Οι υψηλές τιμές των θυρεοειδικών ορμονών θα μπορούσαν να παίξουν ξεχωριστό ρόλο στον κίνδυνο εμφάνισης άνοιας ή άλλων γνωστικών διαταραχών, σύμφωνα με νεότερη μελέτη
Ακόμα ένας παράγοντας -αυτή τη φορά ορμονικός- θα μπορούσε να εξασθενίσει τη γνωστική λειτουργία των ηλικιωμένων. Σύμφωνα με νεότερη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο JAMA Internal Medicine, τα αυξημένα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών θα μπορούσαν να σχετίζονται με τη γνωστική εξασθένιση, αυξάνοντας τον κίνδυνο άνοιας ή άλλων γνωστικών διαταραχών στους ηλικιωμένους.
Τα υψηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών στην κυκλοφορία του αίματος – μια κατάσταση που ονομάζεται θυρεοτοξίκωση – σχετίζονταν με νοητικά προβλήματα είτε αυτά προέρχονταν από υπερδραστήριο θυρεοειδή αδένα είτε από τη λήψη θυρεοειδικών φαρμάκων, διαπίστωσαν οι ερευνητές.
Όπως έχουν συμπεράνει και προηγούμενες μελέτες, τα υψηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο γνωστικής διαταραχής, αλλά τα αποτελέσματα αυτά ήταν αντικρουόμενα. Επιπλέον, οι συγκεκριμένες μελέτες δε συμπεριέλαβαν την αύξηση της θυρεοειδικής ορμόνης που προκαλείται από τη λήψη φαρμάκων.
«Στόχος μας ήταν να διερευνήσουμε εάν οι επιθετικές θεραπευτικές πρακτικές θα μπορούσαν πιθανώς να προκαλέσουν και γνωστικές βλάβες» δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Roy Adams, επίκουρος καθηγητής ψυχιατρικής και επιστημών συμπεριφοράς στο Hopkins.
Για τη διενέργεια της μελέτης, οι ερευνητές ανέλυσαν τους φακέλους υγείας περίπου 66.000 ηλικιωμένων που έλαβαν πρωτοβάθμια περίθαλψη από το Σύστημα Υγείας Johns Hopkins μεταξύ του Ιανουαρίου του 2014 και του Μαΐου 2023. Όπως διαπίστωσαν, τα αυξημένα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών συνδέονταν με 39% αύξηση του κινδύνου διάγνωσης γνωστικής διαταραχής. Ειδικότερα, περίπου το 11% των ασθενών με θυρεοτοξίκωση κατέληξαν να διαγνωστούν με κάποιου είδους γνωστική εξασθένιση μέχρι την ηλικία των 75 ετών, σε σύγκριση με περίπου 6% εκείνων που δεν είχαν ποτέ υψηλά επίπεδα θυρεοειδούς.
Eπιπλέον, μεταξύ των ατόμων στα οποία χορηγήθηκε η θυρεοειδής ορμόνη, η ποσότητα σχετιζόταν με τον κίνδυνο γνωστικών διαταραχών. Συγκεκριμένα, οι ασθενείς των οποίων τα φάρμακα προκαλούσαν σοβαρά υψηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών είχαν 65% αυξημένο κίνδυνο γνωστικών προβλημάτων, σε σύγκριση με 23% αυξημένο κίνδυνο για εκείνους των οποίων τα φάρμακα προκαλούσαν έναν πιο μέτριο βαθμό αύξησης των θυρεοειδικών ορμονών.
«Η κατανόηση των αρνητικών επιπτώσεων της υπερδοσολογίας λόγω της θεραπείας είναι κρίσιμη για να βοηθήσει τους κλινικούς γιατρούς να καθοδηγήσουν τον τρόπο με τον οποίο συνταγογραφούν τη θεραπεία με θυρεοειδικές ορμόνες» δήλωσε ο δρ Adams.
«Οι κλινικοί γιατροί που εξετάζουν το ενδεχόμενο θεραπείας με θυρεοειδικές ορμόνες σε ηλικιωμένους ενήλικες θα πρέπει να αποφεύγουν την υπερθεραπεία, χρησιμοποιώντας στρατηγικές θεραπείας κατάλληλες για την ηλικία» κατέληξε η Δρ Jennifer Mammen, επίκουρη καθηγήτρια Ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς στη Βαλτιμόρη.
