Γιατί ο χορός είναι εξίσου σημαντικός με τα μαθηματικά για έναν μαθητή

«Ο χορός και η σωματική άσκηση θα πρέπει να έχουν την ίδια θέση στην εκπαίδευση με τα μαθηματικά και τις επιστήμες», υποστηρίζει ο Sir Ken Robinson, ένας παγκόσμιος ηγέτης στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και ένας από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς των New York Times.

Τα οφέλη του χορού έχουν απαριθμιστεί σε χιλιάδες άρθρα και έρευνες και ο διάσημος συγγραφέας γράφει γιατί πρέπει, πλέον, να δοθεί μεγαλύτερη σημασία στον χορό.

Σε μια ομιλία του, λοιπόν, ο Sir Ken Robinson αναφέρει, ότι η εκπαίδευση πρέπει να δώσει την ίδια βαρύτητα στις τέχνες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και την φυσική αγωγή. «Τα παιδιά τα καταφέρνουν καλύτερα μέσα από ένα ευρύ πρόγραμμα σπουδών που οι εκφάνσεις του αγγίζουν όλα τους τα ταλέντα».
«Μάλιστα», τονίζει, «τα παιδιά που μαθαίνουν μέσα σε ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα  βελτιώνουν και τις επιδόσεις τους στα μαθηματικά ή σε άλλα μαθήματα».

Η δύναμη του χορού
Έρευνες, αλλά και ανθρώπινες μαρτυρίες έχουν αποδείξει, ότι τα καλλιτεχνικά μαθήματα και, κυρίως ο χορός, αλλάζουν εντυπωσιακά τη ζωή των παιδιών. Ο χορός έχει τη δύναμη να αποκαθιστά την χαρά και τη σταθερότητα στις ζωές των παιδιών και να βελτιώνει την ικανότητά τους να μαθαίνουν σε κάθε άλλο θέμα, αναπτύσσοντας παράλληλα τις κοινωνικές τους δεξιότητες.

Τα παιδιά μαθαίνουν τη συνεργασία, το σεβασμό και τη συμπόνια. Ερευνητές από όλο τον κόσμο, μάλιστα, επιβεβαιώνουν, ότι ο χορός – εκτός των άλλων – έχει θετική επίδραση στην μνήμη, τη συγκέντρωση, την συμπεριφορά στην τάξη και, τελικά, στην ακαδημαϊκή απόδοση.

Για να αποδείξει τα λεγόμενά του ο Sir Ken Robinson παρέθεσε ένα παράδειγμα με μία ατίθαση μαθήτρια από ένα σχολείο στην Νέα Υόρκη, στο οποίο είχε εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα μαθημάτων χορού με σκοπό να βελτιώσει τις κοινωνικές σχέσεις των μαθητών και να εμπλουτίσει την κουλτούρα του σχολείου.

«Όταν αυτή η νεαρή κοπέλα ήρθε για πρώτη φορά στο σχολείο μας, ο φάκελός της ήταν παραπάνω από γεμάτος. Ένιωθε, ότι όλοι έπρεπε να ξέρουν πόσο δυνατή ήταν και πόσο καλά μπορούσε να παλέψει. Μάλιστα, δεν ήθελε να παρακολουθήσει τα μαθήματα χορού που γίνονταν στο σχολείο, αλλά η απαλλαγή δεν ήταν επιλογή. Σύντομα, ανακάλυψε, ότι έχει ταλέντο στον χορό και από το δεύτερο κιόλας μάθημα η συμπεριφορά της άλλαξε. Δεν χρειαζόταν να την αναγκάζουμε να έρθει στο μάθημα. Στα επόμενα μαθήματα η κοπέλα ήταν μια άλλη. Μιλούσε διαφορετικά, ήταν ευγενική, έδειχνε σεβασμό και δεν πήρε από τότε καμία επίπληξη ή αποβολή από το σχολείο. Οι γονείς της δεν μπορούσαν να πιστέψουν όσα έβλεπαν. Ήταν καταπληκτικό και απέδειξε, ότι το πρόγραμμα των μαθημάτων χορού απέδιδε πολλά περισσότερα από όσα μπορούσαμε να καταλάβουμε».

Ο διάσημος συγγραφέας προτείνει, επίσης, την ενεργή συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην διαδικασία της μάθησης. «Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δεν πρέπει μόνο να μεταφέρουν πληροφορίες», λέει και διευκρινίζει:

«Μπορεί να ασχολείστε με μια συγκεκριμένη δραστηριότητα, αλλά τελικά να μην τα καταφέρνετε. Πάρτε για παράδειγμα τις δίαιτες. Πόσες φορές προσπαθήσατε, αλλά αποτύχατε; Η διδασκαλία είναι κάτι παρόμοιο. Αν ένας δάσκαλος διδάσκει σε μία αίθουσα, αλλά κανείς δεν μαθαίνει τίποτα, κάνει την δουλειά του, αλλά δεν εκπληρώνει τον βαθύτερο στόχο της. Ο ρόλος ενός δασκάλου είναι να διευκολύνει την μάθηση και, νομίζω, η κουλτούρα που κυριαρχεί σήμερα δεν υπηρετεί ακριβώς αυτόν τον σκοπό».

Φυσικά, κανείς δεν αρνείται τη σημασία των τεστ και του εκπαιδευτικού συστήματος ως έχει, αλλά αν εμποδίζουμε την μάθηση, τη δημιουργικότητα, την φαντασία και την περιέργεια των παιδιών καταστρέφουμε την εκ γενετής δημιουργική τους φύση!

«Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν πρέπει να επικεντρώνεται μόνο στα μαθήματα STEM», συμπληρώνει. «Θα πρέπει να είναι εξατομικευμένο και να δίνει βάρος στην τέχνη, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τη φυσική αγωγή», προτείνει.

«Υπάρχει ένας μύθος, ο οποίος θέλει μόνο τα ταλαντούχα παιδιά να παρακολουθούν καλλιτεχνικά μαθήματα. Γνωρίζουμε, όμως, ότι οι τέχνες ωφελούν τους πάντες, ανεξάρτητα από τις επαγγελματικές και πανεπιστημιακές επιλογές τους.

Δεν διδάσκουμε μαθηματικά και γραφή για να δημιουργήσουμε αποκλειστικά την επόμενη γενιά μαθηματικών ή ιστορικών. Το ίδιο ισχύει και με τις τέχνες. Τις διδάσκουμε για να δημιουργήσουμε πολίτες με δεξιότητες, τις οποίες θα μπορούν να εφαρμόσουν τόσο στην καριέρα  όσο και στη ζωή τους», καταλήγει.

Πηγή: infokids.gr