Οι μητέρες που μιλούν συχνά στο μωράκι τους και μιμούνται τους μορφασμούς του, για να γίνουν «καθρέφτης» των σκέψεων και συναισθημάτων που δεν μπορεί το ίδιο να εκφράσει, βάζουν τα θεμέλια για μια γερή σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τους, φροντίζοντας παράλληλα για την υγιή κοινωνικο-συναισθηματική του ανάπτυξη. Ο λόγος, σύμφωνα με τα ευρήματα ερευνητών από το University College του Λονδίνου (UCL), κρύβεται στα υψηλότερα επίπεδα ωκυτοκίνης που εξασφαλίζει στο βρέφος αυτή η ιδιότυπη και μοναδική επικοινωνία.
Η ωκυτοκίνη, γνωστή και ως ορμόνης της αγάπης, εμπλέκεται σε πλήθος ψυχολογικών διεργασιών και διαδραματίζει κομβικό ρόλο στις κοινωνικές σχέσεις, όπως οι δεσμοί ανάμεσα σε γονέα και παιδί, η εμπιστοσύνη και η κοινωνική κατανόηση, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής.
Για τις ανάγκες της έρευνας, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Development and Psychopathology, οι ερευνητές συγκέντρωσαν ένα πληθυσμιακό δείγμα από 62 νέες μητέρες 23 έως 44 ετών με παιδί ηλικίας 3 έως 9 μηνών, τις οποίες βιντεοσκόπησαν κατά τη φυσιολογική αλληλεπίδραση με τα μωρά τους για πέντε λεπτά.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τα βίντεο για να μελετήσουν κατά πόσο μπορούσαν οι μητέρες να εκφράσουν επιτυχώς τις εσώτερες εμπειρίες του παιδιού τους, όπως τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και τις αντιλήψεις του, κατά τη διάρκεια της αλληλεπίδρασης. Επίσης, συνέλεξαν δείγματα σάλιου από το βρέφος για τη μέτρηση των επιπέδων της ωκυτοκίνης.
Όταν αναλύθηκε η σχέση μεταξύ αυτών των δύο μετρήσεων, οι ερευνητές διαπίστωσαν θετική συσχέτιση.
Όσο περισσότερο, τόσο καλύτερο
Η επικεφαλής συγγραφέας, Δρ Kate Lindley Baron-Cohen από το Τμήμα Επιστημών Ψυχολογίας και Γλώσσας (UCL Psychology & Language Sciences), δήλωσε:
«Είναι από καιρό γνωστό ότι η ωκυτοκίνη εμπλέκεται στις στενές κοινωνικές σχέσεις, συμπεριλαμβανομένου του δεσμού προσκόλλησης μεταξύ μητέρας και παιδιού. Είναι επίσης γνωστό ότι ο βαθμός που η μητέρα συντονίζεται με τις σκέψεις και τα συναισθήματα του μωρού της κατά το πρώτο έτος της ζωής του αποτελεί μακροπρόθεσμο προγνωστικό παράγοντα για την κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Όμως, τα μονοπάτια πίσω από αυτές τις επιδράσεις δεν ήταν ξεκάθαρα.
»Ανακαλύψαμε, για πρώτη φορά, ότι το πόσο μια μητέρα μιλά στο μωρό της εκφράζοντας σκέψεις και συναισθήματα που υποθέτει για το ίδιο συσχετίζεται άμεσα με τα επίπεδα ωκυτοκίνης στο δεύτερο. Αυτό υποδηλώνει ότι η ωκυτοκίνη εμπλέκεται στη ρύθμιση της πρώιμης κοινωνικής εμπειρίας των παιδιών, και αυτή η ίδια διαμορφώνεται από τον τρόπο με τον οποίο ένας γονιός αλληλεπιδρά με το μωρό του».
Για παράδειγμα, όταν ένα παιδί δείχνει ενδιαφέρον για ένα παιχνίδι, ένας γονιός που δείχνει κατανόηση της εσωτερικής κατάστασης του παιδιού του μπορεί να πει «α, ώστε σου αρέσει αυτό το παιχνίδι!» ή «φαίνεσαι πολύ χαρούμενο!», καθώς και να μιμηθεί κινήσεις ή εκφράσεις του προσώπου του παιδιού του. Με αυτόν τον τρόπο ο γονέας αντικατοπτρίζει την εσωτερική εμπειρία του παιδιού, επιδρώντας, καθώς αποδείχθηκε, στο σύστημα ωκυτοκίνης του βρέφους.
Επιλόχειος κατάθλιψη
Η ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι οι μητέρες που βίωναν επιλόχειο κατάθλιψη αναφέρονταν λιγότερο σε όσα διαμείβονταν στον ψυχικό κόσμο του παιδιού τους σε σχέση με τις μητέρες χωρίς τη διαταραχή. Η Δρ Lindley Baron-Cohen δήλωσε: «Η μελέτη αυτή καταδεικνύει μια νέα ψυχοβιολογική σύνδεση μεταξύ της μητέρας και του βρέφους της, κατά την οποία ο δικός της συναισθηματικά ευαίσθητος λόγος αντανακλάται στα επίπεδα ορμονών του βρέφους της. Με τη σειρά του αυτό αναδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζει στην πρώιμη ανάπτυξη του παιδιού της και δείχνει πώς οι μητέρες που βιώνουν κατάθλιψη θα μπορούσαν να υποστηριχθούν για να διευκολύνουν την κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού τους».
Πηγή: Ygeiamou.gr
