Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι «η κοινωνική απομόνωση ή η μοναξιά μπορεί να θεωρηθούν ως μια μορφή στρες».
Αν είστε μοναχικοί ή κοινωνικά απομονωμένοι, μπορεί να έχετε υψηλότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη έρευνα.
Έχουν γίνει πολλές μελέτες για τη σχέση μεταξύ της κοινωνικής απομόνωσης, της μοναξιάς και του κινδύνου πρόωρου θανάτου, αλλά ορισμένα αποτελέσματα ήταν αμφιλεγόμενα, σύμφωνα με την εργασία που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα (19/06) στο περιοδικό Nature Human Behaviour.
«Αυτά τα αντικρουόμενα αποτελέσματα θα μπορούσαν να οφείλονται στο γεγονός ότι οι έρευνες επικεντρώνονται μόνο σε μια συγκεκριμένη ομάδα ή μόνο σε μια συγκεκριμένη περιοχή», δήλωσε ο Τουρχάν Κάνλι, καθηγητής Νευροεπιστήμης στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Stony Brook της Νέας Υόρκης. Βέβαια, ο ίδιος δεν συμμετείχε στην εν λόγω μελέτη, σύμφωνα με το CNN.
Τι έδειξε η νέα έρευναIf you’re lonely or socially isolated, you might have a higher risk of early death, according to a large new study. https://t.co/yFeUn5JmPx
— CNN Philippines (@cnnphilippines) June 20, 2023
Η νέα δημοσίευση, ωστόσο, είναι μια μετα-ανάλυση 90 μελετών που είχαν εξετάσει τις σχέσεις μεταξύ μοναξιάς, κοινωνικής απομόνωσης και πρόωρου θανάτου σε περισσότερους από 2 εκατομμύρια ενήλικες. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη παρακολουθήθηκαν για διάστημα από 6 μήνες έως 25 χρόνια.
Αναλυτικά, οι άνθρωποι που βίωναν κοινωνική απομόνωση, είχαν κατά 32% υψηλότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου από οποιαδήποτε αιτία σε σύγκριση με εκείνους που δεν ήταν κοινωνικά απομονωμένοι. Οι συμμετέχοντες που ανέφεραν ότι αισθάνονταν μοναξιά, είχαν κατά 14% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα από εκείνους που δεν αισθάνονταν έτσι.
Πάντως, η έρευνα «μάς δίνει ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά» σχετικά με τη σημασία της κοινωνικής απομόνωσης και της μοναξιάς ως ανεξάρτητων παραγόντων κινδύνου για πρόωρο θάνατο, δήλωσε η Τζουλιάν Χολτ-Λούντσταντ, καθηγήτρια Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Brigham Young στη Γιούτα, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Η κοινωνική απομόνωση, όπως ορίζεται από τη νέα μελέτη, υφίσταται όταν κάποιος έχει αντικειμενική έλλειψη επαφής με άλλους ανθρώπους και μπορεί να περιλαμβάνει περιορισμένο δίκτυο ή να ζει μόνος του.
Από την άλλη πλευρά, η μοναξιά αναφέρεται στην υποκειμενική δυσφορία που νιώθουν οι άνθρωποι εάν υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ της ποιότητας των κοινωνικών σχέσεων που πραγματικά έχουν και αυτών που επιθυμούν, σύμφωνα με τη μετα-ανάλυση. Κάποιος που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, μπορεί να αισθάνεται ότι οι σχέσεις του δεν είναι ικανοποιητικές αν δεν ικανοποιούν τις ανάγκες του για σύνδεση ή οικειότητα, δήλωσε ο Άντονι Ονγκ, καθηγητής Ψυχολογίας και διευθυντής του Κέντρου Ολοκληρωμένης Αναπτυξιακής Επιστήμης και Εργαστηρίων Ανθρώπινης Υγείας στο Πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης. Ο ίδιος δεν συμμετείχε στην έρευνα.
«Οι Αμερικανοί περνούν όλο και περισσότερο χρόνο στην απομόνωση και, παρ' όλα αυτά, δεν το βλέπουμε ως κίνδυνο – ιδιαίτερα αν αυτό γίνεται από επιλογή. Οι άνθρωποι υποθέτουν ότι είναι εντάξει και ίσως να είναι και καλό για εμάς να είμαστε απομονωμένοι, αν δεν αισθανόμαστε μοναξιά», δήλωσε η Τζουλιάν Χολτ-Λούντσταντ, συμπληρώνοντας: «Ωστόσο, τα δεδομένα αυτά επιβεβαιώνουν και επεκτείνουν προηγούμενα δεδομένα που τεκμηριώνουν τον κίνδυνο που συνδέεται με την κοινωνική απομόνωση ανεξάρτητα από τη μοναξιά».
Οι επιπτώσεις της μοναξιάς και της απομόνωσης στο σώμα
«Η κοινωνική απομόνωση ή η μοναξιά μπορεί να θεωρηθούν ως μια μορφή στρες», δήλωσε ο Τουρχάν Κάνλι.
