά τον σχηματισμό του, οπότε οι βασικοί υπολογισμοί θα έδειχναν ότι είναι παγωμένος μέχρι τον πυρήνα του».
Μια μεγάλη σύγκρουση, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, δημιούργησε τον ωκεανό, και ο βαρυτικός «χορός» μεταξύ του Πλούτωνα και του φεγγαριού του, του Χάροντα, μπορεί να τον βοηθήσει να παραμείνει έτσι, αλλά όχι μόνος του. Οι χημικές συνθέσεις, καθώς και οι γεωλογικές προτάσεις που παρουσιάζονται στην εργασία, η οποία δημοσιεύεται στο Icarus, μπαίνουν στο παιχνίδι για να εξηγήσουν πώς ένας τέτοιος ωκεανός μπορεί να επιβιώσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα σε έναν τόσο ψυχρό κόσμο.
