Η διερεύνηση της εσωτερικής σύνθεσης των ουράνιων σωμάτων επιτυγχάνεται αποτελεσματικότερα μέσω σεισμικών δεδομένων. Ο τρόπος με τον οποίο τα ακουστικά κύματα που παράγονται από τους σεισμούς κινούνται και αντανακλώνται από το υλικό στο εσωτερικό ενός πλανήτη ή ενός φεγγαριού μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να δημιουργήσουν έναν λεπτομερή χάρτη του εσωτερικού του.
Για τη Σελήνη υπάρχουν σεισμικά δεδομένα που συλλέχθηκαν από την αποστολή Apollo, αλλά η ανάλυση τους είναι πολύ χαμηλή για να προσδιορίσουμε με ακρίβεια την κατάσταση του εσωτερικού πυρήνα, αναφέρει το Science Alert. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι υπάρχει ένας ρευστός εξωτερικός πυρήνας – αν και το τι περιλαμβάνει παραμένει υπό συζήτηση. Ενώ τα μοντέλα τόσο ενός στερεού εσωτερικού πυρήνα και ενός ρευστού λειτουργούν εξίσου καλά με τα δεδομένα του Apollo.
Ο αστρονόμος Arthur Briaud του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας και οι συνάδελφοί του, για τη μελέτη που δημοσίευσαν στο περιοδικό Nature, συνέλεξαν δεδομένα από διαστημικές αποστολές και πειράματα μέτρησης αποστάσεων με λέιζερ για να καταρτίσουν ένα προφίλ διαφόρων σεληνιακών χαρακτηριστικών όπως ο βαθμός παραμόρφωσης της Σελήνης από τη βαρυτική αλληλεπίδραση με τη Γη, η μεταβολή της απόστασής της από τη Γη και η πυκνότητά της. Στη συνέχεια, πραγματοποίησαν μοντελοποιήσεις με διάφορους τύπους πυρήνων για να βρουν ποιοι ταιριάζουν περισσότερο με τα δεδομένα των παρατηρήσεων.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο πυρήνας της Σελήνης μοιάζει πολύ με αυτόν της Γης – με ένα εξωτερικό ρευστό στρώμα και έναν στερεό εσωτερικό πυρήνα.
Σύμφωνα με τη μοντελοποίησή τους, ο εξωτερικός πυρήνας έχει ακτίνα περίπου 362 χιλιομέτρων και ο εσωτερικός πυρήνας έχει ακτίνα περίπου 258 χιλιομέτρων – περίπου το 15% της συνολικής ακτίνας της Σελήνης. Ο εσωτερικός πυρήνας έχει επίσης πυκνότητα περίπου 7.822 κιλά ανά κυβικό μέτρο, που είναι πολύ κοντά στην πυκνότητα του σιδήρου.
Επιβεβαίωση μελέτης του 2011
Πίσω στο 2011, μια ομάδα με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα της NASA Marshall Renee Weber είχε καταλήξει σε ένα παρόμοιο αποτέλεσμα χρησιμοποιώντας τις τότε διαθέσιμες σεισμολογικές τεχνικές σε δεδομένα του Apollo. Βρήκαν στοιχεία για έναν στερεό εσωτερικό πυρήνα με ακτίνα περίπου 240 χιλιομέτρων και πυκνότητα περίπου 8.000 κιλά ανά κυβικό μέτρο.
Η νέα μελέτη του Briaud και της ομάδας του επιβεβαιώνει τα προηγούμενα ευρήματα και προκρίνει τη θεωρία ότι ο σεληνιακός πυρήνας μοιάζει με εκείνον της Γης. Και αυτό έχει κάποιες ενδιαφέρουσες συνέπειες για την εξέλιξη της Σελήνης.
Γνωρίζουμε ότι λίγο μετά το σχηματισμό της, η Σελήνη είχε ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, το οποίο άρχισε να μειώνεται πριν από περίπου 3,2 δισεκατομμύρια χρόνια. Ένα τέτοιο μαγνητικό πεδίο δημιουργείται από την κίνηση και την μεταγωγή στον πυρήνα, οπότε το από τι είναι φτιαγμένος ο σεληνιακός πυρήνας έχει βαθιά σχέση με το πώς και γιατί εξαφανίστηκε το μαγνητικό πεδίο.
Πηγή: Cnn.gr
