Χριστούγεννα: Ώρα να γίνουμε πάλι παιδιά… κάνει καλό!!

Χριστούγεννα!! Μέρες γεμάτες ζαχαρωτά, σοκολατάκια, ζάχαρη άχνη, γλυκά κάθε είδους και γεμάτα τραπέζια με κουραμπιέδες, μελομακάρονα και δίπλες. Μέρες που φωτίζονται οι ίδιες από τα λαμπερά στολίδια των χριστουγεννιάτικων δένδρων και τα υπέροχα φωτάκια που ξεπροβάλλουν από κάθε σπίτι και κάθε γωνιά.

Είναι μέρες που φωτίζουν την ψυχή των ανθρώπων και φέρνουν χαμόγελα, καθώς όλες οι πλατείες και οι γειτονιές γιορτάζουν και σε κάθε σπίτι υπάρχει αναμμένη η φλόγα της αγάπης. Είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου!! Εποχή γεμάτη ελπίδα, αγάπη και προσφορά.

Όντως, η  περίοδος των Χριστουγέννων κρύβει μια μαγεία… Έχει πολλά φανερά, αλλά έχει και κρυφά νοήματα… Είναι η ιδανική περίοδος να αναζητήσουμε τα συναισθήματά μας, κοινωνώντας αυτά τα συναισθήματα και στα παιδιά μας  και συσφίγγοντας έτσι τις σχέσεις μας μ’ αυτά. Είναι μια ευκαιρία για εμάς και ένα  ένα σπουδαίο δώρο για τα παιδιά…

Το χριστουγεννιάτικο κλίμα μας προκαλεί νοσταλγία για τα παιδικά μας χρόνια, για καταστάσεις που ζήσαμε στο παρελθόν με την οικογένεια ή με φίλους, για αγαπημένα πρόσωπα που δεν βρίσκονται πια κοντά μας και η νοσταλγία με τη σειρά της μας κάνει να είμαστε πιο αισιόδοξοι για το μέλλον, σύμφωνα με την έρευνα «Nostalgia Increases Optimism», που δημοσιεύτηκε στο Personality and Social Psychology Bulletin.

Οι ευχάριστες αναμνήσεις μας κάνουν να αισθανόμαστε μεγαλύτερη σύνδεση με το κοινωνικό σύνολο και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Ενηλικιωθήκαμε όμως και αποστασιοποιηθήκαμε, κατά κάποιο τρόπο, από τη γιορτή των Χριστουγέννων. Όσο είμαστε παιδιά δεν βλέπουμε την ώρα να έρθουν και λαχταράμε να κρατήσουν όσο περισσότερο γίνεται. Γινόμαστε έφηβοι και τότε μπορεί να αρχίσουν να μας «τη δίνουν» όλες αυτές οι γλυκανάλατες χριστουγεννιάτικες συνήθειες, αντιδράμε στην οικογένεια, στους μεγάλους, θέλουμε να είμαστε διαφορετικοί, αλλά έχουμε κι ένα πολύ ζωντανό παιδί μέσα μας που συγκινείται κρυφά.

Μετά ενηλικιωνόμαστε και μπαίνουμε σε καινούργιους ρυθμούς. Πολλές από τις χαρές των παιδικών χρόνων παύουν να μας συγκινούν όσο πριν, αποκτάμε καινούργιες συνήθειες και μανίες και περνάμε τις γιορτές των Χριστουγέννων τεμπελιάζοντας στο κρεβάτι, πηγαίνοντας σινεμά, ταξιδεύοντας και προσπαθώντας να αποφύγουμε τις πολλές οικογενειακές συνεστιάσεις. Και πάμε ξανά από την αρχή, όταν κάποιοι από εμάς γινόμαστε γονείς .

Τότε συμβαίνει το θαυμαστό και παράδοξο, να γινόμαστε ένα βηματάκι πιο ώριμοι και πιο ενήλικοι και ίσως ακριβώς λόγω αυτού του μικρού βήματος  ταυτόχρονα να νιώθουμε κάτι πολύ παιδικό να ξανασκιρτάει μέσα μας. Πιάνουμε τον εαυτό μας να ξανασυγκινείται με τα Χριστούγεννα, τα δέντρα, τα κάλαντα, τα δώρα, τις μυρωδιές, τα φώτα, τις γιορτές. Τα ξαναβλέπουμε όλα αυτά μέσα από τα μάτια του παιδιού μας, τα χαιρόμαστε όσο ίσως δεν τα είχαμε χαρεί όταν ήμασταν οι ίδιοι παιδιά, ξαναθυμόμαστε πώς ήταν για εμάς και θέλουμε οπωσδήποτε να τα θυμάται όσο γίνεται πιο παραμυθένια!!