Ακόμα, ο Τουρχάν Κάνλι επεσήμανε: «Όλοι μας μπορεί να αισθανόμαστε μοναξιά κατά περιόδους, αλλά όταν αυτό το συναίσθημα είναι μόνιμο, μπορεί να λειτουργήσει ως μια μορφή χρόνιου στρες, το οποίο είναι ανθυγιεινό. Ένας τρόπος με τον οποίο μπορεί να συμβεί αυτό είναι μέσω των ορμονών του στρες που επηρεάζουν αρνητικά το σώμα».
Οι συγγραφείς της προαναφερθείσας μελέτης εξέτασαν, επίσης, τον συσχετισμό μεταξύ της μοναξιάς, της κοινωνικής απομόνωσης και του θανάτου σε ανθρώπους με καρδιαγγειακή νόσο ή καρκίνο του μαστού ή του παχέος εντέρου, καθώς προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η σχέση μεταξύ κοινωνικής υποστήριξης και υγείας μπορεί να είναι ένα θέμα, «το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν φαύλο κύκλο που η κακή υγεία έχει ως αποτέλεσμα οι ασθενείς να χάσουν την κοινωνική υποστήριξη με την πάροδο του χρόνου, αλλά εκείνοι τείνουν να χρειάζονται κοινωνική υποστήριξη περισσότερο από τον γενικό πληθυσμό», σύμφωνα με τη μελέτη.
Οι συμμετέχοντες που ήταν κοινωνικά απομονωμένοι και είχαν καρδιαγγειακή νόσο, είχαν και περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν νωρίς σε σχέση με εκείνους που δεν είχαν την ασθένεια. Πάντως, και οι κοινωνικά απομονωμένοι άνθρωποι με καρκίνο του μαστού είχαν υψηλότερο κίνδυνο να πεθάνουν από τη νόσο σε σχέση με εκείνους που δεν ήταν κοινωνικά απομονωμένοι.
«Ο πρόωρος θάνατος από οποιαδήποτε αιτία ή από καρδιαγγειακά νοσήματα μπορεί, επίσης, να σχετίζεται με τον τρόπο ζωής των ανθρώπων», δήλωσε ο Τουρχάν Κάνλι, σημειώνοντας: «Οι άνθρωποι που αισθάνονται κοινωνικά απομονωμένοι ή μοναχικοί τείνουν να έχουν ανθυγιεινές συνήθειες, όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ, η κακή διατροφή, η μειωμένη άσκηση».
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που θα μπορούσαν να συμβάλουν στο να έχει η κοινωνική απομόνωση ισχυρότερη επίδραση στον κίνδυνο πρόωρου θανάτου από ό,τι η μοναξιά, λένε οι ειδικοί.
«Οι άνθρωποι που είναι μοναχικοί, αλλά όχι κοινωνικά απομονωμένοι, έχουν ψυχικό στρες αλλά μπορεί να είναι ανθεκτικοί σε αυτό λόγω των κοινωνικών τους δικτύων – ακόμα και αν αυτά τα κοινωνικά δίκτυα δεν είναι απολύτως αυτά που κάποιος επιθυμεί να έχει», δήλωσε η κύρια συγγραφέας της προαναφερθείσας μελέτης, Φαν Γουάνγκ, καθηγήτρια Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Χαρμπίν της Κίνας.
Βέβαια, η ύπαρξη ενός μικρού κοινωνικού δικτύου ή η ελάχιστη έως καθόλου επαφή με τον κόσμο μπορεί, επίσης, να κάνει κάποιον λιγότερο πιθανό να λάβει ιατρική περίθαλψη, εάν δεν έχει κάποιον να τον ελέγχει, τόνισε ο Τουρχάν Κάνλι.
Διεύρυνση των κοινωνικών διασυνδέσεων
«Οι άνθρωποι που βιώνουν κοινωνική απομόνωση και μοναξιά, θα πρέπει να αναζητούν ενεργά κοινωνική υποστήριξη», σύμφωνα με τη Φαν Γουάνγκ.
Χαρακτηριστικά, ο Τουρχάν Κάνλι ανέφερε: «Σκεφτείτε τη διατήρηση ενός κοινωνικού δικτύου όπως οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα που προάγει την υγεία: Να γυμνάζεστε τακτικά, να τρώτε καλά, να φροντίζετε τον εαυτό σας. Κάντε την καλλιέργεια των κοινωνικών σας σχέσεων προτεραιότητα».
Κατά τη Φαν Γουάνγκ, «απαιτούνται επίσης στρατηγικές Δημόσιας Υγείας για την αντιμετώπιση της μοναξιάς και της κοινωνικής απομόνωσης, συμπεριλαμβανομένης της ευαισθητοποίησης».
Η Φαν Γουάνγκ πρόσθεσε: «Η ανάπτυξη παρεμβάσεων με τη βοήθεια των μελών της οικογένειας και των κοινοτικών δικτύων είναι κρίσιμη. Το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης θα πρέπει, επίσης, να αναπτύξει μεθόδους για τον εντοπισμό της κοινωνικής απομόνωσης και της μοναξιάς στους ασθενείς, ώστε οι επαγγελματίες Υγείας να μπορούν να παρέχουν την κατάλληλη βοήθεια».
Πηγή: iEidiseis.gr
