Οι σκέψεις αυτής της βδομάδας έρχονται κάπως σαν συνέχεια της προηγούμενης. Αυτές τις μέρες έχω αναλάβει ένα πρότζεκτ διαχωρισμού ενός χώρου σε δύο κομμάτια.
Συγκεκριμένα το ζευγάρι θέλει να δημιουργήσει ένα χώρο γραφείου μέσα στο σαλόνι. Γραφείο όπου θα δουλεύουν από το σπίτι καθημερινά αρκετές ώρες, οπότε υπάρχει το βασικό ζητούμενο να υπάρχει αρκετός χώρος για την εργασία και η δεύτερη βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει μια σχετική οπτική ή και ακουστική απομόνωση.
Κατά καιρούς πελάτες μου ζητούν συμβουλές για τον διαχωρισμό του σαλονιού, κυρίως γιατί χρειάζονται δεύτερο παιδικό δωμάτιο και με την ευκαιρία αυτή, θυμήθηκα τα λόγια των καθηγητών μου στη σχολή, ότι δηλαδή τα σχετικά καινούρια σπίτια, που ανήκουν σε πολυκατοικίες, συνήθως οικοδομές που έχουν χτιστεί από το 1990 και μετά έχουν στην πλειονότητά μεγάλους ενιαίους χώρους καθιστικού και κουζίνας.
Απουσιάζουν δωμάτια του παρελθόντος, όπως το χωλ, η ξεχωριστή τραπεζαρία, ενώ συνήθως στον ίδιο χώρο υπάρχει και η κουζίνα, η οποία χωρίζεται κατά περιπτώσεις με πάσο.
Αυτή η διάταξη, ενώ είναι εύκολη στο σχεδιασμό, στην πραγματικότητα κρύβει αρκετά πρακτικά προβλήματα.
Η οπτική απομόνωση είναι ένα από αυτά. Η απουσία τοίχων είναι ένα άλλο.
Στην ουσία έχουμε ένα τεράστιο δωμάτιο καθιστικού (συνήθως τετράγωνο), του οποίου τους τοίχους καλύπτουν οι τζαμαρίες, το τζάκι, το καλοριφέρ και η τηλεόραση, οι πόρτες εισόδου σε άλλα δωμάτια, με αποτέλεσμα να απομένει περίπου ενάμισης τοίχος όπου πρέπει να ακουμπήσουμε τον καναπέ, τον μπουφέ, τα έργα τέχνης, τις διάφορες βιτρίνες ή ράφια κτλ.
Συνεπώς, ο διαχωρισμός των χώρων πάντα είναι απαραίτητος. Γίνεται με διάφορους τρόπους και υλικά, ανάλογα τι θέλουμε πραγματικά.
Πολλές φορές, ειδικά στα μικρά μονόχωρα σπίτια κρίνεται αναγκαίος ο χωρισμός καθιστικού – κρεβατοκάμαρας. Εκεί, στα ζητούμενα μπαίνει και η τοποθέτηση της τηλεόρασης και η οπτική απομόνωση. Σε κάθε περίπτωση, πριν οποιαδήποτε μόνιμη κατασκευή, μπορείτε να κάνετε μια δοκιμή με κάποια παραβάν και να δείτε την αίσθησή
τους στο χώρο και τον όγκο που καταλαμβάνουν και ρυθμίζουν την κίνηση στον χώρο.
Στα μεγάλα τετράγωνα σαλόνια ζητούμενο είναι να οριοθετηθούν κάπως το καθιστικό και η τραπεζαρία, ως αυτόνομοι και ανεξάρτητοι χώροι. Συνήθως εδώ θέλουμε να υπάρχει οπτική επαφή αφού δεν υπάρχει η ανάγκη της απομόνωσης.
Προσόν θεωρείται η ύπαρξη ενός νοητού τοίχου, όπου μπορεί να ακουμπήσει ένα μπουφεδάκι ή η πλάτη κάποιων επίπλων.
Υλικά όπως το ξύλο και το μέταλλο ως διακοσμητικά στοιχεία μπαίνουν στο παιχνίδι με πληθώρα εφαρμογών και με ελάχιστους σχεδιαστικούς περιορισμούς.
Όταν έχουμε γραφείο συνήθως χρειαζόμαστε και ηχητική απομόνωση, οπότε και οι κατασκευές είναι μόνιμες, ίσως η παρουσία ενός ευέλικτου κινητού λεπτού τοίχου ή μια πόρτας που κλείνει είναι απαραίτητη. Εκεί υπάρχει και η μεγαλύτερη πρόκληση, το να δημιουργήσεις έναν κομψό αυτόνομο χώρο σε έναν ήδη υπάρχων χώρο καθιστικού.
Αγαπημένη μου επιλογή είναι η δημιουργία ενός χώλ από το σαλόνι (εκεί παλιά υπήρχε το τηλέφωνο) , όπου μπορείς να ακουμπήσεις τα πράγματά σου, να βάλεις τα παπούτσια σου ή να διαβάσεις ένα βιβλίο. Εκεί ο διαχωρισμός γίνεται παιχνίδι και συμβάλλει με γλυπτικά στοιχεία στην διακόσμηση και ανεβάζει την όλη αισθητική.
Δείτε τις εικόνες, πάρτε ιδέες και οραματιστείτε τον χώρο που θα σας βολέψει. Για όλα υπάρχουν λύσεις!
Μαρία Παπαδογρηγοράκου
Interior designer
www.mayodeco.gr
pics via pinterest, MayoDeco
Πηγή: MayoDeco.gr