Χρειαζόμαστε τις ωραίες παιδικές αναμνήσεις των γιορτών γιατί, όταν και όποτε τις ανακαλούμε, αισθανόμαστε ευφορία με τον ίδιο περίπου τρόπο όπως όταν ακούμε ωραία μουσική ή τρώμε σοκολάτα… Τότε το σώμα μας εκκρίνει τις ενδορφίνες, τις λεγόμενες «ορμόνες της ευτυ­χίας», οι οποίες με τη σειρά τους δυναμώνουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα και τη σωματική και ψυχική μας αντοχή.

Μπορεί να μην μπορούμε συνειδητά να ανακαλέσουμε αναμνήσεις από τα πρώτα 3 χρόνια της ζωής μας, όμως πολλοί από εμάς έχουν εικόνες από στιγμιότυπα που έλαβαν χώρα πριν από την ηλικία αυτή. Μπορεί, λοιπόν, τις πολύ πρώιμες αναμνήσεις μας να μην μπορούμε να τις ανακαλέσουμε όπως και όποτε θέλουμε, αλλά κάποια συμβάντα έχουν παρ’ όλα αυτά καταγραφεί σαν εικόνες, συνυφασμένες με συναισθήματα.

Ούτως ή άλλως, τα συναισθήματα μοιάζουν να είναι το κλειδί για τις παιδικές μας αναμνήσεις. Με αυτό τον τρόπο, λοιπόν, μπορεί ένα παιδί να θυμάται ένα χριστουγεννιάτικο τραγουδάκι που του έλεγαν, γιατί ένιωθε πολύ όμορφα καθώς καθόταν ευτυχισμένο και ασφαλές στην αγκαλιά των γονιών του. Ακόμη κι αν δεν θυμόμαστε συγκεκριμένα γεγονότα, έχουμε μέσα μας μια αίσθηση για το αν, πότε και πώς νιώσαμε σαν παιδιά ασφάλεια, θαλπωρή και αγάπη. Αυτές οι θετικές, αλλά και οι αρνητικές καταγραφές, συνεισφέρουν στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας, μας κάνουν λιγότερο ή περισσότερο ευαίσθητους και εμπλουτίζουν το συναισθηματικό μας κόσμο κάνοντάς μας ξεχωριστούς και μοναδικούς.

Αυτό είναι τα Χριστούγεννα… Ημέρα χαράς!! Ημέρα γεμάτη φωνές, τραγούδια, κάλαντα. Κατά κάποιο τρόπο όλοι γίνονται έστω και για λίγο παιδιά. Αυτή είναι η μαγεία, το να γίνεται κάποιος παιδί! Γι’ αυτό και τα καλύτερα Χριστούγεννα είναι εκείνα των παιδικών χρόνων… Θυμηθείτε λοιπόν  τα Χριστούγεννα των παιδικών σας χρόνων. Ποιες ήταν οι καλύτερες σας αναμνήσεις; Τι γέμιζε την καρδιά σας; Τι έχετε κρατήσει; Αυτά είναι που αξίζει να επαναλάβετε… 

Μην παρασύρεστε από τα social media. Μην παρασύρεστε από τα posts και τα likes. Μη νοιάζεστε τι κάνουν οι άλλοι και μη βιάζεστε να ζηλέψετε την τέλεια ζωή τους, γιατί  τέλεια ζωή δεν υπάρχει. Κάντε αυτό που θα γεμίσει τη δική σας την ψυχή και μη νοιάζεστε τι κάνουν οι άλλοι. Το μεγαλύτερο like δεν είναι αυτό που θα πάρετε  στο Facebook και το Instagram, αλλά  αυτό που θα πάρετε από τους αγαπημένους σας και ας μην το μάθει κανείς άλλος.

Δείτε τα όλα από μακριά σαν παρατηρητές, όπως τα έβλεπε ο Σκρουτζ στη γνωστή Χριστουγεννιάτικη ιστορία. Εισπνεύστε και εκπνεύστε και με  κάθε εισπνοή νιώστε ευγνωμοσύνη και αγάπη, με κάθε εκπνοή αφήστε την ένταση να φύγει. Και τότε τα φετινά Χριστούγεννα θα γεμίσουν ζεστασιά και γαλήνη… Καλές γιορτές σε όλους, με υγεία ψυχής και σώματος!!

Ελένη Αναστ. Παναγούλια

Συμβουλευτικός Ψυχολόγος 

Photo by Anastasiia Chepinska on Unsplash